Και στο tidal υπάρχει!
tidal.com
Nihan Devecioglu - Nostalgia: The Sea of Memories
Listen to Nostalgia: The Sea of Memories on TIDAL
tidal.com
Σύγχρονες ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής
- Thread starter Κώστας Γκαβάκος
- Start date
Πολύ όμορφο, πράγματι. Ανάθεμα κι αν κατάλαβα τι ακούω βέβαια, αλλά μερικές φορές αυτό δεν έχει καμία σημασία, με καθήλωσε για αρκετή ώρα.
Η μηχανή αναζήτησης του Tidal είναι για κλάματα.Και στο tidal υπάρχει!
Nihan Devecioglu - Nostalgia: The Sea of Memories
Listen to Nostalgia: The Sea of Memories on TIDAL
Αν γράψεις Nostalgia δεν το βγάζει...
Ωραίες οι φωνές,ωραία ατμόσφαιρα αλλά ατέλειωτο μοιρολόι.
Και με λίγα όργανα γίνεται λιγότερο επιβλητικό.(που θα μπορούσε).
Από μια στιγμή και μετά αφαιρέθηκα και δεν πρόσεχα το έργο.(κοινώς βαρέθηκα)
Ισως δεν είναι η ημέρα μου να το εκτιμήσω δεόντως γιατί πρόκειται όντως για ενδιαφέρουσα πρόταση και άριστη παραγωγή.!
Και με λίγα όργανα γίνεται λιγότερο επιβλητικό.(που θα μπορούσε).
Από μια στιγμή και μετά αφαιρέθηκα και δεν πρόσεχα το έργο.(κοινώς βαρέθηκα)
Ισως δεν είναι η ημέρα μου να το εκτιμήσω δεόντως γιατί πρόκειται όντως για ενδιαφέρουσα πρόταση και άριστη παραγωγή.!
Sonus Naturalis
Μέλος Σωματείου
Εκπληκτική φωνή!
Κινείται με άνεση στους ηχους της Μεσογείου και του ωκεανού. Τα τραγούδια της Κάτω Ιταλίας και το πορτογαλλικό Fado ερμηνεύονται σαν να ήταν ντόπια!
Η φωνή της μεταφέρει ατμόσφαιρα και αίσθημα παρόμοια με μία άλλη μεγάλη, την Dulce Pontes, παρ' όλο που προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους.
Το κοινό, το ενοποιητικό στοιχείο είναι ο χώρος.
Η Θάλασσα.
Μπορούμε να ακούσουμε όλο το δίσκο εδώ.
Και μπορούμε να μάθουμε για εκείνη εδώ.
Nihan Devecioglu
Όπου θα την ακούσουμε σε πληθώρα μοναδικών εκτελέσεων.
Επιζητώντας να τη γνωρίσω καλύτερα, έπεσα πάνω σε μία ιταλική ταραντέλλα.
Δύναμη, πάθος και ρυθμός συμπυκωμένα σε μία φωνή.
Απολαύστε!
Ah! Vita bella
[video]
[video]
Βρε σεις του δικάναλου δεν μετακομίζετε σε μας. Τα γράφετε καλύτερα από εμας.
Sonus Naturalis
Μέλος Σωματείου
Μα δεν είμαστε μόνο τεχνοκράτες!
Η Τέχνη μας ενδιαφέρει εξίσου. Να μετακομίσουμε δεν το βλέπω, αλλά θα σας κάνουμε επισκέψεις...
Λοιπόν μετά από την γνωριμία μας με την Nihan Devecioglu που προηγήθηκε, η περιπλάνηση μας έφερε να γνωρίσουμε τη συνεργάτιδα της. Είναι η δημιουργός της καταπληκτικής ταραντέλλας που ακούσαμε πιο πριν.
Lucilla Galeazzi (προφέρεται Λουτσίλλα Γκαλεάτσι).
Με το μουσικό συγκρότημα L'Appreggiata (Λ'Αππρετζιάτα) αποδίδουν τους ήχους της βαθειάς παράδοσης της Νάπολης και της κάτω Ιταλίας με τα κλασσικά ακουστικά όργανα που απαρτίζουν μία τζαζ μπάντα.
Είναι το ίδιο κομμάτι που ακούσαμε πιο πριν από τη Nihan, ερμηνευμένο από την ίδια τη δημιουργό (στίχοι και μουσική).
Ah! Vita Bella (Αχ! Ωραία Ζωή).
Δεν είναι στα ιταλικά, αλλά σε διάλεκτο (στα ναπολιτάνικα, αλλά δεν μπορώ να αναγνωρίσω ειδικότερη περιοχή). Για όσους δεν ξέρουν, η ναπολιτάνικη διάλεκτος και οι διάλεκτοι της κάτω Ιταλίας έχουν πολλά στοιχεία και επιρροές (εκτός από τα ιταλικά φυσικά) από την αραβική και την ισπανική κατάκτηση. Και η ναπολιτάνικη διάλεκτος, ομιλούμενη ακόμα, έχει δώσει πλήθος αριστουργήματα στη Μουσική, στην ποιήση και στο θέατρο. Το ναπολιτάνικο τραγούδι συνδυασμένο με τις μεγάλες λυρικές φωνές της Όπερας του 20ου αιώνα (Ενρίκο Καρούζο, Γκιουζέππε Ντι Στέφανο, Μάριο Λάντζα, Τίτο Γκόμπι, Λουτσιάνο Παβαρότι) βρήκε παγκόσμια αναγνώριση. (Και να μην ξεχνάμε και τον μεταπολεμικό ιταλικό νεορεαλιστικό κινηματογράφο).
Εδώ, σε αυτή την εκτέλεση, η Λουτσίλλα Γκαλεάτσι μεταφέρει όλη τη βαθειά ναπολιτάνικη παράδοση. Με τη φωνή της επαληθεύει όλους τους μύθους για το ιταλικό πάθος. Ενώ η σκηνική της παρουσία έχει κάτι από τη θεατρικότητα των φεστιβάλ του Σαν Ρέμο και του Canzonissima των δεκαετιών 1960-'70.
Ας τη δούμε λοιπόν.
[VIDEO]
Υ.Γ.1 Η ηχογράφηση είναι εξαιρετική. Η πιστότητα και η φυσικότητα της φωνής, των οργάνων και του χώρου υποδειγματική. Ο ήχος του Youtube δεν πρέπει καθόλου να υποτιμάται από τεχνική άποψη. Ειδικά στις ζωντανές ηχογραφήσεις συναντάμε πολύ συχνά διαμάντια, όπως αυτό, που είναι το ίδιο καλά, ή και καλύτερα από πολλούς δίσκους του εμπορίου.
Υ.Γ.2 Η Lucilla φοράει μινιατούρα πυκνωτικό μικρόφωνο της DPA (Έχω δουλέψει με τις μινιατούρες της DPA και τις γνωρίζω). Έχει το μεγάλο πλεονέκτημα να απελευθερώνει την κίνηση και τη σκηνική παρουσία του μουσικού και του τραγουδιστή. (Και κορυφαία ποιότητα, βέβαια).
Υ.Γ.3 Είναι γεγονός πως η περιπλάνηση στο Youtube ανοίγει δρόμους για την ανακάλυψη της μουσικής με τρόπο που λίγα μόνο χρόνια πίσω ήταν απλά αδιανόητος!
Η Τέχνη μας ενδιαφέρει εξίσου. Να μετακομίσουμε δεν το βλέπω, αλλά θα σας κάνουμε επισκέψεις...
Λοιπόν μετά από την γνωριμία μας με την Nihan Devecioglu που προηγήθηκε, η περιπλάνηση μας έφερε να γνωρίσουμε τη συνεργάτιδα της. Είναι η δημιουργός της καταπληκτικής ταραντέλλας που ακούσαμε πιο πριν.
Lucilla Galeazzi (προφέρεται Λουτσίλλα Γκαλεάτσι).
Με το μουσικό συγκρότημα L'Appreggiata (Λ'Αππρετζιάτα) αποδίδουν τους ήχους της βαθειάς παράδοσης της Νάπολης και της κάτω Ιταλίας με τα κλασσικά ακουστικά όργανα που απαρτίζουν μία τζαζ μπάντα.
Είναι το ίδιο κομμάτι που ακούσαμε πιο πριν από τη Nihan, ερμηνευμένο από την ίδια τη δημιουργό (στίχοι και μουσική).
Ah! Vita Bella (Αχ! Ωραία Ζωή).
Δεν είναι στα ιταλικά, αλλά σε διάλεκτο (στα ναπολιτάνικα, αλλά δεν μπορώ να αναγνωρίσω ειδικότερη περιοχή). Για όσους δεν ξέρουν, η ναπολιτάνικη διάλεκτος και οι διάλεκτοι της κάτω Ιταλίας έχουν πολλά στοιχεία και επιρροές (εκτός από τα ιταλικά φυσικά) από την αραβική και την ισπανική κατάκτηση. Και η ναπολιτάνικη διάλεκτος, ομιλούμενη ακόμα, έχει δώσει πλήθος αριστουργήματα στη Μουσική, στην ποιήση και στο θέατρο. Το ναπολιτάνικο τραγούδι συνδυασμένο με τις μεγάλες λυρικές φωνές της Όπερας του 20ου αιώνα (Ενρίκο Καρούζο, Γκιουζέππε Ντι Στέφανο, Μάριο Λάντζα, Τίτο Γκόμπι, Λουτσιάνο Παβαρότι) βρήκε παγκόσμια αναγνώριση. (Και να μην ξεχνάμε και τον μεταπολεμικό ιταλικό νεορεαλιστικό κινηματογράφο).
Εδώ, σε αυτή την εκτέλεση, η Λουτσίλλα Γκαλεάτσι μεταφέρει όλη τη βαθειά ναπολιτάνικη παράδοση. Με τη φωνή της επαληθεύει όλους τους μύθους για το ιταλικό πάθος. Ενώ η σκηνική της παρουσία έχει κάτι από τη θεατρικότητα των φεστιβάλ του Σαν Ρέμο και του Canzonissima των δεκαετιών 1960-'70.
Ας τη δούμε λοιπόν.
[VIDEO]
Υ.Γ.1 Η ηχογράφηση είναι εξαιρετική. Η πιστότητα και η φυσικότητα της φωνής, των οργάνων και του χώρου υποδειγματική. Ο ήχος του Youtube δεν πρέπει καθόλου να υποτιμάται από τεχνική άποψη. Ειδικά στις ζωντανές ηχογραφήσεις συναντάμε πολύ συχνά διαμάντια, όπως αυτό, που είναι το ίδιο καλά, ή και καλύτερα από πολλούς δίσκους του εμπορίου.
Υ.Γ.2 Η Lucilla φοράει μινιατούρα πυκνωτικό μικρόφωνο της DPA (Έχω δουλέψει με τις μινιατούρες της DPA και τις γνωρίζω). Έχει το μεγάλο πλεονέκτημα να απελευθερώνει την κίνηση και τη σκηνική παρουσία του μουσικού και του τραγουδιστή. (Και κορυφαία ποιότητα, βέβαια).
Υ.Γ.3 Είναι γεγονός πως η περιπλάνηση στο Youtube ανοίγει δρόμους για την ανακάλυψη της μουσικής με τρόπο που λίγα μόνο χρόνια πίσω ήταν απλά αδιανόητος!
H Γκαλεάτσι τραγουδά το Ah! Vita Bella όπως αναφέρεται με το συγκρότημα Arpeggiata (συγκρότημα της Christina Pulhar) στο sacd <la Tarantella>.
Last edited:
Ο Κουρρεντζής θα επιβεβαιώσει κι εδώ τη φήμη του ως αντικείμενο πόλωσης...
Θα έλεγα ούτε κρύο ούτε ζέστη...
Τα tempi βρίσκονται στον μέσο όρο. Υπάρχουν κάποια ασυνήθιστα φραζαρίσματα στα έγχορδα, ενδιαφέροντα μάλλον. Μεγάλη έως ενοχλητική η διακύμανση στις δυναμικές. Στο Allegretto, μετά την εναρκτήρια συγχορδία, νομίζει κάποιος ότι η μουσική σταμάτησε. Ανέβασα τον ήχο στο τέρμα για να ακούσω αλλά και πάλι...
Αν με ρώταγε κάποιος αν θα πρόσθετα αυτή την ηχογράφηση στην δισκοθήκη μου, θα ήμουν αναποφάσιστος...
Επιφυλάσσομαι γιατί είμαι φαν του Κουρρεντζή αλλά στον τρόπο που "διάβασε" όλον τον Μοτσαρτ.(και τους λοιπούς)
Στην 5η Του Μπετόβεν δεν με ξετρέλανε και δεν την έχω ξανακούσει έκτοτε ούτε την αναζήτησα στις επιλογές μου.
Τώρα έβγαλε την 7η.Αν μη τι άλλο αυτό από μόνο του είναι είδηση.Θα την ακούσω το απόγευμα και θα επανέλθω
Στην 5η Του Μπετόβεν δεν με ξετρέλανε και δεν την έχω ξανακούσει έκτοτε ούτε την αναζήτησα στις επιλογές μου.
Τώρα έβγαλε την 7η.Αν μη τι άλλο αυτό από μόνο του είναι είδηση.Θα την ακούσω το απόγευμα και θα επανέλθω
Και εγώ το παρατήρησα στο allegreto αλλά ερώτησα φίλο που το άκουσε στο Tidal και μου είπε ότι δεν άκουσε κάτι περίεργο. Ίσως άκουγε με ακουστικά που εκεί ακούγεται η μουσική αμυδρά.Ο Κουρρεντζής θα επιβεβαιώσει κι εδώ τη φήμη του ως αντικείμενο πόλωσης...
Θα έλεγα ούτε κρύο ούτε ζέστη...
Τα tempi βρίσκονται στον μέσο όρο. Υπάρχουν κάποια ασυνήθιστα φραζαρίσματα στα έγχορδα, ενδιαφέροντα μάλλον. Μεγάλη έως ενοχλητική η διακύμανση στις δυναμικές. Στο Allegretto, μετά την εναρκτήρια συγχορδία, νομίζει κάποιος ότι η μουσική σταμάτησε. Ανέβασα τον ήχο στο τέρμα για να ακούσω αλλά και πάλι...
Αν με ρώταγε κάποιος αν θα πρόσθετα αυτή την ηχογράφηση στην δισκοθήκη μου, θα ήμουν αναποφάσιστος...
Η πρόταση μου για αποφυγή πόλωσης
είναι η παρακάτω ηχογράφηση από την Westdeutsche Sinfonia με τον Dirk Joeres.H Westdeutsche Sinfonia αποτελείται από μουσικούς οκτώ ορχηστρών του δυτικού τμήματος της Γερμανίας. Προσφέρουν μια κλασσική ανάγνωση υψηλού επιπέδου και δεν θα πεις πάλι η 5η την έχουμε σε τόσες καλές ηχογραφήσεις.
Την ακούω τώρα από Qobuz. Δε θα έλεγε ότι με ενθουσιάζει. Στο πρώτο μέρος μου λείπει η χαρά που συνήθως εκμαιεύουν οι μεγάλοι μαέστροι. Στο Allegreto όντως είναι υπερβολικό το pianissimo στην αρχή, απο ηχεία δεν ακούγεται σχεδόν τίποτα. Ένα εφέ που σίγουρα λειτουργεί οταν το βλέπεις ζωντανά σε συναυλία, αλλά όχι σε ηχοχράφηση. Γενικά μια "σωστή", κλινική ηχογράφηση χωρίς συναισθηματισμούς, ή μάλλον χωρίς συναισθήματα. Για όποιον προτιμά τον Beethoven έτσι ξερό και ανάλατο, ένα κι ένα.
Συμπτωματικά κι εγώ την άκουγα μόλις στο Tidal.
Κλασικός Κουρεντζής. Εμένα μου αρέσει. Έχει το στυλ του, κάνει αυτό που θέλει, και το παρουσιάζει χωρίς φόβο. Δε θα ήταν η μόνη (ούτε και η καλύτερη) 7η που θα είχα στη συλλογή μου, αλλά θα άξιζε μια θέση.
Διαφωνώ με το "κλινική", εκτός κι αν το εννοείς στο επίπεδο του "διάφανη" (είναι εντυπωσιακό πως αναδεικνύεται ολόκληρη η ενορχήστρωση).
Κλασικός Κουρεντζής. Εμένα μου αρέσει. Έχει το στυλ του, κάνει αυτό που θέλει, και το παρουσιάζει χωρίς φόβο. Δε θα ήταν η μόνη (ούτε και η καλύτερη) 7η που θα είχα στη συλλογή μου, αλλά θα άξιζε μια θέση.
Διαφωνώ με το "κλινική", εκτός κι αν το εννοείς στο επίπεδο του "διάφανη" (είναι εντυπωσιακό πως αναδεικνύεται ολόκληρη η ενορχήστρωση).
Με ένσταση στο Allegretto που εντοπίσαμε όλοι μας,είναι κλασικός Κουρρεντζής.
Love It or Hate it.
Δεν υπάρχει μέση λύση.
Εμένα -ως δηλωμένος φαν του-μου άρεσε.
Μου άρεσε ακριβώς επειδή εξέθεσε τον εαυτό του πριν απ το έργο.
Επίσης η ορχήστρα του είναι εξαιρετική,έπιασα νότες και ενορχηστρώσεις που δεν είχα ξανακούσει στις άλλες βερσιον μου.
Και κυρίως την άκουσα απνευστί.Και αυτό μου λέει πολλά.
Σίγουρα μια θέση μαζί με τους μεγαλους.
Love It or Hate it.
Δεν υπάρχει μέση λύση.
Εμένα -ως δηλωμένος φαν του-μου άρεσε.
Μου άρεσε ακριβώς επειδή εξέθεσε τον εαυτό του πριν απ το έργο.
Επίσης η ορχήστρα του είναι εξαιρετική,έπιασα νότες και ενορχηστρώσεις που δεν είχα ξανακούσει στις άλλες βερσιον μου.
Και κυρίως την άκουσα απνευστί.Και αυτό μου λέει πολλά.
Σίγουρα μια θέση μαζί με τους μεγαλους.
Παρόλο που είμαι φανατικός οπαδός του από την πρώτη μέρα , εδώ δυστυχώς δεν βρήκα τίποτα ιδιαίτερο που να αξίζει.
Δεν μου είπε κάτι ούτε σαν μια κλασσική ερμηνεία , ούτε έχει κάποιους ιδιαίτερους μανιερισμούς όπως είχε ας πούμε η 5 που την έκανε ξεχωριστή.
Άχρωμη , άνοστη και άγευστη...
Θα περίμενα πολύ περισσότερα από τον Θόδωρο στην συμφωνία που θεωρείται η αποθέωση του χορού.
Κρίμα.
Δεν μου είπε κάτι ούτε σαν μια κλασσική ερμηνεία , ούτε έχει κάποιους ιδιαίτερους μανιερισμούς όπως είχε ας πούμε η 5 που την έκανε ξεχωριστή.
Άχρωμη , άνοστη και άγευστη...
Θα περίμενα πολύ περισσότερα από τον Θόδωρο στην συμφωνία που θεωρείται η αποθέωση του χορού.
Κρίμα.
Είχα όρεξη να γράψω πολλά για την 7η και τον Κουρεντζή αλλά η πλειοψηφία μου έκοψε τον ενθουσιασμό.
Δεν πειράζει προχωράμε.
Τσαϊκόφσκι από Paavo Jarvi με την Tonhalle-Orchester Zürich την Alpha.
Πέρσι η πρόπερσι είχαν βγάλει και την 5η, νομίζω αυτή είναι καλύτερη προσπάθεια.
Βέβαια δεν θα την έλεγα αναφοράς αν και έχει πολύ καλό ήχο λόγω alpha.
O Τσαϊκόφσκι μου αρέσει μόνο από τον Mravinsky και από μοντέρνους μαέστρους
μόνο ο Tilson Thomas με την ορχήστρα του Σαν Φραντσίσκο.
Δεν πειράζει προχωράμε.
Τσαϊκόφσκι από Paavo Jarvi με την Tonhalle-Orchester Zürich την Alpha.
Πέρσι η πρόπερσι είχαν βγάλει και την 5η, νομίζω αυτή είναι καλύτερη προσπάθεια.
Βέβαια δεν θα την έλεγα αναφοράς αν και έχει πολύ καλό ήχο λόγω alpha.
O Τσαϊκόφσκι μου αρέσει μόνο από τον Mravinsky και από μοντέρνους μαέστρους
μόνο ο Tilson Thomas με την ορχήστρα του Σαν Φραντσίσκο.
Γιατί; δικαίωμα σου να σου αρέσει ο Κουρεντζής. Κι ας είσαι ο μοναδικός (που δεν είσαι). Εκφρασου ελεύθερα.
Εγώ περιμένω στην γωνία τον Κουρρεντζή ,στην Eroica.Αν τυχόν και την ηχογραφήσει ποτέ. (ο νηστικός στον ύπνο του καρβέλια ονειρεύεται)