Ή Ελένη Παρακεντέ
Λεωφ. Κηφισίας 185, Αθήναι
προς υίόν της,
Οπλίτην
Αγγελον Ν. Παρακεντέ Τ.Τ. 912,
Αθήναι τη 20/12/40
Αγαπημένο μου παιδί.
Μάθε ότι ήμεθα όλοι καλά, το ίδιον ευχόμεθα και δια σε.
Είμαι υπερήφανος που είσαι στο ηρωικόν μέτωπο, πρόσεξε να φανής αντάξιος του συγχωρεμένου πατέρα σου. που επολέμησε σκληρά τον τότε εχθρό μας. Πρόσεξε, διότι ό σημερινός κακός εχθρός μας είναι άτιμος και ύπουλος. Θέλω παιδάκι μου, να βάλης για πρόχωμα το κορμί σου, ώστε ό δόλιος εχθρός μας να μάθη ότι ήρωας δεν ητο ό πατέρας σου μόνον, αλλά καί συ -που ασφαλώς θα ήθελε στάς αγκάλας της αθάνατης Ελλάδας μας, δαφνοστεφανωμένοι από τάς συνεχείς νίκας μας. Λάβε υπ' όψιν σου, ότι δεν πολεμάτε μόνον σεις επάνω σ αυτά τα αγρια βουνά, αλλά κι εμείς -με το βελόνι στο χέρι- που καθημερινώς πλέκομεν χιλιάδες κάλτσες και γάντια και δια να είμαι περισσότερον υπερήφανη, θέλω να μου στείλεις ένα γράμμα -μόνον ένα- διότι όσο διαρκεί ό πόλεμος έχω να μάθω είδησίν σου. Αυτό θα είναι για με ένα ένθυμιον. Εγώ και ο αδελφός σου σου ευχόμεθα ολοψυχως Καλά Χριστουγενννα. Τα ίδια και στον Κώστα
Σε φιλώ
Η μητέρα σου Ελένη
Απο καποιο παλιο τευχος του περιοδικου ΝΕΜΕΣΙΣ, ενα γραμμα μανας στον στρατιωτη γιο της, στο Ιταλικο μετωπο το 1940...
Μερες που ειναι, επετειακες, εκεινου του ιστορικου επους ηρωισμου θυσιας κι αντιστασης, σκεφτειτε λιγο τα λογια της μανας, που απηχουσαν το συνολο της ελληνικης κοινωνιας...
Με τον καιρο ηρθε ο ευδαιμονισμος κι η μηδενιστικη αμφισβητηση... Οποτε σημερα πως θα ηταν ενα παρομοιο γραμμα... Καπως ετσι μαλλον..
Μαμα που ο κανακαρης της ζοριζετε στην επιφυλακη (που και να ηταν πολεμος κανονικος!)
Παιδιϴμου... προταξε το κωλαρακι σου σε οποιον επωνυμο μπορεσεις.. Εμεις προταξαμε το δικο σου προσωπικο συμφερον εναντι ολων και βαζουμε "μεσα", λυτους και δεμενους να σε φερουν πιο κοντα στο σπιτι μας, να ερχεσαι να... υπηρετεις εδω, μη παθεις τιποτε ψυχολογικα, παιδι μου, κι...αυτοκτονησεις!!!!.....
Και κατι αλλα θλιβερα τυπακια, "ανταρτες της πορδης με τα λεφτα του μπαμπα" που λεει και το τραγουδι, θα γραφανε στους φιλους τους κατι τετοιο:
"Ουτε μια ωρα στο Στρατο" "Ξευτιλες πατριωτες" "F-16 να ' ναι οι ωρες σας" και αλλα τετοια φαιδρα...
Η 28η Οκτωβριου πλησιαζει..Μερα μνημης κι αντιστασης.. Μερα ΟΧΙ..
ΟΧΙ σε μικρα καθημερινα που μας τυρρανε... που μας δυναστευουν, ατομικα η συλλογικα...
28 Οκτωβριου 1940... Μνημη του λαου μου που σε λενε αντισταση...
Αντισταση στη ληθη και στη λησμονια...
Γιατι αν δεν υπηρχαν εκεινοι, δεν θα ειχαμε ουτε ελευθερια ουτε Δημοκρατια σημερα...
Αντισταση και ΟΧΙ στην "στρογγυλοποιηση" της Ιστοριας που επιχειρειται σημερα, με την εξισωση θυτη και θυματος...
Δεν "απωθησαμε" απλα τους Ιταλους μεχρι τη Βορεια Ηπειρο, σηκωσαμε το αναστημα μας ενωμενοι εναντια στο φασισμο που ηταν ανερχομενη δυναμη, αντισταθηκαμε...Δεν παραδοθηκαμε, ουτε ευχαριστησαμε κανεναν....Αμερικανο της εποχης... Με την ψυχη μας..προταξε στηθη και αξιες της "ψωροκωσταινας" και δε θαμπωθηκαμε ως ιθαγενεις απο τη δυναμη και την ευμαρεια των αντιπαλων...
Χρονια πολλα σε ολους...
Κι αν ποτε οι Μηδοι διαβουνε, ας μας μας βρουνε με τους απροσκυνητους, οχι με τους οσφυοκαμπτες