- 17 June 2006
- 5,243
Σκέφτομαι, εν όψει εορτών, να προχωρήσω στην αντικατάσταση του κιτ φακού 18-105 από κάποιον πιο γρήγορο, ο οποίος ταυτόχρονα, να παραμένει μια καλή (μάλλον καλύτερη) και πρακτική walk-around λύση.
Στο (υπερ)ευρυγώνιο άκρο καλύπτομαι πολύ καλά από τον Τοκινα 11-16, ενώ στο τελε θα κρατήσω όσο αντέξω (ψυχολογικά, όχι ότι έχει τίποτα ο φακός) τον 70-300 3.5-5.6 (ετοιμάζοντας το έδαφος για την αντικατάστασή του από τον 70-200 2.8).
Οπότε, το κενό που δημιουργείται (τόσο άμεσα, όσο και αργότερα) αφορά το εύρος 17-70.
Μια πλεονεκτική προσέγγιση, θα έλεγε ίσως, 14-24 + 24-70, για ισόβιο (; ) ξεμπέρδεμα. Είναι πάρα πολλά τα λεφτά, όμως, ειδικά, όταν επόμενος στόχος είναι ο 70-200.
Μια δεύτερη σκέψη που έκανα, ήταν ο 18-70 3.5-4.5. Αρκετά καλές κριτικές, φτηνός, όχι όμως αρκετά πιο γρήγορος από τον 18-105, αν και σε όλα τα υπόλοιπα, απ'όσα διαβάζω, φαίνεται να υπερτερεί.
Ακόμα μεγαλύτερη αναζήτηση, με οδήγησε στον 17-55 2.8 και από κει στον Tamron 17-50 2.8 VC. Δύο, απ'ότι διαβάζω, σχεδόν εφάμιλλοι φακοί, με διαφορά τιμής, όμως, περί τα 800 . Ο Tamron θα ήταν no-brainer, και πιθανότατα είναι κιόλας, αν με βοηθήσετε στο εξής θέμα: πόσο θα μου λείψουν τα 20mm, από τα 50 έως τα 70; Εκανα μερικά τεστ με τον 18-105, με στόχο να δω πόσο χρειάζεται να μετακινηθώ για να πάρω την "ίδια" λήψη και από τα δύο εστιακά μήκη. Σε κοντινές λήψεις, λίγα εκατοστά. Σε απόσταση περίπου 3 μέτρων, χρειαζόταν να μετακινηθώ περίπου 1 μέτρο. Eσείς τι λέτε; Είναι κρίσιμη αυτή η απόσταση; Και δεν εννοώ για το περπάτημα, αν και σε μεγαλύτερες αποστάσεις θα γίνει περισσότερο, αλλά στον κίνδυνο να χάνω φωτογραφίες ελλείψει δυνατότητας ικανής προσέγγισης.
ΥΓ. Προσπαθώ να ξεφύγω από τη νοοτροπία είμαι-νέος-στις-DSLR-και-γουστάρω-πολύ-τους-5x-σουπερ-τηλεφακούς-που-διαθέτουν-ώστε-να-φωτογραφίζω-χωρίς-να-κουνιέμαι-καθόλου, αλλά τι γίνεται και στις περιπτώσεις που η μετακίνηση είναι δύσκολη ή αδύνατη;
Στο (υπερ)ευρυγώνιο άκρο καλύπτομαι πολύ καλά από τον Τοκινα 11-16, ενώ στο τελε θα κρατήσω όσο αντέξω (ψυχολογικά, όχι ότι έχει τίποτα ο φακός) τον 70-300 3.5-5.6 (ετοιμάζοντας το έδαφος για την αντικατάστασή του από τον 70-200 2.8).
Οπότε, το κενό που δημιουργείται (τόσο άμεσα, όσο και αργότερα) αφορά το εύρος 17-70.
Μια πλεονεκτική προσέγγιση, θα έλεγε ίσως, 14-24 + 24-70, για ισόβιο (; ) ξεμπέρδεμα. Είναι πάρα πολλά τα λεφτά, όμως, ειδικά, όταν επόμενος στόχος είναι ο 70-200.
Μια δεύτερη σκέψη που έκανα, ήταν ο 18-70 3.5-4.5. Αρκετά καλές κριτικές, φτηνός, όχι όμως αρκετά πιο γρήγορος από τον 18-105, αν και σε όλα τα υπόλοιπα, απ'όσα διαβάζω, φαίνεται να υπερτερεί.
Ακόμα μεγαλύτερη αναζήτηση, με οδήγησε στον 17-55 2.8 και από κει στον Tamron 17-50 2.8 VC. Δύο, απ'ότι διαβάζω, σχεδόν εφάμιλλοι φακοί, με διαφορά τιμής, όμως, περί τα 800 . Ο Tamron θα ήταν no-brainer, και πιθανότατα είναι κιόλας, αν με βοηθήσετε στο εξής θέμα: πόσο θα μου λείψουν τα 20mm, από τα 50 έως τα 70; Εκανα μερικά τεστ με τον 18-105, με στόχο να δω πόσο χρειάζεται να μετακινηθώ για να πάρω την "ίδια" λήψη και από τα δύο εστιακά μήκη. Σε κοντινές λήψεις, λίγα εκατοστά. Σε απόσταση περίπου 3 μέτρων, χρειαζόταν να μετακινηθώ περίπου 1 μέτρο. Eσείς τι λέτε; Είναι κρίσιμη αυτή η απόσταση; Και δεν εννοώ για το περπάτημα, αν και σε μεγαλύτερες αποστάσεις θα γίνει περισσότερο, αλλά στον κίνδυνο να χάνω φωτογραφίες ελλείψει δυνατότητας ικανής προσέγγισης.
ΥΓ. Προσπαθώ να ξεφύγω από τη νοοτροπία είμαι-νέος-στις-DSLR-και-γουστάρω-πολύ-τους-5x-σουπερ-τηλεφακούς-που-διαθέτουν-ώστε-να-φωτογραφίζω-χωρίς-να-κουνιέμαι-καθόλου, αλλά τι γίνεται και στις περιπτώσεις που η μετακίνηση είναι δύσκολη ή αδύνατη;
)
