Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

.


η ποιο ανορθοδοξη εν ζωη παρανοια του παγκοσμιου κινηματογραφου ερχεται για ενα masterclass στην ΑΘΗΝΑ
θα δουμε και θα ακουουμε απο πολυ κοντα την τεραστια αυτη ιδιοφυια

κυριε Αουτεουρ σας βλεπω ταξιδακι στην Αθηνα ( μαλλον νοερο, θα βαλετε την φαντασια σας να δουλεψει )

σε 2 εβδομαδες
 
Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Stellios papa said:
.


η ποιο ανορθοδοξη εν ζωη παρανοια του παγκοσμιου κινηματογραφου ερχεται για ενα masterclass στην ΑΘΗΝΑ
θα δουμε και θα ακουουμε απο πολυ κοντα την τεραστια αυτη ιδιοφυια

κυριε Αουτεουρ σας βλεπω ταξιδακι στην Αθηνα ( μαλλον νοερο, θα βαλετε την φαντασια σας να δουλεψει )

σε 2 εβδομαδες
Click to expand...

Είμαστε κατά των "ιδιοφυίων" και guru.
Αλλά πάντα μας ενδιαφέρουν οι ανορθόδοξες αφίξεις.

Ποιός έρχεται;
Ασιάτης;
 
Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ said:
O Wolfgang Emmerich;

edit: Roland Emmerich ήθελα να πω.:slapface:
Click to expand...
Για τιμωρία πρέπει να δείς όλες τις ταινίες του μεγαλύτερου Γερμανού δημιουργού που λέει ο κυρ. Στέλιος.

Άμεσα... και δίχως διαλείμματα κλασικής μουσικής και άλλων ευτράπελων.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

opsim said:
Το πέναλτι...... όπως ο τερματοφυλακας.

Στάλθηκε από το ANE-LX1 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Click to expand...

να σκεφτεσαι τον αγωνα οχι το πεναλτι
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

opsim said:
Το πέναλτι...... όπως ο τερματοφυλακας.

Στάλθηκε από το ANEL-X1 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Click to expand...

Τα υποσυνείδητα πολιτικά μηνύματα απαγορεύονται.


Με τους Γερμανούς καήκατε.
έκτοτε τους φοβάστε..

ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Αφιέρωμα «Ζαν-Πιερ Μελβίλ: Κλέφτες & αστυνόμοι»
31 Μαρτίου – 5 Απριλίου 2019, αίθουσα Σταύρος Τορνές

«Πιστεύω πως πρέπει να είσαι τρέλα ερωτευμένος με το σινεμά για να κάνεις ταινίες. Χρειάζεσαι επίσης βαθιά κινηματογραφική παιδεία»
Ζαν-Πιερ Μελβίλ​

Κορυφαίος εκπρόσωπος του γαλλικού φιλμ νουάρ, επιδραστικός κινηματογραφιστής με προσωπική γραφή και όραμα, ο γάλλος σκηνοθέτης Ζαν-Πιερ Μελβίλ (1917-1973) είναι ο δημιουργός που τιμά αυτή την εβδομάδα η Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης μέσα από το αφιέρωμα «Ζαν-Πιερ Μελβίλ: Κλέφτες & αστυνόμοι». Το αφιέρωμα θα πραγματοποιηθεί από την Κυριακή 31 Μαρτίου έως την Παρασκευή 5 Απριλίου 2019, στο σινεφίλ στέκι της Ταινιοθήκης, την αίθουσα Σταύρος Τορνές (Αποθήκη 1, Λιμάνι Θεσσαλονίκης), με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Γαλλίας στην Ελλάδα και του Institut franΓ§ais (Παρίσι).

Η δράση της Ταινιοθήκης Θεσσαλονίκης είναι μέρος μιας παγκόσμιας ρετροσπεκτίβας που διοργανώνει το Ίδρυμα Ζαν-Πιερ Μελβίλ για τον εορτασμό της 100ής επετείου από τη γέννηση του σκηνοθέτη, ως μια σειρά από πολιτιστικές ανταλλαγές και ρετροσπεκτίβες που τιμούν το έργο του Μελβίλ και τον ίδιο τον δημιουργό, ο οποίος μας κληροδότησε μερικές από τις πιο αξέχαστες ταινίες στην ιστορία του σινεμά.

Στο αφιέρωμα «Ζαν-Πιερ Μελβίλ: Κλέφτες & αστυνόμοι»θα προβληθούν έξι ταινίες του σπουδαίου σκηνοθέτη: Η σιωπή της θάλασσας (1949), Μπομπ ο εμπρηστής (1956), Ο εφημέριος (1961), Ο χαφιές (1963), Η μεγάλη στρατιά των αφανών ηρώων (1969), Ο κόκκινος κύκλος (1970).
Τις ταινίες θα προλογίσουν η σκηνοθέτιδα – σεναριογράφος Βάγια Δανιηλίδου και οι κριτικοί κινηματογράφου Γιώργος Παπαδημητρίου, Φίλιππος Χατζίκος και Πάνος Αχτσιόγλου.

ΙNFO
Χώρος: Αίθουσα Σταύρος Τορνές (Αποθήκη 1, Λιμάνι Θεσσαλονίκης)
Τιμές εισιτηρίων: 4 (γενική είσοδος), 3 (κάτοχοι CineΚάρταF), Δωρεάν (κάτοχοι CineΚάρταF Gold)
Οι ταινίες και το πρόγραμμα του αφιερώματος
Click to expand...

αν και τις έχω δει..
να δεις που θα μας βάλει να πηγαίνουμε 6 μέρες συνεχόμενες στις 21:00...
αλλη αισθηση σε κινηματογραφική αίθουσα (αρκεί να εχουν και καλες κόπιες)
 
«Πιστεύω πως πρέπει να είσαι τρέλα ερωτευμένος με το σινεμά για να κάνεις ταινίες. Χρειάζεσαι επίσης βαθιά κινηματογραφική παιδεία»
Ζαν-Πιερ Μελβίλ

Οι Godard, Scorcese, Ozu που ειναι/ήταν τρέλα ερωτευμένοι με τις ταινίες και "μάλλον" είχαν κινηματογραφική παιδεία, πρεπει να έχουν κάνει τα μεγαλύτερα αριστουργήματα. Και οντως κάνανε...

ο Godard πηγαινε σε κάθε ταινία που έπαιζαν τα φεστιβαλ και οι κινηματογράφοι.. εβλεπε 10-20 λεπτά, αν η ταινία είχε καποια καινοτομία στην κινηματογραφική φόρμα την έβλεπε, αν δεν είχε, πήγαινε στην επόμενη.. απο την άλλη, το να βλέπει κάποιος πολλές ταινίες, δεν αυτοανάγεται σε βαθιά κινηματογραφική παιδεία αλλα ο συγκεκριμένος ηταν κριτικός πριν γίνει σκηνοθέτης και διάβαζε και έγραφε πολύ για τον κινηματογράφο και την ιστορία του, εχει κάνει και το Histoire(s) du cinema το οποιο κατέχει μια θέση στα 50 Greatest Documentaries of All Time.

αντιθέτως.. πως οι Bresson, Tarkovsky, Parajanov, Kiarostami που έβλεπαν ελάχιστες ή και καθόλου ταινίες, τελικά έκαναν και αυτοί αριστουργήματα, ειναι ενα ερώτημα.
Αν πάρουμε στα σοβαρά τον σπουδαίο Μελβίλ, φαινεται οτι η βαθιά κινηματογραφική παιδεία δεν εχει και μεγάλη σχέση με την θέαση πολλών ταινιών αλλα με το διάβασμα και την ενδελεχής παρατήρηση, όχι μόνο του κινηματογράφου και των άλλων μορφων τέχνης, αλλα κυρίως και της ίδιας της ζωής.

Τωρα για κάποιους εδω μέσα, κατα την γνώμη τους, μερικοί απο τους παραπάνω δημιουργούς πχ ο Godard, δεν έχουν κάνει αριστουργήματα αλλα λατρεύουν τις ταινίες του Μελβίλ, αλλα μάλλον διαφωνούν και με τις αερολογίες και τα τσιτάτα του;

Αλλα το παραπάνω quote του Μελβίλ αναφέρεται για να κάνεις ταινίες... δηλ. για τους δημιουργούς και όχι για τους θεατές.

Μήπως όμως, οι θεατες για να εκτιμησούν τους παραπάνω δημιουργούς, και να έρθουν πιο κοντά στο έργο τους, καλούνται να ειναι εξίσου δημιουργικοί και ενεργοί, στο δημιουργικό πεδίο που εχουν θέσει οι σκηνοθέτες δημιουργους;

Holy modern!

δηλαδή να γίνει και ο θεατής συνδημιουργός, να ειναι τρελά ερωτευμένος με το σινεμά και να προσπαθεί να αποκτήσει βαθιά κινηματογραφική παιδεία;

Μήπως τελικά ο Μελβίλ δεν λεει αερολογίες και τσιτάτα;
 
.

Οχι αουτεουρ δεν ερχεται ο Wim
o φασμπιτερ ο τζαρμους ο Πενκιπα ο wim ο καουρισμακι δεν κουβαλανε την τρελλα που εχει αυτος !
 
ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ said:
Αμάν παναιαμ, ο Herzog θα είναι.
Click to expand...

Πωπω... ενας εξαιρετικός λόγος να ταξιδέψεις 500+ χιλιόμετρα..

Πάντως οταν τον κάλεσαν στο πανεπιστήμιο ΑΠΘ, στην τελική, οι καθηγητές δεν πρεπει να χάρηκαν ιδιαίτερα..

Ελεγε στους μαθητές, οτι κανένας απο αυτούς (δείχνοντας τους καθηγητές) δεν έχει κάνει ταινία ή καριέρα...πως μπορεί να γνωρίζουν για αυτές;
και τους παρότρεινε να παρατήσουν τα ακαδημαικά βιβλία και τους καθηγητες και να βγούν στο δρόμο με μια κάμερα..

ντάξ...δεν τα είπε έτσι ακριβώς, δεν ήμουν στην ομιλία του εκείνη.
αλλα απο αυτά που με μεταφέρανε, πάνω κάτω, αυτά υπονοούσε.

Μετά απο λίγα χρόνια, εκανε και αυτός Masterclass

https://www.masterclass.com/classes/werner-herzog-teaches-filmmaking
 
auteur said:
«Πιστεύω πως πρέπει να είσαι τρέλα ερωτευμένος με το σινεμά για να κάνεις ταινίες. Χρειάζεσαι επίσης βαθιά κινηματογραφική παιδεία»
Ζαν-Πιερ Μελβίλ

Οι Godard, Scorcese, Ozu που ειναι/ήταν τρέλα ερωτευμένοι με τις ταινίες και "μάλλον" είχαν κινηματογραφική παιδεία, πρεπει να έχουν κάνει τα μεγαλύτερα αριστουργήματα. Και οντως κάνανε...

ο Godard πηγαινε σε κάθε ταινία που έπαιζαν τα φεστιβαλ και οι κινηματογράφοι.. εβλεπε 10-20 λεπτά, αν η ταινία είχε καποια καινοτομία στην κινηματογραφική φόρμα την έβλεπε, αν δεν είχε, πήγαινε στην επόμενη.. απο την άλλη, το να βλέπει κάποιος πολλές ταινίες, δεν αυτοανάγεται σε βαθιά κινηματογραφική παιδεία αλλα ο συγκεκριμένος ηταν κριτικός πριν γίνει σκηνοθέτης και διάβαζε και έγραφε πολύ για τον κινηματογράφο και την ιστορία του, εχει κάνει και το Histoire(s) du cinema το οποιο κατέχει μια θέση στα 50 Greatest Documentaries of All Time.

αντιθέτως.. πως οι Bresson, Tarkovsky, Parajanov, Kiarostami που έβλεπαν ελάχιστες ή και καθόλου ταινίες, τελικά έκαναν και αυτοί αριστουργήματα, ειναι ενα ερώτημα.
Αν πάρουμε στα σοβαρά τον σπουδαίο Μελβίλ, φαινεται οτι η βαθιά κινηματογραφική παιδεία δεν εχει και μεγάλη σχέση με την θέαση πολλών ταινιών αλλα με το διάβασμα και την ενδελεχής παρατήρηση, όχι μόνο του κινηματογράφου και των άλλων μορφων τέχνης, αλλα κυρίως και της ίδιας της ζωής.

Τωρα για κάποιους εδω μέσα, κατα την γνώμη τους, μερικοί απο τους παραπάνω δημιουργούς πχ ο Godard, δεν έχουν κάνει αριστουργήματα αλλα λατρεύουν τις ταινίες του Μελβίλ, αλλα μάλλον διαφωνούν και με τις αερολογίες και τα τσιτάτα του;

Αλλα το παραπάνω quote του Μελβίλ αναφέρεται για να κάνεις ταινίες... δηλ. για τους δημιουργούς και όχι για τους θεατές.

Μήπως όμως, οι θεατες για να εκτιμησούν τους παραπάνω δημιουργούς, και να έρθουν πιο κοντά στο έργο τους, καλούνται να ειναι εξίσου δημιουργικοί και ενεργοί, στο δημιουργικό πεδίο που εχουν θέσει οι σκηνοθέτες δημιουργους;

Holy modern!

δηλαδή να γίνει και ο θεατής συνδημιουργός, να ειναι τρελά ερωτευμένος με το σινεμά και να προσπαθεί να αποκτήσει βαθιά κινηματογραφική παιδεία;

Μήπως τελικά ο Μελβίλ δεν λεει αερολογίες και τσιτάτα;
Click to expand...

Παραθέτω τα RECOMMENDED του DVDBEAVER
http://www.dvdbeaver.com/film/library.htm

Δυστυχώς τα περισσότερα ειναι στα αγγλικά αλλα απο την ενότητα INTRODUCTIONS υπάρχουν στα ελληνικά σίγουρα τα παρακάτω

Film Art: An Introduction by David Bordwell, Kristin Thompson* (a great starting point)
Film History: An Introduction by Kristin Thompson, David Bordwell
Theory of Film by Siegfried Kracauer





Ενα πολύ ενδιαφέρον (τουλάχιστον απο την περιγραφή και τα σχόλια, θετικά & αρνητικά ειναι το
Movie Wars: How Hollywood and the Media Limit What Movies We Can See
το οποίο ίσως, απαντήσει σε κάποια ερωτήματα ή απόψεις, για το αν ο κινηματογράφος πεθαίνει ή πέθανε και γιατί δεν βρίσκουμε καλές ταινίες.

Is the cinema, as writers from David Denby to Susan Sontag have claimed, really dead? Contrary to what we have been led to believe, films are better than everβ€”we just can’t see the good ones. Movie Wars cogently explains how movies are packaged, distributed, and promoted, and how, at every stage of the process, the potential moviegoer is treated with contempt. Using examples ranging from the New York Times’s coverage of the Cannes film festival to the anticommercial practices of Orson Welles, Movie Wars details the workings of the powerful forces that are in the process of ruining our precious cinematic culture and heritage, and the counterforces that have begun to fight back.
Click to expand...

"Consider what might happen if Roger Ebert couldn't find a single movie to recommend on one of his weekly shows," Rosenbaum asks provocatively in this freewheeling critique of the American movie industry. Arguing that American moviegoers are consistently denied the right to make up their own minds about what movies to see, and even how to think about them, he reveals the powerful influence market researchers, production studios, advertisers, film critics and publishing concerns ("the media-industrial complex") have on how films are made, marketed, released and reviewed. Citing such diverse examples as George Lucas's draconian exhibition contracts for The Phantom Menace (which bound theaters to a lengthy run regardless of audience size), distributors' offers of free film junkets to bribe critics and the use of canned reviews and industry-sanctioned lists of "the 100 Best American Films" written by "professional blurb writers," Rosenbaum drives home his point that there is far more commerce than art in American film. Occasionally, his arguments are overheated (the fact that film festivals are often popularity contests is no surprise), but for the most part they are well-supported and potent, and successfully address broader questions of consumer culture and capitalism. Rosenbaum's journalistic style makes this animated treatise accessible to film buffs who want to know more about how movies get made, while his sound arguments make it a good bet for academic readers as well. (Nov.)
Copyright 2000 Reed Business Information, Inc.

Review
β€œMovie Wars is a cherry bomb in the lap of critical complacency and orthodoxy and a bold challenge to the movie industry. . . . This brief text is packed with more ideas than any other film book you’re likely to read this year.” β€”Premiere


β€œThe work of a tough and principled critic whose insights into movies in the age of tie-ins and Disney are as rude and witty as they are sharp, Jonathan Rosenbaum’s Movie Wars is a bracing job of cultural muckraking.” β€”Tom Carson, the Washington Post

β€œJonathan Rosenbaum is the best film critic in the United Statesβ€”indeed, he’s one of the best writers on film of any kind in the history of the medium.” β€”James Naremore, author of Acting in the Cinema


β€œRosenbaum's journalistic style makes this animated treatise accessible to film buffs who want to know more about how movies get made, while his sound arguments make it a good bet for academic readers as well.” β€”Publishers Weekly

β€œMovie Wars is invigorating in the way it argues not only that movies of lasting value are being made all the time, but also that movies can actaully enlarge an audience's comprehensionof the world.” β€”Vue Weekly
Click to expand...

Και ένας φίλος, με διαφορετική άποψη και αρνητική κριτική που οι απόψεις του, μας παραπέμπουν σε κάποιους γνωστούς φίλους.

I'm biased, but hear me out
October 29, 2003

I don't understand critics. I understand people getting on to websites like these and briefly stating their opinions on art, but I have trouble understanding how having an opinion could be a paying job. Maybe I'm condemning too quickly, but I just don't have any respect for self appointed defenders of good taste. This book is great for the facts, horrible for the overall attitude. I was assigned the book as required reading for a movie class, otherwise I never would have touched it. There a lot of interesting facts and bits of history in the book, like which companies own which studios and some lovely dirt on the MPAA and blacklisting. It was great to see some good old muckracking about one of the filthiest industries around. What I didn't like was the incredibbly arrogant attitudes of the author, a film critic. You can't dictate people's taste. Exposure to new ideas can definately expand your tastes but you aren't guranteed to like it. There are plenty of people who can be exposed to foreign movies and underground cinema and will still regard it as crap and go see the latest Spielberg movie. I would personally regard these people with fear and suspicion, but I wouldn't write a book telling them how ignorant they are. Honestly, in this day and age, if you want to improve the state of cinema, its quite possible for you to make a movie on your own. We have digital cameras, editing software and no real need for a huge budget. It is always better to do something your own way than to complain about how other people run their lives and make their art. My advice is skim through the facts, and tune out the author.
Click to expand...


Ξέρω ξέρω... κυριε ΚΩΣΤΑ, πάλι σας τα κάνω τσουρέκια. Αδιόρθωτος!
Θα πάω να με κοιτάξουνε.. αλλα θέλω και παρέα..:p

ΥΓ Μην ανησυχείτε, σε λίγες μέρες θα πάψω διαπαντός, να γράφω στις κινηματογραφικές κατηγορίες
Μετά μπορείτε να γράφετε οτι ο κινηματογράφος πέθανε, οτι η επέλαση του Netflix και οι σειρές ειναι η μεγάλη τέχνη οπου έχουν μετακινηθεί ολοι οι "ευφυής" δημιουργοί.
-bye-
 
Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Stellios papa said:
Ωωωωωωω !!! γ ι α τ ι ?
Click to expand...

Αποφασισε τελικα να ασχοληθει με την πολιτικη και κατεβαινει υποψηφιος στις προσεχεις εκλογες.
Αντε... και με τη νικη!
 
Top Bottom