Βαγγέλη και πάλι έχεις προσωπική δισκοθήκη και πάλι έχεις τη χαρά της ανακάλυψης. Ο τρόπος που γίνεται είναι διαφορετικός. Δεν έχει σημασία. Δεν πρέπει να αγοράζεις δίσκους στα τυφλά. Αυτό μπορεί να γίνει από ένα σημείο και μετά οταν αποκτήσεις κάποιες εμπειρίες. Κάπως έτσι όλοι έχουμε ξεκινήσει. Δεν γεννηθήκαμε με καμία γνώση. Την αποκτήσαμε στην πορεία. Λ.Σ.
Βινύλιο... μόνο βινύλιο!!! Όμως.. ποιο απ'όλα;;; :P
- Thread starter mvelveretro
- Start date
S.O.S!!!
έχω βρει την "Μπανάνα" (Velvet Underground) σε 2 διαφορετικές κοπές: Commercial Marketing και Vinyl Lovers.
Ποιο προτείνετε;;;
έχω βρει την "Μπανάνα" (Velvet Underground) σε 2 διαφορετικές κοπές: Commercial Marketing και Vinyl Lovers.
Ποιο προτείνετε;;;
Υπαρχουν εκδοσεις απο την Commercial Marketing, την Vinyl Lovers, την Simply Vinyl, την Polydor, την Universal, την 4 men with beards και φυσικα την Verve. Χαμος ετσι?
Η καλυτερη ειναι της Verve που ειναι και η εταιρεια που εγινε η ηχογραφηση και μαλιστα σε μονοφωνικη εκδοση (για αυθεντικο ηχο). Εξαιρετικη εκδοση.
Κι οσο για την κασετινα των Doors διαβασε τα εξης απο το site της Acoustic sounds:
The ultimate Doors collectible: A limited-edition, seven-LP box – covered in faux lizard skin – with 12" 180-gram HQ vinyl reissues of the original stereo mixes of the band's six Morrison-era studio albums PLUS a copy of their '67 debut album in mono! All remastered by Bernie Grundman! And pressed at RTI! The entire set has been personally supervised by Jac Holzman, founder of Elektra Records and production supervisor of The Doors, and Bruce Botnick, The Doors' engineer/co-producer/mixer for all six studio albums. All albums are exact replicas of the original releases, including all artwork, packaging, inner sleeves and mixes.
The ultimate Doors collectible: A limited-edition, seven-LP box – covered in faux lizard skin – with 12" 180-gram HQ vinyl reissues of the original stereo mixes of the band's six Morrison-era studio albums PLUS a copy of their '67 debut album in mono! All remastered by Bernie Grundman! And pressed at RTI! The entire set has been personally supervised by Jac Holzman, founder of Elektra Records and production supervisor of The Doors, and Bruce Botnick, The Doors' engineer/co-producer/mixer for all six studio albums. All albums are exact replicas of the original releases, including all artwork, packaging, inner sleeves and mixes.
Last edited:
Βαγγέλης Σ.
AVClub Addicted Member
- 20 June 2006
- 1,737
Απάντηση: Re: Βινύλιο... μόνο βινύλιο!!! Όμως.. ποιο απ'όλα;;; 
Αυτό πάλι δεν το καταλαβαίνω! Δηλαδή η μονοφωνική έκδοση είναι η αυθεντική ενώ η στερεοφωνική δεν είναι; Η μονοφωνική δεν προκύπτει από μίξη σε ένα κανάλι της στερεοφωνικής; Που σημαίνει ότι η στερεοφωνική προϋπάρχει. Γιατί είναι αδύνατον να γίνει το αντίθετο. Το πιθανότερο είναι βέβαια να έχουν προέλθει και οι δύο από μίξη των καναλιών μιας πολυκάναλης αρχικής ηχογράφησης. Άρα η μόνη αυθεντική είναι η πολυκάναλη. Και η δεύτερη καλύτερη περίπτωση είναι η στερεοφωνική μίξη. Δεν πιστεύω να ακούει κανείς σας με τζουκ-μπόξ στο σπίτι...
Αυτό πάλι δεν το καταλαβαίνω! Δηλαδή η μονοφωνική έκδοση είναι η αυθεντική ενώ η στερεοφωνική δεν είναι; Η μονοφωνική δεν προκύπτει από μίξη σε ένα κανάλι της στερεοφωνικής; Που σημαίνει ότι η στερεοφωνική προϋπάρχει. Γιατί είναι αδύνατον να γίνει το αντίθετο. Το πιθανότερο είναι βέβαια να έχουν προέλθει και οι δύο από μίξη των καναλιών μιας πολυκάναλης αρχικής ηχογράφησης. Άρα η μόνη αυθεντική είναι η πολυκάναλη. Και η δεύτερη καλύτερη περίπτωση είναι η στερεοφωνική μίξη. Δεν πιστεύω να ακούει κανείς σας με τζουκ-μπόξ στο σπίτι...
Γιώργος Κουν.
Supreme Member
Την εποχή που ξεκίνησα να αγοράζω δίσκους, υπήρχαν τα βινύλια και οι κασέτες. Αγόραζα βινύλιο φυσικά.
Η ολοκληρωμένη αίσθηση "κατοχής" ενός μουσικού έργου γινόταν εφικτή μόνο μέσω του δίσκου. Στις κασέτες που μου έγραφαν αυτά που δεν είχα, ήταν σαν να μην τις είχα, δεν ησυχαζα μέχρι να αγοράσω το δίσκο. Τέλος.
Και τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση δεν είχε να κάνει με τον "χαϊφιντελισμό" και μόνο.
Δίσκους αγόραζα ως επι το πλείστον ξένο ποπ-ροκ ρεπερτόριο ελληνικής κοπής και εξαιρετικά σπάνια κάποιους "εισαγωγής". Μέχρι κάποιου σημείου ένιωθα ευτυχισμένος μες την άγνοιά μου, μα σαν τύχαινε να ακούσω το ηχητικά "σωστό", καταλάβαινα οτι είχα αγοράσει τη φόλα.
Ετσι λοιπόν καταλήξαμε να έχουμε (ορισμένοι εξ ημών, χιλιάδες) δίσκους "κακέκτυπα" κατ' ουσίαν στην συντριπτική τους πλειοψηφία, που δεν τους είχαμε κλέψει, ούτε μας τους είχαν χαρίσει, αλλά αντιθέτως τους είχαμε πληρώσει (οι περισσότεροι όσων γνωρίζω, κυριολεκτικά) από το υστέρημα μας , έχοντας εξαπατηθεί ως καταναλωτές στεγνά και κατα συρροήν, οτι δήθεν αγοράζουμε το τάδε έργο στην πλήρη του μορφή, πράγμα που ήταν τις περισσότερες φορές ψευδές.
Η πλήρης έκδοση ενός έργου-δίσκου στην Ελλάδα ή οπουδήποτε αλλού, θα έπρεπε κατα την γνώμη μου να περιλαμβάνει και να αναδεικνύει -όπως ακριβώς γινόταν στη χώρα παραγωγής του - πέρα απο το μουσικό περιεχόμενο καθεαυτό και τα ακόλουθα :
1)τον τρόπο και την τεχνική που επέλεξαν οι δημιουργοί του για να αποτυπώσουν αυτο το μουσικό περιεχόμενο μέσω της ηχογράφησης (και σε πολλές περιπτώσεις είναι εξαιρετικά αλληλένδετο με το μουσικό περιεχόμενο)
2)το όποιο καλλιτεχνικό layout του εσω-εξωφύλλου,
3)τα τυχόν extra συνοδευτικά (στίχους- posters κλπ).
Οι παλιότεροι ομοιοπαθείς, μπορείτε να βάλετε τα γέλια ελεύθερα με τις παραπάνω αναιδείς απαιτήσεις, γιατί ξέρετε ποιά και πόσο απο τα παραπάνω ίσχυαν.
Το κατα πόσο αυτό ήταν τεχνικά εφικτό ή οικονομικά συμφέρον να γίνει, είναι άλλο ζήτημα όμως σε κάθε περίπτωση ο καταναλωτής, θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι ενήμερος για το τι αγοράζει.
Οι Εξω εταιρίες αν σεβόντουσαν τον πελάτη, θα έπρεπε να επιβάλουν έναν στοιχειώδη τεχνικό-ποιοτικό έλεγχο στους κατά τόπους αντιπροσώπους τους. Ειδάλλως, θα έπρεπε οι δίσκοι να πουλιούνται με την ένδειξη: "Δείγμα, μόνο για να πάρετε μια ιδέα στο περίπου, του τι περιέχει ο δίσκος στην πραγματική του μορφή " ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Εν ολίγοις μας πουλούσαν VHS αντί για HD, για να κάνω έναν χονδροειδή παραλληλισμό.
Και βέβαια πάντα υπήρχαν και τα χειρότερα. Φανταστείτε την εκπληξή μου, εμένα, του για καιρό φανατικού οπαδού των Allman Brothers, οταν σε φιλικό σπίτι έπεσα πάνω στο "εισαγωγής" Eat a Peach και με αφέλεια ρώτησα τον ευτυχή κάτοχο:
"Α....; Αυτό γιατί είναι διπλό;"
"Γιατί ..είναι διπλό! τι πάει να πεί γιατί;"
"Αποκλείεται, το έχει κολλητός μου, μονός δίσκος είναι" :antlers:
"Πές του τότε πως απλά του λείπουν... δύο πλευρές!!" :violent-smiley-030:
(Νομίζω τον είχε (?) και ο υπέρηχας σε μονό )
Τα πράγματα έγιναν αρκετά καλύτερα μόνο στα '80's, με την έλευση των πολυεθνικών.
Βεβαίως τότε, η παραπάνω χείριστη μεταχείριση των μουσικοφιλων, δεν συνιστούσε αδίκημα, ούτε "σκότωνε τη μουσική", έτσι δεν είναι; Αυτά άρχισαν να συμβαίνουν ξαφνικά, απο τη στιγμή που έγινε δυνατή, η σχετικά πιστή αντιγραφή του cd και η διάδοσή της "χέρι με χέρι".
Οιονεί ύποπτος ανεντιμότητας, ανηθικότητας και διάπραξης αδικημάτων σήμερα, ο ίδιος μουσικόφιλος του τότε. Μάλιστα...
Μάλλον γι αυτό και η συνομωτικά διατυπωμένη ερώτηση στις παρέες "Εσύ κατεβάζεις;" τείνει να ηχεί τόσο προσβλητική όσο το "Εσύ,τα κατεβάζεις;"
Η ολοκληρωμένη αίσθηση "κατοχής" ενός μουσικού έργου γινόταν εφικτή μόνο μέσω του δίσκου. Στις κασέτες που μου έγραφαν αυτά που δεν είχα, ήταν σαν να μην τις είχα, δεν ησυχαζα μέχρι να αγοράσω το δίσκο. Τέλος.
Και τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση δεν είχε να κάνει με τον "χαϊφιντελισμό" και μόνο.
Δίσκους αγόραζα ως επι το πλείστον ξένο ποπ-ροκ ρεπερτόριο ελληνικής κοπής και εξαιρετικά σπάνια κάποιους "εισαγωγής". Μέχρι κάποιου σημείου ένιωθα ευτυχισμένος μες την άγνοιά μου, μα σαν τύχαινε να ακούσω το ηχητικά "σωστό", καταλάβαινα οτι είχα αγοράσει τη φόλα.
Ετσι λοιπόν καταλήξαμε να έχουμε (ορισμένοι εξ ημών, χιλιάδες) δίσκους "κακέκτυπα" κατ' ουσίαν στην συντριπτική τους πλειοψηφία, που δεν τους είχαμε κλέψει, ούτε μας τους είχαν χαρίσει, αλλά αντιθέτως τους είχαμε πληρώσει (οι περισσότεροι όσων γνωρίζω, κυριολεκτικά) από το υστέρημα μας , έχοντας εξαπατηθεί ως καταναλωτές στεγνά και κατα συρροήν, οτι δήθεν αγοράζουμε το τάδε έργο στην πλήρη του μορφή, πράγμα που ήταν τις περισσότερες φορές ψευδές.
Η πλήρης έκδοση ενός έργου-δίσκου στην Ελλάδα ή οπουδήποτε αλλού, θα έπρεπε κατα την γνώμη μου να περιλαμβάνει και να αναδεικνύει -όπως ακριβώς γινόταν στη χώρα παραγωγής του - πέρα απο το μουσικό περιεχόμενο καθεαυτό και τα ακόλουθα :
1)τον τρόπο και την τεχνική που επέλεξαν οι δημιουργοί του για να αποτυπώσουν αυτο το μουσικό περιεχόμενο μέσω της ηχογράφησης (και σε πολλές περιπτώσεις είναι εξαιρετικά αλληλένδετο με το μουσικό περιεχόμενο)
2)το όποιο καλλιτεχνικό layout του εσω-εξωφύλλου,
3)τα τυχόν extra συνοδευτικά (στίχους- posters κλπ).
Οι παλιότεροι ομοιοπαθείς, μπορείτε να βάλετε τα γέλια ελεύθερα με τις παραπάνω αναιδείς απαιτήσεις, γιατί ξέρετε ποιά και πόσο απο τα παραπάνω ίσχυαν.
Το κατα πόσο αυτό ήταν τεχνικά εφικτό ή οικονομικά συμφέρον να γίνει, είναι άλλο ζήτημα όμως σε κάθε περίπτωση ο καταναλωτής, θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι ενήμερος για το τι αγοράζει.
Οι Εξω εταιρίες αν σεβόντουσαν τον πελάτη, θα έπρεπε να επιβάλουν έναν στοιχειώδη τεχνικό-ποιοτικό έλεγχο στους κατά τόπους αντιπροσώπους τους. Ειδάλλως, θα έπρεπε οι δίσκοι να πουλιούνται με την ένδειξη: "Δείγμα, μόνο για να πάρετε μια ιδέα στο περίπου, του τι περιέχει ο δίσκος στην πραγματική του μορφή " ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Εν ολίγοις μας πουλούσαν VHS αντί για HD, για να κάνω έναν χονδροειδή παραλληλισμό.
Και βέβαια πάντα υπήρχαν και τα χειρότερα. Φανταστείτε την εκπληξή μου, εμένα, του για καιρό φανατικού οπαδού των Allman Brothers, οταν σε φιλικό σπίτι έπεσα πάνω στο "εισαγωγής" Eat a Peach και με αφέλεια ρώτησα τον ευτυχή κάτοχο:
"Α....; Αυτό γιατί είναι διπλό;"
"Γιατί ..είναι διπλό! τι πάει να πεί γιατί;"
"Αποκλείεται, το έχει κολλητός μου, μονός δίσκος είναι" :antlers:
"Πές του τότε πως απλά του λείπουν... δύο πλευρές!!" :violent-smiley-030:
(Νομίζω τον είχε (?) και ο υπέρηχας σε μονό )
Τα πράγματα έγιναν αρκετά καλύτερα μόνο στα '80's, με την έλευση των πολυεθνικών.
Βεβαίως τότε, η παραπάνω χείριστη μεταχείριση των μουσικοφιλων, δεν συνιστούσε αδίκημα, ούτε "σκότωνε τη μουσική", έτσι δεν είναι; Αυτά άρχισαν να συμβαίνουν ξαφνικά, απο τη στιγμή που έγινε δυνατή, η σχετικά πιστή αντιγραφή του cd και η διάδοσή της "χέρι με χέρι".
Οιονεί ύποπτος ανεντιμότητας, ανηθικότητας και διάπραξης αδικημάτων σήμερα, ο ίδιος μουσικόφιλος του τότε. Μάλιστα...
Μάλλον γι αυτό και η συνομωτικά διατυπωμένη ερώτηση στις παρέες "Εσύ κατεβάζεις;" τείνει να ηχεί τόσο προσβλητική όσο το "Εσύ,τα κατεβάζεις;"
Γιώργος Κουν.
Supreme Member
Τα πρώτα cd που αγόρασα ήταν ανατυπώσεις παλιού ρεπερτορίου, που ενω σαν πρώτη αίσθηση έδειχναν εντυπωσιακά για διάφορους λόγους, τελικά απεδείχθη οτι δεν ήταν και τόσο. Τα έχω κρατήσει για συγκρίσεις.
Ασε που κανα δυό γρατζουνίστικαν και ο "τέλειος ήχος για πάντα" πήγε περίπατο.
Αλλά και οι νεότερες ηχογραφήσεις έμοιαζαν να έχουν κάτι ψεύτικο κάτω απο την "τελειότητα" τους. Εχω την αίσθηση οτι τα πράγματα έγιναν αρκετά καλύτερα μετέπειτα ως και εξαιρετικά σε κάποιες περιπτώσεις που αφορούν remaster παλιού υλικού, για να φτάσουμε στο σήμερα, οπου αγοράζεις νέες παραγωγές και τρέμει το φυλλοκάρδι σου πως θα ακούγεται αυτό που αγόρασες, τα παραδείγματα πολλά και πολυσυζητημένα.
Ασε που κανα δυό γρατζουνίστικαν και ο "τέλειος ήχος για πάντα" πήγε περίπατο.
Αλλά και οι νεότερες ηχογραφήσεις έμοιαζαν να έχουν κάτι ψεύτικο κάτω απο την "τελειότητα" τους. Εχω την αίσθηση οτι τα πράγματα έγιναν αρκετά καλύτερα μετέπειτα ως και εξαιρετικά σε κάποιες περιπτώσεις που αφορούν remaster παλιού υλικού, για να φτάσουμε στο σήμερα, οπου αγοράζεις νέες παραγωγές και τρέμει το φυλλοκάρδι σου πως θα ακούγεται αυτό που αγόρασες, τα παραδείγματα πολλά και πολυσυζητημένα.
Γιώργος Κουν.
Supreme Member
Εν κατακλείδι δεν προσκυνάω κανένα μέσο. Βλέπω όμως πως ο μαύρος δίσκος έχει φορτωθεί, εκτός των αλλων και με ιδιότητες μεταφυσικές. Ας είναι....
Σαν φίλος της Μουσικής προσκυνάω τη Μουσική την ίδια. Ψάχνω μέσα απο την σύνθετη ψυχο-διανοητική διαδικασία εμπλοκής μου με αυτήν, να ακολουθήσω χνάρια, να αποκρυπτογραφήσω, να εξερευνήσω, να χαθώ, να ξαναβρεθώ, να χαράξω δικό μου δρόμο, να αναταθώ, να κατακρημνισθώ, να πάθω, να μάθω, να διαδώσω, να σώσω, να σωθώ...
Εκείνο που ζητάω κατόπιν σαν χαϊφιντελίστας πλέον, εφόσον είναι φυσικά εφικτό, είναι και οι καλές εγγραφές, ανεξαρτήτως μέσου. Υπάρχουν καλές τέτοιες και στα δύο δημοφιλέστερα μέσα και θα υπάρξουν καλύτερες με την έλευση των νέων φορμά.
Αφού οι καλές εγγραφές θεωρηθούν ως δεδομένες, ζητώ μέσα στα πλαίσια που θα καθορίσω, να βρώ και τις κατάλληλες μηχανές που θα τις αναπαράξουν αρκετά "πιστά", ίσως και πιστότερα, ή και ακόμη πιστότερα, (ανεβαίνοντας πλέον αντίστοιχα την κλίμακα επίδοσης και απόδοσης μηχανών, εφόσον αυτό θεωρηθεί αναγκαίο) πράγμα που θα διευκολύνει ή ίσως και να επιτείνει την εμπλοκή.
Αυτή είναι η δική μου ιεράρχηση
Σαν φίλος της Μουσικής προσκυνάω τη Μουσική την ίδια. Ψάχνω μέσα απο την σύνθετη ψυχο-διανοητική διαδικασία εμπλοκής μου με αυτήν, να ακολουθήσω χνάρια, να αποκρυπτογραφήσω, να εξερευνήσω, να χαθώ, να ξαναβρεθώ, να χαράξω δικό μου δρόμο, να αναταθώ, να κατακρημνισθώ, να πάθω, να μάθω, να διαδώσω, να σώσω, να σωθώ...
Εκείνο που ζητάω κατόπιν σαν χαϊφιντελίστας πλέον, εφόσον είναι φυσικά εφικτό, είναι και οι καλές εγγραφές, ανεξαρτήτως μέσου. Υπάρχουν καλές τέτοιες και στα δύο δημοφιλέστερα μέσα και θα υπάρξουν καλύτερες με την έλευση των νέων φορμά.
Αφού οι καλές εγγραφές θεωρηθούν ως δεδομένες, ζητώ μέσα στα πλαίσια που θα καθορίσω, να βρώ και τις κατάλληλες μηχανές που θα τις αναπαράξουν αρκετά "πιστά", ίσως και πιστότερα, ή και ακόμη πιστότερα, (ανεβαίνοντας πλέον αντίστοιχα την κλίμακα επίδοσης και απόδοσης μηχανών, εφόσον αυτό θεωρηθεί αναγκαίο) πράγμα που θα διευκολύνει ή ίσως και να επιτείνει την εμπλοκή.
Αυτή είναι η δική μου ιεράρχηση
christos
Supreme Member
Και σε περίπτωση που δεν τη βρω, να πάρω αυτή της Vinyl Lovers ή μήπως της Commercial Marketing;
Re: Απάντηση: Re: Βινύλιο... μόνο βινύλιο!!! Όμως.. ποιο απ'όλα;;;
Οι περισσοτεροι δισκοι τουλαχιστον στο πρωτο μισο της δεκαετιας του 60 κυκλοφορουσαν ως μονοφωνικοι μετα απο μιξη μαλλον για πρακτικους λογους αφου οι περισσοτεροι ειχαν μονοφωνικα φορητα πικαπ και κυριως ακουγαν την μουσικη τους απο τζουκ μποξ καταστηματων. Αρα κατα την εταιρεια στη mono εκδοση ακους οπως ακουγοταν τοτε... αυθεντικοτητα ειναι μερικες φορες να ακους πραγματικα οπως ακουγαν τοτε (HEARD AS IT WAS MEANT TO διαφημιζουν οι εταιρειες)...Το δικο μου phono stage εχει και δυνατοτητα επιλογης mono/stereo για καλυτερη απεικονιση των μονοφωνικων δισκων και ειναι πραγματικα πολυ ωραια η αισθηση...
Οι περισσοτεροι δισκοι τουλαχιστον στο πρωτο μισο της δεκαετιας του 60 κυκλοφορουσαν ως μονοφωνικοι μετα απο μιξη μαλλον για πρακτικους λογους αφου οι περισσοτεροι ειχαν μονοφωνικα φορητα πικαπ και κυριως ακουγαν την μουσικη τους απο τζουκ μποξ καταστηματων. Αρα κατα την εταιρεια στη mono εκδοση ακους οπως ακουγοταν τοτε... αυθεντικοτητα ειναι μερικες φορες να ακους πραγματικα οπως ακουγαν τοτε (HEARD AS IT WAS MEANT TO διαφημιζουν οι εταιρειες)...Το δικο μου phono stage εχει και δυνατοτητα επιλογης mono/stereo για καλυτερη απεικονιση των μονοφωνικων δισκων και ειναι πραγματικα πολυ ωραια η αισθηση...
Last edited:
Οσες φορες εχω παρει δισκο της Vinyl Lovers δεν το εχω μετανιωσει...χωρις να σημαινει οτι και η αλλη εκδοση δεν θα ειναι καλη (δεν την εχω ακουσει).
Busoni
Supreme Member
εξαιρετικές. Είναι επανεκδόσεις της δεκαετίας του '70, σε budget price, αλλά θαυμάσιο ήχο παρόλ' αυτά. Δεν έχω κάνει σύγκριση πρώτων εκδόσεων SXL και CS με Jubilee, αλλά οι λίγοι δίσκοι που έχω από αυτή τη σειρά έχουν, ξαναλέω, θαυμάσιο ήχο. Οι μήτρες είναι αγγλικές, πιθανότατα γραμμένες με τρανζιστορικό εξοπλισμό, αλλά ποιός νοιάζεται? Κάποιοι μάλιστα, όπως ο Arthur Salvatore, τις προτιμούν απο τις πρωτότυπες εκδόσεις του '60. άμα τις βρήκες φτηνά, όρμα και δεν θα μετανιώσεις.
Busoni
Supreme Member
Ευχαριστώ για την πληροφόρηση... Ο κόσμος του κλασικού βινυλίου, και όχι μονο, δεν ειναι ευκολο μερος, ειδικα για τους νεοκοπους.
Stavros Fotiadis
New member
Αγαπητέ mvelveretro
Είμαι κι εγώ φρέσκος σαν και σένα στο AVCLUB και είναι ίσως το τρίτο post που κάνω.
Είμαι στο χώρο της δισκογραφίας περίπου 20 χρόνια και από το 2009 έχω δημιουργήσει μια ιστοσελίδα "audiophile-sounds.eu" στο ίντερνετ από την οποία βασικά πουλάω βινύλια αλλά και Cd.
Αντιπροσωπεύω επίσης στην Ελλάδα την Γερμανική εταιρεία Speakers Corner.
Έχω παρά πολλούς πελάτες στην Αθήνα τους οποίους και προμηθεύω χρόνια με δίσκους.
Ρίξε μια ματιά λοιπόν στη σελίδα μου που υπάρχουν γύρω στους 9.000 τίτλους κι αν βρεις τις τιμές ελκυστικές στείλε μου ένα μήνυμα και θα χαρώ πολύ να σε εξυπηρετήσω.
Με εκτίμηση,
Σταύρος Φωτιάδης 2310 662 174
Είμαι κι εγώ φρέσκος σαν και σένα στο AVCLUB και είναι ίσως το τρίτο post που κάνω.
Είμαι στο χώρο της δισκογραφίας περίπου 20 χρόνια και από το 2009 έχω δημιουργήσει μια ιστοσελίδα "audiophile-sounds.eu" στο ίντερνετ από την οποία βασικά πουλάω βινύλια αλλά και Cd.
Αντιπροσωπεύω επίσης στην Ελλάδα την Γερμανική εταιρεία Speakers Corner.
Έχω παρά πολλούς πελάτες στην Αθήνα τους οποίους και προμηθεύω χρόνια με δίσκους.
Ρίξε μια ματιά λοιπόν στη σελίδα μου που υπάρχουν γύρω στους 9.000 τίτλους κι αν βρεις τις τιμές ελκυστικές στείλε μου ένα μήνυμα και θα χαρώ πολύ να σε εξυπηρετήσω.
Με εκτίμηση,
Σταύρος Φωτιάδης 2310 662 174
Kε Φωτιάδη θα ήθελα να σας υπενθυμίσω την παράγραφο
από τους κανονισμούς του φόρουμ μας, που αφορά τα μέλη που
σχετίζονται επαγγελματικά με το αντικείμενο Ηχος-Εικόνα.
Σας παραθέτω το απόσπασμα:
ιβ) Όσα μέλη σχετίζονται επαγγελματικά με τα αντικείμενα ενασχόλησης του avcub υποχρεούνται να αναγράφουν την επωνυμία της εταιρίας τους στην υπογραφή ή στο username τους. Στην υπογραφή μπορεί προαιρετικά να διευκρινίζεται η επαγγελματική τους ιδιότητα (αντιπρόσωπος, έμπορος, πωλητής, τεχνικός κ.λπ.), αλλά απαγορεύεται η ανάρτηση διεύθυνσης, στοιχείων επικοινωνίας, φωτογραφιών προϊόντων της εταιρίας, καθώς και σλόγκαν που σχετίζονται με αυτή. Το λόγότυπο της εταιρίας επιτρέπεται μόνο στο avatar.
από τους κανονισμούς του φόρουμ μας, που αφορά τα μέλη που
σχετίζονται επαγγελματικά με το αντικείμενο Ηχος-Εικόνα.
Σας παραθέτω το απόσπασμα:
ιβ) Όσα μέλη σχετίζονται επαγγελματικά με τα αντικείμενα ενασχόλησης του avcub υποχρεούνται να αναγράφουν την επωνυμία της εταιρίας τους στην υπογραφή ή στο username τους. Στην υπογραφή μπορεί προαιρετικά να διευκρινίζεται η επαγγελματική τους ιδιότητα (αντιπρόσωπος, έμπορος, πωλητής, τεχνικός κ.λπ.), αλλά απαγορεύεται η ανάρτηση διεύθυνσης, στοιχείων επικοινωνίας, φωτογραφιών προϊόντων της εταιρίας, καθώς και σλόγκαν που σχετίζονται με αυτή. Το λόγότυπο της εταιρίας επιτρέπεται μόνο στο avatar.
nikos 1850
AVClub Addicted Member
Απάντηση: Re: Βινύλιο... μόνο βινύλιο!!! Όμως.. ποιο απ'όλα;;;
Τα βινύλια που έχω πάρει από Vinyl Lovers είναι πολύ καλά (σαν έκδοση).
Tην Commercial Marketing δεν την έχω ξανακούσει.
Τα βινύλια που έχω πάρει από Vinyl Lovers είναι πολύ καλά (σαν έκδοση).
Tην Commercial Marketing δεν την έχω ξανακούσει.
Re: Απάντηση: Re: Βινύλιο... μόνο βινύλιο!!! Όμως.. ποιο απ'όλα;;;
Επίσης, γίνονταν ταυτόχρονα δύο ηχογραφήσεις μία για έκδοση μόνο και μία για στέρεο και όχι μιξάρισμα. Επομένως δεν ισχύει ότι *κατά την εταιρεία στη mono έκδοση ακούς όπως ακούγονταν τότε*. Λ.Σ.
Δεν είναι ακριβώς έτσι. Μέχρι το 1968 οι δίσκοι κυκλοφορούσαν ταυτόχρονα ως μόνο και στέρεο. Τον Ιούλιο του 1968 καταργούνατι οι διπλές κυκλοφορίες και έτσι έχουμε μόνο στερεοφωνικές κυκλοφορίες. Εξαίρεση φυσικά αποτελούν οι δίσκοι που ηχογραφήθηκαν μόνο μονοφωνικά και δεν υπάρχει στερεοφωνική ταινία.
Επίσης, γίνονταν ταυτόχρονα δύο ηχογραφήσεις μία για έκδοση μόνο και μία για στέρεο και όχι μιξάρισμα. Επομένως δεν ισχύει ότι *κατά την εταιρεία στη mono έκδοση ακούς όπως ακούγονταν τότε*. Λ.Σ.