Βινύλιο... μόνο βινύλιο!!! Όμως.. ποιο απ'όλα;;; :P

[PanMan]

Το θεμα ειναι να αποφασισει καποιος αν θελει να κανει συλλογη απο βινυλια ή να ακουει δισκους.
Αν ειναι να ακουει δισκους πολλες Αμερικανικες και Αγγλικες εγγραφες ειναι μια χαρα χωρις να χρειαζονται τα 180 γρ.
Αν ειναι καποιος να αποφασισει να γινει συλλεκτης αυτο που εχει νοημα ειναι οι πρωτες εκδοσεις και μαλιστα απο τη χωρα του καλλιτεχνη. Μπορεις να βρεις εξαιρετικα φτηνες τετοιες αν ακους σχηματα της δεκαετιας του 80 και του 90. Τωρα σε παλιοτερες κλασικες ροκ μπαντες οι τιμες ειναι extreme. Η δε ψυχεδελεια της σκηνης του San Francisko απλα δε πλησιαζονται.
Οι δισκοι 180 γρ δε μου λενε τιποτε προσωπικα.
Αποφασιζεις λοιπον τι θελεις να κανεις και κινεισαι αναλογα.
Το ebay Θελει εμπειρια αλλιως θα πληρωσεις πολλα κομματια πανω απο την αξια τους.

 

[mvelveretro]

Το εχω το Nuggets οπως και δυο κοπιες του αλμπουμ των 13th floor elevators (απο την IA που εχει τα δικαιωματα και απο την πολυ καλη ιταλικη Abraxas που ειδικευεται σε επανεκδοσεις). Εχω ολους τους τους δισκους αλλα και ολους τους δισκους των Electric Prunes. Εχω μεγαλη συλλογη δισκων συγκροτηματων της δεκαετιας του 60 (εκατονταδες κομματια μεσα σε χιλιαδες δισκων που εχω ως τωρα μαζεψει) και μπορω να πω οτι εχω ταυτισει το βινυλιο και ηχητικα και συναισθηματικα με αυτη (και οχι μονο) τη δεκαετια. Δεν ψαχνω στειρα για το καλυτερο remaster. Απλα και σταθερα ακουω τη μουσικη μου απο το βινυλιο. Ασχολουμαι με το cd μονο οταν δεν υπαρχει διαθεσιμη η αντιστοιχη εκδοση σε βινυλιο. Και αυτο που δεν μπορουν να καταλαβουν οσοι δεν εχουν ερθει σε επαφη με το βινυλιο ειναι οτι δεν κανουμε συνεχη πανω σε καθε δισκο συγκριση των δυο μεσων. Εχουμε ηδη διαλεξει το μεσο που θελουμε να ακουμε. Κιαν υπαρχει ενα remaster σε cd που σκοτωνει θα αγοραστει και αυτο να κανει παρεα στο βινυλιο που ουτως ή αλλως θα υπαρχει.

Για την έκδοση από Sundazed για τους 13th Floor Elevators ποια είναι η γνώμη σου;

 

[ckesinis]

Απάντηση: Re: Βινύλιο... μόνο βινύλιο!!! Όμως.. ποιο απ'όλα;;;

Και μιας και ο λογος για remaster και επιλογη μεταξυ βινυλιου και cd τι λετε γι αυτο?

Ενα απο τα σημαντικοτερα γκρουπ ψυχεδελειας του 60. Ο δισκος κυκλοφορησε το 1966. Πουληθηκαν λιγες κοπιες. Το γκρουπ διαλυθηκε το 1969. Οι πρωτοτυπες αναλογικες ταινιες χαθηκαν και απο το 70 και μετα υπαρχουν μονο επανεκδοσεις απο τα πρωτα βινυλια (οι λιγοι τυχεροι που εχουν αυθεντικη κοπια του 1966 την εχουν κορνιζωσει γιατι ειναι πολυ ακριβη για να παιχθει πια). Η αρχικη εγγραφη δεν ηταν καλη. Ο ηχος ομως του γκρουπ (garage, pre-punk, blues και οτι μπορει να βαλει κανεις) δεν μπορουσε να δουλευτει καλα σε remaster. Και εγιναν αμετρητα τετοια σε βινυλιο και cd γιατι εκ των υστερων θεωρηθηκε ενας απο τους σημαντικοτερους δισκους στην ιστορια της ποπ και ροκ μουσικης.

Εδω τι προτεινεται βινυλιο ή cd?


Περεπιπτοντως δεν μπορω να καταλαβω συγκριση μεταξυ δυο συγκροτηματων... δεν υφισταται τετοιο πραγμα.

Το πήρα σε καλή εκτύπωση, και ο ήχος του είναι πολύ καλός, μάλιστα το έγραψα και σε CD μέσω καλής κάρτας ήχου και ακόμη κι έτσι το ευχαριστιέμαι... και με το iPod , και στ' αμάξι ...

 

[stavrosz]

Για την έκδοση από Sundazed για τους 13th Floor Elevators ποια είναι η γνώμη σου;

Δεν θυμαμαι αν την εχω δει... παντως η εν λογω εταιρεια κυκλοφορει αξιολογους δισκους.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Εχω ολους τους τους δισκους αλλα και ολους τους δισκους των Electric Prunes. Εχω μεγαλη συλλογη δισκων συγκροτηματων της δεκαετιας του 60 (εκατονταδες κομματια μεσα σε χιλιαδες δισκων που εχω ως τωρα μαζεψει) και μπορω να πω οτι εχω ταυτισει το βινυλιο και ηχητικα και συναισθηματικα με αυτη (και οχι μονο) τη δεκαετια. Δεν ψαχνω στειρα για το καλυτερο remaster. Απλα και σταθερα ακουω τη μουσικη μου απο το βινυλιο.

σε καταλαβαίνω απόλυτα. κι εγώ με το βινύλιο μεγάλωσα.
απλά όσο μεγαλώνω, ξεσκαρτάρω: είναι και μιά πρόκληση για μένα να προσδιορίζω τις πραγματικές μου ανάγκες κάθε τόσο αντί να σωρεύω. δεν χρειάζομαι πια όλους αυτούς τους δίσκους από τα 60ς. Να φαντασθείς, είχα κάποτε 4 άλμπουμ των Seeds.
Αν είναι δυνατόν. Το σκέφτομαι σήμερα και απορώ. Ενα πράγμα έκαναν διάολε...ένα single μου έφτανε.

 

[stavrosz]

Το θεμα ειναι να αποφασισει καποιος αν θελει να κανει συλλογη απο βινυλια ή να ακουει δισκους.
Αν ειναι να ακουει δισκους πολλες Αμερικανικες και Αγγλικες εγγραφες ειναι μια χαρα χωρις να χρειαζονται τα 180 γρ.
Αν ειναι καποιος να αποφασισει να γινει συλλεκτης αυτο που εχει νοημα ειναι οι πρωτες εκδοσεις και μαλιστα απο τη χωρα του καλλιτεχνη. Μπορεις να βρεις εξαιρετικα φτηνες τετοιες αν ακους σχηματα της δεκαετιας του 80 και του 90. Τωρα σε παλιοτερες κλασικες ροκ μπαντες οι τιμες ειναι extreme. Η δε ψυχεδελεια της σκηνης του San Francisko απλα δε πλησιαζονται.
Οι δισκοι 180 γρ δε μου λενε τιποτε προσωπικα.
Αποφασιζεις λοιπον τι θελεις να κανεις και κινεισαι αναλογα.
Το ebay Θελει εμπειρια αλλιως θα πληρωσεις πολλα κομματια πανω απο την αξια τους.

Εχω ακουσει εξαιρετικους δισκους των 120-140 gr και εχω ακουσει και φρικτους των 180 gr. Ποτε δεν θα μπορεσει κανεις να ειναι 100% σιγουρος για ολους τους δισκους που θα παρει εκτος αν εχει την δυνατοτητα της προτερης ακροασης. Τωρα για την συλλογη. Ειτε βινυλιο ειτε cd η ενασχοληση με την μουσικη θα δημιουργησει ουτως ή αλλως μια συλλογη. Η συναισθηματικη συλλογη των βινυλιων δεν χωραει συγκριση με την συλλογη των mp3 στον σκληρο... απλα κοστιζει δυσαναλογα πολλα χρηματα για να την κανεις οταν ζεις σε μια εποχη που βρισκεις δωρεαν μουσικα κομματια στο διαδικτυο.

 

[mvelveretro]

σε καταλαβαίνω απόλυτα. κι εγώ με το βινύλιο μεγάλωσα.
απλά όσο μεγαλώνω, ξεσκαρτάρω: είναι και μιά πρόκληση για μένα να προσδιορίζω τις πραγματικές μου ανάγκες κάθε τόσο αντί να σωρεύω. δεν χρειάζομαι πια όλους αυτούς τους δίσκους από τα 60ς. Να φαντασθείς, είχα κάποτε 4 άλμπουμ των Seeds.
Αν είναι δυνατόν. Το σκέφτομαι σήμερα και απορώ. Ενα πράγμα έκαναν διάολε...ένα single μου έφτανε.

Αυτό το ξεσκαρτάρισμα μας έχει φάει όλους λίγο πολύ. Αυτό που κάνω εγώ συνήθως πριν αποφασίσω να αγοράζω κάποιο βινύλιο είναι να ακούσω τα mp3 και αντίστοιχα αποφασίζω για το τι θα αγοράσω!

Διαδικασία ολόκληρη!!! χαχαχα

 

[superfly]

παντως για 13th floor elevators εγω την πατησα γιατι πηρα μια εκδοση της charlie και μου βγηκε φολα.σε συγκριση με το nuggets το you gonna miss me ηταν η μερα με τη νυχτα.αλλα το nuggets ειναι της rhino η οποια ειναi εγγυηση.
εχω ενα διπλο των doors το οποιο ξυραφιαζει σε ηχο οπως και ενα του alice cooper.οτι βγαινει απο τη rhino ειναι προσεγμενο γι' αυτο τα χτυπαω αλυπητα.
οσον αφορα τους doors ειμαι 1000% μαζι με τον κο λυμπεροπουλο.

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Βινύλιο... μόνο βινύλιο!!! Όμως.. ποιο απ'όλα;;;

σε καταλαβαίνω απόλυτα. κι εγώ με το βινύλιο μεγάλωσα.
απλά όσο μεγαλώνω, ξεσκαρτάρω: είναι και μιά πρόκληση για μένα να προσδιορίζω τις πραγματικές μου ανάγκες κάθε τόσο αντί να σωρεύω. δεν χρειάζομαι πια όλους αυτούς τους δίσκους από τα 60ς. Να φαντασθείς, είχα κάποτε 4 άλμπουμ των Seeds.
Αν είναι δυνατόν. Το σκέφτομαι σήμερα και απορώ. Ενα πράγμα έκαναν διάολε...ένα single μου έφτανε.

Ετσι. Υπ' αυτήν την έννοια έχω πολλούς δίσκους που ούτε καν σκέφτομαι να τους ακούσω πιά. Αλλά δεν σου πάει να πουλήσεις βινύλιο . CD βέβαια κάθε λίγο και λιγάκι ξεφορτώνομαι διάφορα. Είναι και η ηλικία βέβαια, οι εμμονές με το παρελθόν και το ότι η μνήμη λειτουργεί επιλεκτικά

 

[stavrosz]

Παντως πραγματικα θα ηταν ωραιο να δημιουργηθει ενα νημα οπου για καθε δισκο ολων των καλλιτεχνων να υπαρχει διπλα και η προταση για την καλυτερη εκδοση σε βινυλιο και για το επιπεδο της εκδοσης σε cd. Αυτο θα ηταν η καλυτερη προταση παρα η συνεχης διαμαχη μεταξυ των οπαδων των δυο μεσων. Θα ηταν βοηθημα για ολους τους υποψηφιους αγοραστες του καθε δισκου.

 

[mvelveretro]

Παντως πραγματικα θα ηταν ωραιο να δημιουργηθει ενα νημα οπου για καθε δισκο ολων των καλλιτεχνων να υπαρχει διπλα και η προταση για την καλυτερη εκδοση σε βινυλιο και για το επιπεδο της εκδοσης σε cd. Αυτο θα ηταν η καλυτερη προταση παρα η συνεχης διαμαχη μεταξυ των οπαδων των δυο μεσων. Θα ηταν βοηθημα για ολους τους υποψηφιους αγοραστες του καθε δισκου.

Συμφωνώ και επαυξάνω!!! Άντε να οργανωθούμε!

 

[superfly]

μεσα!

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Παντως πραγματικα θα ηταν ωραιο να δημιουργηθει ενα νημα οπου για καθε δισκο ολων των καλλιτεχνων να υπαρχει διπλα και η προταση για την καλυτερη εκδοση σε βινυλιο και για το επιπεδο της εκδοσης σε cd. Αυτο θα ηταν η καλυτερη προταση παρα η συνεχης διαμαχη μεταξυ των οπαδων των δυο μεσων. Θα ηταν βοηθημα για ολους τους υποψηφιους αγοραστες του καθε δισκου.

για μένα αυτό που πραγματικά έχει νόημα είναι να βρώ 500 δίσκους σημαντικούς για μένα και να πετάξω-χαρίσω όλους τους υπόλοιπους. Εννοώ σύνολο 500 από ροκ, τζάζ και Κλασσική μαζί.
Αυτό πραγματικά θα με ενδιέφερε να το ψάξω.
Αλλά ...είμαι βουλιμικός.
Είναι στόχος ζωής πάντως, ελπίζω κάποια μέρα να το καταφέρω.

 

[mvelveretro]

Re: Απάντηση: Βινύλιο... μόνο βινύλιο!!! Όμως.. ποιο απ'όλα;;;

μεσα!

Για να δούμε πόσοι θα μαζευτούμε!

Υ.Γ: superfly, Καματερό εδώ! Βρήκα κι έναν γείτονα!

 

[superfly]

δυση και ξερο ψωμι!!!

 

[stavrosz]

για μένα αυτό που πραγματικά έχει νόημα είναι να βρώ 500 δίσκους σημαντικούς για μένα και να πετάξω-χαρίσω όλους τους υπόλοιπους. Εννοώ σύνολο 500 από ροκ, τζάζ και Κλασσική μαζί.
Αυτό πραγματικά θα με ενδιέφερε να το ψάξω.
Αλλά ...είμαι βουλιμικός.
Είναι στόχος ζωής πάντως, ελπίζω κάποια μέρα να το καταφέρω.

Ειναι σωστη η τοποθετηση κατ' αρχας...θυμαμαι σε ενα βιβλιο του ο Μακης Μηλατος εγραφε οτι δεν χρειαζεται να εχεις πανω απο 200 δισκους για να εχεις οτι καλυτερο εχει κυκλοφορησει στην ποπ και στην ροκ. Το βινυλιο ομως "γενναει" συλλεκτικες διαθεσεις για οσους με καταλαβαινουν... γι αυτο οπως λεει ο Δημητρης Ν. δυσκολα αποδεσμευεσαι απο την συλλογη σου. Ειναι κατι που σου δημιουργει το βινυλιο...ενα συναισθηματικο δεσιμο με την μουσικη και την εποχη της γι αυτο και δεν πεθανε και πιθανον να μην πεθανει ποτε. Δεν ειναι μονο ο ηχητικος χαρακτηρας... ειναι και ο δισκος αυτος καθαυτος που σου δημιουργει την αισθηση οτι εχει αξια σε σχεση με με τα ψηφια και η διαδικασια της ακροασης (της προσμονης, της μελετης του εξωφυλλου και της περιποιησης του μεσου και της συσκευης αναπαραγωγης ) που σε γεμιζει περισσοτερο. Ετσι η ακροαση γινεται πιο ενεργητικη διαδικασια. Και η ψυχολογια ειναι κορυφαιας σημασιας για να ευχαριστηθεις την μουσικη σου.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Το βινυλιο ομως "γενναει" συλλεκτικες διαθεσεις για οσους με καταλαβαινουν... γι αυτο οπως λεει ο Δημητρης Ν. δυσκολα αποδεσμευεσαι απο την συλλογη σου. Ειναι κατι που σου δημιουργει το βινυλιο...ενα συναισθηματικο δεσιμο με την μουσικη και την εποχη της γι αυτο και δεν πεθανε και πιθανον να μην πεθανει ποτε. Δεν ειναι μονο ο ηχητικος χαρακτηρας... ειναι και ο δισκος αυτος καθαυτος που σου δημιουργει την αισθηση οτι εχει αξια σε σχεση με με τα ψηφια και η διαδικασια της ακροασης (της προσμονης, της μελετης του εξωφυλλου και της περιποιησης του μεσου και της συσκευης αναπαραγωγης ) που σε γεμιζει περισσοτερο. Ετσι η ακροαση γινεται πιο ενεργητικη διαδικασια. Και η ψυχολογια ειναι κορυφαιας σημασιας για να ευχαριστηθεις την μουσικη σου.

συμφωνώ σε όλα αλλά νιώθω και λίγο ...συλλέκτης γραμματοσήμων: κάτι Δεν κάνω καλά. Δεν μπορεί να έχω ανάγκη 3000 δίσκους - δεν το συγχωρώ στον εαυτό μου. Θέλω να είμαι ανα πάσα στιγμή mobile και on the run.
Less is more.
Θα ήμουν ευτυχής αν όλα μου τα υπάρχοντα μπορούσαν να χωρέσουν σε μία βαλίτσα.

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

συμφωνώ σε όλα αλλά νιώθω και λίγο ...συλλέκτης γραμματοσήμων: κάτι Δεν κάνω καλά. Δεν μπορεί να έχω ανάγκη 3000 δίσκους - δεν το συγχωρώ στον εαυτό μου. Θέλω να είμαι ανα πάσα στιγμή mobile και on the run.
Less is more.
Θα ήμουν ευτυχής αν όλα μου τα υπάρχοντα μπορούσαν να χωρέσουν σε μία βαλίτσα.

Ο καθένας καθορίζει τις ανάγκες και τις προτεραιότητές του. Και όπως αισθάνεται κανείς πράττει.
Οι συλλέκτες δίσκων δεν είναι συλλέκτες γραμματοσήμων. Και αυτοί από τη δική τους σκοπιά μπορεί να μας βλέπουν λίγο παράξενα.Λ.Σ.

 

[ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ]

Υπάρχουν δύο τρόποι αγοράς δίσκων. Ο πρώτος είναι να ακούς στο ιντερνετ και φίλους και εφόσον σου αρέσει κάποιος τότε τον αγοράζεις. Με αυτόν τον τρόπο κάνεις σημαντική οικονομία αλλά δεν έχεις και προσωπική δισκοθήκη, δεν έχεις την χαρά της ανακάλυψης. Και ο δεύτερος τρόπος είναι να αγοράζεις δίσκους όσο σου επιτρέπουν τα οικονομικά σου και φυσικά όσους δεν μπορείς να τους ακούσεις τους πουλάς. Ετσι όμως είναι το χόμπυ. Τώρα όσο για την φορητότητα χαίρε ipod.

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

Η αγάπη για τη μουσική και την αναπαραγωγή της γεννά συλλεκτικές διαθέσεις όχι φυσικά σε όλους που ακούν μουσική. Και πάλι εξαρτάται από τις προτεραιότητες που βάζει κανείς στη ζωή του.
Πάντα είχα δίσκους, και με λίγα και με περισσότερα χρήματα.
Προσωπικά έβρισκα μεγαλύτερη ικανοποίηση από την ακρόαση ζωντανής μουσικής ή από ένα δίσκο παρά από ένα ρούχο.
Το συλλέγειν δίσκους και μάλιστα βινυλίου δεν είναι αυτοσκοπός, συλλέγειν για το συλλέγειν.
Η συλλογή είναι μια καθαρά πνευματική κατάκτηση και όχι απλώς επίδειξη πλούτου.
Αν η συλλογή συνδέεται με το βινύλιο, αυτό έχει προτίστως να κάνει με την ποιοτική, συναισθηματική εμπλοκή κατά την ακρόαση που ΜΟΝΟ οι δίσκοι βινυλίου μπορούν να μας δώσουν!! Λ.Σ.