Αγαπητέ Brucknerian
Ασφαλώς και δεν υπήρξε θέμα προσωπικής ευθιξίας όσον αφορά τον Βαγγέλη Παπαθανασίου , τον οποίο πρώτος εγώ κατηγόρησα ως βαρετό με τα ελάχιστα ακούσματα του έργου του που έχω . Δεν είμαι fan του Βαγγέλη λοιπόν. Απλά με ενόχλησε ο χαρακτηρισμός «δυσοσμία» ο οποίος ακριβώς λόγω του ότι δεν περιέχει κάποιο υπονοούμενο ή δεν υποκρύπτει κάποιο λογοπαίγνιο με το «Μυθωδία» ( πέραν μιας ημιαποτυχημένης ,θα το ομολογήσεις και συ , ρίμας ) παραπέμπει ευθέως στο προϊόν που ευθύνεται συνήθως για την δυσοσμία. Ηταν λοιπόν λίγο άκομψος ο χαρακτηρισμός , έχοντας δε υπʼ όψιν τα όσα υποτιμητικά αναφέρθηκαν παλιότερα για τον δύσμοιρο τον Ελτον Τζων , προερχόμενα μάλιστα από την πλευρά εκείνη των μουσικόφιλων που κατʼ εμέ- και το τονίζω αυτό , μόνον κατʼ εμέ- εμφανίζει μία συνολική απαξίωση για μουσικές ζωντανές , ήθελα να επισημάνω – όπως παλαιότερα έχει επισημανθεί πλειστάκις εδώ μέσα – ότι αν δεν καταλαβαίνεις ή αν δεν έχεις ακούσματα από ένα μουσικό είδος καλόν είναι να μην το υποτιμάς .
Ετσι κι εγώ έχω πάψει να ασχολούμαι με την κλασική – παρά το ότι ένα σχετικά σημαντικό τμήμα της δισκοθήκης μου περιλαμβάνει και έργα αυτού του ρεπερτορίου. Τον Τιτάνα κανένας δεν με πίεσε να αποκτήσω – μόνος μου το διέπραξα το ατόπημα και τον αγόρασα σε ηλικία 18 ετών ( βινύλιο DG με Kubelik ) και έκτοτε προσπάθησα πολλές φορές να τον ακούσω αλλά στάθηκε αδύνατον να το ολοκληρώσω. Ορισμένοι φιλομαλερικοί εδώ μέσα μου πρότειναν και άλλα έργα του , φευ όμως , δεν ακούγεται. Αλλά προσπαθώ να μην το κάνω και θέμα . Για δύο λόγους εκ των οποίων ο ένας είναι ο βασικότερος : ουδείς επιτρέπεται να πεί κακή κουβέντα για τον Μάλερ ειδικά ή την κλασική γενικά , διότι θα στιγματισθεί ως αδαής , ακαλαίσθητος , άσχετος , αδύναμος να αντιληφθεί το «μεγαλείο» αυτής της μουσικής ( όχι εδώ μέσα τώρα πιά – αλλοίμονο , ο καλός μου φίλος Σπύρος έχει ακούσει δια ζώσης πολύ χειρότερα πράγματα για τέτοιες μουσικές ) . Ο δεύτερος είναι ότι δεν έχει νόημα μια συζήτηση μεταξύ όσων αρέσκονται σε ένα μουσικό είδος και όσων δεν αρέσκονται ( αυτό ισχύει και για μένα , απλώς είμαι καλός στις αρνητικές κριτικές και όχι στις θετικές ) .
Τελικώς θα πρέπει να το παραδεχθώ. Δεν κατάφερα να βρω κάποιο συναισθηματικό συνδετικό στοιχείο με την κλασική. Κάποια μέρα θα μαζέψω όλους τους δίσκους μου και θα τους βγάλω στο σφυρί – τζάμπα χώρο πιάνουν και ήδη συμπλήρωσα το κριτήριο της ώριμης έως υπερώριμης ηλικίας που ήθελα να πιστεύω ότι αποτελεί ορόσημο για να αρχίσει να μου αρέσει αυτή η μουσική.
Κατόπιν όλων αυτών , μπορείς να εκφράζεσαι ελεύθερα για αυτούς που δεν σου αρέσουν , αλλά ενδέχεται να το κάνω κι εγώ γι αυτούς που σου αρέσουν ( one manʼs food is another manʼs poison ) . Αμα τσιγκλιστώ δηλαδή …..που δεν το κάνω και πολύ συχνά πιά , μια και οι ώρες που αφιέρωνα γενικώς στην μουσική έχουν μειωθεί στο ελάχιστο. Η τέχνη στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε , για μένα δεν είναι καν αποκούμπι....δυστυχώς. Μάλλον κενή περιεχομένου παρουσιάζεται πιά σε στιγμές κρίσης .