Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Harmonica (1974)

πολλές ταινίες εχουν ασχοληθεί με την ενηλικίωση και την παιδικότητα,
λίγες εχουν ασχοληθεί (χωρίς να γίνονται διδακτικές) και με ιδιαίτερη κινηματογραφιση, με την παιδική σκληρότητα και εκμετάλλευση.
προάγγελος του ενήλικου κόσμου, οπου οι τυχεροί ή "ευφυείς" εκμεταλλεύονται τον λιγότερο τυχερό ή ευφυή.

Και εδώ όπως και στο αριστουργηματικό the runner, κυριαρχεί η μουσική, ο ρυθμός και η συνεχόμενη κίνηση, ως επιθυμία και ονείρο μιας ζωής που υπερβαίνει τον περιβάλλων χώρο.

8/10


A universal story told in a real life story in a real place on earth

0. Watchers should not be turned off by the location or culture, the story is universal even though told in such a specific geography.

1. Amateur acting in its most authentic way

2. Human desire so palpable

3. Human exploitation so real that you could see it everywhere and recognize it only if you look around yourself

4. The conclusion, I leave it for the movie goers to get to that part but briefly said, a great concluding story.

I could not give it anything less than 10 as I would do it to the other movie of the same director, The Runner. These two are amongst the best movies I have ever seen and I have seen a lot from around the globe.
 
Ζητώ την βοήθεια σας για να βρω μια ταινια σε dvd ή blu ray με αγγλικους subs. Αν κάποιος την έχει του την αγοράζω, αν κάποιος ξέρει που μπορώ να την βρω original σε hardcopy ή σε digital μορφή ας μου στείλει π.μ.

P.S. την ταινια την εχω δει γιατί υπάρχει στο youtube.....αλλά θα ήθελα να την εχω στον σκληρό ή σε δισκάκι για την συλλογή μου)

La maman et la putain (1973)

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
 


αν και θεωρείτε ταινία σταθμός για την ιστορία του κινηματογράφου, δυστυχώς δεν εχει γίνει ακόμα σοβαρό restoration.
εχει κυκλοφορήσει απο ιαπωνική εταιρεία σε DVD, το οποιο εχει αρκετά καλη εικόνα.

http://www.imagebam.com/gallery/hwmjjtd1b1c3gmrol6l2z0kxnshdxfle

Μακάρι να πάρει τα δικαιώματα η criterion και να την βγάλει σύντομα.. περιμένω χρόνια για αυτην, οπως και για καποιες ταινιες του Bela Tarr
στο youtube εχει
139 χιλ. προβολές Πριν από 6 χρόνια
73 χιλ. προβολές Πριν από 2 χρόνια
 
To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

The two of us (1967)


με εναν εκπληκτικό Simon μπερδεμένο ανάμεσα σε προκαταλήψεις και ευαισθησία.
με τον μικρό, γεννημένο στο να ταλαιπωρεί τους άλλους αλλα και να τους υπενθυμίζει την χαμένη τους ελευθερία και ευαισθησία που κρύβουν μέσα τους.

αν ειχατε ποτέ παππού, λίγο τζαναμπέτη, με ευαισθησία και ελεύθερη (όσο γίνεται) σκέψη, θα σας αρέσει.
λιγο κιτς αλλα υπέροχο.

8/10
 
απο τις 9 ταινιες του Αντονιονι που εχω παρακολουθήσει,
το Blow-up (1966) βρίσκεται κάπου στην μέση, με πιο αδύναμη
το μέτριο Identification of a woman (1982)
μετά το Zabriskie Point (1970) μαζί με Η κραυγή (1957)
στο οποίο ομως αρχιζει να βρίσκει μια προσωπική κινηματογραφική γλώσσα
που θα τελειοποιήσει στην περιπέτεια και θα απογειώσει στην αριστουργηματική Η έκλειψη (1962)

https://vimeo.com/193396917

Η κραυγή (1957)
Η περιπέτεια (1960)
Η νύχτα (1961)
Η έκλειψη (1962)
Red Desert (1964)
Blow-up (1966)
Zabriskie Point (1970)
Επάγγελμα: Ρεπόρτερ (1975)
Identification of a woman (1982)

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΩΣ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΗ
 
ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Αφιέρωμα «Ο αυτοβιογραφικός Ίνγκμαρ Μπέργκμαν»
13-15 Ιανουαρίου 2019, αίθουσα Σταύρος Τορνές

Με ένα αντιπροσωπευτικό αφιέρωμα στον μεγαλύτερο ψυχαναλυτή των εικόνων, τον κορυφαίο σουηδό σκηνοθέτη και σεναριογράφο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, υποδέχεται τη νέα χρονιά η Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης. Το αφιέρωμα, το οποίο διοργανώνεται σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Σουηδίας, θα πραγματοποιηθεί από την Κυριακή 13 έως την Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2019, στο σινεφίλ στέκι της, την αίθουσα Σταύρος Τορνές (Αποθήκη 1, Λιμάνι Θεσ/κης).

Ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν τόλμησε να κοιτάξει όσο κανείς κατάματα την ανθρώπινη ψυχή, αναδεικνύοντας το μεγαλείο αλλά και τον τρόμο της, συγκλονίζοντας διαχρονικά το κοινό με ταινίες-ορόσημα στο παγκόσμιο σινεμά. Στο αφιέρωμα με τίτλο «Ο αυτοβιογραφικός Ίνγκμαρ Μπέργκμαν», προβάλλονται τέσσερις ταινίες-σταθμοί στη φιλμογραφία του δημιουργού: Άγριες φράουλες (1957), Φθινοπωρινή σονάτα (1978), Φάνυ και Αλέξανδρος (1982) και Saraband (2003).

Info

Χώρος: Αίθουσα Σταύρος Τορνές (Αποθήκη 1, Λιμάνι Θεσ/κης)
Τιμές εισιτηρίων: 4 (γενική είσοδος), 3 (κάτοχοι CineΚάρταF), Δωρεάν (κάτοχοι CineΚάρταF Gold)

Πρόγραμμα προβολών
Κυριακή 13/1
22:00 Άγριες Φράουλες

Δευτέρα 14/1
20:00 Φάνυ και Αλέξανδρος

Τρίτη 15/1
20:00 Saraband
22:00 Φθινοπωρινή σονάτα

Άγριες Φράουλες / Wild Strawberries
(Σουηδία, 1958)
Σκηνοθεσία - σενάριο: Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Με τους: Victor Sjöström, Bibi Andersson, Ingrid Thulin. Ασπρόμαυρη, 91´.
Ένας 78χρονος ακαδημαϊκός ταξιδεύει οδικώς για να παραλάβει ένα σπουδαίο τιμητικό βραβείο. Στη διαδρομή, αναπολεί σημαντικές στιγμές της ζωής του, τις χαμένες ευκαιρίες, τα όνειρά του, την οικογένειά του. Το πρώτο αριστούργημα του Μπέργκμαν είναι ένα γλυκόπικρο οδοιπορικό στις αναμνήσεις και τις απογοητεύσεις της ανθρώπινης ύπαρξης και μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, που απέσπασε τη Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου του 1958.

Φθινοπωρινή Σονάτα / Autumn Sonata / Höstsonaten
(Γαλλία – Δ. Γερμανία – Σουηδία – Η. Βασίλειο, 1978)
Σκηνοθεσία - σενάριο: Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Με τους: Ingrid Bergman, Liv Ullmann, Lena Nyman. Έγχρωμη, 99´.
Μια κινηματογραφική σονάτα για «δυο ερμηνευτικά βιολοντσέλα, τις δυο πρωταγωνίστριες, μητέρα και κόρη», όπως τις χαρακτήρισε ο Μπέργκμαν, οι οποίες μέσα από συνεχείς τριβές, συγκρούσεις και διαφορές, προσπαθούν να δημιουργήσουν μια συνθήκη σχέσης. Μια χειρουργική απεικόνιση του γυναικείου ψυχισμού και ταυτόχρονα μια ειλικρινής μελέτη για τις σχέσεις μητέρας - κόρης, τέχνης, αληθινής ζωής, μουσικής αλλά και σιωπής.

Φάνυ και Αλέξανδρος / Fanny and Alexander / Fanny och Alexander
(Σουηδία - Γαλλία - Δ. Γερμανία, 1982)
Σκηνοθεσία - σενάριο: Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Με τους: Bertil Guve, Pernilla Allwin, Kristina Adolphson. Έγχρωμη, 199´
Στις αρχές του 20ου αιώνα, δύο αδέλφια στη Σουηδία ζουν στο περιβάλλον της οικογένειας Έκνταλ. Μετά τον θάνατο του πατέρα τους, η μητέρα τους θα ξαναπαντρευτεί έναν επίσκοπο, ο οποίος όμως θα κάνει την ζωή των παιδιών πολύ δύσκολη. Το μωσαϊκό του Μπέργκμαν για την οικογένεια είναι ένα από τα σημαντικότερα ευρωπαϊκά κινηματογραφικά έπη που καταγράφει όλες τις ευρωπαϊκές παθογένειες: από τον αυταρχικό πατέρα και το συντηρητισμό της αστικής τάξης, έως τον ρόλο της θρησκείας και τον ορισμό της λέξης ελευθερία.

Saraband
(Σουηδία, 2003)
Σκηνοθεσία - σενάριο: Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Με τους: Liv Ullmann, Erland Josephson, Börje Ahlstedt. Έγχρωμη, 107´
Ο συνταξιούχος ακαδημαϊκός Γιόχαν βλέπει την ειδυλλιακή ζωή του να αναστατώνεται από την επανεμφάνιση της πρώην συζύγου του Μαριάν, μετά από 32 χρόνια. Διερευνώντας το θέμα της αγάπης που δεν πεθαίνει και της πάλης για εξουσία και συμφιλίωση που κρύβεται σε κάθε οικογένεια, ο Μπέργκμαν επανασυνδέει δυο χαρακτήρες που τους είδαμε να χωρίζουν στις Σκηνές από ένα γάμο (1973). Ζωντανή και εύρωστη, με απαράμιλλες ερμηνείες, η ταινία είναι ένα ακόμα καθοριστικό φιλμ του μεγάλου σουηδού δημιουργού.
 
Nicolas Roeg Top 10

“Oh! What have you done to me? What an impossible task. To pick ten titles from the Criterion Collection is difficult enough, but to put them in any kind of order would defeat Ockham's sharpest razor,” exclaimed Nicolas Roeg, director of The Man Who Fell to Earth, Bad Timing, and Walkabout, all available from the Criterion Collection.

Roeg: "It's a wonderful list that I have gone over again and again and everytime I've tried to make a selection, I've ended up with fifteen or twenty different choices—usually dictated by my mood of the day. Don't do this to me. Please stop. I love them all. But only with a pin and blindfold can I land on ten. Now, looking at them, I find I could champion each one equally, but then of course I could do the same for all the rest the pin didn't pick. My advice would be to work your way through the whole collection and look forward to new ones being added."
Click to expand...
 
εβδομάδα καουμπόηδων με Sam Peckinpah

1962 Ride the High Country 7/10
1969 The Wild Bunch 8+/10
1970 The Ballad of Cable Hogue 8-/10
1971 Straw Dogs 7/10
1972 The Getaway 6/10

1973 Pat Garrett and Billy the Kid
1974 Bring Me the Head of Alfredo Garcia 9/10


τα καλύτερα του μισογύνη, μπεκρή ταλαντούχου Sam ειναι
The Wild Bunch
και το εξαιρετικό Bring Me the Head of Alfredo Garcia

στο The Wild Bunch μας δίνει όλη την ταινία στους τίτλους αρχής.

https://dai.ly/xc9um3

τα παιδια που καθορίζουν το μέλλον, βλεπουν τα μυρμύγκια να κατακερματιζουν κατι σκορπιους.
η συμμορία που έρχεται απο το παρελθόν, καλπάζει προς αυτά,
αντικρίζει για μια στιγμή τα παιδια και παιρνάει απο δίπλα τους.
η εγρωμη εικόνα παγώνει και γίνενται ασπρόμαυρη (το παλιό και το σύχρονο)
τα παιδιά καίνε ολοκληρωτικά τα μυρμήγκια και τους σκορπιούς με άχυρα..

οπως ακριβώς στο τέλος με το πολυβόλο οπου στρέφεται εναντίον όλων.

πλεον ο θανατος ερχεται μαζικα, με μεγάλη εύκολια και ειναι ψυχρός χωρίς συνείδηση (δεν υπακούει στους κανόνες και τις αξίες του παλιού)
στο τέλος, ενα μικρό παιδί, σκοτώνει με ένα οπλο τον Pat.

Ο τυχοδιώκτης μεξικανός Ανχελ που κάνει τα πάντα για τα χρήματα, σκοτώνει την πρων γυνάικα του (αντί για τον στρατηγό) γιατί η ίδια τόλμησε να κάνει ότι και αυτός.
να κυνηγήσει το ευκολο χρήμα και την καλοπέραση.

Οι γυναικες στις ταινίες του Sam ειναι όργανα σεξουαλικής ικανοπόιησης, τρώνε σφαλίαρες στον κώλο, τις τραβάνε απο τα μαλλία κτλ.
(αυτο φαίνεται στις περισσότερες ταινίες του και ειδικότερα στον αμφιλεγόμενο βιασμό του straw dogs)
βεβαια αυτο ειναι και μια προβληματική οπου οι θεατές καλούνται να αντιμετωπίσουν και να στοχαστούν.
Η ρεαλιστικότητα του Sam δεν ειναι ποτέ εύπεπτη.

Ιδιαίτερο ενδιαφερον εχει η ματιά του sam, οπου ακροβατεί ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και την εξέλιξη της καλογραμμένης ιστορίας του,
δινοντας κλεφτές ματιές με την κάμερα να κοιτάζει παράλληλα και τον κόσμο γύρω απο την ιστορία και να δινει αίσθηση ντοκιμαντέρ.

Ειναι όμως και πονηρός, καθως λίγα χρόνια πριν, εχει καταργηθεί η λογοκρισία στο hollywoood και πλεον η βία και το γυμνό μπορούν να φετιχοποιηθούν
αλλα και να δείξουν μια πιο ρεαλιστική εικόνα του ατσαλάκωτου και ρομαντικού Hollywood που κυριαρχούσε μέχρι τότε.

για το Bring Me the Head of Alfredo Garcia

αλλα το αγαπημένο μου καουμπόικο αυτή τη περίοδο (και μέχρι τώρα) ειναι το αριστουργηματικό
McCabe and Mrs. Miller του Robert Altman
 
Από την απουσία βαθμολογίας στο "Pat Garrett" εικάζω ότι δεν την έχεις δει. Να διορθώσεις αυτήν την αβλεψία πάραυτα!!!!!!
 
opsim said:
Από την απουσία βαθμολογίας στο "Pat Garrett" εικάζω ότι δεν την έχεις δει. Να διορθώσεις αυτήν την αβλεψία πάραυτα!!!!!!
Click to expand...
Ναι δεν το είδα ακόμα.
Έλεγα να δω και the killer elite και cross of iron αλλά θα τα αφήσω για άλλη φορά.

Αγάπησα και το the ballad of cable hogue το οποίο αν και φαινομενικά εύπεπτο και απλό, με γελοία τεχνάσματα που χαλάνε την αισθητική της ταινίας πχ γρήγορη κίνηση, έχει θέμα τού τον κύκλο της ζωής. Αφού εξασφαλίσεις πρώτα νερο, τροφή και δουλειά, μετά χρειάζεσαι έναν φίλο και ένα ταίρι να τα μοιραστείς μέσα σε αυτή την αχανή ερημιά. Και το ονείρο, του να φύγεις μακριά και να δείς άλλα μέρη.

Και κάτι για το straw dogs

https://www.criterion.com/current/posts/4696-navigating-the-cruel-world-of-straw-dogs

https://youtu.be/yhCd9BKnMxE
 
Το cross of iron ΜΗΝ το αφησεις για αλλη φορα.
Αν και με απογοητευσε πολυ το 7αρι στο Straw Dogs (ακου 7 !!!), ακουσε με...
 
Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Gal'en said:
Το cross of iron ΜΗΝ το αφησεις για αλλη φορα.
Αν και με απογοητευσε πολυ το 7αρι στο Straw Dogs (ακου 7 !!!), ακουσε με...
Click to expand...
Είναι η δεύτερη φορά πού το είδα, την πρώτη είχα βάλει 8, τώρα σκεφτόμουν μην του βάλω και 6


Ότι έκανε ο Ford με τούς ινδιάνους, κάνει ο Sam με τις γυναίκες και ήταν και μύγας "απόκληρος".. έχει ζήσει δηλαδή τον ρατσισμό και την περιθωριοποίηση. Η πατριαρχία όμως κυριαρχεί στο έργο του. Χοντροκομμένα αστεία στο the getaway, σφαλιάρες και αντικείμενα ηδονής στο cable hogue και ένας αμφιλεγόμενος βιασμός όπου η γυναίκα δείχνει να τον απολαμβάνει. Το τερμάτισε ο καουμπόης κυριος Sam.

Αν σας αρέσει ο εκπληκτικός Wes Anderson δείτε και το παρακάτω. Ο λατρεμένος Buster Keaton και μια που πιάσαμε τα καουμποικα το our hospitality, είναι από τα καλύτερα του. Must see από όλους.

https://youtu.be/UWEjxkkB8Xs


https://youtu.be/2yIFMoDM-gM
 
Το Bring Me the Head of Alfredo Garcia, είναι από τις ταινίες που μου αρέσουν και δεν χρειάζεται να κάνω καμιά ανάλυση, δλδ από τις πραγματικά αγαπημένες.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

auteur said:
Είναι η δεύτερη φορά πού το είδα, την πρώτη είχα βάλει 8, τώρα σκεφτόμουν μην του βάλω και 6


Ότι έκανε ο Ford με τούς ινδιάνους, κάνει ο Sam με τις γυναίκες και ήταν και μύγας "απόκληρος".. έχει ζήσει δηλαδή τον ρατσισμό και την περιθωριοποίηση. Η πατριαρχία όμως κυριαρχεί στο έργο του. Χοντροκομμένα αστεία στο the getaway, σφαλιάρες και αντικείμενα ηδονής στο cable hogue και ένας αμφιλεγόμενος βιασμός όπου η γυναίκα δείχνει να τον απολαμβάνει. Το τερμάτισε ο καουμπόης κυριος Sam.

...
Click to expand...

Α, ετσι βαθμολογεις την αξια ενος εργου?
Απο περιεργεια, ποσους βαθμους εκοψες στο Naked Island στη σκηνη που ο αντρας χαστουκιζει τη γυναικα επειδη της χυθηκε το νερο?

Να τολμησω μαντεψια?
Κανεναν.
Γιατι σε εκεινη τη σκηνη δεν ειδες την επιδραση της πατριαρχικης ιαπωνικης κοινωνιας στο σκηνοθετη. Ειδες άλλα πραγματα...
Επεσα μεσα?
 
Top Bottom