Aν κατι προφανως λατρευει αυτος ο σκηνοθετης ειναι τα ιταλικα b-movies του 70 ειτε προκειται για τρομο ειτε,στην περιπτωση του Δουκα, για...τσοντες.
Στο καταπληκτικο Berberian Sound Studio,ο Strickland εκανε ενα αισθητικο,και οχι μονο,αφιερωμα στο Giallo (τα ιταλικα horror των 70'ς).
Στο Δουκα της Βουργουνδιας η αισθητικη του εχει την ιδια χωρα προελευσης (Ιταλια) μονο που απο τον τρομο μεταπηδα στο soft porn.
Ο καμβας της ειναι μια λεπτομερεστατη αναφορα στα ιταλικα soft porn του 70 που ξεκιναει απο τη φωτογραφια,τους χωρους μεχρι το καδραρισμα και,εν μερη,την ατμοσφαιρα.
Και λεω εν μερη γιατι απο καποιο σημειο και μετα,η ταινια αφηγηματικα-αλλα και οπτικα-γινεται ψυχεδελεια σε σημειο που να νομιζεις οτι βλεπεις καποιο ξεχασμενο προτζεκτ του
Νικολας Ρεγκ που καποιος το ανακαλυψε σε καποιο υπογειο και το εφερε στην επιφανεια.
Η ταινια ξεκιναει σαν μια σαδομαζοχιστικη σχεση μεταξυ δυο γυναικων,με σαφεις ρολους μεταξυ τους,συνεχιζει με ενα κλεισιμο του ματιου οτι οι ρολοι αυτοι καθε αλλο παρα σαφεις χωρια που στην πορεια αποδεικνυεται οτι στην "πραγματικοτητα" της σχεσης οι ρολοι αυτοι ειναι πληρως αντεστραμμενοι.Και αυτη η αντιστροφη συμβαινει και στην κεντρικη ιδεα καθως απο ενα kinky s&m ερωτικο παιχνιδι καταληγει σε ενα-πραγματικα- τρυφερο love story και μια "ψυχεδελιζουσα" ανατομια μιας σχεσης.
Και επειδη καποιος μπορει να πει οτι απο τετοιες ιστοριες εχουμε πηξει,και δεν θα εχει αδικο,το θεμα ειναι οχι μονο τι λες
αλλα και πως το λες.
Υπαρχει η συντηριτικη μικροαστικη αισθητικη του Αρλεκιν και του κομμωτηριου,λεγε με 50 αποχρωσεις,και υπαρχει και η ψυχεδελικη οπερα.
Υπαρχει η σκηνοθετικη διεκπεραιωση και υπαρχει και η φαντασια.
Κι ο Εγγλεζος (και κατα το ημιση πατριωτης μας) εχει κανταρια απο αυτη.Και παρ'ολο που δεν αποφευγει την επιδειξη (μικρος ειναι θα μαθει) το κανει με υπεροχο και-κυριως-ευπροσδεκτο τροπο.Δεν ειναι καθολου λιγο να βλεπεις ενα crossover Iταλων με Νικολας Ρεγκ τοσα χρονια μετα και να φαινεται τοσο φρεσκο.
Eξαιρετικο soundtrack.
Υ.Γ.Εχω να "φτιαχτω" ετσι με νεο σκηνοθετη απο τοτε που ο Paul Thomas Anderson ειχε βγαλει το Boogie Nights και το Μανολια (επισης ταινιες με σαφεις αναφορες σε αλλους σκηνοθετες).