Οκ .... βλεπω οτι ΟΤΑΝ το γυριζω στα μαθηματικα (τρομαρα μου) καταληγω να μιλαω μονο με τον ΝικοGX.
Ας το παρουμε αλλιως ...
Στην φυση, ΔΕΝ υπαρχει το Μηδεν, ΔΕΝ υπαρχει το Απολυτο Τιποτα. Ακομα και μεσα στις μαυρες τρυπες υπαρχουν κβαντα
και τοπολογιες περαν του αντιληπτικου μας πεδιου, ΟΧΙ ομως και περαν του γιγνεσθαι (με την εξαιρετικα ευρεια εννοια, του
μεγασυμαντος που περιεχει αναριθμητα συμπαντα). Η φυση ΑΠΕΧΘΑΝΕΤΑΙ τα κενα και εχει αποδειχθει με το πειραμα Casimir.
Εχουμε ισχυρες ενδειξεις οτι το κενο του διαστηματος ΒΡΙΘΕΙ σωματιδιων με το (πολυ ακομψο) χαρακτηρισμο : Κοχλαζον Κενο !
Σωματιδια που εξερχονται της ληθης του "κενου" σε ασυλληπτα σβελτους χρονους, αλληλεπιδρουν αστραπιαια και επιστρεφουν
στην φαινομενικη ανυπαρξια τους. Δηλαδη, την αδυναμια συλληψης τους απο μετρητικα οργανα. Εαν ο ανθρωπος μπορεσει
να κοιταξει τουλαχιστον κατω απο τα 10^-25 του μετρου και να ανοιγοκλεισει το διαφραγμα ενος υποτιθεμενου φωτογραφικου
φακου σε λιγοτερο απο 10^-30 του δευτερολεπτου ..... τοτε θα αντικρυζε πραματα και θαματα. Αλλα ας μην προτρεχουμε.
Καθε πραγμα στον καιρο του. Προς το παρον, το κατω ακρο της κλιμακας που μπορουμε να παρατηρησουμε οτιδηποτε,
μαλλον, αποτελει τον ..... ΜεσοΚοσμο !!!!
Ο ανταγωνισμoς που παρατηρουμε στον κβαντικο μικροκοσμο δεν σημαινει με κανενα τροπο εξαφανιση, μια δυναμη ΠΟΤΕ
ΔΕΝ εξαφανιζεται απο μια αλλη, ΠΟΤΕ ΔΕΝ εκμηδενιζεται, μονο μεταστοιχειωνεται. Όλα φαινονται να υποτασσονται σε μια
ΑΡΧΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ. Αλλα ΟΧΙ την Αρχη Διατηρησης της Ενεργειας (του R.J.Mayer). Ειμαστε πολυ μακρια απο το να ορισουμε
τους ιδιους Θερμοδυναμικους νομους ΚΑΙ για τον μικροκοσμο αλλά ΚΑΙ για τον μακροκοσμο. Αν στη φυση δεν υπαρχει
εκμηδενιση, πως εμεις μπορουμε και μιλαμε για μηδεν, κενο, ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ? Η πληροφορια καθε φωτονιου κραυγαζει οτι
ειναι καταλοιπο αντιδρασης καποιων αλλων κβαντων και δυναμεων. Τιποτα ΔΕΝ γινεται μηδεν και τιποτα ΔΕΝ προερχεται
απο το μηδεν, τα ΠΑΝΤΑ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ, αλλαζουν υφες, ποιοτητες και γεωμετριες !
Λογικα σκεπτομενοι, ΔΕΝ πρεπει να υπαρχει κανενας δεσμος, καμια επικοινωνια, αναμεσα στο Μηδεν και το ΟΝ.
Αναμεσα τους ειναι υψωμενο ενα αδιαπεραστο φραγμα. Εμεις και ολος ο φυσικος κοσμος, βρισκομαστε μεσα στον
χωρο του Οντος που, χαρη στο φραγμα, δεν μπορει να υποστει καμια επιδραση απο το μηδεν. Αν λοιπον επιμεινουμε να
μιλαμε για μηδεν, πρεπει να τοποθετηθουμε ΕΞΩ απο τον υλικο μας χωρο, παντα ΟΜΩΣ μεσα στο χωρο του Συμπαντος,
μιας και ΔΕΝ μπορουμε να υπαρξουμε ξεχωρα του Συμπαντικου γιγνεσθαι, εναν χωρο που εξ'ορισμου περιεχει τα ΠΑΝΤΑ.
Μεσα λοιπον στο Συμπαν θα πρεπει να υπαρχει μια πολυ προνομιουχα και στεγανη περιοχη, η περιοχη του Μηδενος,
στην οποια απαγορευεται η εισοδος και απο την οποια απαγορευεται η εξοδος. Ολες ομως οι κοσμολογικές θεωριες,
οσο αντιθετες και αν ειναι, συμφωνουν οτι το Συμπαν ειναι ΙΣΟΤΡΟΠΟ και ΟΜΟΙΟΓΕΝΕΣ, που σημαινει οτι πουθενά ΔΕΝ
μπορει να υπαρξει μια τοσο ανισοτροπη και ανομοιογενης περιοχη οπως αυτη που περιγραψαμε. Μια περιοχη απολυτα
στεγανη και κενη ...
Το Μηδεν ειναι μια απολυτη εννοια, δεν περιεχει ιχνος ανταγωνισμου !!! Δεν υπαρχει εννοια ανταγωνιστικη της.
Ακομα και η εννοια του Απειρου δεν μπορει να συσχετιστει μαζι του. Εχει αλλη ποιοτικη και ποσοτικη οντολογικη
ερμηνεια (ενεργειας, υλης, διαστασης, κλπ). Γιατι στηριζουμε και οικοδομουμε ολοκληρη φιλοσοφια πανω στο μηδεν ?
Ο Σαρτρ συναγει την υπαρξη του μηδενος απο μια εκδήλωση ανθρωπινη και ΟΧΙ της φυσης : ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ.
Η αρνηση ειναι η αντιφαση στην καταφαση και ειναι γνωστο οτι στην φυση ΔΕΝ υπαρχει αντιφαση παρα μονο
ανταγωνισμος. Ο ιδιος ο Σαρτρ, εξεταζοντας διαλεκτικα το θεμα, θεωρει το Μηδεν ως την αντιφαση του Ειναι,
και το τοποθετει μεσα στην καρδια του Ειναι, οπου την ροκανιζει αδιακοπα σαν σκουληκι, μεχρι την (υποτιθεμενη)
εκμηδενιση της. Η βολικη για τις καθημερινες μας συζητησεις μεθοδος της αντιφασης και της μη-αντιφασης, γινεται
ολεθρια οταν θελησουμε να την εφαρμοσουμε στη φυση. Η τελευταια δεν γνωριζει αντιφαση (λογικη αντιφαση, εννοω)
υποτασσεται μονο στον ανταγωνισμο.
Το αλγεβρικο μηδεν ειναι ενα βολικο κατασκευασμα της ανθρωπινης σκεψης (αφηρημενης σκεψης) και
ΔΕΝ μπορουμε στηριζομενοι σ' αυτο, να συμπερανουμε τι ενδεχεται να ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ στην συμπαντικη πραγματικοτητα.
Πολλες φορες αντι για το Μηδεν μιλαμε για το Κενό. Τι ειναι το Κενο ? Ένας χωρος αδειος απο ΚΑΘΕ ΟΝ !!!
Μα πανω σ' αυτο εχουμε την απαντηση του Einstein : "Χωρος κενος Υλης ΔΕΝ δυναται να υπαρξει γιατι η Υλη ειναι
μια τοπολογια μιας σχετικης πυκνοτητας και ταλαντωσης". Οποιος λοιπον δεχεται την Σχετικοτητα, ΔΕΝ μπορει να παιζει
τον παπα με την πιθανη υπαρξη απολυτου κενου ! Γιατι, οπως ειπαμε νωριτερα, το Συμπαν ειναι ΣΥΝΕΧΕΣ, και αποτελειται
απο τον ακρογωνιαιο λιθο του ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΥ. Ακομα και στις ιλλιγιωδεις αποστασεις αναμεσα στον πυρηνα και τα ηλεκτρονια
ΔΕΝ υπαρχει κενο. Ολο αυτο το "λεγομενο κενο" ΠΝΙΓΕΤΑΙ απο πεδια δυναμεων, οπως π.χ. το ηλεκτρομαγνητικο που συνδεει
τα ηλεκτρονια με τον πυρηνα, το χρωμοδυναμικο (γλουονια) που κραταει τα quarks μεσα στα πρωτονια/νετρονια η ακομα
και το ασθενεστατο (σε αυτες τις κλιμακες) βαρυτικο πεδιο.
Οσο και αν οι εννοιες του μηδενος και του κενου φαινεται οτι μπορουν να κλονιστουν, υπαρχει μια εννοια αντιστοιχη
προς αυτες, που νομιζει κανεις πως ειναι ακλονητη : η εννοια του ΔΕΝ υπαρχει.
Παραδειγματος χαριν, κανεις ΔΕΝ θα αμφισβητησει την δηλωση του φαρμακοποιου οτι ΔΕΝ υπαρχει ασπιρινη στο ραφι.
Ενδεχεται ομως να αμφισβητησει το ιστορικο γεγονος οτι ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΥΠΗΡΞΕ. Θα μου πειτε πως μπορουμε να
επαληθευσουμε την εγκυροτητα δυο τοσο ανομοιων γεγονοτων. Εαν μεταφερθουμε σε καποιο αλλο φαρμακειο,
θα βρουμε ασπιρινη ? Πιθανοτατα ΝΑΙ. Εαν μπορεσουμε να μεταφερθουμε σε καποια αλλη ΕΠΟΧΗ, σε εναν χωροχρονο
δικης μας επιλογης, θα βρουμε τον Σωκρατη ? Η απαντηση ειναι ιδια : πιθανοτατα ΝΑΙ. Ολα ειναι θεμα επιλογων
και δυνατοτητων (βεβαια, ενα ταξιδι στον χωροχρονο απαιτει ασυλληπτα ποσα ενεργειας που δεν απαιτει η αντιστοιχη
μετακινηση μας απο ενα φαρμακειο σε ενα αλλο !!!!)
Η εννοια λοιπον του "ΔΕΝ υπαρχει" αφορα ΜΟΝΟ εναν συγκεκριμενο χωροχρονο. Μεσα στο συνολο του συμπαντικου
χρονου ΟΛΑ τα πραγματα υπαρχουν ως ΑΙΩΝΙΕΣ στιγμες. Ολοκληρη η Υπαρξη σας βρισκεται για ΠΑΝΤΑ αποτυπωμενη
ως τμημα μιας ευθειας απο το Big Bang μεχρι τον θερμικο θανατο του συμπαντος. Αν υπαρχει καποιος ΜΗ-γραμμικος
χρονικα επισκεπτης που να μπορει να δει αυτη την απεραντη ευθεια ως σημειο (η εστω, κυκλο) ισως να μπορεσει να
σας ξαναθεσει σε "κίνηση" σε καποιον εναλλακτικο κυκλο γεγονοτων ..... σε ενα εναλλακτικο συμπαν !!!!
Αν μπορουσαμε να εχουμε μια καθολικη και λεπτομερειακη εποπτεια του χωροχρονου, ολα τα πραγματα θα ηταν
για μας παροντα σε ενα αιωνιο ΤΩΡΑ.
Υπενθυμιζω οτι ο χωροχρονος, οπως περιγραφεται απο την ΓΘΣ, σχηματιζει ένα μωσαϊκο σεναριων, οπου παρον, παρελθον
και μελλον εχουν ολα το ιδιο δικαιωμα να χαρακτηρισθουν ως ΤΡΕΧΟΝΤΑ. Παντα βεβαια, για να ακριβολογησουμε, σε σχεση
με την συγκεκριμενη θεση ενος παρατηρητη.
Δυστυχως, για τα ανθρωπινα μετρα, ουτε μπορουμε να εχουμε την συνολικη εποπτεια του χωροχρονου, ουτε ομως και να
λαβουμε μια καταλληλη θεση μεσα στον χωροχρονο, ωστε να αποκτησουμε το δικαιωμα να χαρακτηρισουμε κατι ως ΑΙΩΝΙΩΣ
τρεχον και ΑΕΝΑΩΣ υπαρχον. Η αδυναμια μας ομως αυτη ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ, για αυτην ΟΛΑ τα γεγονοτα
τρεχουν και υπαρχουν χωρις να μηδενιζονται (εξαφανιζονται) απο την χρονικη αλλυσιδα. Δεν μπορουν να εξαφανιστουν !!!
Γιατι εχουμε τοσο μεγαλο προβλημα να δεχθουμε κατι τετοιο ?
Γιατι, για εμας, ο χρονος τρεχει ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ με τα δυο ακρα του : την γεννηση και τον θανατο μας.
Δεν εχει νοημα αν τρεξει ΕΞΩ απο αυτα τα ακρα. Ουτε αλληλεπιδρα με τον οργανικο μας εγκεφαλο αφου παυει και αυτος.
Η απαιτηση του ταυτοχρονου χρονου (τι ειναι τουτο παλι ?) οδηγει σε μια αρνηση ασυγχρονων συστηματων αναφορας.
Δηλαδη, χρονικων αφετηριων και τερματων οπου το το τερμα του ενος παρατηρητη να προηγειται της αφετηριας του
ΙΔΙΟΥ σε καποιο αλλο συστημα αναφορας. Ακομα χειροτερα, οδηγουμαστε σε εναν αγνωστικισμο με αποκλειστικη
παραδοχη οτι το ΜΟΝΟ που υπαρχει με βεβαιοτητα ειναι ... η Συνειδηση μας στο Τωρα (στο Τωρα της ανθρωπινης
αντιληψης). ΘΗΡΙΩΔΗΣ ΠΛΑΝΗ ....... !
Στο μετρο και στο βαθμο της σχετικοτητας και γραμμικης αντιληψης καθε οντος, καθε παρατηρητης ανακαλυπτει νεα
τμηματα ενος χωροχρονου που ΗΔΗ εχει τρεξει !!!! Ολα ειναι καρε ενος κινηματογραφικου εργου που ΗΔΗ ειχε τυλιχτει
σε ενα κοσμικο καρουλι. Διαδοχικες οψεις ενος φιλμ, που μεσα στην χαωδη πλεξη της πολυδιαστασης του κοσμικου γιγνεσθαι,
φανερωνει οτι το συνολο των γεγονοτων που αποτελουν τον χωροχρονο ΠΡΟΥΠΑΡΧΟΥΝ της γνωσης και των επιλογων μας.
Ανατριχιαστικο, λιγο ?
ΚΑΘΟΛΟΥ, οσο παραμενουμε φυλακισμενοι με ασφαλεια μεσα στο κουκουλι της χρονικης γραμμικοτητας (χθες-σημερα-αυριο).
Οπως ειπε και η Oracle στο Matrix "Υου can't see past the choices you haven't made !!!" Έτσι, τα γεγονοτα θα υπαρχουν ΗΔΗ
και ας μην γνωριζουμε τιποτα για αυτα. Η παραδοχη της Σχετικοτητας συνεπιφερει και την ΘΥΣΙΑ στην εννοια της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ,
δεδομενου οτι το μελλον, συμφωνα με αυτην, ειναι ΚΑΘ' ΟΛΟΚΛΗΡΙΑΝ και ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΟ. Γιαυτο και ενας
θεος που πυροδοτησε τον χωροχρονο, οντας γεννητορας ολων των πιθανων σεναριων, ΔΕΝ μπορει να τιμωρει με πλυμμηρες
εναν ολοκληρο κοσμο που ΜΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ θα οδηγουνταν στην ασωτια (Σοδομα και Γομορα). Απο το Big Bang και μετα,
ΜΟΝΟ ενα σεναριο (με αναριθμητες διακλαδωσεις) μπορει να τελεστει. Βασει της αμετακλητης γραμμικοτητας αυτου του
σεναριου μονο μια καταληξη μπορει να εχει ολοκληρη η ανθρωπινη ιστορια. Να επαναλαμβανει διαρκως τις ιδιες "λυσεις",
δηλαδη τα ιδια γεγονοτα. Στο καρουλι της συμπαντικης μπομπινας, τα ΚΑΡΕ δεν μπορουν να αλλαξουν, μονο να ξαναπαιχτουν.
Εμεις, ως χρονικοι δεσμωτες, ηταν επιεικως αδυνατο να συνθεσουμε την πολυπλοκοτητα καθε επιλογης και την συλλογικη τους
καταληξη ... αλλα (ΑΝ υπαρχει μια συμπαντικη Προνοια) τοτε η Αρχη της Γεγονοκρατιας ... τις διαβαζε ως μια εξισωση !
ΜΙΑ ΕΞΙΣΩΣΗ. Αρα και ΕΝΑ αποτελεσμα. Πως ειναι δυνατον, λοιπον, να θυμωσεις οταν εισαι θεατης και σκηνοθετης ΜΑΖΙ ?
Το αιωνιο δασος στο οποιο περιπλανιομαστε, ειναι σκοτεινο ΜΟΝΟ για εμας. Προχωραμε μεσα σε αυτο με τρεμαμενα σπασμωδικα
βηματακια, χωρις ματια χωρις αυτια, προσκρουοντας παιδαριωδως στο καθε δεντρο, νομιζοντας οτι αυτα ορμουν επανω μας,
ενω ειμαστε εμεις αυτοι που κουτουλαμε πανω τους. Ακομα δεν γνωριζουμε οτι αποτελουν ενα ακινητο δασος, του οποιου
αγνοουμε το σχημα και την εκταση, ακολουθουμε το δρομο μας, με μωλωπες απο την καθε κουτουλια, ωσπου να σωριαστουμε
εξαντλημενοι, στις ριζες τους. Αυτη ειναι η ροη της ιστοριας του ανθρωπου μεσα στο Συμπαν, οσο και αν φανταζει γελοιο.
ΑΝ Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΜΑΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ, αν οι δεσμοι που μας επιβαλλει η σωματικη υποσταση χαλαρωναν,
θα βλεπαμε το δασος σε ολο του το μεγαλειο και, αντι να κουτουλαμε καθε δεντρο, θα μπορουσαμε να χαραξουμε ροτα,
αποφευγοντας καρουμπαλα και τσατιλες.
) ενω στην δευτερη περιπτωση (1/Απειρο)
)
)
