Μερικές σκέψεις....
Καλησπέρα κι από μένα
Να πω κατ' αρχάς ότι επικροτώ την πρωτοβουλία του Σάκη να ανοίξει το θέμα και μάλιστα με καθαρό, σαφή και επεξηγηματικό τρόπο, ώστε να αποφεύγονται οι κακοτοπιές και να διασφαλίζεται η ασφάλεια των χρηστών έναντι της (πιθανής) ηλεκτροπληξίας. Ειδικά στη χώρα μας και γενικότερα στην Ευρώπη και όπου αλλού το οικιακό ρεύμα έχει τάση 220V, η ασφάλεια είναι κεφαλαιώδους σημασίας ζήτημα, ενώ έχει μικρότερη σημασία στις χώρες που τα 100 ή 110 ή 120 Βολτ είναι το στάνταρντ της οικιακής τάσης, απλά γιατί για τον μέσο υγιή ενήλικα απαιτούνται κάποια χιλιοστά του δευτερολέπτου ηλεκτροπληξίας στα 220 (τώρα πια 230) βολτ για να συμβεί ανεπανόρθωτη βλάβη της υγείας του ή να επέλθει ο θάνατος, ενώ για τον ίδιον άνθρωπο τα 100~120V επιφέρουν μικρότερη (ή καθόλου) βλάβη στον ίδιο χρόνο.
Και αφού ξεκαθαρίσαμε το ζήτημα της ασφάλειας, ας μπούμε στα δικά μας. Η αλήθεια είναι ότι η γενική θεώρηση των πραγμάτων, έτσι όπως την θέτει ο Σάκης, είναι σωστή. Κατ' αρχάς να συμφωνήσουμε σε κάποιους όρους:
- Ο όρος "ηλεκτρική γείωση" είναι προτιμότερος από τον όρο "μηχανική γείωση" γιατί αυτή είναι ακριβώς τέτοια, έχει δηλαδή αποστολή να διοχετεύει προς τη γη οποιαδήποτε διαρροή ηλεκτρικού ρεύματος από την τροφοδοσία προς το σώμα της συσκευής, για να προστατεύει τον χρήστη. Η μηχανική γείωση, από καθαρά τεχνική σκοπιά, είναι η μηχανική σύνδεση ενός (υπερυψωμένου) αντικειμένου με το έδαφος, π.χ. μια βάση δαπέδου για ένα ηχείο βιβλιοθήκης.
- Ο όρος "επιπλέουσα γείωση", προερχόμενος από την μετάφραση του εγγλέζικου floating ground, είναι γενικά σωστός και δείχνει ότι σε μια συσκευή η περιοχή που δυνητικά θα μπορούσε να γειωθεί (π.χ. το σασί) απλά δεν γειώνεται. Παρ´όλα αυτά και ο όρος "διαφορική γείωση" δεν είναι λανθασμένος, απλά ο πρώτος είναι ίοσως περισσότερο κατανοητός σε μας.
Τούτων λεχθέντων, πάμε παρακάτω.
Συσκευές, τις οποίες ο κατασκευαστής δεν προβλέπει ηλεκτρική γείωση, συνδέονται με συσκευές που έχει ήδη προβλεφθεί γείωση και αυτές με άλλες πάλι που δεν έχει προβλεφθεί και αυτές με άλλες που έχουν γείωση, κ.ο.κ. Σε μια τέτοια διάταξη έχουμε:
-Έναν τελικό ενισχυτή χωρίς γείωση (στο σασί)
- Ένα προενισχυτή με γείωση
- Ένα DVD/CD player χωρίς γείωση
- Ένα αναλογικό κασσεττόφωνο χωρίς γείωση
- Ένα media player με γείωση
- Ένα ψηφιακό κασσεττόφωνο (DAT) με γείωση
- Ένα SACD player χωρίς γείωση
και πάει λέγοντας.........
(τα παραπάνω αναφερθέντα μηχανήματα είναι ακριβώς όπως τα περιγράφω και υπάρχουν ήδη εγκατεστημένα στο σπίτι μου)
Οπότε, εδώ προκύπτει το δίλημμα του "τί κάνουμε".
Μια λύση είναι: τα αφήνεις όπως είναι και ενέχεται ο κίνδυνος να δημιουργηθούν ένας ή περισσότεροι βρόχοι
Μια άλλη λύση είναι να μη γειώσεις κανένα μηχάνημα (που σημαίνει ότι ή επεμβαίνεις και καταργείς τη γείωση του σασί εσωτερικά, ή βάζεις καλώδιο χωρίς γείωση), πλην ενός, στο οποίο διατηρείς τη γείωση (π.χ. ο προενισχυτής)
Μια τρίτη λύση είναι να προσθέσεις γείωση στα μηχανήματα που δεν έχουν, γειώνοντας το σασί τους και έτσι διοχετεύοντας όλων τις γειώσεις στη μία και κοινή γείωση του κτηρίου. Πάλι εδώ ο κίνδυνος δημιουργίας βρόχου ή βρόχων είναι υπαρκτός.
Τέλος να πω άλλη λύση, που όμως απαιτεί "χέρι" και βασικές γνώσεις: Σε όσα μηχανήματα δεν υπάρχει γείωση, τη βάζεις μεν, αλλά μέσω διακόπτη, ώστε να υπάρχει ένας απλός τρόπος άρσης της γείωσης (ground lift), όπως έχουν αρκετά επαγγελματικά μηχανήματα.
Αυτές είναι προς το παρόν οι σκέψεις μου. Με τον Σάκη έχω την ευτυχία και την ευκαιρία να μιλάω πολλές φορές και ειδικά για αυτό το θέμα με έχει συμβουλέψει πολύ. Επόμενα, θεωρώ ότι η γνώμη του βαραίνει και φαντάζομαι ότι θα μας δώσει τα φώτα του.
Πολύ σωστά, αυτή είναι και η καλύτερη πρακτική.
Θα μπορούσε η γείωση του σήματος να συνδεθεί με τη γείωση του ρευματολήπτη (δικτύου) αλλά μόνο σε ένα σημείο της αλυσίδας, αλλιώς έχουμε ground loop.
Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχει κανένας λόγος για κάτι τέτοιο.
Σε σχέση με αυτά που γράφω παραπάνω, το ερωτηματικό είναι: σε πιό σημείο?
Καλό βράδυ.
-
