Πάντως γενικά έχει ξεφύγει το θέμα. Η απόδοση των φρένων χοντρικά έχει να κάνει με τη δαγκάνα, τους δίσκους, τα σωληνάκια του κυκλώματος των φρένων, τα τακάκια και τέλος το υγρό του κυκλώματος των φρένων. Φυσικά υπάρχει και το ηλεκτρονικό σύστημα, ανάλογα με ποια έκδοση του ABS είναι εγκατεστημένη. Το πόσο καλά ή όχι σταματάει ένα αυτοκίνητο δεν έχει να κάνει μόνο με ένα από αυτά τα κομμάτια αλλά με το συνδυασμό τους.
Για μένα προφανώς το να βγαίνουν και να λένε βάλτε μεγαλύτερους δίσκους είναι λαϊκισμός και τίποτα παραπάνω, όταν έχω δει και οδηγήσει αυτοκίνητα με στα χαρτιά πολύ χειρότερα φρένα που στην πράξη σε σταμάταγαν όμως όπως έπρεπε.
Για σύγκριση ας σημειώσω ότι στις αρχές της δεκαετίας του 90 κυκλοφόρησε από την Honda το NSX. Για πολλούς το πρώτο υπεραυτοκίνητο των ιαπώνων που μπορούσε να δει στα μάτια ακόμα και στην πίστα ευρωπαϊκούς θρύλους. Είχε 0-100 σε 5.7, τελική κοντά στα 270 και το 400αρι το έβγαζε σε 14 δευτερόλεπτα.
Και όμως μπροστά φόραγε ζάντες 15 ιντσών με λάστιχα 205/50-15, όταν σήμερα ένα μέσο αυτοκίνητο 1400 κυβικών φοράει μεγαλύτερα και το σημαντικό για αυτό που συζητάμε τώρα φρένα με δίσκους 282 mm μπροστά.
Προφανώς το αυτοκίνητο δεν είχε πρόβλημα να σταματήσει από όσα. Α, το αυτοκίνητο ζύγιζε 1365 κιλά.
Αυτά τα οποία μπορούμε να αλλάξουμε στα δικά μας αυτοκίνητα ώστε να φρενάρουν καλύτερα είναι:
1. Καλύτερα υγρά φρένων. Υπάρχουν υγρά σαν τα ΑΤΕ typ200 που έχουν σημαντικά καλύτερες προδιαγραφές από αυτά που χρησιμοποιούνται από τα εργοστάσια, ενώ είναι το ίδιο υγροσκοπικά (δηλαδή δεν θέλουν άλλαγμα πιο συχνά από τα εργοστασιακά). Κόστος κοντά στα 10 ευρώ.
2. Όταν έρθει η ώρα να αλλάξουμε τακάκια μπορούμε να μην αγοράσουμε τα της εταιρίας και να πάρουμε καλύτερης ποιότητας aftermarket. Όσο για το κόστος η μέρα με την νύχτα (στο δικό μου αυτοκίνητο κοντά στα 140 ευρώ για τα αυθεντικά και κάπου 60 για aftermarket πολύ καλύτερων επιδόσεων).
3. Αν τύχει και έχουμε αυτοκίνητο με ταμπούρα πίσω ας το πάμε σε ένα φρενά εκτός αντιπροσωπείας να τα ρεγουλάρει. Μπορεί τα πίσω φρένα να μην αναλαμβάνουν ποτέ πάνω από το 20-30% της πέδησης, αλλά τα ταμπούρα είναι σχεδόν μόνα τους υπεύθυνα για την αίσθηση που έχουμε στο πεντάλ. Ένας φρενάς θα χρειαστεί κάπου μισή ώρα να τα ρεγουλάρει και γύρω στα 20 ευρώ. Η διαφορά είναι η μέρα με τη νύκτα και το χειρόφρενο θα κουμπώνει στο πρώτο κλικ.
Με αυτά τα 3 θα έχουμε ήδη πολύ καλύτερα φρένα χωρίς να χρησιμοποιήσουμε οτιδήποτε εκτός προδιαγραφών του κατασκευαστή του οχήματός μας. Αν θέλουμε το κάτι παραπάνω μπορούμε:
- Μετά από 1-2 αλλαγές τακάκια να περαστούν οι δισκόπλακες από τόρνο να είναι λεία η επιφάνειά τους
- Όταν χρειαστούν αλλαγή οι δισκόπλακές μας λόγω φθοράς να τοποθετήσουμε καλύτερες aftermarket (χαρακτές, τρυπητές κλπ)
- Να τοποθετήσουμε σωληνάκια αεροπορικού τύπου. Αυτό στην ουσία αντικαθιστά το σωληνάκι στο τελευταίο κομμάτι που τα υγρά φτάνουν στην δαγκάνα. Η διαφορά με τα απλά λαστιχένια που έχουν τα αυτοκίνητα είναι ότι το ελαστικό μέρος είναι καλυμένο με ένα μακαρόνι από ανοξείδωτο ατσάλι. 'Οταν τα υγρά των φρένων από τη συνεχή χρήση ανεβάσουν υψηλή θερμοκρασία ζεσταίνουν και το λαστιχένιο σωληνάκι το οποίο διαστέλλεται (αυξάνει τον όγκο του) και κατά αυτόν τον τρόπο η αίσθηση στο πεντάλ χειροτερεύει. Τα αεροπορικού τύπου λόγω του μεταλλικού περιβλήματος έχουν μόνιμα σταθερή διατομή. Αν επιλέξουμε ένα επώνυμο σετάκι θα αποχωριστούμε περίπου 100 ευρώ και δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα για όσο κρατήσουμε το αυτοκίνητό μας.
Όλα αυτά για να πω πως ακόμα και ένας μέσος συντάκτης αυτοκινήτου μόλις έρθει αντιμέτωπος με την κατάσταση που λένε ότι έζησαν στο τεστ πρέπει να έχει τις γνώσεις να το ψάξει λίγο παραπάνω και να μην δώσει μια λαϊκίστικη απάντηση του στυλ βάλε μεγαλύτερους δίσκους και να το τελειώσει εκεί. Να δει όλα τα μέρη του συστήματος πέδησης και να αποφανθεί πιο είναι πραγματικά το πρόβλημα με τεχνική αρτιότητα στο άρθρο του.
