Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο
- Thread starter Stellios papa
- Start date
δηλαδη ο Τρυφω και ο Ταρκοφσκι εκαναν ταινιες για αποβλητους και καταραμενους ?
Ο ιδιοκτήτης επιχείρησης που πάει για κλείσιμο είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό, αν και δυσάρεστο.
Όχι. Η αντιδιαστολή είναι ανάμεσα σε αυτούς και τους Τζαβέλα/Γρηγορίου.
Το επίθετο Άιρονς θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν συνώνυμο της λέξης μανιερίστας, και ο Λιντς έχει διαφορετική υπόσταση απ τον Κρονεμπερκ, αυτό που λέμε "άλλη κλάση".
μ αρεσε το μανιεριστας δεν σημαινει οτι δεν ηταν καλος
Λιντσ και Κρονεμπερκ κατι κανανε
straight story ε οχι και αριστουργημα
Cristi Puiu πανω απο ολους
Λιντσ και Κρονεμπερκ κατι κανανε
straight story ε οχι και αριστουργημα
Cristi Puiu πανω απο ολους
Πιο πάνω έγινε αναφορά για τα σκοτάδια σε μερικές ταινίες,
μια ανάλογη περίπτωση είναι η παρακάτω..
Απο την επίκληση του πρώτου λεπτού, - Ω ισχυρέ Θεέ για πάντα στο
αιώνιο χρέος τι ζητάς σε αντάλαγμα?, ο σκηνοθέτης Νίκολα Πέτροβικ
μας δείχνει ότι πρόκειται για ένα παγανιστικό film,
στην υπαίθρο των Βαλκανίων.
Το υπερφυσικό κρύβεται στην λατρεία των οικογενειών της περιοχής,
αλλά πατάει και στο ιδιοκτησιακό καθεστώς ενος αγροτόσπιτου,
που είναι το μήλο της έριδος και της επιβίωσης.
Παρά τον χαμηλό προυπολογισμό της η ταινία σιγά σιγά βγάζει
άσσους απο το μανίκι, απο την ατμόσφαιρα, την περιέργεια του
θεατή για τον εξέλιξη, τον Andrew Howard (ρεσιτάλ ερμηνείας!),
την πανάρχαιη αλληγορία της σύγκρουσης των δύο αδελφών,
και το υπερφυσικό με την αποπληρωμή του..
Δεν απευθύνεται στους φίλους της δράσης, το film είνα αργής
καύσης και βυθίζει τον θεατή στο σκοτάδι του, με την βοήθεια
του αποτελεσματικού soundrack με medieval στοιχεία..
μια ανάλογη περίπτωση είναι η παρακάτω..
Απο την επίκληση του πρώτου λεπτού, - Ω ισχυρέ Θεέ για πάντα στο
αιώνιο χρέος τι ζητάς σε αντάλαγμα?, ο σκηνοθέτης Νίκολα Πέτροβικ
μας δείχνει ότι πρόκειται για ένα παγανιστικό film,
στην υπαίθρο των Βαλκανίων.
Το υπερφυσικό κρύβεται στην λατρεία των οικογενειών της περιοχής,
αλλά πατάει και στο ιδιοκτησιακό καθεστώς ενος αγροτόσπιτου,
που είναι το μήλο της έριδος και της επιβίωσης.
Παρά τον χαμηλό προυπολογισμό της η ταινία σιγά σιγά βγάζει
άσσους απο το μανίκι, απο την ατμόσφαιρα, την περιέργεια του
θεατή για τον εξέλιξη, τον Andrew Howard (ρεσιτάλ ερμηνείας!),
την πανάρχαιη αλληγορία της σύγκρουσης των δύο αδελφών,
και το υπερφυσικό με την αποπληρωμή του..
Δεν απευθύνεται στους φίλους της δράσης, το film είνα αργής
καύσης και βυθίζει τον θεατή στο σκοτάδι του, με την βοήθεια
του αποτελεσματικού soundrack με medieval στοιχεία..
Last edited by a moderator:
Δημοκηδής
Μέλος Σωματείου
- 23 June 2006
- 10,338
οι Διχασμένοι είναι σπουδαία ταινία, από τις περιπτώσεις που everything fits into place ... με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται αριστουργήματα, όταν κάτσει δηλαδή, ακόμη και από ήσσονος σημασίας δημιουργούς, πόσο μάλλον που ο Κρόνεμπεργκ σίγουρα δεν είναι τέτοιος ....
Kωστα, μαλλον πρεπει να την ξαναδεις την ταινια γιατι ή δεν την θυμασαι ή δεν την προσεξες καλα.
Απο τη σχεση και τους διαλογους του Μαινα με το φιλο του που μεσολαβει αναμεσα σε αυτον και τους "δανειστες" του, ειναι ξεκαθαρο οτι στο παρελθον και ο χαρακτηρας του Μαινα γκαγκστερακος ηταν.
Απλα επιασε λεφτα απο τις παρανομιες που εκαναν και τα εριξε σε νομιμη δουλεια.
Ο χαρακτηρας του Μουρικη στο Μικρο Ψαρι ειναι εξισου κοντα στον φυσιολογικο, καθημερινο ανθρωπο.
Τωρα για να σου γυρισω το ερωτημα (σε σενα και τον Κωστα), ηταν φυσιολογικος καθημερινος ανθρωπος ο Αντρει Ρουμπλιοφ, ή ο φιλοσοφος της Θυσιας, ή ο ποιητης της Νοσταλγιας?
Παιδες, αν θελουμε να κατακρινουμε κατι, να το κανουμε με συνεπη κριτηρια, που τα εχουμε πρωτα εφαρμοσει σε αυτο που μας αρεσει.
Οχι με δυο μετρα και δυο σταθμα.
Αν θελετε ταινιες για τον απλο, καθημερινο ανθρωπο, να σταματησετε να βλεπετε Ταρκοφσκι, γιατι οι παραπανω καθε αλλο παρα απλοι καθημερινοι ανθρωποι ειναι.
Πρεπει να καταλαβετε οτι οπως εσεις θελετε να βλεπετε ηρωικους, βαθυστοχαστους (λεμε τωρα) και εξευγενισμενους πρωταγωνιστες, ετσι καποιοι θελουμε να βλεπουμε και την αλλη οψη του νομισματος.
Τους αντιηρωες, τους καταραμενους, τους ηθικα αμφιταλαντευομενους.
Haagenti
AVClub Fanatic
Έχω γράψει πριν καμια 15αριά χρόνια εδώ μέσα ότι έχουμε το πιο εγωκεντρικό σινεμά της Ευρώπης αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι "περιθωριακές", εντός πολλών εισαγωγικών ταινίες δεν είναι καλές, το αντίθετο θα έλεγα μάλιστα.
Μπορεί να είναι καλές, αλλά είναι σχεδόν οι μόνες που γυρίζονται στην Ελλάδα, το "περιθώριο" ουσιαστικά μονοπωλεί τη θεματολογία.
Μπορεί, (πάνε και 10 χρόνια που την είδα), αλλά τουλάχιστον ήταν κάτι κατανοητό, ψυχολογικά προσιτό. Στην τελική μιλάμε για αστυνομική ταινία, αλλά ο χαρακτήρας του Μάινα ήταν τέτοιος που τον καταλαβαίνεις, λες "ναι, θα μπορούσα κι εγώ να βρεθώ σε αυτή τη θέση και να αντιδράσω έτσι". Να προσθέσω και το Έτερος Εγώ, που αν και θρίλερ με πολλές επιρροές απο Φίντσερ, Σιωπή των Αμνών κλπ. τουλάχιστον πραγματεύεται ένα κοινωνικό φαινόμενο της Ελλάδας, που όλοι το ζούμε, δυστυχώς.
χαχαχα, κοιτα να δεις τι μου ηρθε να προτεινω, τωρα που λεμε για ελληνικα
Απο τον αγαπημενο Τονι Γκατλιφ, του Gadjo Dilo.
Tαινια με ψυχη!!!
Απο τον αγαπημενο Τονι Γκατλιφ, του Gadjo Dilo.
Tαινια με ψυχη!!!
Άμα οι mainstream ταινίες είναι σαν το safe sex και άλλα συναφή ας μείνουμε στα περιθωριακά καλύτερα.