Crescendo and Diminuendo in Blue

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Crescendo and Diminuendo in Blue

η ατάλαντη καλαμπορτζία, εφάρμοσε "μουσικά" (γιατί ένας Θεός μπορεί να το κάνει αυτό μουσική) την λαϊκή ρήση "όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια" κοινώς punk και δε συμμαζεύεται.

Δεν είναι ασφαλές κριτήριο αυτό το ...αξιοκρατικό, αρχηγέ. Με το ίδιο ακριβώς επιχείρημα οι Ακαδημαϊστές απορρίπτουν το 90% από αυτά που ακούς εσύ - διότι, ως γνωστόν, "αν δεν έχεις φάει μιά ολόκληρη ζωή στο Κονσερβατουάρ και πάνω στο όργανο δεν δικαιούσαι δια να ομιλείς" κλπ κλπ.
Ευτυχώς η Τέχνη δεν χωράει σε καλούπια ούτε μπορείς να τη ζυγίσεις και, συχνά, κρίνεται και από την συνάφειά της με το κοινωνικό γίγνεσθαι. Οταν η κοινωνία γύρω της αλλάζει ραγδαία, η Τέχνη δεν μπορεί να παραμένει ίδια: αλλάζει κι αυτή τους εκφραστικούς της τρόπους.
Αυτές τις αλλαγές άλλοι τις αποδέχονται, άλλοι προσπαθούν κι άλλοι δεν θέλουν ούτε να ακούν γι αυτές.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Crescendo and Diminuendo in Blue

Αυτές τις αλλαγές άλλοι τις αποδέχονται, άλλοι προσπαθούν κι άλλοι δεν θέλουν ούτε να ακούν γι αυτές.

υπ όψιν ότι κατά καιρούς έχω περάσει και από τις 3 παραπάνω κατηγορίες.
Νομίζω όμως πως έχω πια σταθεροποιηθεί στη δεύτερη. Μέχρις αποδείξεως του εναντίου τουλάχιστον

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Εγώ, πάντως, με το prog δεν τσίμπησα. Τις ανησυχίες μου σχετικά με τους μουσικάρες στα μαύρα χρόνια (1972-76) τις κάλυπτα με Κλασσική και τζάζ. Ανακάλυπτα, τότε, τον Miles, τον Cecil και τον Ornette.
Από τα δικά μας άκουγα, θυμάμαι, Steely Dan, Grateful Dead, The Band, V.U. και τα παρακλάδια τους, Eno, Iggy Pop, Τodd Rundgren, Kraftwerk, Can, Magma, Modern Lovers...τέτοια.
Με Bowie, καλώς ή κακώς, δεν "κούμπωσα" ιδιαίτερα ποτέ: μόνο το Hunky Dory.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

...και φυσικά James Brown & His Famous Flames. 1975 πήρα το Live At The Apollo. Αν με ρωτούσες εκείνη την εποχή, ήμουν έτοιμος να ορκιστώ πως δεν υπήρξε, ποτέ ξανά, τέτοιο γκρουπ...Ισως στο βάθος να το πιστεύω ακόμα.

 

[supersonic]

η γραμμή που καθορίζει τα όρια είναι σαφώς μεταβλητή.
Δεν υπάρχει ζύγι στη σπουδή. Όμως, αν έχεις σπουδάσει έστω και λίγο (θα αναγκαστώ να δώσω υπαρκτά παραδείγματα) και είσαι ο Tony Banks είναι εντελώς διαφορετικό από το να είσαι ο αταλαντότερος των αταλάντων Τζονυ Ροτεν και ξαφνικά να χρισθείς ελέω Μακλάρεν ηγέτης "μουσικής σκηνής.
Και φυσικά δεν θα αρνηθώ ότι τέχνη κάνανε. Είναι όμως τόσα τα είδη τέχνης και τέτοια η γκάμα που φτάνει για όλους. Δεν είναι ανάγκη όλοι να πάρουμε από όλα, θα βαρυστομαχιάσουμε.
Τέχνη όμως και μάλιστα αφηρημένη κάνουνε αυτοί που πρώτα έχουν μάθει τέχνη. Ο Πικάσο πριν γίνει αυτός που ξέρουμε ήξερε να ζωγραφίζει. Δεν ξεκίνησε βάζοντας το κεφάλι στα πόδια και το χέρι στην ουρά. Πρώτα μαθαίνεις να μιλάς να συνθέτεις τον λόγο και να τον εκφράζεις και μετά μαθαίνεις την οικονομία του λόγου και την ουσία, δηλαδή να λες αυτό που θες να πείς με δυό λέξεις. Δεν γίνεται να το κάνεις αυτό αυτοσκοπό.

Και εγώ στα μαύρα χρόνια τα ίδια ακούσματα είχα μόνο που ήταν περισσότερο quitar oriented. Όμως ο,τιδήποτε παρέκλινε ξεδιάντροπα από τα πολιτικώς (με εκτεταμένη διεύρυνση) ορθά ήταν καταδικασμένο.
Πάρε παράδειγμα τον λατρεμένο μου, Coryell. Όταν τον άκουσα γιά πρώτη φορά είπα: "αυτή είναι επανάσταση, αληθινή και όχι των τυχάρπαστων κιθαροκουβαλητών" (μη μου πεις ότι ο όρος Punk δεν τους ταίριαζε γάντι ?). Ο Coryell έμαθε κιθάρα, σπούδασε και είπε: Τώρα αυτά που έμαθα τα ξεχνώ. Τώρα θα πιάσω την κιθάρα ανάποδα, τώρα θα παίξω με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω, τώρα αν η κιθάρα φτιάχτηκε γιά να παίζει το χι-ψι εγώ θα βγάλω το ιιψχχχχχ%$@*(.

φυσικά ισχύουν τα όσα είπες γιά DB (μόνο γιά το Hunky Dory, τις αράχνες και το λυχνάρι) και φυσικά πολύ περισσότερο γιά τους JB's....

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

να είσαι ο αταλαντότερος των αταλάντων Τζονυ Ροτεν και ξαφνικά να χρισθείς ελέω Μακλάρεν ηγέτης "μουσικής σκηνής.

κανένας από τους πανκς, απ όσο ξέρω, δεν το έπαιξε μουσικός. Ακόμη κι αυτοί που ήταν όντως υπερμουσικοί - όπως πχ ο Andy Gill, κιθαρίστας των Gang of 4 - έκαναν την πάπια.
Ολη η γκέλα ήταν το "DIY-everybody can!".Αξιώσεις ...υψηλής καλλιτεχνίας δεν υπήρξαν. Αλλες ήταν οι χάρες του.
Τις παίρνεις ή τις απορρίπτεις. Εγώ όμως το θεωρώ γνήσιο παιδί του ρ'ν'ρ.
Δεν θα έλεγα ποτέ το ίδιο για το prog.

 

[petros_m]

Παλι εχω τις αποριες μου...

Οταν πηρα το Selling England...., ανοιξα το βιβλιαρακι του και διαβασα πως το αλμπουμ ειναι εμπνευσμενο απο τον πινακα που εχουν στο εξωφυλλο. Βλεποντας τον πινακα σκεφτηκα (αφελως) πως αποκλειεται να φτιαχτηκε σοβαρο τραγουδι απο αυτον. Ακουγοντας ομως το "I Know What I Like" και διαβαζοντας τους στοιχους του εμεινα αφωνος. Εκτος απο καταπληκτικο τραγουδι, πραγματι, περιγραφει τον πινακα! (Για οσους δεν το γνωριζουν, διαβαστε περισσοτερα εδω και εδω). Δεν ειναι τεχνη αυτο?

 

[supersonic]

Ολη η γκέλα ήταν το "DIY-everybody can!".Αξιώσεις ...υψηλής καλλιτεχνίας δεν υπήρξαν. Αλλες ήταν οι χάρες του.

Τι πάει να πει diy everybody can ? Αφού δεν can....αντε μην πω....
χάρες δεν είχε.... εκτός από το ξέδωμα των "μουσικών"

Τις παίρνεις ή τις απορρίπτεις. Εγώ όμως το θεωρώ γνήσιο παιδί του ρ'ν'ρ.
Δεν θα έλεγα ποτέ το ίδιο για το prog.

γιατί δηλαδη το πανκ να είναι παιδί του ρνρ και η prog να μην είναι εκείνων των παιδιών του ρνρ που πήγαν και ωδείο γμτ μου....?
γιατί να δεχτώ τους αλήτες ως γνήσιους και όχι τα παιδάκια που πήγαν στα ωδεία ?

και στο κάτω κάτω η prog ήταν και ολίγον mind game, σε έβαζε λίγο να δουλέψεις τα εγκεφαλικά κύτταρα... οι άλλοι μόνο τους γραμμικούς μύς δουλεύανε...

 

[supersonic]

κανένας από τους πανκς, απ όσο ξέρω, δεν το έπαιξε μουσικός.

ρε συ Κώστα, όταν βγαίνεις πάνω σε ένα πάλκο (και όχι μιά φορά αλλά 100άδες και πάς και περιοδείες στις ΗΠΑ) και κρατάς μιά κιθάρα και τραγουδάς και από κάτω υπάρχει λαός που πλερώνει τον παρά του ΤΙ το παίζεις ?

"μπα... εγώ δεν είμαι μουσικός, είδα φως και μπήκα "?

 

[Δημοκηδής]

για να ρίξω λίγο λάδι στην φωτιά .... :

άστα Λύμπε, δεν μασάμε... εμείς οι παλαιότεροι ενθυμούμεθα πολύ καλά την αντίδραση των μουσικο-γκουρού της εποχής, όπως αυτή εκφραζόταν στα περιοδικά της εποχής, από Αργύρηδες Ζήλους, κλπ. κλπ., προς το πανκ και την νέα σκηνή εν γένει .... Φτύσιμο με το κιλό .... όταν αργότερα τα πράγματα έγιναν χιονοστιβάδα, τότε το γυρίσανε το φύλλο ....

υγ. Ομολογώ όμως ότι δεν θυμάμαι ακριβώς έαν συμμετείχες στην ''γυριστή'' .... βέβαια και εάν το έκανες, εγώ θα σου τα συγχωρούσα όλα... όπως πάντα ...

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Crescendo and Diminuendo in Blue

η γραμμή που καθορίζει τα όρια είναι σαφώς μεταβλητή.
Δεν υπάρχει ζύγι στη σπουδή. Όμως, αν έχεις σπουδάσει έστω και λίγο (θα αναγκαστώ να δώσω υπαρκτά παραδείγματα) και είσαι ο Tony Banks είναι εντελώς διαφορετικό από το να είσαι ο αταλαντότερος των αταλάντων Τζονυ Ροτεν και ξαφνικά να χρισθείς ελέω Μακλάρεν ηγέτης "μουσικής σκηνής.

φαντάζομαι εννοείς αυτόν

John Lydon of The Sex Pistols poses after his group won 'The Mojo Icon' award at The Mojo Honours List 2008 Award Ceremony at The Brewery on June 16, 2008 in London, England.


και αυτόν

(L-R) Mike Rutherford, Phil Collins and Tony Banks of Genesis pose with their 'MOJO Lifetime Achievement Award' at The Mojo Honours List 2008 Award Ceremony at The Brewery on June 16, 2008 in London, England

που βραβεύτηκαν στην ίδια εκδήλωση , ως ανωτέρω :grandpa:

 

[supersonic]

Re: Απάντηση: Re: Crescendo and Diminuendo in Blue

που βραβεύτηκαν στην ίδια εκδήλωση , ως ανωτέρω :grandpa:

ντιούηδες και παληκάρια, γίναμε....μαλιά κουβάρια...

αμ δε φταίμε εμείς, φταίει το σύστημα.
Όλα ίσα κι όμοια....

 

[Busoni]

γιατί δηλαδη το πανκ να είναι παιδί του ρνρ και η prog να μην είναι εκείνων των παιδιών του ρνρ που πήγαν και ωδείο γμτ μου....?
γιατί να δεχτώ τους αλήτες ως γνήσιους και όχι τα παιδάκια που πήγαν στα ωδεία ?

Ποιός είπε οτι η μουσική βγαίνει απαραιτήτως απο τα ωδεία;

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

έλα βρε αρχηγέ...μη συγκρίνεις σώβρακα με γραβάτες.
και τα πρώτα άλμπουμ των Rolling Stones αν τα συγκρίνεις με ότι έβγαζε εκέινη την εποχή η Blue Note, θα τα πετάξεις.
Αλλο είναι το ρ'ν'ρ είπαμε.:grandpa: Οχι μουσική. Αλλο.

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Crescendo and Diminuendo in Blue

για να ρίξω λίγο λάδι στην φωτιά .... :

άστα Λύμπε, δεν μασάμε... εμείς οι παλαιότεροι ενθυμούμεθα πολύ καλά την αντίδραση των μουσικο-γκουρού της εποχής, όπως αυτή εκφραζόταν στα περιοδικά της εποχής, από Αργύρηδες Ζήλους, κλπ. κλπ., προς το πανκ και την νέα σκηνή εν γένει .... Φτύσιμο με το κιλό .... όταν αργότερα τα πράγματα έγιναν χιονοστιβάδα, τότε το γυρίσανε το φύλλο ....

υγ. Ομολογώ όμως ότι δεν θυμάμαι ακριβώς έαν συμμετείχες στην ''γυριστή'' .... βέβαια και εάν το έκανες, εγώ θα σου τα συγχωρούσα όλα... όπως πάντα ...

Τι λες ; Οταν τα πρωτοέκανε κριτική ο ΗΧΟΣ ´( νομίζω δια του Ζήλου ) τα είχε σαφώς υπερεκτιμήσει
God save the queen/ Sex Pistols **1/2
Giv' em enough rope / Clash ***1/2

Οχι ο Κώστας δεν συμμετείχε στην ...γυριστή. Δεν έγραφε , ακόμη , άλλωστε , στον ΗΧΟ το 1977

 

[supersonic]

πάντως εγώ δεν δέχομαι να μπορεί να παίρνει την όποια δόξα το παιδί του ρνρ που το είπανε πανκ και να μην παίρνει το άλλο παιδί του ρνρ που έκατσε στο θρανίο και έστιψε το κεφάλι του να εκφράσει αυτά που έμαθε στο πεζοδρόμιο συνδυασμένα και φιλτραρισμένα μέσα από αυτά που έμαθε στα θρανία...

πχ η κόρη μου έχει αρχίσει δειλα δειλά να ...συνθέτει. Προσπαθώ να πω κάπου τη γνώμη μου, "αυτό ίσως έπρεπε να είναι έτσι" η απάντηση ? "όχι αυτό έχει δεσπόζουσα την 6η της ελάσσονας, οπότε..."

 

[Δημήτρης Ν.]

Παλι εχω τις αποριες μου...

Οταν πηρα το Selling England...., ανοιξα το βιβλιαρακι του και διαβασα πως το αλμπουμ ειναι εμπνευσμενο απο τον πινακα που εχουν στο εξωφυλλο. Βλεποντας τον πινακα σκεφτηκα (αφελως) πως αποκλειεται να φτιαχτηκε σοβαρο τραγουδι απο αυτον. Ακουγοντας ομως το "I Know What I Like" και διαβαζοντας τους στοιχους του εμεινα αφωνος. Εκτος απο καταπληκτικο τραγουδι, πραγματι, περιγραφει τον πινακα! (Για οσους δεν το γνωριζουν, διαβαστε περισσοτερα εδω και εδω). Δεν ειναι τεχνη αυτο?

Απλά *****

 

[supersonic]

Ποιός είπε οτι η μουσική βγαίνει απαραιτήτως απο τα ωδεία;

απαραιτήτως όχι, κατ εξοχήν όμως ναι...
Τι στο καλό δηλαδή βγαίνει από το ωδείο, μπρόκολα ?

αν είναι έτσι, ποιός είπε ότι βγαίνει μουσική από τα γκαράζ ?

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Crescendo and Diminuendo in Blue

απαραιτήτως όχι, κατ εξοχήν όμως ναι...
Τι στο καλό δηλαδή βγαίνει από το ωδείο, μπρόκολα ?

αν είναι έτσι, ποιός είπε ότι βγαίνει μουσική από τα γκαράζ ?

κατ' εξοχήν ....αυτοκίνητα . Παρεμπιπτόντως , για ορισμένους , μουσική

 

[Busoni]

απαραιτήτως όχι, κατ εξοχήν όμως ναι...
Τι στο καλό δηλαδή βγαίνει από το ωδείο, μπρόκολα ?

αν είναι έτσι, ποιός είπε ότι βγαίνει μουσική από τα γκαράζ ?

Κι εγω του ωδείου ειμαι... Δυστυχώς ομως, η Τέχνη(όχι στην κλάσσικη, παντού) δεν πάει πάντα by the book. Φαντάζεστε πώς ένιωθε ο σεβαστός για την εποχή του Salieri όταν έβλεπε ένα κ***παιδο, ονόματι Mozart, να γραφει συμφωνίες πριν τα 10 του;

Για την progressive δεν μπορω να μιλήσω γιατι ακροθιγώς την ξέρω μόνο(...και αν). Η punk ομως σίγουρα δεν εχει μονο "αλήτες"... πχ Joy Division, Siouxsie, οι Cure στα πρώτα τους χρόνια κλπ.