Πράγματι, υπάρχει η άποψη ότι @ Νεμο δεν χρειάζεται το «πασπάλισμα» σκόνης του non binary από πάνω για να είναι αυτό που είναι καλλιτεχνικά. Μπορεί και χωρίς αυτό.
Ο Πορτογάλος που αναφέρθηκε πριν που κέρδισε ήταν ο Salvador Sobral με το Amar Pelos Dois το 2017.
Την αμέσως επόμενη χρονιά είχε κερδίσει το Ισραήλ με την Netta και το Toy, σε έναν διαγωνισμό που από την αρχή ξεχώρισε το Fuego της Φουρέιρα με την Κύπρο που ήρθε δεύτερο.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά πόσο σασπένς είχε από την αρχή για τα δύο αυτά τραγούδια και ποιο θα κέρδιζε.
Μου άρεσαν και τα δύο, ήθελα να κερδίσει η Κύπρος βέβαια.
Ακούστηκε κάποιο απ αυτά τα διακριθέντα με το Βραβείο Eurovison πουθενά?
Και γω ήθελα την Κύπρο ,αλλά ήταν κατώτερα και τα 2 από κάποια που συναγωνίζονταν και πιστεύω έριξαν το κύρος του Θεσμού στα Τάρταρα.
Θυμάμαι στην δική μας Eurovision 2004 (?)την Rock Βand απ την Φινλανδία και τι έγραφε η Expressen .se ,ότι βγήκε από ψήφους ανηλίκων, ενώ είχε πολύ ανώτερα τραγούδια...τότε με την Βίσση.
Έχω πάει ήδη σε 5 τοπικά πάρτι με επιτυχίες σε 5άστερα,που έχουν τα ακριβά συστήματα για αναπαραγωγή ,πουθενά δεν τ άκουσα.
Πιστεύω ότι αυτό που είπε ο κ.Πετρίδης παραμονές Μ.Εβδομάδας, είναι ότι ο πήχης χαμηλώνει και κάποια τραγούδια που κέρδισαν προηγούμενες δεκαετίες δεν θα ξαναβγούν.
Δεν θέλω να βάλω σχόλια απ τον Σουηδικό Τύπο,που υποστηρίζει τόσο τον θεσμό,αλλά κάποιοι reviewers κρατούν φτυάρια.
Στα 5 τελευταία χρόνια που παρακολουθώ στενά τα προκριματικά ,ήθελα άλλα να βγουν ,αλλά δεν..όμως αυτά που δεν πέρασαν σαν εκπρόσωποι έχουν την τύχη να κάνουν καριέρα,
Aπ το 1968 στο 73 Cliff Richard we dont talk anymore...
Σαν χθες θυμάμαι στο Θρυλικό Μιαούλης να χορεύουν στην πλώρη το τραγούδι αυτό ξένοι πηγαίνοντας σε νησιά της άγονης..
Απ το U tube.