Σωστά, το split screen με έβγαλε ασπροπρόσωπο. Στο χέρι, και σημειωτέον, τέρμα ανοικτός ο Tak. Τώρα για βράχος δεν ξέρω, εντάξει στο 1/100 βγήκαν όλες καλές, στο 1/30 ήταν θολές οι 4 στις 5. Είναι πολύ αργή ταχύτητα για 200άρη φακό.
Θα βόλευε να έκλεινε λίγο ο Τak, αλλά ήσουν ήδη οριακά από ταχύτητα... Στο επόμενο σώμα μάλλον θα χρειαστείς image stabilization στο CCD ή κοντά στα 6400 iso ευαισθησία, ή και τα δύο ακόμα καλύτερα!
Ή αφήνεις τις ντροπές και τις τεμπελιές (σας μιλάω εκ πείρας!) και αρχίζεις να κουβαλάς μαζί το τρίποδο!
Η αποθορυβοποίηση (noise ninja στο ps)νομίζω πως επηρέασε κυρίως την ομοιογένεια των μαύρων.
Η αποθορυβοποίηση γενικότερα δεν με ενοχλεί τόσο στην ομοιογένεια αλλά στο κλέψιμο λεπτομέρειας. Κι όταν γίνεται στον υπολογιστή ρυθμίζεις κατά βούληση, αλλά όταν γίνεται απ' την μηχανή ότι χάθηκε, πάει χάθηκε οριστικά. Και στα monitors, ειδικά στα TFT, δεν μπορώ να πω ότι με καλύπτουν οι χρωματικές λεπτομέρειες που βλέπω στην αποθορυβοποίηση. Όταν τυπώσω βλέπω συνήθως τι πραγματικά έγινε.
Λεπτές οι ισορροπίες βέβαια...
Το 1600 της 350D δεν μπορώ να πω ότι έχει σημαντικώς παραπάνω θόρυβο (δηλαδή "κόκκο") σε σχέση με το 800 της, αλλά καταλαβαίνεις τη διαφορά με το 800 στην απώλεια λεπτομερειών. Την καταλαβαίνεις δηλαδή την ενεργοποίηση των αλγορίθμων αποθορυβοποίησης. Βέβαια για σμικρύνσεις και θεάσεις στην οθόνη μέχρι 1600x1200 ή εκτυπώσεις 13x18 δεν νομίζω να φαίνεται η διαφορά.
Ναι, ευτυχώς για γενική χρήση μια χαρά είναι τα πράγματα.
Δεν μπορεί να σου κλείσει εντελώς η αποθορυβοποίηση της μηχανής;
Πάντως προτιμώ τον θόρυβο μαζί με λεπτομέρεια, αν έχω επιλογή! Ίσως νοσταλγώντας τον κόκκο του φίλμ που τον είχαμε απλά αποδεχτεί χωρίς πολλές κουβέντες.
Από τα δείγματα που έχω δει, πιστεύω ότι στο 1600 της 350/30D αντιστοιχεί το 800 των μικρών fuji, το οποίο είναι κάτι πραγματικά αξιοθαύμαστο.
Μακάρι και οι υπόλοιποι κατασκευαστές ccd (sony κυρίως?) να βρούνε σύντομα παρόμοια κόλπα με την fuji, να χαρούν λιγάκι και τα μικρά ccd!
Τώρα για τους δικηγόρους, έπαιξαν πραγματικά καλά! Ο αδερφός μου έπαιζε μπάσο, και οι διασκευές στα τραγούδια του Πλέσσα δεν έδειχναν καθόλου ερασιτεχνικές. Και από ακουστικής άποψης ο ήχος τους ήταν πολύ ευχάριστος (ίσως λόγω της έλλειψης κρουστών). Στο τέλος ανέβηκε απρογραμμάτιστα και ο ίδιος ο Πλέσσας στο πιάνο
Αν το σχήμα δένει όμορφα σε επίπεδο παρέας, και τα άτομα απολαμβάνουν αυτό που κάνουν, συνήθως αυτή η ποιότητα περνάει και στο αποτέλεσμα!
Ναι τα κρουστά συνήθως ξεχωρίζουν εύκολα και μετά αρχίζει ο ανταγωνισμός των εντάσεων για το ποιός θα βγει πάνω απ' τους άλλους...
Ο Πλέσσας τίμησε αυτούς που τον τιμούν, οπότε μάλλον του άρεσε το αποτέλεσμα! :SFGSFGSF:
