Ξεπάγιασε...
Γράφει: ο Νικος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Η «φιλευσπλαχνία» τους είναι τόσο αηδιαστική όσο και η απανθρωπιά τους.
Η είδηση του θανάτου ενός ανθρώπου από το κρύο, εν έτει 2011, μέσα στην καρδιά της πρωτεύουσας του Πολιτισμού, στην Αθήνα, ενός αστέγου που στην κυριολεξία ξεπάγιασε, έθεσε σε θαυμαστή λειτουργία τους δακρυικούς αδένεςτους. Βροχή τα κροκοδείλια δάκρυα.
*
Ολοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι, που τώρα εκφράζουν την πικρία τους για την «τραγωδία», είναι προφανές: «Επεσαν από τα σύννεφα»...
Αλλά μην τους κατηγορείτε. Δεν φταίνε. Ούτε παριστάνουν τους «ευαίσθητους - ανήξερους». Απλώς, έτυχε να μην περνούν από φανάρια. Αυτοί δεν κυκλοφορούν στα πεζοδρόμια. Δεν κοιτάζουν στα πάρκα.
Πού να ξέρουν, λοιπόν, ότι μόνο στην Αθήνα πάνω από 8.000 άνθρωποι είναι άστεγοι. Πού να ξέρουν ότι σε όλη την Ελλάδα οι άστεγοι υπολογίζονται όχι λιγότεροι από 20.000. Πού να ξέρουν για το συνωστισμό στις ουρές των συσσιτίων.
*
Ας τους πληροφορήσουμε λοιπόν:
Στη χώρα του Παπανδρέου, του Σαμαρά και του Καρατζαφέρη, στη χώρα που οι Στρος Καν και οι Γιούνκερ εύχονται «καλό κουράγιο» στον ελληνικό λαό, μόνο μέσα σε μια διετία και μόνο από το Ιδρυμα Αστέγων του Δήμου Αθήνας,
ο αριθμός των ανθρώπων που τρέφεται με συσσίτιο αυξήθηκε πάνω από 300%!
*
Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά και δημοσιευμένα («Ριζοσπάστης», 4/9/2010):
Στο πρόγραμμα σίτισης του πρώτου δήμου της χώρας,
το α' εξάμηνο του 2008 μοιράζονταν 1.200 μερίδες φαγητό.
Το 2009 έφτασαν τις 2.500.
Το α' εξάμηνο του 2010 από το πρόγραμμα έφτασαν να σιτίζονται 4.000 άτομα!
*
Ας τους πληροφορήσουμε, επίσης, ότι:
Μόνο στην Αθήνα, πάνω από 7.000 είναι οι άνθρωποι που εξοικονομούν τα αναγκαία σε ρουχισμό και υπόδηση από τα παζάρια φιλανθρωπίας που στήνονται δύο με πέντε φορές το χρόνο.
*
Και κάτι ακόμα:
Μέσα στο συγκεκριμένο διάστημα, ο αριθμός των Ελλήνων που καταφεύγουν στις ουρές των συσσιτίων αυξήθηκε κατά 400%!
Σήμερα, οι 9 στους 10 ανθρώπους, που κάθε μέρα αναζητούν την τροφή τους στα συσσίτια που διοργανώνει ο Δήμος Αθηναίων, δεν είναι μετανάστες.
Είναι Ελληνες.
Ναι. Η φτώχεια, η εξαθλίωση και ο θάνατος (ο θάνατος!) λόγω ένδειας δεν γνωρίζουν χρώμα, φυλή ή νομιμοποιητικά έγγραφα.
