Γενικά θα σύστηνα να ασχοληθεί κάποιος με τα tempoIII μόνο εάν η απόσταση από δεξί σε αριστερό μεγάφωνο απέχει 2,5m και κάθεται ο ίδιος από αυτά στα 2m. Το τρίγωνο αυτό βέβαια παράγει σοβαρότερη σκηνική παρουσία όσο μεγεθύνεται αλλά μεγαλώνουν και τα προβλήματα που ο χώρος δημιουργεί (..στα συνήθως άτσαλα δωμάτια των διαμερισμάτων μας) μιάς και για να απολαύσουμε τέτοιες υλοποιήσεις είναι απαραίτητο να προσθέσουμε με ελεύθερο χώρο τουλάχιστον 1m πίσω απ'τα ηχεία, άλλο 1m πίσω απ'τον ακροατή και 1,5m, από αυτά μέχρι τους πλαϊνούς. Απαιτείται δλδ χώρος τουλάχιστον 5,5m πλάτος με 4m μήκος. Τότε μπορούμε να πείσουμε και τους πιο δύσπιστους για το σώμα και το μέτωπο των οργάνων που μπορούν να αναπαραχθούν από 6,5αράκια. Και αν σε αυτό προσθέσουμε και την ταχύτητα αυτών των μικρών κώνων τότε έχουμε σίγουρα ένα ιδανικό αναπαραγωγέα.
Για την συγκεκριμένη περίπτωση του Ντόκ (που τα ήθελε λιγότερο monitor) μετριάσαμε την αυστηρότητα των tempoIII, στρογγυλεύοντας (..και γλυκαίνοντας) τον ήχο με την στήριξη σε ελαστικά παρεμβύσματα, αφαιρέσαμε και την ενσωματωμένη βάση (...των 4cm, που διοχετεύει την ροή του αέρα προς τα εμπρός) και συντονίσαμε την οπή reflex (που τώρα έβλεπε κάθετα σχεδόν το πάτωμα) με το κενό ηχείου πατώματος γύρω στα 2cm (αν και θα ήθελε λίγο περισσότερο γιατί ήταν κάπως εμφανής η κρούση του αέρα στο πάτωμα). Επίσης μειώσαμε την 7μοιρών κλήση τους στις 5 περίπου. Μπορεί κάποιος να την μειώσει λίγο ακόμη, με κίνδυνο όμως να ακούει πλέον το κάθε ένα μεγάφωνο χώρια και όχι το ηχείο συνολικά –εκτός και αν η απόσταση ηχείων – ακροατή είναι μεγαλύτερη των 3m.
Υ.Γ
Μην προτιμήσετε με τίποτε αυτά τα ηχεία αν δεν ανέχεστε την πικρή αλήθεια των μέτριων ηχογραφήσεων – εκτυπώσεων αλλά και συνοδών μηχανημάτων. Η ειλικρίνεια των tempoIII δεν αφήνει πολλά περιθώρια.
perator:
