Αν γινόμουν μουσικός

dionisp

dionisp

Established Member
25 January 2007
148
τι όργανο θα ήθελα να μελετήσω;

Και υπο- ερώτηση: τι ήθελα πιτσιρίκος και τι στην παρούσα φάση;
 
Όταν ήμουν πιτσιρίκος μου κόλλησε το φλάουτο. Μετά από πολλά χρόνια, μάλλον φλάουτο θα επέλεγα πάλι. Η ομορφιά έγκειται στην ποικιλία συναισθημάτων που μπορεί να εκφράσει κατί που δύσκολα συναντάται σε άλλα όργανα.

Όσο μεγαλώνω βέβαια αρχίζει να μου λείπει έντονα η πολυφωνία. Οπότε και το πιάνο εμφανίζεται στο προσκήνιο. Η κιθάρα μολονότι μου αρέσει σαν ήχος και θα μπορούσε να εξυπηρετήσει την πολυφωνία (αν και όχι τόσο καλά) δεν μπορώ να με φανταστώ μαζί της. Ούτε και πιάνο βέβαια θα ήθελα για κύριο όργανο ποτέ. Υπάρχει περισσότερο μια σχέση ανάγκης παρά σχέση αγάπης/ μίσους όπως πρέπει να υπάρχει με το όργανο που παίζεις :flipout:. Τέλος μου τη σπάει στο πιάνο η ευκολία παραγωγής ήχου :smash:. Είναι εύκολο όργανο αλλά συνάμα εξωφρενικά πλήρες που γίνεται δύσκολο λόγω του ρεπερτορίου του.

Δευτερευόντως μου αρέσει το τσέλο. Έχει όμως ένα κακό. Έχει τόσο γεμάτο και μελαγχολικό ήχο που δεν μπορεί να ελιχθεί. Εκ πρώτης όψεως είναι ίσως το τέλειο όργανο που σε γεμίζει συναίσθημα σε κάθε του νότα, σε όλη του την έκταση. Σε δεύτερο πιστεύω ότι μένεις λίγο άδειος.

Τέλος αν είχα δεύτερη ζωή και προλάβαινα, θα την αφιέρωνα στην ανάδειξη του φαγκότου. Ένα υπέροχο όργανο, με πολλές δυνατότητες και εμφάνιση καρικατούρας που δεν έχει εκτιμηθεί από τους συνθέτες (αδίκως προφανώς κατά τη γνώμη μου). Πέρα από το επίπεδο της "κλασσικής", το φαγκότο είναι ίσως το κατεξοχήν όργανο που θα έπρεπε να έχει χρησιμοποιηθεί στη Jazz αλλά και στη ροκ. Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο κουαρτέτο τζαζ από πιάνο, κρουστά, κοντραμπάσο και φαγκότο. Εντύπωση μου κάνει που απ' ότι φαίνεται δεν συμφωνεί κανείς μαζί μου.
 
dionisp said:
Εντύπωση μου κάνει που απ' ότι φαίνεται δεν συμφωνεί κανείς μαζί μου.
Click to expand...

Να σε ρωτησω κατι
Τι σου κανει πιο πολυ εντυπωση ..
Το οτι δεν συμφωνουν μαζι σου ή
οτι εγω δεν ξερω καν πιο ειναι το φακγοτο!!!:smash::bang:
 
Αν ξεκινούσα πιο μικρός, πέρα από το σαξόφωνο θα έπιανα και φλάουτο (μακράν το γρηγορότερο όργανο που υπάρχει), κλαρινέτο και κυρίως... τρομπέτα!

Η τρομπέτα είναι το άχτι μου, τη θεωρώ το πλέον παλαβό όργανο.
 
Πιτσιρίκος τίποτε. :blush:

Από τότε που απολύθηκα από φαντάρος όμως, ήθελα αυτό:
cello-6.jpg


Δεν τα κατάφερα όμως ποτέ, γιατί είμαι αναβλητικός και ανεπρόκοπος! :bigcry: :frusty:

Και έκτοτε όταν με πιάνουν τύψεις συνείδησης επιστρατεύω ως δικαιολογία πως δεν θα μπορούσα να αντέξω να μ' ακούω να γρατζουνώ ένα όργανο που θ' ακούω από τους δίσκους να παίζει στα χέρια εκπληκτικών ερμηνευτών. :rolleyes: :earmuffs:

Λατρεύω το τσέλο, για την εκφραστικότητα του, τη βαρύτητα και την αξιοπρέπεια του και την πανταχού παρούσα μελαγχολία του. Κρατώ επιφύλαξη ως προς τη γνώμη του φίλτατου dionysp πως δεν μπορεί να ελιχθεί. Διονύση άκου το πρώτο κονσέρτο του Χάυδν, την 3η σονάτα του Μπετόβεν ή τη σονάτα του Σοστακόβιτς και τα ξαναλέμε. Εκεί πιστεύω πως κάνει απίθανα σλάλομ! :Banane0:

Το τσέλο είναι αναπόσπαστο κομμάτι στο απόλυτο σεξουαλικό φετίχ μου, ανάμεσα στα πόδια μιας ωραίας τσελίστας. :HTEHEH56: Η αποπλάνηση της Σούζαν Σάραντον - ως τσελίστας - από τον σατανικό Τζακ Νίκολσον στις Μάγισσες του Ήστγουικ θα μου μείνει αξέχαστη. ;)

Συμμερίζομαι την αγάπη του dionysp στο φλάουτο, αλλά ιδιαίτερα στο φαγκότο.
Basoon2_small.jpg


Διονύση μήπως θυμάσαι ένα ωραίο τραγούδι του Θάνου Μικρούτσικου που τραγουδά ο Κώστας Καράλης, με στίχους ως εξής:

"Κάθε που πίνω απ' την πηγή σου,
κάτι μου καίει τον ουρανίσκο,
ψάνω στο φως μα δε σε βρίσκω
μες την αδιάκοπη ροή σου.

κλπ.

Θυμάσαι εκεί ένα ωραίο σόλο του φαγκότου; Ο Μικρούτσικός νομίζω το 'χει ξανακάνει αυτό, στο Φρενερίκο Γκαρθία Λόρκα, στο Σταυρό του Νότου.
 
Re: Απάντηση: Αν γινόμουν μουσικός

Δαμιανός Δημητριάδης said:
Πιτσιρίκος τίποτε. :blush:



Το τσέλο είναι αναπόσπαστο κομμάτι στο απόλυτο σεξουαλικό φετίχ μου, ανάμεσα στα πόδια μιας ωραίας τσελίστας.
Click to expand...



Πόσο πολύ .........συμφωνώ δεν ξέρεις..............:a0210:
 
Last edited by a moderator:
Μικρός είχα ξεκινήσει με πιάνο, κατόπιν πρωτοβουλίας των γονιών μου, το οποίο όμως αντιπάθησα κι έτσι(κατρακύλησα) στο αρμόνιο. Μεγαλώνοντας και τελειώνοντας με το αρμόνιο, γυρω στα 15, επέστρεψα στο πιάνο με πραγματική αγάπη αυτή τη φορά, η οποία συνεχίζεται :)

Η μοναδικότητα του πιάνου είναι στις εκφραστικές του δυνατότητες:μπορεί να βγάλει νότες που "καρφώνονται" στο αυτί(πχ Prokofiev, Orff) εως νότες που μόλις το αγγίζουν(πχ Ravel).

Μετά τα 20 καημός αγιάτρευτος έγινε το τσέλο, ειδικά ακούγοντας τις σουίτες του Bach. Ως τώρα δεν έμαθα. Ελπίζω κάποια στιγμή να μάθω να παίζω έστω και τις νότες... Συμφωνώ κι εγω στο ότι είναι ευέλικτο: 3η Σουίτα για τσέλο - Gigue :grinning-smiley-043
 
Τότε ήθελα να μάθω μπάσο,
για ένα φεγγάρι μου άρεσε ο Steve Harris των Iron Maiden.
Τώρα πλέον έχω χωνέψει ότι δεν φτιάχτηκα για μουσικός και απολαμβάνω το να ακούω και μόνο.
Παντα όμως πίστευα ότι αν ήξερα να παίζω θα απολαμβανα τη μουσική περισσότερο :confused:
δυστυχώς ποτέ δε θα μάθω αν είναι αλήθεια :smile:
 
Απάντηση: Re: Αν γινόμουν μουσικός

dionisp said:
Όταν ήμουν πιτσιρίκος μου κόλλησε το φλάουτο. Μετά από πολλά χρόνια, μάλλον φλάουτο θα επέλεγα πάλι. Η ομορφιά έγκειται στην ποικιλία συναισθημάτων που μπορεί να εκφράσει κατί που δύσκολα συναντάται σε άλλα όργανα.

Όσο μεγαλώνω βέβαια αρχίζει να μου λείπει έντονα η πολυφωνία. Οπότε και το πιάνο εμφανίζεται στο προσκήνιο. Η κιθάρα μολονότι μου αρέσει σαν ήχος και θα μπορούσε να εξυπηρετήσει την πολυφωνία (αν και όχι τόσο καλά) δεν μπορώ να με φανταστώ μαζί της. Ούτε και πιάνο βέβαια θα ήθελα για κύριο όργανο ποτέ. Υπάρχει περισσότερο μια σχέση ανάγκης παρά σχέση αγάπης/ μίσους όπως πρέπει να υπάρχει με το όργανο που παίζεις :flipout:. Τέλος μου τη σπάει στο πιάνο η ευκολία παραγωγής ήχου :smash:. Είναι εύκολο όργανο αλλά συνάμα εξωφρενικά πλήρες που γίνεται δύσκολο λόγω του ρεπερτορίου του.

Δευτερευόντως μου αρέσει το τσέλο. Έχει όμως ένα κακό. Έχει τόσο γεμάτο και μελαγχολικό ήχο που δεν μπορεί να ελιχθεί. Εκ πρώτης όψεως είναι ίσως το τέλειο όργανο που σε γεμίζει συναίσθημα σε κάθε του νότα, σε όλη του την έκταση. Σε δεύτερο πιστεύω ότι μένεις λίγο άδειος.

Τέλος αν είχα δεύτερη ζωή και προλάβαινα, θα την αφιέρωνα στην ανάδειξη του φαγκότου. Ένα υπέροχο όργανο, με πολλές δυνατότητες και εμφάνιση καρικατούρας που δεν έχει εκτιμηθεί από τους συνθέτες (αδίκως προφανώς κατά τη γνώμη μου). Πέρα από το επίπεδο της "κλασσικής", το φαγκότο είναι ίσως το κατεξοχήν όργανο που θα έπρεπε να έχει χρησιμοποιηθεί στη Jazz αλλά και στη ροκ. Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο κουαρτέτο τζαζ από πιάνο, κρουστά, κοντραμπάσο και φαγκότο. Εντύπωση μου κάνει που απ' ότι φαίνεται δεν συμφωνεί κανείς μαζί μου.
Click to expand...

Κατ αρχήν διαφωνώ και εγώ με τις ενστάσεις σου ως προς τους "ελιγμούς" του τσέλλου.Είναι ένα λυρικό όργανο, μια απαγγελία ποίησης μόνο που αντί φωνής χρησιμοποιείται δοξάρι και χορδή.

Οσο για το φαγκότο συμφωνό τα μάλα.Μπορεί να μην "ευτύχησε" στην τζαζ ή την ρόκ αλλά το τίμησαν δεόντως οι Abba πολλάκις (μαζί με το κλαρινέτο) σε διάφορες συνθέσεις τους.Αλλωστε γι αυτό τους ξεχώρισα από μικρός από την "υπόλοιπη" μουσική της εποχής τους αλλά και σημερινή.

Τώρα για όργανο..
Ξεκίνησα μικρός πιάνο αλλά λόγω της βαρεμάρας μου και τής μή πειθαρχίας μου το άφησα ο βλαξ (με μητέρα καθηγήτρια πιάνου !!!:bigcry:)

Τώρα αν θα ξεκινούσα θα ασχολιόμουν με κάτι πιό εκτονωτικό.Drums !!:operator:
 
Πιάνο. 8 χρόνια εντατικά, σχεδόν τελείωσα την Ανωτέρα. Μετά...βιοπορισμός.
Δεν το αλλάζω με κανένα: δεν είναι όργανο - στην ουσία, είναι μιά μηχανή. Αλλά τί μηχανή !! :worshippy:
 
Last edited:
Με κάτι Snow Goose & Aqualang μου είχε κολήσει το φλάουτο. Τελικά σαν ακαμάτης παράτησα τα ελάχιστα μαθήματα στο τσέλο (που μου φαινόταν (...αργότερα) πιό συναισθηματικό απ'το φλάουτο), ενώ τα τελευταία δέκα χρόνια το απόλυτο μουσικό όργανο γιά'μένα είναι ο τηλεβόας!

ΘΑ ΣΑΣ ΣΗΚΩΣΟΥΝ ΑΠ´ΤΑ ΜΑΛΑΚά ΣΑΣ ΜΑΞΙΛΑΡΙΑΑΑ!!
ΘΑ ΣΑΣ ΒΓΑΛΟΥΝ ΑΠ'ΤΑ ΖΕΣΤΑ ΣΑΣ ΜΠΑΝΙΑΑΑΑ!
ΚΑΙ ΜΗΝ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΑΑΑΑΑΑ...

Απ'το Paris-Texas !:smash:
 
Top Bottom