Ο Βowie είναι 35 χρόνια στο κουρμπέτι και έχει κερδίσει το δικαίωμα να βγάζει κακούς δίσκους.
Καλά έκανε και έπαιξε και με τη σεξουαλικότητά του και με τις πολιτικές του πεποιθήσεις και με το image του.
Το Let's Dance είναι παραγωγή Nile Rodgers και μου αρέσει αρκετά: όπου έχει βάλει το χεράκι του κατά καιρούς ο Nile, εγώ στέκομαι προσοχή και
ακούω. Είμαι fan.
Το κομάτι του Giorgio Moroder...με είχε μαγέψει τότε το Cat People και ο τρόπος που μπαίνει η μουσική και χρωματίζει/υπογραμμιζει τις εικόνες του Paul Schrader. Δεν δίνω φράγκο αν το ...αγκάλιασαν οι disco fans. Eμένα, ο τρόπος που το κομάτι επένδυσε την ταινία, με τσάκισε.
Ο Moroder μου αρέσει πολύ. Και σε κάποια απ τα δικά του αλλά και στις παραγωγές που έκανε για τους Sparks. Γενικά τον θεωρώ παρεξηγημένο και καθόλου αμελητέο. Αυτό το dancing cyborg που κατασκεύασε μαζί με τον Bellotte, αυτή η Τευτονική βασίλισσα του χιονιού με τη μηχανική καρδιά που στέναζε και βογγούσε περιτριγυρισμένη από ρυθμοκούτια και υπνωτικά συνθετικά beats συμπύκνωνε όλη την autobahn αισθητική και της έδινε φτερά. Αλλαξε τον χαρακτήρα της μουσικής μιά για πάντα.