Kαλησπερα στη παρεα,παιδια πειτε μου εμεις που εχουμε ενα ακριβο πλειερ,πρεπει με ελαφρα πηδηματακια να πηγαινουμε προς computer audio μερια?
Πολύ λογικό το ερώτημα σου.
Προσωπικά είμαι σχεδόν αποκλειστικά προσανατολισμένος προς το Computer Audio (εντάξει ακούω και βινύλια που και που, γι' αυτό γράφω σχεδόν). Στο θέμα της ποιότητας τα πράγματα έχουν πλέον κριθεί. Παρά τις "αντιστάσεις" κάποιων σοβαρών κατασκευαστών το Computer Audio έχει το προβάδισμα και με διαφορά. Στο κάτω-κάτω πολύ σωστά παρατηρεί ο Πέτρος (Totsipaki) στο
post #74, ότι σε συστήματα με υπολογιστές φτιάχνονται οι μουσικές που κατόπιν προορίζονται να αναπαραχθούν στα πανάκριβα συστήματα.
Όμως τα δισκάκια έχουν και κάποιες άλλες χάρες που δεν μπορούμε -και δεν πρέπει- να τις παραβλέπουμε. Που έχουν να κάνουν με την ευχρησία και προπάντων με την
αμεσότητα. Δώστε σ' ένα τετράχρονο παιδί, ή σ' ένα ηλικιωμένο άτομο που δεν έχει ξαναπιάσει ποτέ στα χέρια του δισκάκι και μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας θα μπορεί ν' ακούει μουσική. Για ν' ακούσεις μουσική από CD δεν χρειάζεται καν να ξέρεις να διαβάζεις! Άτομα με κάποιου βαθμού νοητική υστέρηση εύκολα παίζουν τα δισκάκια που έχουν στα χέρια τους (όπως και τις ξεχασμένες πια κασέτες) και χαίρονται να το κάνουν.
Αντίθετα για να λειτουργήσει και στοιχειωδώς ένα Computer Audio σύστημα χρειάζεται κάποιου βαθμού εκπαίδευση προηγουμένως, μία εξοικείωση με τους υπολογιστές. Εύκολα λοιπόν αντιλαμβανόμαστε πως το Computer Audio αποκλείει από την απόλαυση της μουσικής ολόκληρες ομάδες του πληθυσμού, καθόλου αμελητέες.
Κι' από αυτή την άποψη το δισκάκι αποδεικνύεται ένα πολύ δημοκρατικότερο μέσο αναπαραγωγής, έστω κι' αν χάνει στα σημεία τη μάχη της ποιότητας από τον υπολογιστή στο ρόλο της πηγής!
