Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο
- Thread starter Stellios papa
- Start date
πω πω κόλλημα με τον Λανθιμο !!
Μας αρέσουν οι γαιδαροι, ειδικά οι ώριμοι, που έχουν δει πολλά τα ματάκια τους
Μας αρέσουν οι γαιδαροι, ειδικά οι ώριμοι, που έχουν δει πολλά τα ματάκια τους
Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο
ο γαιδαρος ? :nounder:
ειδος προς εξαφανιση
ελα σε πειραζω καλουτσικη ταινια ηταν
βρε ο Λανθιμος εχει μελλον !πω πω κόλλημα με τον Λανθιμο !!
Μας αρέσουν οι γαιδαροι, ειδικά οι ώριμοι, που έχουν δει πολλά τα ματάκια τους
ο γαιδαρος ? :nounder:
ειδος προς εξαφανιση
ελα σε πειραζω καλουτσικη ταινια ηταν
Ο Λανθιμος έχει μέλλον οικονομικό.
Έμαθε κολύμπι στα ρηχά νερά της Αγγλίας και έστρωσε τον δρόμο για τα βαθιά νερά του Hollywood. Σαν δημιουργός δεν γνωρίζω αν έχει μέλλον, θα δείξει.
Έμαθε κολύμπι στα ρηχά νερά της Αγγλίας και έστρωσε τον δρόμο για τα βαθιά νερά του Hollywood. Σαν δημιουργός δεν γνωρίζω αν έχει μέλλον, θα δείξει.
Canadian filmmaker and actor Connor Jessup first encountered the mind-altering visions of Thai director Apichatpong Weerasethakul when he was a teenager, and he’s been hooked ever since. With performances in television shows like the Emmy-nominated American Crime and the Steven Spielbergβproduced Falling Skies already under his belt, the twenty-three-year-old Jessup has recently begun to turn his attention behind the camera, making films that demonstrate the profound influence Apichatpong’s ethereal style has had on him while also establishing his own formidable talents as a writer, director, and editor. His short films, Boy (2015) and Lira’s Forest (2017)βthe latter of which premiered at the Toronto International Film Festival last yearβare metaphysical meditations marked by an acute sensitivity to the natural world and a rich interplay of sound and image.
When did you first come across Apichatpong’s work, and what did it feel like to watch one of his films?
The first one I saw was Tropical Malady, when I was fifteen or sixteen. Uncle Boonmee [Who Can Recall His Past Lives] (2010) had just won the Palme d’Or at Cannes, so there was a lot of attention on him. I found the first movie of his that I could get my hands on. I’ve had this experience now with all of his films, to one degree or another, and it repeats itself every time, but the first time is something special: this feeling of being overwhelmed but also loved. If you compare his work to that of someone like Tsai Ming-liang, you see there is no austerity in what Joe does. It’s very minimal, very oblique, very warm, and there is this mix of having no idea what’s going on with this feeling of it being a friend who is doing this to me.
Has the experience of absorbing his films emotionally before you try to interpret them informed the way you think about making your own work?
When you grow up with the American way of thinking about movies, it’s kind of ingrained in you that there’s a certain amount of narrative, emotional, and physical logic that has to apply to filmmaking. There’s also an image of control. This idealization of people like Stanley Kubrick or David Fincherβwhether they’re true or not, there are these mythic images of men who exert almost mathematical control over everything they make. But with someone like Joe, when you watch his movies, at least the last five or six, you realize this impression of total control is an illusion. You realize that they’re not these intricately created puzzles that have been prefabricated. But the impression of precision comes with how relentlessly honest he is with his own instincts.
https://www.criterion.com/current/p...ns-connor-jessup-on-apichatpong-weerasethakul
Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε περισσότερο με τον "πιτσιρικά".
πρεπει να τελειώνουμε με τις "διάννοιες" τις "ιδιοφυίες" τα ιερά τέρατα και τις αγιοποιήσεις.
ειδα πρόσφατα ενα doc (filmworker) για την "ιδιοφυία" Kubrick και σχεδόν τον μίσησα.. πάνω απο 20 φορές ακούσαμε οτι ηταν ιδιοφυία, μια ιδιοφυία η οποια δεν μπορούσε ομως να βρει τρόπο να πάρει αυτο που ηθελε απο τους ηθοποιοις και τους χτυπουσε και τους εβαζε να ξαναπαίξουν την σκηνη 100 φορες
μέγας εκμεταλλευτής, τσιγκούνης και απάνθρωπος και ας εχει κάνει μια απο τις αγαπημένες μου ταινίες το 2001.
O Kubrick εβγαλε μερικα μυρια και αφησε τα @ του στον Λίον Βιτάλι..
πρόσφατα ειδα και το Full metal jacket που καλλιτεχνικά ηταν κάτω του μετρίου και στις μέρες μας μοιαζει παρωχημένο,
παρόλο την εξαιρετική σημειολογία του πρώτου μέρους.
When did you first come across Apichatpong’s work, and what did it feel like to watch one of his films?
The first one I saw was Tropical Malady, when I was fifteen or sixteen. Uncle Boonmee [Who Can Recall His Past Lives] (2010) had just won the Palme d’Or at Cannes, so there was a lot of attention on him. I found the first movie of his that I could get my hands on. I’ve had this experience now with all of his films, to one degree or another, and it repeats itself every time, but the first time is something special: this feeling of being overwhelmed but also loved. If you compare his work to that of someone like Tsai Ming-liang, you see there is no austerity in what Joe does. It’s very minimal, very oblique, very warm, and there is this mix of having no idea what’s going on with this feeling of it being a friend who is doing this to me.
Has the experience of absorbing his films emotionally before you try to interpret them informed the way you think about making your own work?
When you grow up with the American way of thinking about movies, it’s kind of ingrained in you that there’s a certain amount of narrative, emotional, and physical logic that has to apply to filmmaking. There’s also an image of control. This idealization of people like Stanley Kubrick or David Fincherβwhether they’re true or not, there are these mythic images of men who exert almost mathematical control over everything they make. But with someone like Joe, when you watch his movies, at least the last five or six, you realize this impression of total control is an illusion. You realize that they’re not these intricately created puzzles that have been prefabricated. But the impression of precision comes with how relentlessly honest he is with his own instincts.
https://www.criterion.com/current/p...ns-connor-jessup-on-apichatpong-weerasethakul
Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε περισσότερο με τον "πιτσιρικά".
πρεπει να τελειώνουμε με τις "διάννοιες" τις "ιδιοφυίες" τα ιερά τέρατα και τις αγιοποιήσεις.
ειδα πρόσφατα ενα doc (filmworker) για την "ιδιοφυία" Kubrick και σχεδόν τον μίσησα.. πάνω απο 20 φορές ακούσαμε οτι ηταν ιδιοφυία, μια ιδιοφυία η οποια δεν μπορούσε ομως να βρει τρόπο να πάρει αυτο που ηθελε απο τους ηθοποιοις και τους χτυπουσε και τους εβαζε να ξαναπαίξουν την σκηνη 100 φορες
μέγας εκμεταλλευτής, τσιγκούνης και απάνθρωπος και ας εχει κάνει μια απο τις αγαπημένες μου ταινίες το 2001.
O Kubrick εβγαλε μερικα μυρια και αφησε τα @ του στον Λίον Βιτάλι..
πρόσφατα ειδα και το Full metal jacket που καλλιτεχνικά ηταν κάτω του μετρίου και στις μέρες μας μοιαζει παρωχημένο,
παρόλο την εξαιρετική σημειολογία του πρώτου μέρους.
Last edited:
Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε περισσότερο με τον "πιτσιρικά".
πρεπει να τελειώνουμε με τις "διάννοιες" τις "ιδιοφυίες" τα ιερά τέρατα και τις αγιοποιήσεις.
ειδα πρόσφατα ενα doc (filmworker) για την "ιδιοφυία" Kubrick και σχεδόν τον μίσησα.. πάνω απο 20 φορές ακούσαμε οτι ηταν ιδιοφυία, μια ιδιοφυία η οποια δεν μπορούσε ομως να βρει τρόπο να πάρει αυτο που ηθελε απο τους ηθοποιοις και τους χτυπουσε και τους εβαζε να ξαναπαίξουν την σκηνη 100 φορες
μέγας εκμεταλλευτής, τσιγκούνης και απάνθρωπος και ας εχει κάνει μια απο τις αγαπημένες μου ταινίες το 2001.
O Kubrick εβγαλε μερικα μυρια και αφησε τα @ του στον [FONT=&]Λίον Βιτάλι..[/FONT]
πρόσφατα ειδα και το Full metal jacket που καλλιτεχνικά ηταν κάτω του μετρίου και στις μέρες μας μοιαζει παρωχημένο,
παρόλο την εξαιρετική σημειολογία του πρώτου μέρους.
Mια χαρά είχε βρει τον τρόπο να βγάζει καλές ερμηνείες, μόλις τον περιέγραψες: Τους έβαζε να παίζουν 100 φορές την ίδια σκηνή! Και όποιος αντέξει...Και ναι, ο Kubrick ήταν ιδιοφυΐα, επειδή το αμφισβητεί ένας ηθοποιός που δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του, που παίζει σε ταινίες ενός μπάρμπα απο την Ταϊλάνδη που δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του, δε θα ξεχάσουμε ότι ξέραμε. Αν εσύ τον κρίνεις απο την πιό αποτυχημένη ταινία του, το Eyes Wide Shut και ξεχνάς ή δεν έχεις δει Οδύσσεια, Λάμψη και Κουρδιστό Πορτοκάλι, ε τι να πω...
Δεν γνωρίζω αν διαβάσες προσεκτικά τι έγραψα. Πολλά από αυτά που γράφεις θα καταλάβεις ότι δεν στέκουν.
Τι σχέση έχει αν κάποιος είναι γνωστός ή άγνωστος για την αξία του; αλλά πέρα από αυτό, το κείμενο δεν είναι για το ότι ο πιτσιρικάς ή ο apichatpong είναι καλύτερος από τον Kubrick.
Όλη η ζήτηση συνοψίζεται σε αυτό..
"δε θα ξεχάσουμε ότι ξέραμε."
Για να μπορέσουμε να απολαύσουμε έναν δημιουργο πέρα από αυτό που μας έμαθαν κυρίως ο Δυτικός πολιτισμός, θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι μάθαμε, γιατί απλά δεν ξέραμε/ξέρουμε τίποτα.. Πόσο μάλλον για μια μορφή τέχνης που είναι ακόμα στα σπάργανα της με μόλις 100+ χρόνια ζωής.
Στον δυτικό πολιτισμό έχει δωθεί πολύ ιδιαίτερη σημασία στην ευφυΐα λες και από μόνη της δημιουργεί τέχνη, είναι ηθική με συναίσθημα και ενσυναισθήση ή ανάγεται σε φιλοσοφική σκέψη. Ο διαχωρισμός αυτός είναι άκρως καπιταλιστικος και απάνθρωπος με την έννοια οτι ευφυείς ή λιγότερο, γεννιέσαι. Και για να εξουσιάζεις πρέπει να υπάρχουν και αυτοί που θέλουν να είναι εξουσίαζομενοι, που δεν μπορούν να πάρουν τις ευθύνες τους και εφευρίσκουν προφήτες, ιερά τέρατα κ.α. για να απαλλαγούν από τις ευθύνες και έννοιες αλλά και λόγο φόβου, του χάους που επικρατεί γύρω και μέσα μας αλλά και του θανάτου.
Τι σχέση έχει αν κάποιος είναι γνωστός ή άγνωστος για την αξία του; αλλά πέρα από αυτό, το κείμενο δεν είναι για το ότι ο πιτσιρικάς ή ο apichatpong είναι καλύτερος από τον Kubrick.
Όλη η ζήτηση συνοψίζεται σε αυτό..
"δε θα ξεχάσουμε ότι ξέραμε."
Για να μπορέσουμε να απολαύσουμε έναν δημιουργο πέρα από αυτό που μας έμαθαν κυρίως ο Δυτικός πολιτισμός, θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι μάθαμε, γιατί απλά δεν ξέραμε/ξέρουμε τίποτα.. Πόσο μάλλον για μια μορφή τέχνης που είναι ακόμα στα σπάργανα της με μόλις 100+ χρόνια ζωής.
Στον δυτικό πολιτισμό έχει δωθεί πολύ ιδιαίτερη σημασία στην ευφυΐα λες και από μόνη της δημιουργεί τέχνη, είναι ηθική με συναίσθημα και ενσυναισθήση ή ανάγεται σε φιλοσοφική σκέψη. Ο διαχωρισμός αυτός είναι άκρως καπιταλιστικος και απάνθρωπος με την έννοια οτι ευφυείς ή λιγότερο, γεννιέσαι. Και για να εξουσιάζεις πρέπει να υπάρχουν και αυτοί που θέλουν να είναι εξουσίαζομενοι, που δεν μπορούν να πάρουν τις ευθύνες τους και εφευρίσκουν προφήτες, ιερά τέρατα κ.α. για να απαλλαγούν από τις ευθύνες και έννοιες αλλά και λόγο φόβου, του χάους που επικρατεί γύρω και μέσα μας αλλά και του θανάτου.
Last edited:
αστα να πανε φιλε
μπυρες και σκονη ειπαμε
αυτα ειναι
και μετα ολα τα αλλα ειναι μικρα
μια δευτερη θεαση
αν και δεν το συνηθιζω
ε τι λεμε τωρα !!!
που εισαι βρε auteur
σιγα και ταπεινα
Wake in Fright
μπυρες και σκονη ειπαμε
αυτα ειναι
και μετα ολα τα αλλα ειναι μικρα
μια δευτερη θεαση
αν και δεν το συνηθιζω
ε τι λεμε τωρα !!!
που εισαι βρε auteur
σιγα και ταπεινα
Wake in Fright
Last edited:
Ταινίαρα.. Το wake up in fright.
Σκόνη, μπύρες, ιδρώτας και τυποποίηση.
Νομίζω το είχα αναφέρει πριν 2-3 χρόνια.
......
The Hit
https://www.imdb.com/title/tt0087414/
Ισως τότε σας φάνηκε καλύτερο λόγο εποχής.. Πλέον, ενα παρωχημένο road film με ελάχιστες καλές στιγμές. Άσκοπες λήψεις, αστείους διαλόγους, άθλια ηθοποιία. Αυτός ο Frears δεν... Θα δω όμως και το
My Beautiful Laundrette
https://www.imdb.com/title/tt0091578/
Όπως και
Prick Up Your Ears
https://www.imdb.com/title/tt0093776/
Που αναφέρθηκαν και είναι ο λόγος που έπιασα τον Frears.
Ειχα δει παλιότερα tamara drewe
Χάλια μαύρα..
Σκόνη, μπύρες, ιδρώτας και τυποποίηση.
Νομίζω το είχα αναφέρει πριν 2-3 χρόνια.
......
The Hit
https://www.imdb.com/title/tt0087414/
Ισως τότε σας φάνηκε καλύτερο λόγο εποχής.. Πλέον, ενα παρωχημένο road film με ελάχιστες καλές στιγμές. Άσκοπες λήψεις, αστείους διαλόγους, άθλια ηθοποιία. Αυτός ο Frears δεν... Θα δω όμως και το
My Beautiful Laundrette
https://www.imdb.com/title/tt0091578/
Όπως και
Prick Up Your Ears
https://www.imdb.com/title/tt0093776/
Που αναφέρθηκαν και είναι ο λόγος που έπιασα τον Frears.
Ειχα δει παλιότερα tamara drewe
Χάλια μαύρα..
Last edited:
Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο
Να τα αφήσω στο 8;
θα σε βάλουμε τιμωρία να δεις το the act of killing.
Δες τουλάχιστον τις παραλίες της Varda. Αν δεν σου αρέσει πολύ θα σου κάνω δώρο ενα bluray.
Να τα αφήσω στο 8;
θα σε βάλουμε τιμωρία να δεις το the act of killing.
Δες τουλάχιστον τις παραλίες της Varda. Αν δεν σου αρέσει πολύ θα σου κάνω δώρο ενα bluray.
teddy743
Supreme Member
Δεν το έχω δει.
Το βάζω εδώ λόγο Ταρκοφσκι
https://youtu.be/JKsVsEXZXe8
Δισκαρα το async!
Κρίμα που έχασα το doc για τον
Ryuichi Sakamoto: Coda
https://www.imdb.com/title/tt6578572/
He argued that in "the last 100 years, only a few organizations have dominated the music world and ripped off both fans and creators" and that "with the internet we are going back to having tribal attitudes towards music."
Από τους ελάχιστους μοντέρνους συνθέτες στις μέρες μας. Το Hollywood ακόμα δίνει δουλειές στους κλασικούς ορχηστρικούς δεινόσαυρους. If it works don't fix it. Σιγά που θα ρισκάρουν.. 60 χρόνια τα ίδια, με άλλους ηθοποιούς και κοστούμια..
Το βάζω εδώ λόγο Ταρκοφσκι
https://youtu.be/JKsVsEXZXe8
Δισκαρα το async!
Κρίμα που έχασα το doc για τον
Ryuichi Sakamoto: Coda
https://www.imdb.com/title/tt6578572/
He argued that in "the last 100 years, only a few organizations have dominated the music world and ripped off both fans and creators" and that "with the internet we are going back to having tribal attitudes towards music."
Από τους ελάχιστους μοντέρνους συνθέτες στις μέρες μας. Το Hollywood ακόμα δίνει δουλειές στους κλασικούς ορχηστρικούς δεινόσαυρους. If it works don't fix it. Σιγά που θα ρισκάρουν.. 60 χρόνια τα ίδια, με άλλους ηθοποιούς και κοστούμια..
Last edited:
teddy743
Supreme Member
ΟΙ ασιατικοί πολιτισμοί ανέκαθεν αδιαφορούσαν για το δημιουργό ως άτομο, όχι μονο για τον καλλιτέχνη αλλα και για τον επιστήμονα/εφευρέτη. Κανεις δεν ενδιαφέρθηκε να καταγράψει το όνομα του ανθρώπου που efivre το χαρτί η την πυξίδα, όλοι όμως ξέρουμε ποιος ανακάλυψε το τηλεσκόπιο. Τώρα μας λένε ότι και ο ρόλος του σκηνοθέτη είναι υπερτιμημένος και καλά θα κάνει να μην έχει τόσο εμφανή ρολο. Ευχαριστώ, δε θα πάρω.
teddy743
Supreme Member
Re: Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο
Τώρα που το λες και συ και έχει δυο ψήφους ίσως του δώσει ευκαιρία. Εμένα δεν μ'ακούει...
Τώρα που το λες και συ και έχει δυο ψήφους ίσως του δώσει ευκαιρία. Εμένα δεν μ'ακούει...