Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

[auteur]

Χαχαχα
Ευχαριστώ για την απόλυτη ακρίβεια!
Θα το δω μετά το φεστιβαλ.

Καλό απόγευμα

 

[Stellios papa]

Σιγκαπουριανη εργαρα
μια αρρωστημενη φωτογραφια ενος φλερτ με τον θανατο
κλειστοφοβικο δραμα που δεν θα αρεσει καθολου στον Οσκαρ Γκαρθια
και στους φιλους των Οσκαρικων παραμυθιων

βγαινει το λινκ και οχι η φωτο
γιατι κατι αλλαξε ?

 

[auteur]

Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Σιγκαπουριανη εργαρα
μια αρρωστημενη φωτογραφια ενος φλερτ με τον θανατο
κλειστοφοβικο δραμα που δεν θα αρεσει καθολου στον Οσκαρ Γκαρθια
και στους φιλους των Οσκαρικων παραμυθιων
https://goo.gl/images/k98mSE

βγαινει το λινκ και οχι η φωτο
γιατι κατι αλλαξε ?

Που το ειδες;
Κινηματογραφο;

 

[Stellios papa]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Που το ειδες;
Κινηματογραφο;

οχι

 

[FINIX]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

οχι

Κανεις και τετοια?
η φρυνη φταιει..

 

[auteur]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

οχι

το άκουσες στο ραδιόφωνο;

 

[FINIX]

ειδα τον πορτοφολα χτες του Μπρεσον,μου αρεσε με την εννοια οτι το ειδα αβιαστα χωρις να δυσφορω καπου,μου αρεσε επισης αυτη η απλοτητα,τα μονιμως κοντινα πλανα,η σχεδον χορογραφια των χεριων που κλεβουν πορτοφολια,δεν με ξενισε η αμηχανια στην ερμηνεια του πρωταγωνιστη,βεβαια μεγαλωμενος με τον "πολυπλοκο' ευρωπαικο και αμερικανικο σινεμα δεν μου ειναι ευκολο να "αποδικωποιησω" το μινιλιμαλιστικο σινεμα του Μπρεσον,το σιγουρο ειναι οτι αυτο το σινεμα κανει τον θεατη πιο δημιουργικο με την εννοια οτι οι αλλοι γεμιζουν μια κολλα χαρτι με μπολικη πληροφορια και δεν αφηνουν πολλα περιθωρια στον θεατη να σκεφτει παραπερα,ενω ο Μπρεσον γραφει σε αυτην την κολλα λιγα και καλα κατι σαν εναυσμα και αφηνει να συμπληρωσει ο θεατης..
Ο Μπρεσον ειναι τελειομανης απ οτι βλεπω και απ οτι διαβαζω και μεγαλος εραστης του κινηματογραφου,τοσο μεγαλος που θελει και θετει το δικο του σινεμα ως αυτονομη τεχνη,προσπαθει να αποφυγει με την σκηνοθεσια του τα δανεια απο την λογοτεχνια,το θεατρο,την φωτογραφια,βαζει στο προσκηνιο την κινουμενη εικονα και τον ηχο και αφηνει σε δευτερη μοιρα την υποκριτικη,την πολυπλοκη αφηγηση,την σκηνογραφια,την φωτογραφια.
Ηθελα να ρωτησω τα κοντινα πλανα και η επιλογη ερασιτεχνων ηθοποιων εχει να κανει με το οτι θελει να αποφυγει τα θεατρικα "δανεια"?
μπορει να πει καποιος μα τα γκροπλαν παραπαμπουν στο θεατρο,χμ ποτε σε ενα θεατρο ακομα και εαν καθομαστε στις μπροστινες θεσεις δεν βλεπουμε τοσο κοντα τους ηθοποιους..
φανταζομαι επισης η επιλογη ερασιτεχνων εχει να κανει οτι δεν θελει τον ηθοποιο να μπει μπροστα απο την ταινια,να ειναι πιο σημαντικος απ αυτην, οπως γινεται κατα κορον στον αμερικανικο και οχι μονο κινηματογραφο,αλλα τον χρησιμοποιει ως απλο "εργαλειο"...
το σιγουρο ειναι οτι θελω να δω και αλλες ταινιες του,ελπιζω να βρω..

 

[Gal'en]

Δες οπωσδηποτε και αυτο
http://www.imdb.com/title/tt0049902/?ref_=nm_knf_t4

 

[FINIX]

thanks..

 

[auteur]

Είναι από τις λίγες φορές που συμφωνώ με τον κύριο Γάλεν αλλά.

Κύριε finix αφού αρχίσατε το bresson, μπορείτε να παρακολουθήσετε αυτό που προτείνει ο κ Γάλεν αλλά αν είναι να δείτε μόνο μια ταινία του ακόμα, αυτή ας είναι ένα από τα μεγαλύτερο επίτευγμα του κινηματογράφου..
Το au hazard Balthazar

Ναι ο bresson κοιτούσε την ολοτητα, αν αφαιρέσεις έστω και μια φωτογραφία από ένα έργο του καταρρέει όλο. Αυτό ήθελε να πετύχει. Ο ήχος έχει ιδιαίτερη σημασία σε όλα τα έργα του καθώς. Και έχει μια μεταφυσική δύναμη το έργο του, ιδιαίτερα το au hazard έχει κάποιες σκηνές που σου κόβουν την ανάσα με την Αισθαντικοτητα τους σαν να έρχονται από τηξ αρχή του χρόνου.

 

[auteur]

ειδα τον πορτοφολα χτες του Μπρεσον,μου αρεσε με την εννοια οτι το ειδα αβιαστα χωρις να δυσφορω καπου,μου αρεσε επισης αυτη η απλοτητα,τα μονιμως κοντινα πλανα,η σχεδον χορογραφια των χεριων που κλεβουν πορτοφολια,δεν με ξενισε η αμηχανια στην ερμηνεια του πρωταγωνιστη,βεβαια μεγαλωμενος με τον "πολυπλοκο' ευρωπαικο και αμερικανικο σινεμα δεν μου ειναι ευκολο να "αποδικωποιησω" το μινιλιμαλιστικο σινεμα του Μπρεσον,το σιγουρο ειναι οτι αυτο το σινεμα κανει τον θεατη πιο δημιουργικο με την εννοια οτι οι αλλοι γεμιζουν μια κολλα χαρτι με μπολικη πληροφορια και δεν αφηνουν πολλα περιθωρια στον θεατη να σκεφτει παραπερα,ενω ο Μπρεσον γραφει σε αυτην την κολλα λιγα και καλα κατι σαν εναυσμα και αφηνει να συμπληρωσει ο θεατης..
Ο Μπρεσον ειναι τελειομανης απ οτι βλεπω και απ οτι διαβαζω και μεγαλος εραστης του κινηματογραφου,τοσο μεγαλος που θελει και θετει το δικο του σινεμα ως αυτονομη τεχνη,προσπαθει να αποφυγει με την σκηνοθεσια του τα δανεια απο την λογοτεχνια,το θεατρο,την φωτογραφια,βαζει στο προσκηνιο την κινουμενη εικονα και τον ηχο και αφηνει σε δευτερη μοιρα την υποκριτικη,την πολυπλοκη αφηγηση,την σκηνογραφια,την φωτογραφια.
Ηθελα να ρωτησω τα κοντινα πλανα και η επιλογη ερασιτεχνων ηθοποιων εχει να κανει με το οτι θελει να αποφυγει τα θεατρικα "δανεια"?
μπορει να πει καποιος μα τα γκροπλαν παραπαμπουν στο θεατρο,χμ ποτε σε ενα θεατρο ακομα και εαν καθομαστε στις μπροστινες θεσεις δεν βλεπουμε τοσο κοντα τους ηθοποιους..
φανταζομαι επισης η επιλογη ερασιτεχνων εχει να κανει οτι δεν θελει τον ηθοποιο να μπει μπροστα απο την ταινια,να ειναι πιο σημαντικος απ αυτην, οπως γινεται κατα κορον στον αμερικανικο και οχι μονο κινηματογραφο,αλλα τον χρησιμοποιει ως απλο "εργαλειο"...
το σιγουρο ειναι οτι θελω να δω και αλλες ταινιες του,ελπιζω να βρω..

Το pickpocket στο προτεινα γιατί κατα μια εννοια, εχει ίδια αναζήτηση με το certain woman.
Η ραντσίερισα όλη την ζώη της αναμενει να αγαπήσει και να αγαπηθεί, ο Michel στο pickpocket χάνεται και φυλακίζεται (κυριολεκτικά και μεταφορικά) μεσα στην υλικότητα του κόσμου και μόνο στο τέλος βρίσκει, κατα μία έννοια, τον ευατό του μέσα απο την Jeanne.

Οπως θα διαπιστώσεις, αν διαβάζεις την σελίδα του στην wikipedia παρακάτω, ειναι όλα ανοιχτα και δεν δίνει σαφές απαντήσεις. Οποτε το παραπάνω ειναι μια συγκεκριμένη δική μου αντίληψη η οποία μπορει να άλλαξει την επόμενη φορά που θα ξαναδώ τις ταινίες του. Ετσι οι ταινίες του, αποκτούν μια πολυσημία και διαχρονικότητα, αν μπορεί να υπάρξει κάτι τετοιο στην τέχνη.

O Bressοn δεν χρησιμοποιεί σύμβολα για να τον αποδικοποιήσεις. Η προσέγγιση του ειναι άκρως αισθαντική.
αν θέλεις να γνωρισεις την μπρεσονική αισθητική, θα σου πρότεινα το Notes on the Cinematographer υπάρχει μεταφρασμενο στα ελληνικα.
αν και είναι σημειώσεις για τον κινηματογράφο, οπου με την πρώτη ματιά, νομίζεις οτι απευθυνεται αποκλειστικά στους κινηματογραφιστές, ειναι ουσιαστικά μια βαθιά φιλοσοφική αναζήτηση

In a British Film Institute poll, Notes on the Cinematographer was ranked the second greatest book about film
αναρωτίεμαι ποιο να ειναι το πρώτο;

Robert Bresson

There is the feeling that God is everywhere, and the more I live, the more I see that in nature, in the country. When I see a tree, I see that God exists. I try to catch and to convey the idea that we have a soul and that the soul is in contact with God. That's the first thing I want to get in my films.

Bresson's early artistic focus was to separate the language of cinema from that of the theater, which often relies heavily upon the actor's performance to drive the work. With his 'actor-model' technique, Bresson's actors were required to repeat multiple takes of each scene until all semblances of 'performance' were stripped away, leaving a stark effect that registers as both subtle and raw. This, as well as Bresson's restraint in musical scoring, would have a significant influence on minimalist cinema. In the academic journal CrossCurrents, Shmuel Ben-gad writes:[16]

There is a credibility in Bresson's models: They are like people we meet in life, more or less opaque creatures who speak, move, and gesture [...] Acting, on the other hand, no matter how naturalistic, actively deforms or invents by putting an overlay or filter over the person, presenting a simplification of a human being and not allowing the camera to capture the actor's human depths. Thus what Bresson sees as the essence of filmic art, the achievement of the creative transformation involved in all art through the interplay of images of real things, is destroyed by the artifice of acting. For Bresson, then, acting is, like mood music and expressive camera work, just one more way of deforming reality or inventing that has to be avoided.

Film critic Roger Ebert wrote that Bresson's directorial style resulted in films "of great passion: Because the actors didn't act out the emotions, the audience could internalize them.

His style can be detected through his use of sound, associating selected sounds with images or characters; paring dramatic form to its essentials by the spare use of music; and through his infamous 'actor-model' methods of directing his almost exclusively non-professional actors. He has influenced a number of other filmmakers, including Andrei Tarkovsky, Michael Haneke, Jim Jarmusch, the Dardenne brothers, Aki KaurismΓ ki, and Paul Schrader, whose book Transcendental Style in Film: Ozu, Bresson, Dreyer includes a detailed critical analysis. Andrei Tarkovsky[20] held Bresson in very high regard, noting him and Ingmar Bergman as his two favourite filmmakers, stating "I am only interested in the views of two people: one is called Bresson and one called Bergman".[21] In his book Sculpting in Time, Tarkovsky describes Bresson as "perhaps the only artist in cinema, who achieved the perfect fusion of the finished work with a concept theoretically formulated beforehand."

"In French cinema you have a father and a mother: the father is Bresson and the mother is Renoir, with Bresson representing the strictness of the law and Renoir warmth and generosity. All the better French cinema has and will have to connect to Bresson in some way."

 

[FINIX]

Ευχαριστουμε,παντως αυτο το απλανες βλεμμα του Μισελ δεν ξερω εαν ειναι επιτηδευμενο η ειναι επειδη ειναι ερασιτεχνης αλλα ταιριαζει γαντι στο "χασιμο" του ηρωα στις εμμονες του,χανει την πραγματικη ζωη που ειναι π.χ η μανα του η γυναικα που τον αγαπα,ολα τα μερη που πηγαινει ειναι ωραια στημενα απο τον Μπρεσον σαν φυλακες και στο τελος λυτρωνεται μεσα σε μια πραγματικη φυλακη,σαν να μας λεει οτι η καρδια οριοθετει την ελευθερια.

 

[Gal'en]

Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Ευχαριστουμε,παντως αυτο το απλανες βλεμμα του Μισελ δεν ξερω εαν ειναι επιτηδευμενο η ειναι επειδη ειναι ερασιτεχνης αλλα ταιριαζει γαντι στο "χασιμο" του ηρωα στις εμμονες του,χανει την πραγματικη ζωη που ειναι π.χ η μανα του η γυναικα που τον αγαπα,ολα τα μερη που πηγαινει ειναι ωραια στημενα απο τον Μπρεσον σαν φυλακες και στο τελος λυτρωνεται μεσα σε μια πραγματικη φυλακη,σαν να μας λεει οτι η καρδια οριοθετει την ελευθερια.

Φχαριστω ρε φιλε που μου ειπες το τελος για να μην εχω και αγωνια!
Τωρα θα το δω μονο για τα αισθαντικα του πλανα.

 

[superfly]

Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Φχαριστω ρε φιλε που μου ειπες το τελος για να μην εχω και αγωνια!
Τωρα θα το δω μονο για τα αισθαντικα του πλανα.

Και μονο για τη σκηνη που γυμναζει τα δαχτυλα του και εκπαιδευεται στο πως να γινει πιο ελαφροχερης εμενα μου φτανει....:worshippy:

 

[Gal'en]

Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Και μονο για τη σκηνη που γυμναζει τα δαχτυλα του και εκπαιδευεται στο πως να γινει πιο ελαφροχερης εμενα μου φτανει....:worshippy:

Μπραβο, τωρα που ξερω το τελος, μονο η αρχη και η μεση μου μενουν.
Πειτε τα κι αυτα να μην κουραζομαι...:grandpa:

 

[superfly]

Τεμπελαρε....

 

[auteur]

Ευχαριστουμε,παντως αυτο το απλανες βλεμμα του Μισελ δεν ξερω εαν ειναι επιτηδευμενο η ειναι επειδη ειναι ερασιτεχνης αλλα ταιριαζει γαντι στο "χασιμο" του ηρωα στις εμμονες του,χανει την πραγματικη ζωη που ειναι π.χ η μανα του η γυναικα που τον αγαπα,ολα τα μερη που πηγαινει ειναι ωραια στημενα απο τον Μπρεσον σαν φυλακες και στο τελος λυτρωνεται μεσα σε μια πραγματικη φυλακη,σαν να μας λεει οτι η καρδια οριοθετει την ελευθερια.

Έχουμε χαλάσει όμως την ταινία για τον αξιότιμο κύριο Γάλεν, που, που και που, ξεχνιέται και βλέπει και τίποτα της Προκόπης


Ελπιζω να μην διαβάζει..

 

[auteur]

Re: Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Φχαριστω ρε φιλε που μου ειπες το τελος για να μην εχω και αγωνια!
Τωρα θα το δω μονο για τα αισθαντικα του πλανα.

Αυτά είναι η Μεγάλη Τέχνη.

Λογιστή

 

[FINIX]

Re: Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Φχαριστω ρε φιλε που μου ειπες το τελος για να μην εχω και αγωνια!
Τωρα θα το δω μονο για τα αισθαντικα του πλανα.

την εκανα την λαλακια μου, χιλια συγνωμη,γ@μω τα σποιλερ μου

 

[Gal'en]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

την εκανα την λαλακια μου, χιλια συγνωμη,γ@μω τα σποιλερ μου

Δεν πειραζει ρε φιλε.
Εξαλλου δεν ειμαι και κανενας εκδικητικος...να σου πω ολα τα τελη που δε θα εχεις δει.

Spoiler

https://www.youtube.com/watch?v=pfKrKtSFAUc