Αυτό που θα ήθελα να ξέρω εγώ είναι τί ποσοστό ανθρωποκτονιών έχουμε σε χώρες που υπάρχει η θανατική ποινή, και αν αυτό το ποσοστό είναι αυξημένο ή μειωμένο στις χώρες που η θανατική ποινή έχει καταργηθεί. Νομίζω πως θα βγάλουμε πολλά συμπεράσματα από αυτό. Προσωπικά πιστεύω ότι αν σαν πολιτεία δεχτούμε την θανατική ποινή, αυτόματα υποβιβάζουμε την αξία της ανθρώπινης ζωής, βάζοντάς την στη ζυγαριά της δικαιοσύνης. Κατά συνέπεια, πολύ πιο εύκολα θα έφτανε ένας εγκληματίας στο φόνο. Θα μου πει κάποιος ότι υποβιβάζουμε την αξία της και αν χαρίσουμε τη ζωή σε έναν δολοφόνο. Δεν είναι το ίδιο. Δεν αφαιρούμε και δεύτερη ζωή. Και δεν δέχομαι την ισόβεια φυλάκιση. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι εγκαταλειπουμε το σωφρονισμό έτσι απλά.
Στο ερώτημα "αν ήταν το δικό σου παιδί" η απάντηση είναι απλή. Δεν έχει καμία σημασία ποιανού παιδί είναι. Οι νόμοι δεν υπάρχουν για να ικανοποιούν το συναίσθημα ενός. Υπάρχουν για να λειτουργούμε σαν οργανωμένη πολιτεία. Και δεν είναι υποχρεωτικό να μας αρέσουν κι όλας. Στο ερώτημα τι θα έκανα εγώ αν έπιανα τον δράστη να βιάζει το δικό μου παιδί, η απάντηση είναι θα τον σκότωνα στεγνά. Μόνο που ο νόμος στην προκειμένη περίπτωση μου το επιτρέπει (ή τουλάχιστον μου αναγνωρίζει ελαφρυντικά) συν το γεγονός ότι έτσι θα έσωζα το παιδί μου από τα ακόμα χειρότερα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα έκανα απόδοση δικαιοσύνης με αυτή μου την πράξη. Περισσότερο σε άμυνα θα ήμουν.
