Aς υποθέσουμε έστω προς στιγμήν - for the sake of argument - ότι πράγματι η παιδεραστία και η παιδική πορνογραφία αποτελούν "ιδέα" . Εν προκειμένω ο Ολλανδός δικαστής έβαλε στην ζυγαριά της δικαιοδοτικής του κρίσεως , αφ' ενός το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης ως και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, αφ' ετέρου δε το δικαίωμα του ανηλίκου στην προστασία του εννόμου αγαθού της ανηλικότητος του , της γενετήσιας ελευθερίας του , της διατηρήσεως της ψυχικής υγείας του και ηθικής καθαρότητος του ως ανηλίκου και έκρινε ότι το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση προφανώς όχι μόνον είναι μεγαλύτερης σημασίας από το δικαίωμα της ψυχικής υγείας του ανηλίκου ( δεν γνωρίζουμε βεβαίως εάν ο δικαστής αυτός υπεισήλθε στον διατυπωθέντα ανωτέρω προβληματισμό περί την νομιμότητα του αιτήματος αλλαγής του υπάρχοντος νομοθετικού καθεστώτος ) , αλλά και δεν επιδέχεται κανένα περιορισμό στην άσκηση του . Πλήν όμως οι περισσότερες έννομες τάξεις αναγνωρίζουν θεμιτούς περιορισμούς στα δικαιώματα , είτε αυτά περιλαμβάνοται στο ιδιωτικό δίκαιο , είτε στο συνταγματικό , υπό την προϋπόθεση ότι δια του περιορισμού δεν προσβάλλεται ο στενός πυρήνας του δικαιώματος . Συνεπώς το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης των παιδεραστών , αλλά και αυτό της οργάνωσης τους σε σωματεία με σκοπό την αλλαγή της νομοθεσίας , μπορεί κάλλιστα να περιοριστεί - ειδικά στα δίκαια των ηπειρωτικών χωρών - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εμποδίζεται εν γένει η ελεύθερη έκφραση και δίχως να καταφεύγουμε στα επικολυρικά του Βολταίρου.
ΥΓ. κ. Μανόπουλε θα καταφύγω στην επαγγελματική αρωγή του κ. Σούρλα , αφού το προτείνετε εσείς . Και για να το προτείνετε κάτι θα ξέρετε...
ΥΓ. κ. Μανόπουλε θα καταφύγω στην επαγγελματική αρωγή του κ. Σούρλα , αφού το προτείνετε εσείς . Και για να το προτείνετε κάτι θα ξέρετε...