Ειναι εξαιρετικα ενδιαφερουσα η Φυσικη μιας Μαυρης Τρυπας.
Ισως γιατι αγγιζει και ξεπερνα τις φιλοσοφικες μας περιχαρακωσεις.
Δυο απο αυτες ειναι ... οι εννοιες του Απειρου και του Μηδενος !!!
Εχουμε γαλουχηθει (σχεδον οσμωθει) μεσα απο αυτες τις εννοιες.
Ο κοσμος στο απωτερο παρελθον ΔΕΝ χρησιμοποιουσε τετοιες εννοιες ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΙΣ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ.
Οργωνε το χωραφακι του, μετρουσε τα σπαρτα του και πουλαγε με το ζυγι. Δεν υπηρχε χωρος για
Απειρα και Μηδεν. ΟΜΩΣ, ηρθε το πληρωμα του χρονου οπου 1/Απειρο = 0. Δυστυχως, η ευτυχως
το χρειαζομαστε αυτο το τερατουργημα (οχι μονο στον Απειροστικο λογισμο) για να περιγραψουμε
μια φυση που λειτουργει με προσεγγισεις ΕΚΕΙ που οι βεβαιοτητες καταρρεουν. ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ειναι
και η "μετρικη" μιας ΜΤ (οχι η μοναδικη, αν κρινω απο την αβεβαιοτητα του κβαντικου μικροκοσμου).
Το εγραψε ο Νικος, το γραφεις και εσυ. Οι εξισωσεις που (προσπαθουν να) περιγραψουν μια ΜΤ,
για την ακριβεια την μοναδικοτητα (singularity), πασχουν φιλοσοφικα. Οχι επειδη ο Χωκινγκ ειναι
φιλοσοφος αλλα επειδη γινονται ενα καρο υποθεσεις. ΜΙΑ απο αυτες να ειναι λαθος, καταρρεει ολο
το φιλοσοφικο οικοδομημα (δηλαδη, το θεωρητικο μοντελο). Ποιος, στα σοβαρα, μπορει να βεβαιωσει
οτι μαζα σε μηδενικο ογκο ισουται με απειρη βαρυτητα (η απειρη μαζα). Θα πηδηξουμε μπαλκονια ?
ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορει να νοησει ... ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΝΟΗΣΕΙ ... μηδενικο ογκο (-διασταση).
Στο μηδεν τα παντα ειναι μηδεν. Αρα και η μαζα, αρα και η βαρυτητα. Ομως, με τα ολοκληρωματα
μπορει κατι να τεινει στο μηδεν ΧΩΡΙΣ να το αγγιζει. Αρα, παραδεχομαστε εμμεσως πλην σαφως
οτι η μοναδικοτητα μπορει να μην υφισταται μεσα σε μηδενισμους.
ΓΙΑΤΙ ?
Γιατι οσο και αν αδυνατισω το 1 διαιρωντας το με ενα τεραστιο αριθμο (πχ 10^10000000000000)
ΠΟΤΕ ΔΕΝ θα γινει Μηδεν. Θα τεινει αφορητα κοντα στο μηδεν αλλα ποτε δεν θα ταυτιστει με αυτο.
Ετσι, και η μοναδικοτητα που ΟΛΟΙ συμφωνουμε οτι εχει μηδενικη διασταση μπορει να ΜΗΝ ειναι
μηδενικη. Μπορει να ειναι ανατριχιαστικα ελαχιστη αλλα οχι μηδενικη. Αλλη η φυσικη του μηδενος
και αλλη η φυσικη του ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ. Δεν ειναι το ιδιο πραγμα, ουτε θα γινουν ποτε.
Ετσι, λοιπον, αν η μοναδικοτητα δεν ειναι μηδενικης διαστασης αλλα ειναι, ας πουμε, κατι καπου
κοντα στην κλιμακα Planck (10^-35 m) μπορει να αποκτησει μια συνδεση με την περιβοητη Κβαντικη
Βαρυτητα. ΜΠΟΡΕΙ ... ΟΧΙ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ. Απο την αλλη, αν κατι ειναι μηδεν, ειναι εξω (και φοβαμαι
για παντα) απο την φυσικη του ψηλαφιση. Αλγεβρικα μπορει να του φοραμαι οτι ρουχαλακια θελουμε.
Αλλα, αντικειμενικα ως σωμα υπαρκτο μεσα στην νομοτελεια μας .... δεν υπαρχει καν.
Το ιδιο ισχυει και για το Απειρο. Το συμπαν ειναι αχανες αλλα οχι απειρο. Τα συμπαντα (αν υπαρχουν)
ειναι πολλα αλλα οχι απειρα. Ο μεγακοσμος μεσα στον οποιο υπαρχουν ολα αυτα τα συμπαντα ειναι
ασυλληπτα κυκλωπειος αλλα οχι απειρος. Οτι δηλαδη, ισχυει και για την βαρυτητα μιας μοναδικοτητας.
Ειναι θηριωδως ισχυρη αλλα οχι απειρη.
Η δικια μου αποψη ειναι (περιμενα να κανω κουβεντουλα με τον Νικο αλλα δεν μου κανε την τιμη)
οτι η ΜΤ ... ειναι ενα πηγαδι ΧΩΡΙΣ πατο. Οτι υπαρχει "κατι" η "καπου" που παει ολος αυτος ο σκασμος
απο μαζα. Θυμαμαι πολυ καλα επισης, τοτε που εγραφα στο νημα για τις Σκουληκοτρυπες οτι οι ΜΤ
ειναι ενα πηγαδι ΜΕ πατο. Επειδη, ως πνευμα αρρωσταινω οταν ακουω για απειριες η μηδενισμους
ΤΕΙΝΩ να αποδεχθω οτι η ΜΤ .... βγαζει καπου αλλου !!!! Ακομα και αν αυτο το καπου αλλου, ειναι
ενα συμπαν στο μεγεθος μιας χορδης. Τι θελω να πω ?
ΚΑΝΕΙΣ δεν μας εγγυατε οτι το δικο μας συμπαν ΔΕΝ ειναι μια ταλλαντωση της διαστασης Planck
καποιας μοναδικοτητας σε καποιο αλλο συμπαν (ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΑ μεγαλυτερου .... εννοειται).
Η εννοια ΚΛΙΜΑΚΑ και ΔΙΑΣΤΑΣΗ(-ΕΙΣ) ξεπερνα, στην δικη μου ταπεινη αντιληψη, κατα πολυ
την εννοια του σωματιδιου και του πεδιου. Τοσο που να μην υπαρχει οριο προς τα κατω ουτε
προς τα πανω. ΜΟΝΟ σταδιακος μετασχηματισμος νομοτελειων (δηλαδη, θεμελιωδων δυναμεων).
ΤΑ ΠΑ ... ΗΣΥΧΑΣΑ ..... (φτου ξελεφτερια και βγαινω
)
))