απεργία εκπαιδευτικών: γράμμα προς τους γονείς

Εάν μπορεί να θεωρηθεί "επανάσταση" των νέων η διαπραγμάτευση, από τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους, των όρων εισαγωγής τους στα ΑΕΙ, όπως φαίνεται να είναι και το μόνο πλέον περιεχόμενο που οι ίδιοι δίνουν στην παιδεία όπως τους παρέχεται αλλά και όπως κοντόφθαλμα τη ζητούν, ε τότε τι να πω, έχουμε χάσει την έννοια του όρου.
 
πανκροκ said:
καλα αυτα περι αγωνα των μαθητων κλπ πραγματικα ακουγονται πολυ ομορφα ωστοσο η μοναδικη αληθεια για οποιον εχει περασει απο σχολειο τα τελευταια χρονια και γνωριζει τι σημαινει καταληψη , ειναι οτι αυτα εινια παραμυθια της κακιας ωρας.
οι καταληψεις για τους μαθητες ειναι στο συνολο τους ευκαιρια για κοπανα, για ορισμενους ενας τροπος να "την πουνε" στους καθηγητες τους που τους εχουν ταραξει στο 5 (και δικαιολογημενα διοτι ειναι κοπροσκυλα)(και χαριστικα τους περνανε ταξη γαι να μην τους εχουν και τον επομενο χρονο) , για καποιους ευκαιρια για να το παιξουν πρωτη μουρη αγωνιστες για να πηδηξουν κανα γκομενακι που θα ψαρωσει και για καποιους η αρχη της καριερας του επαγγελματια "αγωνιστη". τωρα αν υπαρχουν καποιοι που οντως εχουν ιδεολογικο υποβαθρο αυτοι δεν αντιπροσωπευουν ουτε το 5% (και πολυ βαζουμε).

δεν ειναι καθολου τυχαιο οτι οι καταλληψεις παραδοσιακα ξεκινουν κοντα χριστουγεννα και μετα ξεθυμενουν. εξαιρεση αποτελουν καποιες χρονιες.

δεν ειναι καθολου τυχαιο που κανεις μα κανεις δεν εχει γνωση του τι ειναι αυτο που διαδηλωνουν (δεκα μαθητες ρωτας και παιρνεις 11 απαντησεις οτι να ναι) , κανεις δεν ξερει τι πραγματικα περι τινος προκειται το εκαστοτε νομοσχεδιο για το οποιο διαδηλωνουν (εδω καλα καλα οι φοιτητες που εχουν και μια αντιληπτικη ικανοτητα παραπανω δεν γνωριζουν).

τωρα οσον αφορα αυτη τη βαση του 10 , ε τι αλλο να πει κανεις. το να εισαγωνται σπουδαστες με βαθμο επιτυχιας το 3 και το 4 το μονο που ωφελει ειναι την τοπικη οικονομια της περιοχης του ΤΕΙ. οποιος θελει ντε και καλα να μπει σε ενα ΤΕΙ ας ανοιξει ενα βιβλιο, δεν ειναι δα και τοοοοσο δυσκολο να γραψει κανεις 11 , λιγο διαβασμα χρειαζεται. και αν τελικα δεν ειναι θεμα διαβασματος αλλα αντιληψης ε τοτε εινια τουλαχιστον αστειο να ζηταμε να μπει ενας τετοιος μαθητης σε ενα ΤΕΙ. υπαρχουν και αλλοι τροποι να σταδιοδρομησει κανεις επαγγελματικα (ενιοτε και με περισσοτερες απολαβες...)

αυτα , βαρατε τωρα.

edit: α επισης καταληψη και δημοκαρτικες διαδικασιες ειναι εννοιες ασυμβατες.
η καταληψη ειναι πραξη βιας ,φασισμου και βολεματος (και την πιττα ολοκληρη και τον σκυλο χορτατο) . οποιος εχει τα κοτσια ας κανει μια αποχη (το αντιστοιχο της απεργειας αλλωστε) η περισσοτερο προβληματισμο θα προκαλεσει στην κοινη γνωμη απο μια καταλληψη.

Παναγιώτη!
Έχεις πάρει "εργολαβία" την συκοφάντηση τόσο των εκπαιδευτικών όσο και των μαθητών.
Κράτα όμως και λίγο δυνάμεις βρε αδερφέ. Έρχονται κινητοποιήσεις και άλλων στρωμάτων της κοινωνίας και πρέπει και εκεί να σταθείς στο ύψος σου-bye- ...........
 
Kε Μελά φταίει όλη η Ελλάδα που δεν παίρνουν μεγαλίτερους μισθούς οι εκπαιδευτικοί; (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ κλπ). Δηλαδή φταίει ο βιομηχανικός εργάτης των 750€ μηνιαίως που δεν παίρνει ο πρωτοδιοριζόμενος εκπαιδευτικός 1400€;
Αδυνατώ να το κατανοήσω.
 
Λίγα ακόμα

Αγαπητέ Σπύρο,

Κάθε εποχή έχει τα δικά της ιδιαίτερα στοιχεία, αλλά όλες οι εποχές έχουν αναλογίες, συγκρίσιμες μεταξύ τους. Εάν δηλ. το 60 οι νικητές του εμφυλίου είχαν καταπνίξει - όπως σωστά λες - τις δημοκρατικές ελευθερίες , το 70 η χούντα μας έβαλε χειροπέδες (μέχρι το 74) αλλά έφτασε ένα Πολυτεχνείο και μια εισβολή στην Κύπρο μαζί με μια επιστράτευση φιάσκο να καταρεύσει, από το 75 μέχρι το 81 οι "δημοκρατικές" μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις της ΝΔ εφάρμοσαν τη δημοκρατία επιλεκτικά και βέβαια το πλήρωσαν κάποια στιγμή, και τέλος οι μεταΝΔκές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ειδικά η πρώτη, κάτω από την τεράστια λαϊκή πίεση για αποκατάσταση κάποιων δημοκρατκών στοιχείων, προχώρησαν σε αυτή (την αποκατάσταση), αλλά μετά κι αυτές συμβιβάστηκαν με την διαχείριση της εξουσίας, πήραν πίσω τις πρώτες παροχές, μερικοί "έφαγαν" με 258 μασέλες, και στο τέλος το πλήρωσαν κι αυτοί το 2004.

Έτσι οι μεν εποχές αλλάζουν και ιδιαιτεροποιούνται αλλά τα γενικά χαρακτηριστικά παραμένουν όμοια και άμεσα συγκρίσιμα.

Όσο για την κινητοποίηση ευρύτερων ομάδων πολιτών, αυτό ακριβώς επεσήμανα κι εγώ, τόσο σαν ανάγκη όσο και σαν - αρνητική, σήμερα - πραγματικότητα. Και για να είμαστε πιο σαφείς, οι "ομάδες πολιτών" είναι λίγο γενικός όρος. Θα προτιμούσα το "ομάδες εργαζομένων", αυτούς δηλαδή που καίει άμεσα το ζήτημα της Παιδείας, αυτούς που πληρώνουν αδρά από το ΥΣΤΕΡΗΜΑ τους τα λίγα κολυβογράμματα των παιδιών τους στα φροντιστήρια και στα κάθε λογής ιδιαίτερα.

Χθες παρακολούθησα μια συζήτηση στην ΕΤ3, μεταξύ των Γ.Ιωαννίδη της ΝΔ (ναι, του γνωστού μας προπονητή) και του πρώην υπουργού Γ.Μαγκριώτη του ΠΑΣΟΚ. Ένα από τα θέματα ήταν βέβαια και το υπό συζήτηση εδώ θέμα. Κάποια στιγμή μάλιστα βρήκαν και τον Μπράτη (πρόεδρο της ΔΟΕ) και του ζήτησαν παρέμβαση.

Πολλά ειπώθηκαν που δεν μας επιτρέπει ο χώρος εδώ να καταθέσουμε. Δύο ζητήματα όμως μου έκαναν εντύπωση. Το πρώτο αφορούσε την καθαρή ομολογία του Γ.Ιωαννίδη (με το γνωστό του ωμό, ειλικρινή και σε κάποιες περιπτώσεις και αφοπλιστικό τρόπο) ότι όσο η Δημόσια Παιδεία είναι σε αυτή την κατάσταση εκείνη που ωφελείται είναι η παραπαιδεία (φροντιστήρια, ιδιαίτερα κλπ.). Αυτή η ομολογία συνοδεύτηκε όμως με ένα συμπέρασμα πέρα για πέρα απίστευτο και ανάποδο (κυριολεκτικά με το κεφάλι προς τα κάτω): Ότι αφού έχουμε δηλ. τέτοια Δημόσια Παιδεία, η λύση είναι η ανάπτυξη της ιδιωτικής με όλα τα μέσα.

Τί σημαίνει αυτό. Ανερυθρίαστα, η πρόταση της σημερινής κυβέρνησης στον ελληνικό λαό είναι: "Ξεχάστε τα δημόσια σχολεία. Σας προσφέρουμε καλύτερα ιδιωτικά, αρκεί να ξεπαραδιαστείτε". Δηλαδή , καμιά κουβέντα για βελτίωση και αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας. Και δυστυχώς δεν είναι μόνο πρόταση αλλά βαίνει ολοταχώς προς ΠΛΗΡΗ εφαρμογή. Και δυστυχέστερα ακόμη, φαίνεται πως στο γενικό αυτό πλαίσιο να συμφωνεί και η αξ. αντιπολίτευση, παρ' όλο που εμφανίζει να εκφράζει επί μέρους διαφωνίες.

Το δεύτερο που μου έκανε εντύπωση ήταν η προσπάθεια του Μαγκριώτη να εκτονώσει την κρίση, προσπαθώντας να αποσπάσει από τον Μπράτη υπόσχεση πως η απεργία μπορεί να τερματιστεί αν η κυβέρνηση υποσχεθεί την καταβολή του επιδόματος σε λιγότερες δόσεις. Βεβαίως ο Μπράτης, προς τιμήν του, είπε ότι δεν δέχεται να μπει σε τέτοια συζήτηση και πώς θα μπορούσε άλλωστε, χωρίς να έχει εξουσιοδότηση από τα όργανα της ΔΟΕ.

Εντύπωση μου προκάλεσε επίσης η αγωνιώδης προσπαθεια του συντονιστή δημοσιογράφου της εκπομπής να αποσπάσει αυτή την υπόσχεση από τον Μπράτη. Μιλούσε σαν να ήταν όχι δημοσιογράφος, αλλά ο ΓΓ του ΥΠΕΠΘ.

Συμφωνώ κι εγώ για ένα πανεκπαιδευτικό κίνημα. Άλλωστε, στο προηγούμενο μήνυμά μου μίλησα όχι για "πανεκπαιδευτικό" αλλά για πανελλαδικό κίνημα όλων των κλάδων των εργαζομένων της χώρας για το ζήτημα της παιδείας. Αλλά ας μην είμαστε αιθεροβάμονες. Δεν πιστεύω πως η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας έχει τέτοιους προσανατολισμούς. Δυστυχώς.

Για μένα είναι μια καλή ευκαιρία στα κατώτερα στρώματα του συνδικ. κινήματος (πρωτοβάθμια όργανα) να ξυπνήσουν και να αλλάξουν τις ηγεσίες τους και τους συσχετισμούς που δημιουργούν αυτά τα αδιέξοδα. Είμαι εντελώς καθαρός σε αυτό και ας στεναχωρώ κάποιους φίλους.

Τέλος, το ζήτημα της "κοινωνικής πρωτοπορείας" και του καθορισμού του ή των κοινωνικών στρωμάτων που μπορούν να ηγηθούν είναι μια φιλοσοφική συζήτηση που ξεφεύγει από τα πλαίσια αυτού του θέματος. Κάποιες κοσμοθεωρίες έχουν δώσει απάντηση σε αυτό. Ειδικά για τη νεολαία, θα πρέπει να πω πως κατά τη γνώμη μου μπορεί να πρωτοπορήσει κάποιες χρονικές στιγμές σε αγώνες για κοινωνικά ζητήματα, αλλά περιορισμένα, τόσο σε εμβέλεια όσο και σε χρόνο.

Άλλωστε η νεολαία σαν κοινωνικό στρώμα, μολονότι έχει κοινά χαρακτηριστικά από άτομο σε άτομο για να χαρακτηριστεί σαν "στρώμα", εν τούτοις υπάρχουν και αρκετές διαφορές, που δεν επιτρέπουν ενιαία και γενική έκφραση καίριων κοινωνικών ζητημάτων. Πάνω από όλα είναι διαταξικό στρώμα, άρα κάποια τμήματά του θα εκφράζουν τις ιδιαιτερότητες και τα συμφέροντα της τάξης τους, που αντικειμενικά θα έρχονται σε σύγκρουση με αυτά των τμημάτων άλλων τάξεων.

Αλλά επιμένω: Για να καταλάβει κάποιος την ουσία των αιτημάτων και το δίκιο ή όχι των καταλήψεων πρέπει να κάνει αυτό που είπα χθες. Να πάρει σβάρνα τα υποβαθμισμένα σχολεία και να μιλήσει με τους μαθητές σε αυτά. Χωρίς αυτή την εμπειρία δεν γίνεται συζήτηση επ' αυτού, τουλάχιστον όχι σε βάθος.
 
πανκροκ said:
καλα αυτα περι αγωνα των μαθητων κλπ πραγματικα ακουγονται πολυ ομορφα ωστοσο η μοναδικη αληθεια για οποιον εχει περασει απο σχολειο τα τελευταια χρονια και γνωριζει τι σημαινει καταληψη , ειναι οτι αυτα εινια παραμυθια της κακιας ωρας.
οι καταληψεις για τους μαθητες ειναι στο συνολο τους ευκαιρια για κοπανα, για ορισμενους ενας τροπος να "την πουνε" στους καθηγητες τους που τους εχουν ταραξει στο 5 (και δικαιολογημενα διοτι ειναι κοπροσκυλα)(και χαριστικα τους περνανε ταξη γαι να μην τους εχουν και τον επομενο χρονο) , για καποιους ευκαιρια για να το παιξουν πρωτη μουρη αγωνιστες για να πηδηξουν κανα γκομενακι που θα ψαρωσει και για καποιους η αρχη της καριερας του επαγγελματια "αγωνιστη". τωρα αν υπαρχουν καποιοι που οντως εχουν ιδεολογικο υποβαθρο αυτοι δεν αντιπροσωπευουν ουτε το 5% (και πολυ βαζουμε).

δεν ειναι καθολου τυχαιο οτι οι καταλληψεις παραδοσιακα ξεκινουν κοντα χριστουγεννα και μετα ξεθυμενουν. εξαιρεση αποτελουν καποιες χρονιες.

δεν ειναι καθολου τυχαιο που κανεις μα κανεις δεν εχει γνωση του τι ειναι αυτο που διαδηλωνουν (δεκα μαθητες ρωτας και παιρνεις 11 απαντησεις οτι να ναι) , κανεις δεν ξερει τι πραγματικα περι τινος προκειται το εκαστοτε νομοσχεδιο για το οποιο διαδηλωνουν (εδω καλα καλα οι φοιτητες που εχουν και μια αντιληπτικη ικανοτητα παραπανω δεν γνωριζουν).

τωρα οσον αφορα αυτη τη βαση του 10 , ε τι αλλο να πει κανεις. το να εισαγωνται σπουδαστες με βαθμο επιτυχιας το 3 και το 4 το μονο που ωφελει ειναι την τοπικη οικονομια της περιοχης του ΤΕΙ. οποιος θελει ντε και καλα να μπει σε ενα ΤΕΙ ας ανοιξει ενα βιβλιο, δεν ειναι δα και τοοοοσο δυσκολο να γραψει κανεις 11 , λιγο διαβασμα χρειαζεται. και αν τελικα δεν ειναι θεμα διαβασματος αλλα αντιληψης ε τοτε εινια τουλαχιστον αστειο να ζηταμε να μπει ενας τετοιος μαθητης σε ενα ΤΕΙ. υπαρχουν και αλλοι τροποι να σταδιοδρομησει κανεις επαγγελματικα (ενιοτε και με περισσοτερες απολαβες...)

αυτα , βαρατε τωρα.

edit: α επισης καταληψη και δημοκαρτικες διαδικασιες ειναι εννοιες ασυμβατες.
η καταληψη ειναι πραξη βιας ,φασισμου και βολεματος (και την πιττα ολοκληρη και τον σκυλο χορτατο) . οποιος εχει τα κοτσια ας κανει μια αποχη (το αντιστοιχο της απεργειας αλλωστε) η περισσοτερο προβληματισμο θα προκαλεσει στην κοινη γνωμη απο μια καταλληψη.


Ανεξαρτητα απο ολους τους υπολοιπους παραγοντες, συμφωνω 100% με τα παραπανω. Αλλωστε, δεν πανε και πολλα χρονια απο τοτε που ημουν μαθητης και φοιτητης και το σχολειο μου, οπως και το πανεπιστημιο, ειχαν συνεχως καταλήψεις. Μαλιστα, μια χρονια συνεβει το εξης. Ηταν τοτε που ο πρωθυπουργός Ανδρεας Παπανδρεου ηταν στο Ωνασειο ενω ο Γιωργακης ηταν υπουργος παιδειας. Ακριβως εκεινη την εποχη η σχολη μας ηταν μια απο αυτες που ειχαν καταλληψη, με διαφορα αιτηματα. Τοτε ηταν που για πρωτη φορα αποφασισα να παω σε μια απο τις συνελευσεις. Εκει τους ειπα πως ειναι εντελως ακαταλληλη η εποχη για διεκδικησεις μιας και ο υπουργος εχει αλλου εστραμμενη την προσοχη του (προφανως, μιας και πεθαινε ο πατερας του) και γενικα η κοινη γνωμη ασχολουνταν μονο με τον Ανδρεα κτλ. Εκεινη την ωρα καταλαβα πως οι περισσοτεροι συμφωνησαν (ακομα και της ΔΑΠ) ομως 2-3 ατομα της ΚΝΕ αρχισαν να φωναζουν χωρις λογο. Τελικα, η ψηφοφορια δεν εγινε παρα 4 ωρες αργοτερα και ενω ειχαν μεινει μονο 20 ατομα. Ετσι, με πλειοψηφεια της ταξης του 80% (βαλανε και 4 ψηφους «κατά», για ξεκαρφωμα) η καταλληψη συνεχιστικε κανονικα. Η ΟΥΣΙΑ ειναι πως, επειδη και εγω ημουν απο του τεμπελιδες φοιτητες, μια χαρα την ειχα καταβρει με την καταλληψη και στο βαθος δε στεναχωριομουν καθολου.

Στο γυμνασιο και λυκειο δε (Ζαννειο Πειραματικο Πειραια), ΚΑΝΕΝΑΣ μαθητης δεν ειχε την παραμικρη ιδεα για ποιο λογο το σχολειο μας ηταν κλειστο. Τα φροντιστηρια εκαναν χρυσες δουλειες και ολα κυλουσαν οπως επρεπε. Επιτελους, ξυπνουσαμε στις 12 ακομα και τις καθημερινες... :music-smiley-005:
 
Last edited:
Απάντηση: Λίγα ακόμα

Παναγιώτης Μελάς said:
Αγαπητέ Σπύρο,

Κάθε εποχή έχει τα δικά της ιδιαίτερα στοιχεία, αλλά όλες οι εποχές έχουν αναλογίες, συγκρίσιμες μεταξύ τους. Εάν δηλ. το 60 οι νικητές του εμφυλίου είχαν καταπνίξει - όπως σωστά λες - τις δημοκρατικές ελευθερίες , το 70 η χούντα μας έβαλε χειροπέδες (μέχρι το 74) αλλά έφτασε ένα Πολυτεχνείο και μια εισβολή στην Κύπρο μαζί με μια επιστράτευση φιάσκο να καταρεύσει, από το 75 μέχρι το 81 οι "δημοκρατικές" μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις της ΝΔ εφάρμοσαν τη δημοκρατία επιλεκτικά και βέβαια το πλήρωσαν κάποια στιγμή, και τέλος οι μεταΝΔκές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ειδικά η πρώτη, κάτω από την τεράστια λαϊκή πίεση για αποκατάσταση κάποιων δημοκρατκών στοιχείων, προχώρησαν σε αυτή (την αποκατάσταση), αλλά μετά κι αυτές συμβιβάστηκαν με την διαχείριση της εξουσίας, πήραν πίσω τις πρώτες παροχές, μερικοί "έφαγαν" με 258 μασέλες, και στο τέλος το πλήρωσαν κι αυτοί το 2004.

Έτσι οι μεν εποχές αλλάζουν και ιδιαιτεροποιούνται αλλά τα γενικά χαρακτηριστικά παραμένουν όμοια και άμεσα συγκρίσιμα.

Όσο για την κινητοποίηση ευρύτερων ομάδων πολιτών, αυτό ακριβώς επεσήμανα κι εγώ, τόσο σαν ανάγκη όσο και σαν - αρνητική, σήμερα - πραγματικότητα. Και για να είμαστε πιο σαφείς, οι "ομάδες πολιτών" είναι λίγο γενικός όρος. Θα προτιμούσα το "ομάδες εργαζομένων", αυτούς δηλαδή που καίει άμεσα το ζήτημα της Παιδείας, αυτούς που πληρώνουν αδρά από το ΥΣΤΕΡΗΜΑ τους τα λίγα κολυβογράμματα των παιδιών τους στα φροντιστήρια και στα κάθε λογής ιδιαίτερα.

Χθες παρακολούθησα μια συζήτηση στην ΕΤ3, μεταξύ των Γ.Ιωαννίδη της ΝΔ (ναι, του γνωστού μας προπονητή) και του πρώην υπουργού Γ.Μαγκριώτη του ΠΑΣΟΚ. Ένα από τα θέματα ήταν βέβαια και το υπό συζήτηση εδώ θέμα. Κάποια στιγμή μάλιστα βρήκαν και τον Μπράτη (πρόεδρο της ΔΟΕ) και του ζήτησαν παρέμβαση.

Πολλά ειπώθηκαν που δεν μας επιτρέπει ο χώρος εδώ να καταθέσουμε. Δύο ζητήματα όμως μου έκαναν εντύπωση. Το πρώτο αφορούσε την καθαρή ομολογία του Γ.Ιωαννίδη (με το γνωστό του ωμό, ειλικρινή και σε κάποιες περιπτώσεις και αφοπλιστικό τρόπο) ότι όσο η Δημόσια Παιδεία είναι σε αυτή την κατάσταση εκείνη που ωφελείται είναι η παραπαιδεία (φροντιστήρια, ιδιαίτερα κλπ.). Αυτή η ομολογία συνοδεύτηκε όμως με ένα συμπέρασμα πέρα για πέρα απίστευτο και ανάποδο (κυριολεκτικά με το κεφάλι προς τα κάτω): Ότι αφού έχουμε δηλ. τέτοια Δημόσια Παιδεία, η λύση είναι η ανάπτυξη της ιδιωτικής με όλα τα μέσα.

Τί σημαίνει αυτό. Ανερυθρίαστα, η πρόταση της σημερινής κυβέρνησης στον ελληνικό λαό είναι: "Ξεχάστε τα δημόσια σχολεία. Σας προσφέρουμε καλύτερα ιδιωτικά, αρκεί να ξεπαραδιαστείτε". Δηλαδή , καμιά κουβέντα για βελτίωση και αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας. Και δυστυχώς δεν είναι μόνο πρόταση αλλά βαίνει ολοταχώς προς ΠΛΗΡΗ εφαρμογή. Και δυστυχέστερα ακόμη, φαίνεται πως στο γενικό αυτό πλαίσιο να συμφωνεί και η αξ. αντιπολίτευση, παρ' όλο που εμφανίζει να εκφράζει επί μέρους διαφωνίες.

Το δεύτερο που μου έκανε εντύπωση ήταν η προσπάθεια του Μαγκριώτη να εκτονώσει την κρίση, προσπαθώντας να αποσπάσει από τον Μπράτη υπόσχεση πως η απεργία μπορεί να τερματιστεί αν η κυβέρνηση υποσχεθεί την καταβολή του επιδόματος σε λιγότερες δόσεις. Βεβαίως ο Μπράτης, προς τιμήν του, είπε ότι δεν δέχεται να μπει σε τέτοια συζήτηση και πώς θα μπορούσε άλλωστε, χωρίς να έχει εξουσιοδότηση από τα όργανα της ΔΟΕ.

Εντύπωση μου προκάλεσε επίσης η αγωνιώδης προσπαθεια του συντονιστή δημοσιογράφου της εκπομπής να αποσπάσει αυτή την υπόσχεση από τον Μπράτη. Μιλούσε σαν να ήταν όχι δημοσιογράφος, αλλά ο ΓΓ του ΥΠΕΠΘ.

Συμφωνώ κι εγώ για ένα πανεκπαιδευτικό κίνημα. Άλλωστε, στο προηγούμενο μήνυμά μου μίλησα όχι για "πανεκπαιδευτικό" αλλά για πανελλαδικό κίνημα όλων των κλάδων των εργαζομένων της χώρας για το ζήτημα της παιδείας. Αλλά ας μην είμαστε αιθεροβάμονες. Δεν πιστεύω πως η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας έχει τέτοιους προσανατολισμούς. Δυστυχώς.

Για μένα είναι μια καλή ευκαιρία στα κατώτερα στρώματα του συνδικ. κινήματος (πρωτοβάθμια όργανα) να ξυπνήσουν και να αλλάξουν τις ηγεσίες τους και τους συσχετισμούς που δημιουργούν αυτά τα αδιέξοδα. Είμαι εντελώς καθαρός σε αυτό και ας στεναχωρώ κάποιους φίλους.

Τέλος, το ζήτημα της "κοινωνικής πρωτοπορείας" και του καθορισμού του ή των κοινωνικών στρωμάτων που μπορούν να ηγηθούν είναι μια φιλοσοφική συζήτηση που ξεφεύγει από τα πλαίσια αυτού του θέματος. Κάποιες κοσμοθεωρίες έχουν δώσει απάντηση σε αυτό. Ειδικά για τη νεολαία, θα πρέπει να πω πως κατά τη γνώμη μου μπορεί να πρωτοπορήσει κάποιες χρονικές στιγμές σε αγώνες για κοινωνικά ζητήματα, αλλά περιορισμένα, τόσο σε εμβέλεια όσο και σε χρόνο.

Άλλωστε η νεολαία σαν κοινωνικό στρώμα, μολονότι έχει κοινά χαρακτηριστικά από άτομο σε άτομο για να χαρακτηριστεί σαν "στρώμα", εν τούτοις υπάρχουν και αρκετές διαφορές, που δεν επιτρέπουν ενιαία και γενική έκφραση καίριων κοινωνικών ζητημάτων. Πάνω από όλα είναι διαταξικό στρώμα, άρα κάποια τμήματά του θα εκφράζουν τις ιδιαιτερότητες και τα συμφέροντα της τάξης τους, που αντικειμενικά θα έρχονται σε σύγκρουση με αυτά των τμημάτων άλλων τάξεων.

Αλλά επιμένω: Για να καταλάβει κάποιος την ουσία των αιτημάτων και το δίκιο ή όχι των καταλήψεων πρέπει να κάνει αυτό που είπα χθες. Να πάρει σβάρνα τα υποβαθμισμένα σχολεία και να μιλήσει με τους μαθητές σε αυτά. Χωρίς αυτή την εμπειρία δεν γίνεται συζήτηση επ' αυτού, τουλάχιστον όχι σε βάθος.


Aγαπητέ Παναγιώτη.Επιτέλους γράφονται και ορισμένα πράγματα με το όνομά τους.Γιαιτί πολλοί πιστευουν ότι υπάρχει ένα κράτος ´ουδέτερο´πού ασχολειται για το ´κοινό καλό´και έρχονται μερικοί ´παλιοχαρακτήρες´και χαλάνε τήν ´αρμονια´´:damnyou:
Ημουν βέβαιος ότι έμμεσος στόχος του Ιωαννίδη θάταν το ιδιωτικό σχολείο,´οπως και το οτι το ΠΑΣΟΚ στην ουσία ´κανει την πάπια´.Βεβαια αυτό αποδεικνύει,ότι η απεργία μονον υποκινούμενη δεν είναι αλλά έχει ενοχλήσει κιόλας τις ηγετικες ομάδες μερικών κομμμάτων.
Για την πρωτοπορία τής νεολαίας,συμφωνώ απολύτως μαζί σου και αυτό ηταν το νοημα τών σχολίων μου για τις καταλήψεις τίς τωρινές.
Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις,ότι μετά απο πολύ καιρό,κάποιες δυνάμεις,που κοιμοντουσαν αρχίζουν και ξυπνάνε.Μακάρι να συνεχιστεί συτό γιατί η κοινωνία χρειάζεται πολιτικές δυνάμεις ισχυρές ,που να αντιδρούν στην κυριαρχη ιδεολογία τής ´μη ιδεολογίας´και τής μιντιοκρατίας.
Υ.Γ
Να μπαινεις πιό συχνά να μάς ´βλέπεις´.:ernaehrung004:
 
Re: Απάντηση: απεργία εκπαιδευτικών: γράμμα προς τους γονείς

Fuse said:
Παναγιώτη!
Έχεις πάρει "εργολαβία" την συκοφάντηση τόσο των εκπαιδευτικών όσο και των μαθητών.
Κράτα όμως και λίγο δυνάμεις βρε αδερφέ. Έρχονται κινητοποιήσεις και άλλων στρωμάτων της κοινωνίας και πρέπει και εκεί να σταθείς στο ύψος σου-bye- ...........

δωσε μου και ενα μηνυμα μου που συκοφαντει τους εκπαιδευτικους.
 
Μερικές ομάδες εργαζομένων δεν δικαιουνται να κάνουν απεργίες.

Το παιδι μου εμενα τι φταιει να χάσει ενα μηνα μάθημα?(ανυπαντρος ειμαι αλλα λέμε) :music-smiley-005:
 
Απάντηση: Re: απεργία εκπαιδευτικών: γράμμα προς τους γονείς

karalrs said:
Μερικές ομάδες εργαζομένων δεν δικαιουνται να κάνουν απεργίες.

Το παιδι μου εμενα τι φταιει να χάσει ενα μηνα μάθημα?(ανυπαντρος ειμαι αλλα λέμε) :music-smiley-005:


μα κανεις δεν δικαιουταν ουτε δικαιουτε ...

το κατακτησαμε το δικαιωμα και τις κανουμε τις απεργειες θελουν δε θελουν.......

αλιμονο αν ρωταγαμε τα κοματα η την κυβερνηση αν επιτρεπετε να απεργουμε ...
 
Περί φταιξίματος, γενικώς

ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ said:
Kε Μελά φταίει όλη η Ελλάδα που δεν παίρνουν μεγαλίτερους μισθούς οι εκπαιδευτικοί; (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ κλπ). Δηλαδή φταίει ο βιομηχανικός εργάτης των 750€ μηνιαίως που δεν παίρνει ο πρωτοδιοριζόμενος εκπαιδευτικός 1400€;
Αδυνατώ να το κατανοήσω.

Αγαπητέ Ευάγγελε, δεν είπα πως φταίει όλη η Ελλάδα (αλλοίμονο αν εξισώνουμε ΟΛΗ την Ελλάδα με την ηγεσία των ΓΣΕΕ -ΑΔΕΔΥ). Ούτε βέβαια φταίει ο βιομηχανικός εργάτης των 750 ευρώ.

Εκείνο που είπα - και νομίζω πως μπορεί να γίνει κατανοητό από οποιονδήποτε - είναι ότι για τις σφαλιάρες των προηγούμενων κινητοποιήσεών τους, όπως τις περιέγραψα παραπάνω, φταίει πρωτίστως η εκάστοτε κυβέρνηση που με την αδιαλλαξία της κατάφερε να τους στείλει ταπεινωμένους πίσω, καθώς και η συνδικαλιστική τους ηγεσία που συμβιβάστηκε με αυτή την εξέλιξη.

Είπα ακόμη πως ΤΩΡΑ, αυτή την περίοδο, έχουν μερίδιο ευθύνης και θα έχουν για τυχόν αρνητική εξέλιξη (το απεύχομαι όσο μπορώ) πάλι η ηγεσίες των ανωτέρω οργάνων.

Τέλος είπα ακόμη πως η υπόθεση της παιδείας αφορά όλο τον ελληνικό λαό, και κύρια τους εργαζόμενους, γιατί αυτωνών η τσέπη αγκομαχάει με τα φροντιστήρια - οι "έχοντες και κατέχοντες" δεν νοιάζονται και πολύ για τα δημόσια σχολεία γιατί και στα καλύτερα φροντιστήρια στέλνουν τα παιδιά τους και στα καλύτερα ιδιωτικά - γι αυτό αυτή η υπόθεση πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο πάλης και κινητοποιήσεων.

Είναι πολύ συντεχνιακό και πολύ στενόμυαλο να ονομάσει κάποιος την ανάγκη για ένα γενικευμένο κίνημα των εργαζομένων με αντικείμενο την καλυτέρευση της παιδείας σαν κίνημα για το μεγάλωμα των μισθών των εκπαιδευτικών. Αλλοίμονο αν πρέπει να ερμηνευθεί έτσι μια τέτοια ανάγκη.

Και για να μην μένουν κάποια πράγματα αιωρούμενα, να πω πως η γενικότερη αναβάθμιση της παιδείας εμπεριέχει και την βελτίωση των αποδοχών των εκπαιδευτικών. Όχι το ανάποδο. Αλλά, πως να το κάνουμε, αυτό, μαζί με δυό-τρία άλλα ζητήματα (κτιριακό, βιβλία, πλήρης κάλυψη θέσεων με μόνιμους) είναι συνώνυμο της αναβάθμισης. Και όπως έχει επανηλειμμένα τονιστεί από τη μεριά τους, αναβάθμιση χωρίς κόστος δεν υπάρχει. Είναι ουτοπία να το συζητάμε κι όλας.

Εκείνο που εγώ αδυνατώ να κατανοήσω, όμως, από την πλευρά μου είναι αυτή η αστεία κατά τη γνώμη μου δικαιολογία πως "δεν αντέχει η οικονομία".
Δικαιολογία που επαναλαμβάνεται δεκαετίες τώρα, και όχι μόνο για τους εκπαιδευτικούς αλλά και για κάθε εργαζόμενο.

Για να κάνουμε και λίγο Πολιτική Οικονομία, τί στην οργή θα στοιχίσει στο κράτος η βελτίωση των μισθών των 50.000 περίπου εκπαιδευτικών; Απλά μαθηματικά είναι 50000 x 200 x 14 = 140.000.000 ευρώ. Άντε 200.000.000 λέω εγώ.

Μήπως γνωρίζει κανείς πόσα ήταν τα κέρδη από μη φορολόγηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, εφέτος μόνο; Τον αριθμό δεν τον γνωρίζω ακριβώς, αλλά είναι ιλιγγιώδης και ξεπερνά πολλές χιλιάδες εκατομμύρια ευρώ. Ή μήπως κανείς γνωρίζει τί στοιχίζουν οι νέοι εξοπλισμοί; Και καλά μέχρι πριν 10-15 χρόνια υπήρχε η (σαθρή) δικαιολογία του από βορράν κινδύνου (διότι ο εξ ανατολών ήταν, είναι και θα είναι μόνιμος - κίνδυνος και σύμμαχος μαζί). Τώρα ποιά δικαιολογία υπάρχει; Και όπως είπαν κάποιοι εκπαιδευτικοί, ε, ας κόψει ένα F16 βρε αδελφέ και ας μας δόσει έστω μέρος από τα απαιτούμενα.

Φυσικά, η συζήτηση αυτή είναι ατελείωτη, καθώς και τα επιχειρήματα που θα μπορούσα να καταθέσω. Πόσο εύκολο, π.χ. θα ήταν για τις κυβερνήσεις να μειώσουν τους έμμεσους φόρους, που είναι πάνω από το 65% των εσόδων του κράτους και να αυξήσουν τους άμεσους με αιχμή τους πλουσιώτερους. Αλλά τί συζητάμε, αν το πεις στους πολιτικούς των κομμάτων που εναλάσσονται στην εξουσία, σε κοιτάνε λες και κατέβηκες από τον Πλούτωνα.

Και μ' αρέσει που μόλις πριν λίγες μέρες άκουγα κάποιον πολιτικό της αξ. αντιπολίτευσης (δυστυχώς το πέρασα πολύ γρήγορα και δεν συγκράτησα ούτε ποιός ήταν ούτε για ποιό θέμα συζητούσαν, πρέπει να ήταν μια από τις προεκλογικές συζητήσεις, μάλλον) να λέει πως οι άμεσοι φόροι είναι υπερβολικοί και πρέπει να μειωθούν. Και ρωτάω: Μας δουλεύουν, δηλαδή; Τόσα χρόνια γιατί δεν τόκαναν αυτοί;

Τέλος πάντων με αυτό το τελευταίο συγχίστηκα και όχι τίποτ' άλλο αλλά η ηλικία δεν επιτρέπει και πολλές συγκινήσεις.

Τα λέμε.
 
Re: Περί φταιξίματος, γενικώς

Παναγιώτης Μελάς said:
Για να κάνουμε και λίγο Πολιτική Οικονομία, τί στην οργή θα στοιχίσει στο κράτος η βελτίωση των μισθών των 50.000 περίπου εκπαιδευτικών; Απλά μαθηματικά είναι 50000 x 200 x 14 = 140.000.000 ευρώ. Άντε 200.000.000 λέω εγώ.

των συνταξιούχων? Των εκπαιδευτικών/συνταξιούχων/εργαζομένων άλλων τομέων? Όταν υπάρχουν τα Διοικητικά Δικαστήρια έτοιμα να επεκτείνουν, και ορθώς, προνόμια και σε άλλες ομάδες, δεν μπορεί να υπολογίζεται τόσο στενά ο κύκλος των ενδιαφερομένων.
 
Υπολογισμοί

send said:
των συνταξιούχων? Των εκπαιδευτικών/συνταξιούχων/εργαζομένων άλλων τομέων? Όταν υπάρχουν τα Διοικητικά Δικαστήρια έτοιμα να επεκτείνουν, και ορθώς, προνόμια και σε άλλες ομάδες, δεν μπορεί να υπολογίζεται τόσο στενά ο κύκλος των ενδιαφερομένων.

Φίλε μου, δεν διαφωνώ.

Τον αριθμητικό υπολογισμό τον έκανα για να καταδείξω, αφ' ενός ότι υπάρχουν δυνατότητες στην οικονομία να ικανοποιήσει αυτό το αίτημα, πάντοτε ενταγμένο στην γενικώτερη αναβάθμιση της παιδείας (αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε, αλλοιώς χάσαμε το δάσος και κοιτάμε τα δέντρα) και αφ' ετέρου ότι αν μια κυβέρνηση θέλει να προσανατολίσει την πολιτική της στην ικανοποίηση των λαϊκών στρωμάτων, χωρίς να εξαιρείται ουδείς, δρόμοι υπάρχουν. Θέληση χρειάζεται, μόνο.

Και μια και γίνεται λόγος για δικαστήρια, διοικητικά και μη.

Η δικαιοσύνη (θα μπορούσε να) αποτελεί το τρίτο βάθρο της δημοκρατίας. Άς μην είμαστε αφελείς, όμως. Απόφαση διοικητικού δικαστηρίου έχει επιδικάσει το περίφημο επίδομα στους εκπαιδευτικούς, αλλά οι κυβερνήσεις, κι αυτή και οι προηγούμενες, αρνούνται πεισματικά την καταβολή του. Και τώρα, μετά από τόσες κινητοποιήσεις, το παρουσιάζουν σαν παροχή.

Πάμ' παρακάτω.

Διοικητικό δικαστήριο έχει αναγνωρίσει το δικαίωμα σε κάθε ασφαλισμένο να μπορεί να μεταφέρει τα ασφαλιστικά του δικαιώματα από τον ένα στον άλλο ασφαλιστικό φορέα, και μάλιστα πλήρως και χωρίς περιορισμούς, ώστε να προσμετράται η προηγούμενη ασφαλιστική διάρκεια σαν συνέχεια της επόμενης. Ξέρετε όμως με πόσα νομοσχέδια, υπουργικά και προεδρικά διατάγματα έχουν ουσιαστικά καταστήσει από πολύ δύσκολο έως ανενεργό αυτό το δικαίωμα. Για ρωτείστε να δείτε πόσες τροποποιήσεις έχει λάβει ο νόμος περί διαδοχικής ασφαλίσεως και θα καταλάβετε.

Δικαστήρια είναι και αυτά που κρίνουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις παράνομες και καταχρηστικές. Και ρωτάω: έχετε δει ποτέ δικαστήριο, στο οποίο να προσέφυγαν εργαζόμενοι για να τους αναγνωριστεί το δικαίωμα να απεργήσουν, επειδή ο εργοδότης τους καταπάτησε ενα-δύο-τρία ή εκατόν τρία δικαιώματά τους; Πως δηλαδή το δικαίωμα της προσφυγής το έχουν μόνο οι εργοδότες; Αυτό, στον υπερεξηντάχρονο βίο μου, δεν το κατάλαβα ποτέ.

Και μη μου πει κάποιος πως σύμφωνα με το νόμο το έχουν το δικαίωμα αυτό. Η πράξη άλλα λέει. Θυμάμαι όταν ήμουν μέλος της διοίκησης του σωματείου στην ΕΑΒ, μετά από μια σειρά καταπατήσεις του νόμου από την τότε διοίκηση της βιομηχανίας, προσφύγαμε στις δικαστικές και εισαγγελικές αρχές της περιοχής, με δικηγορική υποστήριξη μάλιστα, και ζητήσαμε τεκμηριωμένα από τα αρμόδια όργανα να εκδόσουν τόσο εντολή παραπομπής σε δίκη όσο και εντολή κράτησης με βάση το αυτόφωρο. Μας έβλεπαν σαν Αρειανούς.

Τί λέμε, λοιπόν, τώρα;
 
Αγαπητέ Παναγιώτη πέρα απ´όσα γράφεις και τα οποία με βρίσκουν σύμφωνο,έτσι όπως έχει εξελιχθεί η απεργία τών ,είναι απαραίτητο οι δάσκαλοι να γυρίσουν στα σχολεία με το κεφάλι ψηλά.Η προσπαθεια συντριβής τους απο την κυβέρνηση και τα άθλια Μ.Μ.Ε,στοχευει να τούς μετατρέψει σε ηττημένους ραγιάδες.Και ηττημένοι ραγιάδες θά μάθουν και στα παιδιά να είναι ραγιάδες-αρκετοί είναι άλλως τε αυτοί πού ηδη θέλουν μιά κοινωνία υπάκουων και αφανισμένων ραγιάδων-.Συντριβή τών δασκάλων σημαινει ήττα όλων μας ακόμα και εάν κάποιοι πανηγυρίσουν πού η ´τάξις´επανήλθε στο ελληνικό μικρομάγαζο.
 
Αναβάλλεται η προγραμματισμένη συζήτηση στη Βουλή για το άρθρο 16 του Συντάγματος
Αναβάλλεται η προγραμματισμένη συζήτηση στη Βουλή για το άρθρο 16 του Συντάγματος ύστερα από αίτημα του ΠΑΣΟΚ. Την επόμενη Τετάρτη 25/10 το επίμαχο άρθρο που αφορά στην ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων θα απασχολούσε την αρμόδια επιτροπή της Βουλής, ημέρα που έχει προγραμματισθεί το νέο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο από τους απεργούς δασκάλους και καθηγητές.
Είναι φανερό ότι η προσυμφωνημένη χρονική υπαναχώρηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σχετικά με τη συζήτησης της τροποποίησης του άρθρου 16 του Συντάγματος είναι ένα πρώτο μικρό αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων της εκπαιδευτικής κοινότητας. Παράλληλα είναι ένας ελιγμός της κυβέρνησης που θέλει να αποφύγει την όξυνση των αντιδράσεων εκπαιδευτικών και φοιτητών και να βρει καλύτερο χρόνο για την υλοποίηση των αποφάσεών της.

 
Re: Απάντηση: απεργία εκπαιδευτικών: γράμμα προς τους γονείς

Σπύρος Σούρλας said:
Αγαπητέ Παναγιώτη πέρα απ´όσα γράφεις και τα οποία με βρίσκουν σύμφωνο,έτσι όπως έχει εξελιχθεί η απεργία τών ,είναι απαραίτητο οι δάσκαλοι να γυρίσουν στα σχολεία με το κεφάλι ψηλά.Η προσπαθεια συντριβής τους απο την κυβέρνηση και τα άθλια Μ.Μ.Ε,στοχευει να τούς μετατρέψει σε ηττημένους ραγιάδες.Και ηττημένοι ραγιάδες θά μάθουν και στα παιδιά να είναι ραγιάδες-αρκετοί είναι άλλως τε αυτοί πού ηδη θέλουν μιά κοινωνία υπάκουων και αφανισμένων ραγιάδων-.Συντριβή τών δασκάλων σημαινει ήττα όλων μας ακόμα και εάν κάποιοι πανηγυρίσουν πού η ´τάξις´επανήλθε στο ελληνικό μικρομάγαζο.

Συμφωνώ κι εγώ με την επισήμανσή σου, Σπύρο.

Να επαναλάβω - άλλη μια φορά, κι ας γίνομαι κουραστικός - ότι αυτό εξαρτάται από τους τρεις παράγοντες που ανέφερα παραπάνω:
- Την πολιτική και την τακτική που θα κρατήσει η ηγεσία του συνδικαλιστικού τους κινήματος
-Την πολιτική και την τακτική που θα κρατήσουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των υπολοίπων εργαζομένων (Θεωρώ καφαλαιώδους σημασίας την στήριξή τους από τους υπόλοιπους εργαζόμενους)
- Τη αντοχή των ίδιων των εκπαιδευτικών στις πιέσεις και τους εκβιασμούς. Μάλιστα το τελευταίο αυτό θα έπρεπε ίσως να το βάλω πρώτο, γιατί αν κρατήσουν καλά, τότε θα αναγκάσουν και θα σπρώξουν και τηις ηγεσίες προς μια σθεναρή στάση, που δεν σηκώνει συμβιβασμούς.

Θα ήθελα να ήξερα τί λένε και οι φίλοι εκπαιδευτικοί-μέλη της ιστοσελίδας, όμως επ' αυτών.

Ο Βαγγέλης εν πολλοίς έχει εκφράσει τη γνώμη του γενικά για την πορεία της κινητοποίησής τους, αν και για τα τελευταία που επεσήμανα, εδώ και λίγες μέρες πριν, δεν είδα κάποιο σχόλιό του.

Πλην, λοιπόν, του Βαγγέλη, δεν υπάρχει άλλος εκπαιδευτικός της Π.Ε. και της Δ.Ε. εδώ;

Γνωρίζω επίσης πως την ιστοσελίδα τιμούν και κάποιοι πανεπιστημιακοί, προεξάρχοντος, βέβαια, του αγαπητού μου Βλάση Βλασίδη.

Θα ήθελα να είχα και αυτών τη γνώμη.

Ευχαριστώ.
 
ΣΥΛΛΟΓΟΙ-ΕΝΩΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Α/ΒΑΘΜΙΑΣ - Β/ΒΑΘΜΙΑΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ


Θεσσαλονίκη, 18.10.06


Προς
1. Διοικήσεις-σωματεία δύναμης ΕΚΘ
2. ΕΕ της ΕΔΟΘ (ΝΤ ΑΔΕΔΥ)
3. ΔΣ ΕΣΔΕΠ ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ
4. Φοιτητικούς και Σπουδαστικούς συλλόγους
5. ΔΣ Ομοσπονδίας-Ενώσεων Συλλόγων Γονέων ν. Θεσσαλονίκης

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Τα ΔΣ των συνδικαλιστικών οργανώσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης σας καλούν σε συνάντηση-συζήτηση για τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών και για το συντονισμό των αγώνων μας
τη Δευτέρα 23 Οκτωβρίου, ώρα 7.00 μμ
Στον 4ο όροφο της ΕΔΟΘ, Προξένους Κορομηλά 51

Για τα Δ.Σ.
Οι Πρόεδροι



www.alfavita.gr
 
έχω ξαναγράψει σε παλαιότερο post ότι η συγκεκριμένη απεργία - διεκδικητικό πλαίσιο, διάρκεια - ήταν η βούληση της βάσης, η οποία για πρώτη φορά - μετά από πολλά χρόνια - ανάγκασε τη συνδικαλιστική ηγεσία ν'ακολουθήσει. γι αυτό και κρατά για 5 βδομάδες τώρα, γι αυτό και συσπείρωσε - κι εξακολουθεί να συσπειρώνει - σχεδόν όλες τις κοινωνικές ομάδες. ο κοινωνικός αυτοματισμός - ή αλλιώς "διαίρει και βασίλευε" - δε λειτούργησε όπως επιθυμούσε η κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να υπάρχει ήδη πανεκπαιδευτικό μέτωπο (μαθητές, φοιτητές, γονείς, δάσκαλοι, καθηγητές, πανεπιστημιακοί) με τάσεις πανεργατικού (υπάλληλοι, εργάτες). σε τούτη τη φάση λοιπόν, έστω κι αν δεν έχει κερδηθεί τίποτε σε οικονομικό επίπεδο από μια αδιάλλακτη κυβερνητική πολιτική, έχει κερδηθεί η εμπιστοσύνη και η συμπαράσταση των χαμηλά αμειβόμενων εργαζομένων. κι αυτό είναι μια καλή αρχή, για μια ακόμη καλύτερη συνέχεια. η αναβολή - για άλλη μια φορά - της συζήτησης περί αναθεώρησης του άρθρου 16, δείχνει ότι τα δυο μεγάλα κόμματα δεν είναι ακόμη σε θέση ν'αντιμετωπίσουν το γενικό ξεσηκωμό που υπάρχει. μέχρι το Γενάρη λοιπόν - που θα γίνει η συζήτηση - τα "αντιμαχόμενα στρατόπεδα" έχουν καιρό να προετοιμάσουν τα "όπλα" τους. μέχρι τότε, δίνεται η ευκαιρία για ακόμη μεγαλύτερη συσπείρωση απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης γιατί η "δημόσια και δωρεάν παιδεία" μπορεί να υφίσταται μόνο ως δημόσια και δωρεάν.

τα ξαναλέμε.

ΥΓ. την Τετάρτη 25 του μηνός στις 12 το μεσημέρι υπάρχει άλλο ένα συλλαλητήριο στο Σύνταγμα. η καρδιά της παιδείας θα κτυπά εκεί. μαζί με όλους όσους πιστεύουν ότι αυτοί που στηρίζουν την οικονομία μιας χώρας (υπάλληλοι - εργάτες) πρέπει ν'αντιμετωπίζονται με σεβασμό κι αξιοπρέπεια απ' τους κυβερνώντες.
 
Kε Σούρλα, συμφωνώ και επαυξάνω με το να μην γυρίσουν οι δάσκαλοι πίσω χωρίς τίποτα. Εγώ όμως ποτέ δεν θα πώ ότι οι δάσκαλοι ηττήθηκαν, θα βροντοφωνάζω οι συνδικαλιστές τους ηττήθηκαν, και οι δάσκαλοι αν φέρουν ευθύνη είναι η ευθύνη της επιλογής των συνδικαλιστών τους. Διαφωνώ ως προς την τακτική που ακολούθησαν αλλά βέβαια προηγήθηκαν άλλοι κλάδοι πριν απο αυτούς που κατάντησαν την απεργία ανευ ουσίας, ΑΔΕΔΥ, ΟΤΟΕ, ΟΛΜΕ και που να μιλήσουμε και για τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Η ένστασή μου είναι ως προς τους ταγούς (συνδικαλιστικοπατέρες) που είναι εκτός τόπου και χρόνου. Γιαυτό αντιδρούσα απο την αρχή ότι μην σπαταλάτε την αξία της απεργίας, μετά αpο μια αποτυχημένη απεργία τι; Αλλά έχω ανοίξει ένα θέμα το οποίο θα το ενεργοποιήσω όταν καταλαγιάσει η ορμή και το πάθος και τα πνεύματα θα είναι πιό ήρεμα.
Κε Μελά ευχαριστώ για την επεξήγηση, οκ το κατάλαβα. Όσο για τους οικονομικούς υπολογισμούς σας, δεν έχετε άδικο, αλλά ξέρετε ο στενός δημόσιος τομέας είναι 1.200.000 συν τους συνταξιούχους (που πάνε αλυσιδωτά οι κατακτήσεις) συν τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ΟΤΑ που μπορούν να τα πάρουν με δικαστήρια. Αλλά πάλι δεν διαφωνώ, αρκεί να δουλέψουν και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Δηλ. αν μαζεύονταν ο ΦΠΑ, οι φόροι και τα χρωστούμενα έστω και χωρίς κανένα άλλο φιλοεργατικό μέτρο θα ήταν έτσι η οικονομία; Μπήτε λίγο στις δημόσιες υπηρεσίες, εκτός εκπαίδευσης, με αντικειμενικό πνεύμα θα απογοητευτείται.
Δυστυχώς κατά την άποψη μου το πρόβλημα είναι πολυδιάστατο και χρειάζονται γενναίες λύσεις, που δεν μπορούν πάντα κατά την άποψή μου να τις δώσουν ούτε τα κόμματα, ούτε τα κομματόσκυλα, ούτε οι συνδικαλιστικοπατέρες και δυστυχώς και πολλοί απο τον 'απλό λαό' που είναι έξω απο τα βουλευτικά γραφεία για να .......................