Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

slow-west-poster.jpg


Πιο πολυ παραμυθι ενηλικιωσης,παρα καθαροαιμο γουεστερν που αναπαραγει τα στερεοτυπα του ειδους,παρ'ολα αυτα τουτο δω το διαμαντι ξερει καλυτερα να απεικονιζει την εποχη αυτη απο πολλα δηθεν αυθεντικοτερα.
Ο σκηνοθετης αποδεικνυεται εξαιρετικος σινεφιλ αφου την ταινια στοιχειωνει ο Πεκινπα,οι Κοεν (του True Grit) και ο Τζαρμους (του Νεκρου) και χωρις να πεφτει σε στεγνη αντιγραφη.Ολα αυτα τα εχει κανει κτημα του και βγαινουν αβιαστα και αρμονικα χωρις να σκεφτεσαι α,εδω εχουμε Τζαρμους,εδω Κοεν.
Η ταινια ειναι ενας υμνος στις αντιθεσεις καταμαυρη και ταυτοχρονα αστεια,ο ωμος ρεαλισμος (η ζωη στη Δυση) με τον ρομαντισμο (ο σκοπος του πιτσιρικα),ο πολιτισμος με το αγριο ενστικτο και ενω δεν καταργει καμμια απο τις συμβασεις του γουεστερν δειχνει πραγματικα αντισυμβατικη.
Αν και γυρισμενο στη Νεα Ζηλανδια δειχνει σαν γυριστηκε στα Βραχωδη Ορη,υπεροχα καδραρισμενο και με καλη αφηγηση και ενα διδυμο πρωταγωνιστων με σπουδαια χημεια που αποτελει τον βασικο καμβα ωστε να απεικονιστουν ολες τις αντιθεσεις που αναφερθηκαν παραπανω,ειναι τοσο ανελεητο σ'αυτα που αφηγειται και ομως εχει και ρομαντισμο και χιουμορ.
Σε μια εποχη που συνοδευται με μυθους,bigger than life ηρωες,τραγωδιες ολα συνοδευομενα απο τον παραμορφωτικο καθρεφτη που προκαλει το περασμα του χρονου και η χολιγουντιανη αφηγηση (και το Slow West στεκεται απεναντι και στα δυο),αυτο εδω το χαμηλοφωνο φιλμακι κοιταζει εκεινη την εποχη με ενα μελαγχολικο μειδιαμα-σαν εναν ηρωα απο εκεινη την εποχη που γνωριζει περισσοτερα ωστε να χλευαζει τις φανφαρες που ακουει τριγυρω του αλλα και που αγαπα πραγματικα εκεινη την εποχη.

Πολλα μπραβο...

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Τωρα που ειπες για βορειο γουστερν, ριξε και μια ματια στο Τhe Salvation.
Παιζει ο αλλος ημιθεος (Μικελσεν) και η θεα Ευα Γκρην.

Ok,Γιωργο.Μολις καθαρισω απο αυτα που εχω στη σειρα,θα το κοιταξω.Θενξ...-bye-
 
tumblr_mrvdzg8RWS1qa6obyo1_1280.jpg



Titash Ekti Nadir Naam, 1973
[A River Called Titas]

...

Adapted from the Bengali novel by Advaita Malo Barman, A River Called Titas is a thoughtful, sincere, and bittersweet chronicle of poverty, obsolescence, cultural identity and erasure. Ritwik Ghatak characteristically integrates visual economy, stylized camerawork, and idiosyncratic lyricism through allusive, traditional folk songs, cyclical environmental (and existential) phenomena, and exaggerated natural rhythms and diegetic sounds that illustrate the inherent correlation between landscape and human ritual (fishing activity, tribal customs, and ceremonial festivals). Moreover, through the childless young widow Basanti, Ghatak parallels the increasing barrenness of the environment - a devastating local catastrophe that is further exacerbated by ongoing petty (and often socially motivated) self-interest and fractured relationships within the community that contribute to the inevitable dissolution of the village - with the seemingly inevitable cultural extinction of the Bengali people as a result of the Partition of Bengal between British India and Pakistan in 1947. (Note the similarity to the emotionally abandoned, self-sacrificing heroine Nita, a displaced Bengali refugee, in Ghatak's earlier film, The Cloud-Capped Star.) By presenting the trauma and desolation of unnatural crisis and division, the film serves as a passionate and haunting elegy for a dying culture, and a native son's irreconcilable personal chronicle of loss, melancholy, and resigned, inarticulable rage.

http://www.filmref.com/directors/dirpages/ghatak.html#titas


Απο ολη την Ινδια, στην δυση μονο ενα ονομα ηταν γνωστο μεχρι προσφατα, αυτο του Satyajit Ray.. και το bollyhood..
χαρη στο world cinema project του κινηματογραφοφιλου Scorsese και στο film restoration εχουμε την ευκαιρια να γνωρισουμε καποια χαμενα διαμαντια και εξαιρετικους δημιουργους. Ritwik Ghatak

https://youtu.be/aRs_Md0yHoo

δειτε τα πρωτα 5 λεπτα.. εκπληκτικη κινηματογραφιση και παραδοσιακη μουσικη.

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

82427_front.jpg


https://www.youtube.com/watch?v=5v4HgK43Z78

https://www.youtube.com/watch?v=CbtCWRYKcsM

https://www.youtube.com/watch?v=U3rIRM6BsIE
 
Last edited:
JfEyg1l.jpg


To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.
 
calvary_poster_original_MC.jpg


Calvary (2014) - John Michael McDonagh

Aριστουργηματικο,με μια στερεα ηθικη και ενα ρομαντικο ιδεαλισμο σχεδον ξεχασμενο,περιγραφει τους "μετασεισμους" μετα τα σκανδαλα της καθολικης εκκλησιας στην Ιρλανδια και επαναφερει σε πρωτο πλανο την-ξεχασμενη και ξεφτυλισμενη απο τους πατρονες-ουσια.
Ο Gleeson σε ενα ακομα ερμηνευτικο Tour de Force χωρις καν να ιδρωνει και ο σεναριογραφος - σκηνοθετης γραφει μερικους απο τους πιο μεστους (και υπεροχους) διαλογους που εχουμε ακουσει τα τελευταια χρονια.

[...]Στο ότι συνδυάζει σκοτεινό υπαρξισμό, λυρική μοιρολατρεία και ανυποχώρητη θεολογία, με πικρό χιούμορ, φωτεινή γεωγραφία – ενός από τους ωραιότερους τόπους του κόσμου – και διαρκή, «αντιπαθητική» αυταρέσκεια περί των λεγομένων του.
Το Calvary είναι ανδρικό σινεμά αλλοτινών εποχών κι αυτό δεν είναι σωβινισμός, συνδέεται και με τον αναγραμματισμό του τίτλου του (Cavalry), είναι ο υπαρξιακός ιπποτισμός του – στον οποίον οι γυναίκες είναι το προς σωτηρία ρόδον, η αθωότητα που αν χαθεί χάθηκες, αλλά και η ανεξάντλητη δυνατότητα (που ο φονιάς της ιστορίας δεν έχει ας πούμε) για συγχώρεση, όπως δείχνει το υπέροχο φινάλε.
Και είναι και έργο βαθιά ηθικολογικό, το δίκιο του το υπερασπίζεται με ξεροκεφαλιά σπουδασμένη, έργο που καταφέρνει τον πόνο του να τον κάνει (και) κωμωδία, έργο που λατρεύει γλώσσα και λογοτεχνία ενσωματώνοντάς την στα λαμπρά αγγλικά του, έργο κεκοσμημένο κι απ’ αυτήν την περήφανη, πατριαρχική φιγούρα του Γκλίσον, προφήτη, πατέρα και πότη, που πάντα σε μια δύσκολη στιγμή θες στο πλάϊ σου, ε ναι, το Calvary ευχαριστείς που υπάρχει, αραιότατα πια βλέπεις τόσο ωραίο ιδεοληπτικό σινεμά..[.]


http://ildimo77.tumblr.com/post/117765907497/calvary-2014-jm-mcdonagh-dir


Aπο το δημιουργο του-απολαυστικου-The Guard.
 
Massacre-Gun-BluRay-Cover-Art.png


To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.



αν δεν εχετε παρακολουθησει την εξαιρετικη δουλεια του αντισυμβατικου Suzuki, καλυτερα να δειτε τις ταινιες του πρωτα.
ομως για να απολαυσει καποιος το εργο του, καλειτε να καταργησει οποιαδηποτε συμβαση και λογικη κατανοηση.
δεν προτεινετε για τους Goodnight Mommy haters :p

"Why make a movie about something one understands completely? I make movies about things I do not understand, but wish to"
Seijun Suzuki.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.



 
Last edited:
αρκετα καλυτερο του Massacre Gun.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

3 σκηνες με τον Joe Shishido απο τις ταινιες που αναφερθηκαν

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.
 
blancanieves.jpg


ενα παραμυθι για μεγαλους
και στα παραμυθια αυτοι περασαν καλα και εμεις καλυτερα
Ισπανικο παθος επιθετικη φωτογραφια συναισθηματων
σε μια βουβη ταινια του 2013
που τρεχει ποιο γρηγορα απο λεξεις και διαλογους
αποθεωση της κινηματογραφικης αισθητικης

8 στα 10
 
2015-08-06-1438856586-5962248-hardtobeagod.jpg


Eνα ανοσιουργημα φτιαγμενο απο λασπη,αιμα,κατουρο,σκατα,εντοσθια και πτωματα.Και μια βροχη να πεφτει συνεχεια και να μην ξεπλενει τιποτα...
Ταινια (ή καλυτερα εμπειρια) που δοκιμαζει νευρα,αισθησεις και στομαχι.
Αν ο Σουκουροφ με τη Ρωσσικη Κιβωτο εκανε ενα διαρκες μονοκαμερο ταξιδι στην ομορφια,εδω εχουμε ενα διαρκες travelling σε ενα ζωντανο πινακα του Ιερονυμου Μπος και το σιγουρο ειναι οτι δεν ειναι "όμορφo".
The Garden of Earthly...Abominations.
Η αισθηση του χωρου παει περιπατο καθως ο Γκερμαν σε βαζει μεσα σ'αυτο το Carnival Bizzare και οταν τελειωνει αυτη η τριωρη περιηγηση στη μεσαιωνικη κολαση το πρωτο πραγμα που θες να κανεις ειναι μπανιο.
To γκροτεσκο ειναι πολυ ευγενικη λεξη για να την περιγραψει,ασε που την αδικει.Ειναι τοσο ακραιο οπως μονο η Μεγαλη Τεχνη μπορει να το κανει.
Ο Guardian εγραψε οτι ειναι το Ξυπνημα του Φιννεγκαν του Ρωσσικου Κινηματογραφου.Και δεν πεφτει και πολυ εξω.

Δεν την προτεινω σε κανενα και τωρα καταλαβαινω γιατι ο Λυμπε,οταν την ανεφερε,το εκανε μονολεκτικα.
Εδω ισχυει το enter at your own risk.Mην παρω και κανενα στο λαιμο μου.
Στο δικο μου παντως τεφτερι,εχουμε εκτος απο την καλυτερη ταινια του 2015 (τωρα κυκλοφορησε-ειναι παλαιοτερη και περασε απο 40 κυματα μεχρι να τελειωσει) και μια απο τις καλυτερες ever.
Λυμπε φχαριστω...
 
Last edited:
... το πρωτο πραγμα που θες να κανεις ειναι μπανιο.
...


Δραττομαι της ευκαιριας να αναφερω κι εγω μια ταινια που με εκανε να νιωσω ακριβως οπως η παραπανω, πιο εντονα απο καθε αλλη.

MV5BMjE3Nzc2MjM0NV5BMl5BanBnXkFtZTcwMDQzODUyMQ@@._V1_UY268_CR4,0,182,268_AL_.jpg


http://www.imdb.com/title/tt0090197/

Ομοιως με την παραπανω να πω επισης οτι ειναι εξαιρετικα δυσαρεστη, ισως και ακομα περισσοτερο, γιατι εδω δε μας δειχνει τα εσωτερα του ανθρωπινου σωματος, αλλα της ανθρωπινης ψυχης. Ειχε παιχτει περσι στο Πανοραμα αν θυμαμαι καλα, στο πλαισιο αφιερωματος ταινιων που τις προτειναν γνωστοι Ελληνες σκηνοθετες. Αυτη την ειχε προτεινει ο Παναγιωτατος και την ειδα ακριβως γιατι ειχα εμπιστοσυνη στο κριτηριο του. Στον προλογο που εκανε μονο που δε ζητουσε συγγνωμη απο τους θεατες για αυτο που επροκειτο να ακολουθησει...Τα τελευταια του λογια μαλιστα ηταν, "θα ηθελα να σας ευχηθω καλη διασκεδαση, αλλα αυτο δεν ειναι δυνατο με τη συγκεκριμενη ταινια".
Την αναφερω λοιπον, αλλα δεν την προτεινω παρα μονο σε οσους αισθανονται αρκετα τολμηροι.
Εnter at your own risk...
 
.
αγαπητοι κυριοι θα ακουσω τις προτασεις σας και θα αποφυγω
τα δυο ανωθεν εργα τεχνης
εξ αλλου ο συναισθηματικος μου κοσμος δεν τα εχει αναγκη
:BDGBGDB55:

Y.Γ θα αρκεστω στο εξαιρετικο Bollywood TALVAR για μια χαλαρωτικη βραδια
 
enter at your own risk
(με μερικες πολυ καλες επιλογες και 3 ταινιες που εχω στο watchlist)

15. Baise-moi (2000)
14. Amour (2012)
13. Shame (2011)
12. Antichrist (2009)
11. Skammen aka Shame (1968)
10. Man Bites Dog (1992)
9. Trouble Every Day (2001)
8. Under The Skin (2013)
7. The Turin Horse (2011)
6. Possession (1981)
5. Irreversible (2002)
4. Bad Lieutenant (1992)
3. Calvaire (2004)
2. The Tribe (2014)

1. Salo, or The 120 Days of Sodom (1975)

http://www.tasteofcinema.com/2016/15-great-movies-that-are-physically-and-emotionally-demanding/2/
 
Εγω θα εβαζα το Sweet Movie του Μακαβεγιεφ και θα εβγαζα τα Shame,Under The Skin,Bad Lieutenant,Irreversible,οχι γιατι προκειται για κακες ταινιες αλλα γιατι δεν τις θεωρω τοσο ενοχλητικες ή απαιτητικες ωστε να μην τις προτεινα....
Το Shame σε σχεση με το Σαλο ή το Hard to be a God ή το Sweet Movie ή το Turin Horse ειναι....Δαλιανιδης...
Αλλα κι αυτοι οι αθεοφοβοι βαζουν τον Νοε μαζι με τον Παζολινι?
Και ξεχνανε κατι Παρατζανοφ,Κλιμοβ (που ειναι το Come and See?) ή Μπουνουέλ...
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Εγω θα εβαζα το Sweet Movie του Μακαβεγιεφ και θα εβγαζα τα Shame,Under The Skin,Bad Lieutenant,Irreversible,οχι γιατι προκειται για κακες ταινιες αλλα γιατι δεν τις θεωρω τοσο ενοχλητικες ή απαιτητικες ωστε να μην τις προτεινα....
Το Shame σε σχεση με το Σαλο ή το Hard to be a God ή το Sweet Movie ή το Turin Horse ειναι....Δαλιανιδης...
Αλλα κι αυτοι οι αθεοφοβοι βαζουν τον Νοε μαζι με τον Παζολινι?
Και ξεχνανε κατι Παρατζανοφ,Κλιμοβ (που ειναι το Come and See?) ή Μπουνουέλ...

δικιο εχεις, αλλα...
ο τιτλος της λιστας ειναι "15 Great Movies That Are Physically and Emotionally Demanding"
εγω δανειστηκα το enter at your own risk..
σιγουρα ομως δεν ειναι ταινιες που προτεινεις ευκολα σε καποιον/α..

μου θυμησες το σοκ οταν ειδα για πρωτη φορα Το χρώμα του ροδιού aka SAYAT NOVA..
δεν ξερεις πως να το αντιμετωπισεις.. κατι τελειως πρωτοτυπο και πρωτογνωρο

In the temple of cinema there are images, light and reality, Sergei Parajanov was the master of that temple...
http://www.parajanov.com

δυστυχως ακομα δεν εχουν κυκλοφορησει σε bluray οπως και το εργο του Teshigahara.

αυτες οι λιστες γινονται με βαση τι εχει παρακολουθησει ο συντακτης της λιστας πχ μπορει να μην εχει δει ποτε Μακαβεγιεφ ή Παρατζανοφ..
και καλυτερα (καθαρα θεμα μαρκετινγκ) να εχει και γνωστες ταινιες για να κεντρισει το ενδιαφερον καποιου για να παρακολουθησει και καποιες απο τις υπολοιπες.

thanks και για το Come and See μπηκε σε 1η προτεραιοτητα..

Films about childhood often show the child forced into premature adulthood and in no film is this more terrifyingly depicted than in Come and See (Elem Klimov, 1985). Over the course of its 136 minutes, we see teenager Flor (Alexei Kravchenko) physically and mentally transformed by the brutality he’s forced to witness. Klimov’s purposely relentless approach leaves very little space for dream or fantasy. Who can forget the close-ups of Flor toward the end of the film – bruised, traumatised, prematurely aged, left alive purely by chance?

If we were to place Klimov’s depiction of childhood at one end of a very wide spectrum, at the other end we would find Shirley Temple. While the likes of Ivan and Flor are eventually beaten down by the adult world, the majority of Temple’s good-humoured, enthusiastic characters are there to make grown-ups see the error of their ways.

http://www.bfi.org.uk/news-opinion/sight-sound-magazine/features/age-innocence-childhood-film
 
Last edited:
Οκ παρανοησα νομιζα οτι δεν ηταν λιστα ενος συντακτη,αλλα συλλογικο αποτελεσμα.Οποτε τσαμπα "πηρα απο τα μουτρα" τη λιστα...

Δες οπωσδηποτε το Come and See.Εχει ανοιχτει και νημα γι'αυτην στα αφιερωματα (και για το Sayat Nova)...
 
.
ο Galen με προσβαλε ανεπανορθωτα
ειπε οτι δεν ειναι του στιλ μου και δεν θα μου αρεσει
επισης η ταινια αναφερθηκε σε αλλη κατηγορια που δεν εχεi σχεση
η θεση της ειναι εδω ( λαθος του auteur )

δεν ηξερα τιποτε για την ταινια
ηταν 2 το πρωι ημουν κουρασμενος
λεω να δω λιγο εναρξη και να παω για υπνο

καθηλωθηκα

138 λεπτα χωρις μονταζ με ενα ασυλληπτο single shot
138 λεπτα στην μοναξια της νυχτας του βερολινου
να συμπασχω με τα τεσσερα βρωποπαιδα
( η σκηνη με το πιανο κορυφαια )

Victoria-2015.jpg
 
Last edited:
Ζητω ταπεινα συγγνωμη.
Και μονο ομως που την προτεινα, φανταζομαι κερδιζω μερικους ποντους ε?
Που να ειχες ακουσει τον auteur που τη θεωρει τη χειροτερη ταινια του φετινου φεστιβαλ Θασσαλονικης (απο τις περιπου 650 που ειδε).
Στο κατω-κατω, αν δε σε ιντριγκαρω και λιγο ξερω οτι δεν προκειται να δεις ταινια που την εχω προτεινει...
Συμφωνω απολυτως για τη σκηνη του πιανου. :ernaehrung004: Ηταν το σημειο που επαψα να ειμαι απλος θεατης και μπηκα στην παρεα τους.
Χαιρομαι που με ακουσες και την ειδες χωρις να ξερεις πολλα-πολλα γι'αυτην...
Ειδες που λειτουργησε?

Υγ. Τωρα εχει μεινει μονο ο superfly για να την κραξει και να την αποδομησει. Αν αρεσει και σε αυτον δεν ξερω κι εγω τι θα κανω απο τη χαρα μου.:jester:
 
Υγ. Τωρα εχει μεινει μονο ο superfly για να την κραξει και να την αποδομησει. Αν αρεσει και σε αυτον δεν ξερω κι εγω τι θα κανω απο τη χαρα μου.:jester:

Κατσε να τη βρω πρωτα...Αλλα γιατι-ντε και καλα-να την κραξω ρε?