Προτιμώ να μη σχολιάζω τις φωτογραφίες προσώπων, γάμου, βάφτισης κλπ. αλλά επειδή έπεσαν πολλά μηνύματα σχετικά με τα πρέπει και δεν πρέπει και τις νόρμες και τα εκτός νόρμας, ας κάνω μια μικρή τοποθέτηση κι ας με ανεχθεί η διαχειριστική ομάδα.
Οι φωτογραφίες γάμου που βλέπουμε είτε στο φόρουμ το δικό μας, είτε σε άλλα φόρα, για να ξεχωρίσουν από τις άλλες, τις κοινές, του σωρού, έχουν συνήθως δυο πράγματα. Τεχνική τελειότητα, αυστηρό πρόγραμμα λήψης, καλό processing (όπως αυτές που μας παραθέτει ο Γιάννης) είτε το ασυνήθιστο και το πρωτότυπο. Αυτό το τελευταίο μπορεί να είναι μια ξαφνική στιγμή όπως το ζευγάρι με το όργανο (τα σέβη μου Jim), είτε το φιλί για το οποίο έγινε τόσος λόγος παραπάνω, είτε μια βουτιά στη θάλασσα, είτε ένα χούφτωμα, όπως κάνει ο γαμπρός εδώ παραπάνω.
Προσωπικά τα δέχομαι όλα ως θεματολογία και ως θέμα προς εκτέλεση. Αφού έχει προηγηθεί συζήτηση μεταξύ του ζευγαριού και του φωτογράφου, έχουμε και τη σωστή εκτέλεση. Αν το ζευγάρι θέλει να βουτήξει, ας βουτήξει. Αν το ζευγάρι θέλει να προβάλλει μια επίσημη τελετή, ας το κάνει. Αν το ζευγάρι είναι όμορφο θα φανεί στις φωτο του καλλιτέχνη. Αν το ζευγάρι είναι μακριά από αυτό που θεωρούμε στην εποχή μας ωραίο, ο καλλιτέχνης φωτογράφος θα το προσπεράσει. Θα δημιουργήσει, δεν θα αποτυπώσει.
Προσωπικά μένω περισσότερο στην εκτέλεση του έργου που έχει αναλάβει ο φωτογράφος και λιγότερο στη θεματολογία. Διότι εκεί θα φανεί η ικανότητα του φωτογράφου και η συνεργασία του με το ζευγάρι. Διότι αυτό είναι απαραίτητο. Έχουμε δει νύφες να εμφανίζονται ως αξιολάτρευτες και σέξι, ποθητές θα λέγαμε για τον άντρα τους και όλους τους γύρω και νύφες που παρουσιάστηκαν σαν εμπόρευμα προς κατανάλωση κι εκσπερμάτωση . Και δυστυχώς σοβαρολογώ. Το χουφτωματάκι το βλέπω και το χαίρομαι, αλλά το στήθος της νύφης που σκύβει και σκεπάζει την κουμπάρα και είναι σε απόσταση 10 εκ από το χέρι του κουμπάρου σα να είναι έτοιμο να πέσει στο ποτήρι του, δεν το συγχωρώ με τίποτε. Ή ακόμη περισσότερο τα κλασικά κομμένα χέρια, πόδια, ανθοδέσμες, κλπ.
Είναι γεγονός ότι και οι φωτογράφοι προωθούν νέα πλάνα ως προιόντα για πώληση, αλλά και πολλές υποψήφιες νύφες θέλουν όχι απλώς μια φωτογράφιση γάμου, αλλά κάτι το ιδιαίτερο. Έως και road movie έξι μήνες πριν το γάμο (στο Μπεμπέκ στην Κωνσταντινούπολη). Ο βιντεολήπτης να ακολουθεί τη νύφη από την ώρα του αρραβώνα μέχρι την τελετή, με όλα μέσα, δηλαδή το γυμναστήριο, το ινστιτούτο αισθητικής από την αποτρίχωση μέχρι τις πλαστικές προσθαφαιρέσεις, τα μασάζ, τα ντούζ, το ξύλο του ζευγαριού για το ποιοί θα προσκληθούν , τις φωνές της πεθεράς, την αναζήτηση των ρούχων και των εσωρούχων στη Βιέννη και στο Λονδίνο, ακόμη και τα χουφτώματα σε δοκιμαστήριο (με drone) . Ακρότητες.... αλλά όταν πλέον υπάρχει ο τεχνικός εξοπλισμός, υπάρχει η θέληση για κάτι το ιδιαίτερο, υπάρχει το χρήμα και η νύφη ή το ζευγάρι θέλει μια μικρή ταινία με τη ζωή τους προς το γάμο, άρα θα φθάσουμε μέχρι εκεί.
Νέοι δρόμοι ανοίγονται πολλοί μπροστά μας. Δεν είναι όλοι εύκολοι, ούτε όσοι τους ακολουθήσουν θα πετύχουν. Κάποιοι θα γίνουν ήρωες, κάποιοι θα γελοιοποιηθούν. Άρα και τα μπράβο θα υπάρξουν και τα γιούχα θα υπάρξουν. Π.χ. οι γάμοι της καλής κοινωνίας στα Σκόπια (πρωτεύουσα) που το γαμπρό συνοδεύουν οι φίλοι του ντυμένοι αρχαίοι μακεδόνες, με κόκκινα μπλουζάκια, περικεφαλαίες, κλπ. η νύφη έρχεται πάνω σε άσπρο άλογο, που το άλογο επιδιώκεται να έχει στύση, η δεξίωση πάνω στη νέα αψίδα του θριάμβου, ή σε μακεδονική γαλέρα μέσα στο ποτάμι, είναι για γιούχα, και πολλά γιούχα μάλιστα.
Αλλά θα υπάρξουν και πολλά ενδιάμεσα στάδια και υλοποιήσεις.
υστ1. Ας μην μπούμε στο τριπάκι σεξισμός, ρατσισμός, γυναικεία ματιά κλπ. Δεν είμαστε αντρική καφετέρια, ούτε και εξέδρα σε γήπεδο Γ' Εθνικής. Από την άλλη ας μη νιώσουμε ότι θα πρέπει να αλλάξουμε τρόπο ζωής και έκφρασης επειδή εισέρχεται στην κατηγορία μετά από 2 χρόνια μια ακόμη γυναίκα φωτογράφος (τα σέβη μου).
υστ2. Το παραπάνω παράδειγμα δεν είναι υποθετικό. Το ζευγάρι (που παντρεύτηκε τον Μάιο του 2015 στο Φατίχ τζαμί στην Πόλη) ήλθε στη Θεσσαλονίκη μαζί με ένα γκρουπ ερασιτεχνών φωτογράφων της Κωνσταντινούπολης (nikonians όλοι) και ήμουν καλεσμένος τους για να περάσω τη μέρα μαζί τους. Εκεί είδα τον εικονολήπτη που ακολουθούσε τη νύφη. Έπρεπε να δείτε το τρέιλερ με το φωτογραφικό εξοπλισμό που έσερνε το λεωφορείο. Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Τόσους τηλεφακούς 2.8 δεν έχω δει ούτε σε γήπεδο.