Δηλαδή τα μεγάφωνα στα ακριβά ενεργά μοντέλα της focal που κυμαίνονται από 3.000 έως 5.500 ευρώ, είναι ίδια (όχι παρεμφερή) με τα μεγάφωνα της σειράς Utopia των δεκάδων χιλιάδων ευρώ;
Αν είναι έτσι, σε καταλαβαίνω που έχεις γίνει εδώ και καιρό "ενεργός".
Ίσως μάλιστα το ιδανικό ταίριασμα με τα ενισχυτικά που επιτυγχάνουν τα ενεργά, να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά το "περίεργο" (για πολλούς) τουίτερ βηρυλλίου.
Στα δικά μου για παράδειγμα (Solo 6 Be + Sub) οι μονάδες των "δορυφόρων" είναι ίδιες με των Utopia Diablo και των μεγάλων Utopia. Η φιλοσοφία όμως είναι του ουδέτερου, αχρωμάτιστου και με επίπεδη απόκριση μόνιτορ. Και το βηρύλλιο μεταδίδει όση πληροφορία υπάρχει, χωρίς να ενοχλεί καθόλου, σε διαβεβαιώ.
Έχω όμως την
υποψία πως τα παράπονα για το βηρύλλιο που ακούω συχνά εδώ δεν οφείλονται ούτε στη μονάδα, ούτε στο υλικό, αυτό καθαυτό. Αλλά στο "κούρδισμα" των Consumer ηχείων που δίνει στα ηχεία καθορισμένο χαρακτήρα και έχει σαν στόχο να τα κάνει κατάλληλα για
συγκεκριμένη χρήση.
Η υπόθεση που κάνω είναι η εξής (και ισχύει για πολλά από τα θεωρούμενα κορυφαία μοντέλα εταιρειών). Αφήνω κατά μέρος το θέμα της κατάλληλης ενίσχυσης.
Τα κορυφαία, τα μεγάλα μοντέλα κατασκευάζονται εξ αρχής με το σκεπτικό ότι θα τοποθετηθούν σε μεγάλους και μάλιστα ακουστικά φροντισμένους χώρους. Η κατηγορία τιμής τους άλλωστε το επιβάλλει. Προϋποτίθεται ότι ο ακροατής (στην κορυφή του νοητού ισόπλευρου/ισοσκελούς τριγώνου) θα βρίσκεται σε κάποια απόσταση αρκετά μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη. Όχι 2-3 μέτρα, αλλά 5-6, ή και περισσότερο, δεδομένου ότι εξ ορισμού ο χώρος για τον οποίο είναι κατασκευασμένα είναι μεγάλος χώρος. Τούτο απαιτείται και για ένα επιπλέον λόγο: Διότι χρειάζεται ορισμένη απόσταση προκειμένου να ομογενοποιηθούν οι ηχητικές ακτινοβολίες από τις επί μέρους μονάδες των ηχείων και να φθάνουν όλες ταυτόχρονα στον ακροατή
εν φάσει.
Όταν όμως αυξάνει η απόσταση από την ηχητική πηγή (τα ηχεία μας) παρουσιάζεται ένα άλλο φαινόμενο: Εξασθένηση των υψηλών συχνοτήτων. Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό στους ηχολήπτες που όταν ηχογραφούν από κάποια απόσταση (π.χ. σε μία μεγάλη αίθουσα συναυλιών) δεν επιλέγουν μικρόφωνα με επίπεδη (flat) απόκριση, αλλά με απόκριση που παρουσιάζει αύξηση στις υψηλές συχνότητες, έτσι ώστε να αντισταθμίζεται η αντίστοιχη εξασθένηση.
Με την ίδια ακριβώς λογική, αλλά εργαζόμενος αντίστροφα ο κατασκευαστής πρέπει να αντιμετωπίσει το φαινόμενο της εξασθένησης των υψηλών συχνοτήτων σε μεγάλη απόσταση από τα ηχεία εφαρμόζοντας μία μικρή αύξηση στην απόκριση των υψηλών, ώστε να πετύχει την αντίστοιχη αντιστάθμιση.
Στους χώρους όμως που ακούμε συνήθως τα "μεγάλα" ηχεία, δηλαδή στα καταστήματα των αντιπροσώπων ή καμμιά φορά για δοκιμή στα σπίτια μας αυτές οι συνθήκες που περιγράφτηκαν πιο πάνω (χώρος, τοποθέτηση, απόσταση κλπ) δεν υπάρχουν. Οπότε το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό. Και οι υψηλές θα ακούγονται προβολικές, ενοχλητικές. Συνήθως τα ηχεία αυτά έχουν και κάποια ρυθμιστικά για την προσαρμογή στο χώρο, αλλά νομίζω πως όταν κάνουμε δοκιμαστικές ακροάσεις σπάνια δίνουμε σημασία σε τέτοιες ρυθμίσεις και λεπτομέρειες.
Τα παραπάνω αποτελούν μία υπόθεση. Υπόθεση αρκετά λογική όμως, που μπορεί να εξηγήσει κάποια πράγματα...