teddy743
Supreme Member
Πωπω πολλά ωραία θα έχω να δω μέσα στις εορτές Τον Σαμπρόλ ούτε τον ξέρω ούτε έχω δει κάτι δικό του! Χίλια ευχαριστώ!
Πωπω πολλά ωραία θα έχω να δω μέσα στις εορτές Τον Σαμπρόλ ούτε τον ξέρω ούτε έχω δει κάτι δικό του! Χίλια ευχαριστώ!
Δυστυχώς γαλλικά δεν ξέρω τίποτα εκτός από τα soupe a l'oignon, tarte tatin και merci beaucoup.
Αγγλικά όμως καταλαβαίνω σαν την μητρική μου γλώσσα και δεν έχω πρόβλημα να πληρώσω για μια ταινία κακής ανάλυσης (αυτό με νοιάζει μόνο στην επιστημονική φαντασία που έχει εφέ) αν είναι καλή.
Θα ψάξω σήμερα για τον Rivette και τον Resnais μήπως βρω τίποτα. Επίσης πολύ μου άρεσαν κάτι παλιές ταινίες με τον Ζεραρ Ντεπαρντιε (όταν ήταν ακόμα λεπτός) αλλά δεν θυμάμαι τίτλους που να πάρει.
Α και μια που λέγεται νομίζω "όλα τα πρωινά του κόσμου" ή κάπως έτσι....με εκείνο τον τύπο που παιζει την βιόλα ντα γκάμπα και κλαίει......έπος!
Σε ευχαριστώ Cica!
* Μουσικη ερηνεια Jordi Savall τεραστειος μουσικος και γνωστης της εποχης της Astree Auvidis.
teddy γιατι προσβληθηκες για το ..οι σειρες δεν με αφορουν...για τον εαυτο του μιλουσε...
λοιπον ειδα χριστουγεννιατικα τον θανατο του ιερου ελαφιου (κραξτε ελευθερα)
για αλλα μια φορα εξαιρετικος Λανθιμος-Φιλιππου αλλα θα την τοποθετουσα ενα κλικ πιο κατω απο τα Κυνοδοντας,Αστακος γιατι με χαλασε καπως το τελευταιο τριτο της ταινιας ενω τα πρωτα 2/3 ηταν υπεροχα..στον Αστακο μου αρεσε το φιναλε εαν και πολλοι το βρηκαν το αδυναμο σημειο του...
στην συγκεκριμενη ο Λανθιμος φαινεται να αλλαζει την τεχνικη του κανοντας πειραματισμους χωρις να χανεται το υφος του,φαινομενικα η ταινια ειναι η πιο βατη σε σχεση με τις προηγουμενες,πιο νορμαλ διαλογοι πιο βατη γραμμικη αφηγηση,αλλα στην ουσια ειναι πιο "δυσκολη" με την εννοια του οτι βαζει τον θεατη να στοχαστει ακομα πιο πολυ,
οντας πιο ανοιχτη ερμηνιων απο τις προηγουμενες,τον θετει μπροστα σε εναν "καθρεφτη"και με αρκετα "τσιμπηματα" τον οδηγει να τοποθετηθει συμφωνα με τα δικα του πιστευω..
στις προηγουμενες καταπιανεται ξεκαθαρα μεσω της αλληγοριας με την οικογενειακη καταπιεση,με τις κοινωνικες κομφορμιστικες συμβασεις,εδω με την εννοια της θυσιας,της δικαιοσυνης,την "θρησκεια"και επιμερους με την πατριαρχια,με την διαρρηξη της "νοικοκυροσυνης"και την ανθρωπινη ιδιοτελεια σε κρισιμες καταστασεις...
Αρτιο τεχνικα το εργο με υπεροχα καδραρισματα,με σαφη αναφορα-φορο τιμη στον Κιουμπρικ με τα αργα ζουμαρισματα,ξεζουμαρισματα,ισως η Κιντμαν επιλεχθηκε ως συνδετικος κρικος...
ο κλασσικος ξυλινος λογος χωρις συναισθημα σημα κατατεθεν του σκηνοθετη υπαρχει και εδω σε πιο λιγες δοσεις,κατα την αποψη μου σατυριζει την ανθρωπινη μεμψιμοιρια και απαθεια σε διαφορες καταστασεις που ειναι εκτος των αλλων εντονο χαρακτηριστικο του συγχρονου τροπου ζωης,παραταυτα καταφερνει με τα κοντινα του πλανα και τις καλες ερμηνειες να αποδωσει υπεροχα συναισθηματικες καταστασεις π.χ τα πρωτα νεανικα σκιρτηματα,
καποιος σε ενα σαιτ εγραψε για την σκηνη που ο ενας πιτσιρικας ζηταει απο τον αλλον να του δειξει τις τριχες στις μασχαλες του και το κανει χωρις δευτερη σκεψη, οτι ειναι κλασσικη σκηνη που δεν γινεται στην κανονικη ζωη περαν του λανθιμικου κοσμου,αντιθετως εγω το βρηκα σαν μια πανεξυπνη αποδοση του αφιλτραριστου των σκεψεων και πραξεων της παιδικης αθωοτητας..
Η ταινια ξεκινα με αυτην την ιδιοτυπη σχεση του γιατρου με τον νεαρο που σε κανει να αναρωτιεσαι εαν ειναι απλα μια λανθμικη κατασταση χωρις επεξηγηση με αλληγορικη διαθεση,στην συνεχεια ομως ερχεται μια λογικοτατη εξηγηση που μετατρεπει την ταινια σε ενα σκοτεινο θριλερ που η αγωνια κορυφωνεται αριστοτεχνικα,αλλα παραλληλα κορυφωνεται και το λανθιμικο συμπαν με τον θεατη να τοποθετειται σε μην βολικη θεση μεχρι που το φιναλε γινεται καπως κοινοτυπο και τοσο περιπαικτικο που δεν του δινεις σημασια,
δεν ξερω γιατι το επελεξε, τον θεωρω εφυεστατο,δεν μπορω να φανταστω οτι κλεινει το ματι στους επικριτες του, το θεωρω πολυ εγωιστικο..
η τελευται σκηνη δε, μοιαζει με ταινια γουεστερν η Ταραντινο ,η συμφωνια εγινε και εμπλεκομενοι φευγουν χωρις κουβεντα και με αναλογες ματιες ,αναλογα με το τι εχασαν και κερδισαν η θελουν να κερδισουν στο μελλον,
οπως και να χει θεωρω τον Λανθιμο οαση στην ελληνικο χωρο αυτην την στιγμη ,που πρεπει να 'προστατευεται' σαν κορη γυμνου οφθαλμου,η σταμπα weird ειναι υποτιμιτικη γι αυτον με την εννοια οτι ειναι πολυ πιο πολλα πραγματα απο αυτο..
Superfly, να γραφεις πιο συχνα ρε παλιογαυρε...
αλλά γελάω με αστεία του Will Ferrel.....
@ Teddy
Πολυ καλη συλογη για μια αποψη του Γαλλικου κινηματογραφου...Eclectique που λεμε εδω δηλαδη εχει λιγο απο πολλα ειδη.
Tα εχω δει ολα νομιζω.
Ποια η γνωμη σου για την Χορωδία ; Εγω το λατρευω αυτο το φιλμακι. Και το Plein Soleil.... Εcole lui tout seul !
Eιδες σου μαθαινω Γαλλικα απ'έξω-απ'εξω χαχα
Θα μ'ενδιεφερε να καταλαβω πως διαλεγεις τις Γαλλικες ταινιες ... Στο Feeling ? Απο τις γνωμες στο Αμαζον ; Απο φιλους ; Διαβαζοντας το pitch ?
Eιναι η συνεπεια του να κανεις 2 δουλειες,φιλε...Δεν υπαρχει χρονος και οταν υπαρχει η κουραση ειναι τοση που δεν εχω ορεξη να πατησω το πληκτρολογιο.
Διαβαζω ομως.Ενα αλλο προβλημα ειναι οτι δεν προλαβαινω να δω τις ταινιες που θελω.Δεν εχω το μυαλο πολλες φορες.Οποτε τι να γραψω?
Διπλοθεσιτης πουλακι μου εεε?
Και γω φιλε.Για μενα εχει τη στοφα πολυ μεγαλου κωμικου,εχει την τρελλα και την αναρχια που πρεπει να εχεις στην κωμωδια.Απλα ειναι θυμα της εποχης του polliticaly correct που εχει καταντησει τις κωμωδιες...ρομαντικες κομεντι και εχει εξαφανισει τα καλα σεναρια.Γι'αυτο και παιζει μονο σε μαλακιες αφου μονο μαλακιες βγαινουν στην κωμωδια.
Εχεις, πολυ φοβαμαι, δικιο για την κωμωδια και ειναι παγκοσμιο το φαινομενο.
Ευτυχως που υπηρξε και ο Απατοου, γιατι αλλιως το μαγαζι θα ειχε ψιλοκατεβασει ρολα μετα τον Μπενινι.
Δυστυχως και τον Απατοου πολυ πεσμενο τον ειδα στο τελευταιο του...
Πλεον μονο κανενα ανεξαρτητο αμερικανικο ή κανενα αγνωστο μικρο βρετανικο τυχαινει να πετυχεις που και που να βγαζουν γελιο, αλλα ακομη και αυτα τα κυνηγας με το δικανο για να τα πετυχεις. Απο Γαλλικη και Ιταλικη κωμωδια δε με τραβαει πλεον τιποτα.
Finix, με καλυψες απολυτα για το Λανθιμο.
Το "Τα παιδιά της χορωδίας" το λάτρεψα γιατί με συγκίνησε. Αυτό όπως και τα plain soleil, bonjour tristesse και διάφορες άλλες μου τις ανέφερε ο πατέρας μου και η μάνα μου (είναι ιντελεκτουελ τύποι, κλασικάριοι, οπερόφιλοι, μουσειόφιλοι...the whole shabang, ...σαν τον auteur ένα πράμα...όπως ήταν φυσιολογικό εμείς σαν σωστοί απόγονοι μεγαλώσαμε ακούγοντας μεταλ και βλέποντας ρομποκοπ...ίσως και γιαυτό να τσίμπησα με το "δεν με αφορούν" του auter μιας και φράσεις όπως "τι ανοησίες είναι αυτά που βλέπετε/ακούτε" κτλ ακουγόντουσαν συχνά στο σπίτι μας. Όποτε πάω να τους δω τις Κυριακές για να φάμε ακολουθεί η κλασική συζήτηση "τι ακούσαμε και τι είδαμε αυτήν την εβδομάδα κτλ.
Εγώ συνήθως διαλέγω ταινίες με έναν τρόπο που θα με φτύσετε αν σας το πω αλλά θα το κάνω στο πνεύμα της εντιμότητας και ας φάω κράξιμο. Διαλέγω λοιπόν γαλλικές ταινίες σύμφωνα με το αν μου αρεσει η πρωταγωνίστρια
Πριν κράξετε αφήστε με να εξηγηθώ. Θεωρώ ότι οι γαλλίδες είναι οι πιο όμορφες γυναίκες του κόσμου χωρίς υπερβολή. Όχι μόνο επειδή ίσως έχουν την ομορφιά στο dna τους αλλά και επειδή έχουν επιλέξει εμφανισιακά να είναι απλές και φρεσκιες χωρίς make up και ρουχα, αξεσουαρ κτλ...πιο πολύ περιεχόμενο, λιγότερο περιτύλιγμα.
Ευτυχώς για μένα πολλές φορές οι γαλλιδες ηθοποιοί που μου αρέσουν τυχαίνει να είναι και μούσες κάποιον καλών σκηνοθετών και έτσι μπορώ και γω να μην φαίνομαι σαν άσχετος όταν μπαίνω σε αυτό το νήμα.
CIca ελπίζω να μην γκρέμισα την εικόνα μου στα ματια σου...![]()
Δουλευω στη μια δουλεια για να...πληρωνω την αλλη.Χεσε μεσα....
Ο Απατοου ειναι σε μονιμη κατηφορα,δεν του παει το καλουπι το mainstream,με τον Μπενινι δεν τρελαθηκα ποτε (οχι σαν κωμικο-ειναι εφυεστατος,αλλα με τις ταινιες του),οι Αγγλοι παλευουν αλλα ειναι ακριβοθωρητοι και οταν περνανε απεναντι γινονται περαν του δεοντος "προσεκτικοι".
Κατι Γαλλικες και Ιταλικες που ειδα φετος ειναι σε επιπεδο κακης ελληνικης τηλεοπτικης κωμωδιας.
Σημεια των καιρων....
Αφου σου αρεσουν ταινιες με παιδια που να βγαζουν και ενα συναισθημα (τα παιδια της χορωδιας), κοιτα λιγο και προς Ισπανια μερια. Οι Ισπανοι το κανουν και αυτο εξαιρετικα. Δε θα πιασω το μεγαλειωδη κινηματογραφικα Λαβυρινθο του Πανα, αλλα ριξε μια ματια στα
http://www.imdb.com/title/tt0188030/
http://www.imdb.com/title/tt1454523/
Προειδοποιω, απεχουν και οι δυο πολυ απο την ρομαντικη, νοσταλγικη αναποληση της παιδικης ηλικιας και ειναι αρκετα μαυρες.
Στο πιο ρομαντικο και ναιφ αλλα χωρις να εχει τιποτα να ζηλεψει σε σχεση με οποιαδηποτε ταινια του ειδους παγκοσμιως υπαρχει και ενα ντοπιο που ειναι απο τις καλυτερες ελληνικες ταινιες ever και αξιζει να το δεις αν δεν το εχεις κανει: Το δεντρο που πληγωναμε.
Υγ. Μπραβο για το μεταλ και οσο για το Ρομποκοπ... Μου ειχε αρεσει παρα πολυ οταν το ειχα δει μικρος αλλα αποφασισα να το ξαναδω προσφατα, τωρα που εχω πλεον πολυ περισσοτερες παραστασεις απο ταινιες ολων των ειδων. Ε λοιπον μου αρεσε ακομα περισσοτερο. Προκειται για μια παρα, παρα πολυ σημαντικη ταινια.
Υγ. Μπραβο για το μεταλ και οσο για το Ρομποκοπ... Μου ειχε αρεσει παρα πολυ οταν το ειχα δει μικρος αλλα αποφασισα να το ξαναδω προσφατα, τωρα που εχω πλεον πολυ περισσοτερες παραστασεις απο ταινιες ολων των ειδων. Ε λοιπον μου αρεσε ακομα περισσοτερο. Προκειται για μια παρα, παρα πολυ σημαντικη ταινια.
Μήπως εχεις δει το a bit of fry and laurie. Εμένα μου άρεσε αρκετά.
Το "Τα παιδιά της χορωδίας" το λάτρεψα γιατί με συγκίνησε. Αυτό όπως και τα plain soleil, bonjour tristesse και διάφορες άλλες μου τις ανέφερε ο πατέρας μου και η μάνα μου (είναι ιντελεκτουελ τύποι, κλασικάριοι, οπερόφιλοι, μουσειόφιλοι...the whole shabang, ...σαν τον auteur ένα πράμα...όπως ήταν φυσιολογικό εμείς σαν σωστοί απόγονοι μεγαλώσαμε ακούγοντας μεταλ και βλέποντας ρομποκοπ...ίσως και γιαυτό να τσίμπησα με το "δεν με αφορούν" του auter μιας και φράσεις όπως "τι ανοησίες είναι αυτά που βλέπετε/ακούτε" κτλ ακουγόντουσαν συχνά στο σπίτι μας. Όποτε πάω να τους δω τις Κυριακές για να φάμε ακολουθεί η κλασική συζήτηση "τι ακούσαμε και τι είδαμε αυτήν την εβδομάδα κτλ.
Εγώ συνήθως διαλέγω ταινίες με έναν τρόπο που θα με φτύσετε αν σας το πω αλλά θα το κάνω στο πνεύμα της εντιμότητας και ας φάω κράξιμο. Διαλέγω λοιπόν γαλλικές ταινίες σύμφωνα με το αν μου αρεσει η πρωταγωνίστρια
Πριν κράξετε αφήστε με να εξηγηθώ. Θεωρώ ότι οι γαλλίδες είναι οι πιο όμορφες γυναίκες του κόσμου χωρίς υπερβολή. Όχι μόνο επειδή ίσως έχουν την ομορφιά στο dna τους αλλά και επειδή έχουν επιλέξει εμφανισιακά να είναι απλές και φρεσκιες χωρίς make up και ρουχα, αξεσουαρ κτλ...πιο πολύ περιεχόμενο, λιγότερο περιτύλιγμα.
Ευτυχώς για μένα πολλές φορές οι γαλλιδες ηθοποιοί που μου αρέσουν τυχαίνει να είναι και μούσες κάποιον καλών σκηνοθετών και έτσι μπορώ και γω να μην φαίνομαι σαν άσχετος όταν μπαίνω σε αυτό το νήμα.
CIca ελπίζω να μην γκρέμισα την εικόνα μου στα ματια σου...![]()
We use essential cookies to make this site work, and optional cookies to enhance your experience.