tiniakos
AVClub Fanatic
Re: Street Photography
Πολλές φορές η αντίδραση μας σαν γονείς σε θέματα που αφορούν τα παιδιά μας έχει να κάνει με την κτητικότητα που θέλουμε να έχουμε.
Είναι αγάπη,βιολογική εξάρτηση,εγωισμός,αναγνώριση της συνέχειας μας ή μία αφορμή αυτοπροβολής αλλά όπως και να το κάνουμε τα παιδιά μας είναι κάτι το διαφορετικό.
Το βιώνω συχνά στο χώρο που εργάζομαι και ίσως πια έχοντας παιδιά να δικαιολογώ την αγωνία,την ακρότητα συχνά και το παραλογισμό των γονιών για τα παιδιά τους.
Ναι για τους περισσότερους γονείς τα παιδιά τους στα μάτια τους είναι πάνω από όλα και είναι αδιαπραγμάτευτοι σε αυτό.
Ομολογώ ότι δεν με πείραξε όταν οι γονείς στο παιδικό σταθμό έβγαζαν φωτογραφία και το δικό μου παιδί αλλά θύμωσα όταν τις έβαλαν στο facebook.
Πιστεύω ότι δεν υπήρχε λόγος, δεν έπαθε κάτι το παιδί μου από την ανάρτηση αλλά δεν κέρδισε ούτε θα κερδίσει κάτι από αυτό.
Υ.Γ.1
Μεγάλο θέμα και το αναφέρομαι για αυτούς που θέλουν και το θεολογικό του θέματος:
Όταν στα 18 μου χρόνια πέθανε ξαφνικά ο καλύτερος μου φίλος ένας γνωστός μου ιερέας μου έδωσα μία απάντηση που με προβληματίζει ακόμη και τώρα,
μου είπε "Μην στεναχωριέσαι δεν ορίζουμε εμείς το πότε θα έρθουμε και θα φύγουμε από τη ζωή,γιατί και στη βάφτιση το παραδεχόμαστε λέγοντας: Βαφτίζεται ο δούλος του Θεού"
Πόσο "δικά μας" είναι τα παιδιά μας αφού δεν μπορούμε να ορίσουμε τη διάρκεια της ζωής τους?
Υ.Γ.2
Και μόνο που προκάλεσαι αυτή τη κουβέντα η φωτογραφία είναι επιτυχημένη
Πολλές φορές η αντίδραση μας σαν γονείς σε θέματα που αφορούν τα παιδιά μας έχει να κάνει με την κτητικότητα που θέλουμε να έχουμε.
Είναι αγάπη,βιολογική εξάρτηση,εγωισμός,αναγνώριση της συνέχειας μας ή μία αφορμή αυτοπροβολής αλλά όπως και να το κάνουμε τα παιδιά μας είναι κάτι το διαφορετικό.
Το βιώνω συχνά στο χώρο που εργάζομαι και ίσως πια έχοντας παιδιά να δικαιολογώ την αγωνία,την ακρότητα συχνά και το παραλογισμό των γονιών για τα παιδιά τους.
Ναι για τους περισσότερους γονείς τα παιδιά τους στα μάτια τους είναι πάνω από όλα και είναι αδιαπραγμάτευτοι σε αυτό.
Ομολογώ ότι δεν με πείραξε όταν οι γονείς στο παιδικό σταθμό έβγαζαν φωτογραφία και το δικό μου παιδί αλλά θύμωσα όταν τις έβαλαν στο facebook.
Πιστεύω ότι δεν υπήρχε λόγος, δεν έπαθε κάτι το παιδί μου από την ανάρτηση αλλά δεν κέρδισε ούτε θα κερδίσει κάτι από αυτό.
Υ.Γ.1
Μεγάλο θέμα και το αναφέρομαι για αυτούς που θέλουν και το θεολογικό του θέματος:
Όταν στα 18 μου χρόνια πέθανε ξαφνικά ο καλύτερος μου φίλος ένας γνωστός μου ιερέας μου έδωσα μία απάντηση που με προβληματίζει ακόμη και τώρα,
μου είπε "Μην στεναχωριέσαι δεν ορίζουμε εμείς το πότε θα έρθουμε και θα φύγουμε από τη ζωή,γιατί και στη βάφτιση το παραδεχόμαστε λέγοντας: Βαφτίζεται ο δούλος του Θεού"
Πόσο "δικά μας" είναι τα παιδιά μας αφού δεν μπορούμε να ορίσουμε τη διάρκεια της ζωής τους?
Υ.Γ.2
Και μόνο που προκάλεσαι αυτή τη κουβέντα η φωτογραφία είναι επιτυχημένη
) και ο αλλος απλα την φωτογραφισει? Επιλογη της δεν ειναι να βγει ετσι σε δημοσια θεα ή παλι φταιει ο φωτογραφος? Γνωμη μου ειναι οτι ο φωτογραφος σε τετοια περιπτωση δεν φταει σε τπτ...Δεν φταινε παντα οι αλλοι! Και φυσικα δεν λεω για περιπτωση να πας στα κρυφα και να την τραβιξεις κατω απο την φουστα προφανως!! Για νορμαλ φωτογραφια μιλαω.
