Εξ όσων έχω υπόψη μου, η ιδέα της 2ετούς πανευρωπαϊκής εγγυήσεως, είναι ότι ο κατασκευαστής υποχρεούται να καλύπτει τα προϊόντα του στην έκταση ολόκληρης της ΕΕ, ασχέτως της χώρας από όπου αγοράστηκαν ή της χώρας όπου βρίσκεται ο καταναλωτής-αγοραστής τους.
Το δίκτυο αντιπροσώπων είναι ένας τρόπος κάλυψης της ευθύνης αυτής του κατασκευαστή, ότι δηλαδή οι καταναλωτές θα εξυπηρετούνται από τους κατά τόπους "αντιπροσώπους" του κατασκευαστή. Αυτό όμως, η "υποχρεώση" των αντιπροσώπων να εξυπηρετούν κάθε καταναλωτή από όπου και εάν έχει αγοράσει το προϊόν του σύμφωνα με τους όρους της εγγύησης του κατασκευαστή, εξ όσων αντιλαμβάνομαι δεν ανάγεται στη σχέση καταναλωτή-εμπόρου (αντιπροσώπου), αλλά στη σχέση αντιπροσώπου-κατασκευαστή. Δηλαδή ενδεχομένως να παραβιάζονται οι συμβατικοί όροι μεταξύ των δύο τελευταίων, όταν ο αντιπρόσωπος αρνείται να "τιμήσει" την πανευρωπαϊκή εγγύηση του κατασκευαστή τον οποίο αντιπροσωπεύει. Εάν ισχύει το τελευταίο, κακώς φωνάζει όποιος φωνάζει, το μόνο το οποίο θα δικαιούτο να πράξει, θα ήταν επιστολή διαμαρτυρίας στον κατασκευαστή, για τους αντιπροσώπους που επιλέγει.