Αν γινόμουν μουσικός

It was 20 years ago today ..που λέει και το τραγουδάκι (τραγουδάρα). Και η μπάντα σταμάτησε να παίζει. Φύγαν τα χρόνια, φύγαν οι φίλοι, φύγαν τα μαλλιά, ήρθαν τα παιδιά και οι ευθύνες και το μπασο μαράζωνε στο πατάρι. Οι φίλοι που υπήρχαν δεν ευκαιρούσαν αν και σε κάθε μπυροκατάνυξη οι όρκοι μιας επικείμενης πρόβας πηγαίναν σύννεφο. Μέναν οι όρκοι. Και οι πιτσιρικάδες δε γουστάραν πουρόκερς στα δικά τους (κατανοητό).
Αλλά old records never die.........
Χώρισε ο Ιάσωνας (τα ονόματα φανταστικά για να προστατέψω τα παιδιά) και του έμεινε το σπίτι και έβγαλε τον καναπέ και εβαλε την ντραμς στο σαλόνι, ο Κίμων βγήκε από το πηγάδι που πολλές φορές γυρισμό δεν έχει, άλλαξα δουλειά που μου αφήνει λίγο παραπάνω χρόνο και δειλά-δειλά κουρδίσαμε και........ οκ συγκινήθηκα. Να συντονίζει το strainer του ταμπούρου απ' το μπάσσο και να που ξεσκονίστηκαν οι telecaster και να οι παραγγελιές στον Thomann. Πονέσαν στην αρχή τα δάχτυλα αλλά 11η βδομάδα και ήδη σκεφτόμαστε για live. Και πέραν του μπάσου, αγόρασα καινούρια ηλεκτρική (κούκλα να μην τη βασκάνω) και τελειώνω και έναν λαμπάτο για να γρατσουνάω με hi-end στυλ.

Και τι έγινε που ξενυχιάσαμε τα δεύτερα -άντα ;

Never too old to rock, always to young to die.

Ευτυχώς που δεν έγινα μουσικός. Την αγαπάω πολύ τη μουσική για να την έχω επάγγελμα.
 
Οσο για μουσικός...........

Knopfler, Gallagher, Mozart, Charles Mingus, Magic Dick,,,,

Γιατί οι μουσικοί δεν πάιζουν όργανα αλλά φτιάχνουν μουσική.
 
Απάντηση: Re: Αν γινόμουν μουσικός

Audiocostus said:
Πονέσαν στην αρχή τα δάχτυλα αλλά 11η βδομάδα και ήδη σκεφτόμαστε για live.
Click to expand...

Επειδή, πίστεψέ με, ξέρω για τι πράγμα μιλάς, πολλά μπράβο για την όλη φάση :SFGSFGSF:
Φιλε Audiocostus εννοείται οτι θα ενημερώσεις την Μουσική κατηγορία εδώ, για τόπο και χρόνο, όταν με το καλό το οριστικοποιείσετε :ernaehrung004:
 
Δαμιανός Δημητριάδης said:
Πιτσιρίκος τίποτε. :blush:

Από τότε που απολύθηκα από φαντάρος όμως, ήθελα αυτό:
cello-6.jpg


Δεν τα κατάφερα όμως ποτέ, γιατί είμαι αναβλητικός και ανεπρόκοπος! :bigcry: :frusty:

Και έκτοτε όταν με πιάνουν τύψεις συνείδησης επιστρατεύω ως δικαιολογία πως δεν θα μπορούσα να αντέξω να μ' ακούω να γρατζουνώ ένα όργανο που θ' ακούω από τους δίσκους να παίζει στα χέρια εκπληκτικών ερμηνευτών. :rolleyes:

Λατρεύω το τσέλο, για την εκφραστικότητα του, τη βαρύτητα και την αξιοπρέπεια του και την πανταχού παρούσα μελαγχολία του. Κρατώ επιφύλαξη ως προς τη γνώμη του φίλτατου dionysp πως δεν μπορεί να ελιχθεί. Διονύση άκου το πρώτο κονσέρτο του Χάυδν, την 3η σονάτα του Μπετόβεν ή τη σονάτα του Σοστακόβιτς και τα ξαναλέμε. Εκεί πιστεύω πως κάνει απίθανα σλάλομ! :Banane0:

Το τσέλο είναι αναπόσπαστο κομμάτι στο απόλυτο σεξουαλικό φετίχ μου, ανάμεσα στα πόδια μιας ωραίας τσελίστας. :HTEHEH56: Η αποπλάνηση της Σούζαν Σάραντον - ως τσελίστας - από τον σατανικό Τζακ Νίκολσον στις Μάγισσες του Ήστγουικ θα μου μείνει αξέχαστη. ;)

Συμμερίζομαι την αγάπη του dionysp στο φλάουτο, αλλά ιδιαίτερα στο φαγκότο.
Basoon2_small.jpg


Διονύση μήπως θυμάσαι ένα ωραίο τραγούδι του Θάνου Μικρούτσικου που τραγουδά ο Κώστας Καράλης, με στίχους ως εξής:

"Κάθε που πίνω απ' την πηγή σου,
κάτι μου καίει τον ουρανίσκο,
ψάνω στο φως μα δε σε βρίσκω
μες την αδιάκοπη ροή σου.

κλπ.

Θυμάσαι εκεί ένα ωραίο σόλο του φαγκότου; Ο Μικρούτσικός νομίζω το 'χει ξανακάνει αυτό, στο Φρενερίκο Γκαρθία Λόρκα, στο Σταυρό του Νότου.
Click to expand...

Δαμιανέ αυτά ακριβώς θα έγραφα κι εγώ!

Το τσέλο. Ήχος ζεστός, πολύ κοντά στην ανθρώπινη φωνή. Σχεδόν μιλάει.
Πόσες φορές φαντάστηκα την Σάραντον σαν τσελίστα και τα ρούχα της να διαλύονται και να πέφτουν τριγύρω κι αυτή απλά να αδιαφορεί αφοσιωμένη στο τσέλο της...Αχ τι με κάνεις βραδιάτικα!:blush:

και το φαγκότο έχει κάτι ιδιαίτερο. Πάντα το ξεχώριζα.

Έχω κι άλλες αγάπες. Τα τύμπανα. από μικρός χτυπούσα τα πάντα τριγύρω μου. Και τώρα όταν ακούω μουσική όλο και κάτι χτυπάω. Αλλά εκτός από τον ρυθμό μεγάλη αγάπη έχω στις χροιές από τις μεμβράνες.

Το μπουζούκι. Συχνά φαντασιώνομαι ότι είμαι ο Χιώτης ή ο Ζαμπέτας

Αλλά δυστυχώς ήμουν τεμπέλης και ανεπρόκοπος μια ζωή. Κι άν είχα μια μικρή ροπή σαν παιδί δεν βρήκε ανταπόκριση από το περιβάλλον μου.
Κι έτσι το έριξα στα κατσαβίδια και στα κολλητήρια
 
Top Bottom