Κι εγω του ωδείου ειμαι... Δυστυχώς ομως, η Τέχνη(όχι στην κλάσσικη, παντού) δεν πάει πάντα by the book. Φαντάζεστε πώς ένιωθε ο σεβαστός για την εποχή του Salieri όταν έβλεπε ένα κ***παιδο, ονόματι Mozart, να γραφει συμφωνίες πριν τα 10 του;
Για την progressive δεν μπορω να μιλήσω γιατι ακροθιγώς την ξέρω μόνο(...και αν). Η punk ομως σίγουρα δεν εχει μονο "αλήτες"... πχ Joy Division, Siouxsie, οι Cure στα πρώτα τους χρόνια κλπ.
μα δεν υπάρχει βιβλίο, τουλάχιστον ένα...
Και αν πάμε πίσω, το βίβλίο, ποιός το έγραψε?
Προφανώς δεν προϋπήρχε...
εγώ εννοούσα και εννοώ άλλο.
Πρώτα μαθαίνεις το βιβλίο και μετά γνωρίζοντας, κάνεις την τέχνη ή προσθέτεις το δικό σου.
Όταν δεν γνωρίζεις τίποτα δεν μπορείς να αγνοήσεις τα πάντα και να πασάρεις το δικό σου. Το πανκ ήταν μαρκετίστικο προϊόν 100% πολύ περισσότερο ξεδιάντροπο από την μουσική βιομηχανία.
Θα δεχτώ ίσως την ποστ πανκ σαν κάτι υγιές που ξεπήδσε από αυτό, αλλά όχι το ίδιο που ήταν per se άρνηση.
Άρνηση χωρίς να ξέρεις τι απαρνιέσαι.
Αυτοί δεν ήξεραν μουσική γιά να την αρνηθούν.
Εδώ είναι καταγεγραμμένα, οτι δεν ήξεραν πως πιάνουν τα όργανα και οι παραγωγάντζες τους έλεγαν "who cares..."
Και να πάμε στον mozart...
Το παληκάρι ήξερε τα πάντα, σπουδαγμένος ήταν, δεν έκανε κάποια επανάσταση αρνητική. Θετική έκανε...
