Re: Για μια καλή μπουγάδα...
Να παραθέσω τις εντυπώσεις μου και την εμπειρία μου με το πλύσιμο των δίσκων βινυλίου.
Βασικη αρχή (την οποία ποτέ δεν κατάφερα να ακολουθήσω παρά μόνο τώρα τελευταία...) είναι πως όσο περισσότερο τους προσέχεις τόσο λιγότερο θα έχεις να νοιάζεσαι για τέτοια θέματα. Η μακροημέρευση του βινυλίου εξαρτάται άμεσα από τον χρήστη του. Βεβαίως και κολλάνε διάφορα πάνω στους δίσκους (και με το καλημέρα με που τους βγάζεις από τη θήκη), όμως είναι κάτι που δεν έχει τραγικά έντονα ακουστά αποτελέσματα αν αυτό είναι επιφανειακό και δεν κολλάει στο βάθος του αυλακιού. Με ένα καλό βουρτσάκι ή πανάκι - ολοκληρωμένο παίξιμο του δίσκου και καθάρισμα της βελόνας μπορείς να απολαμβάνεις τη μουσική σου επί μακρόν. Αντε να χρειαστείς κι ένα αντιστατικό πιστόλι και να αλλάζεις πότε πότε τα εσώφυλλα. Φυσικά εννοείται πως το πλατώ είναι καλορυθμισμένο και η κεφαλή προσεγμένη (όχι απαραίτητα πανάκριβη), ενώ επίσης να υπενθυμίσω πως όσα πικαπ έχουν καπάκια δεν τα έχουν για πλάκα (αν και ξέρω πως κάποιοι "ακούν" διαφορές στον ήχο με κλειστό/ανοικτό καπάκι).
Εχω καμιά χιλιάδα βινύλια, πολλά εκ των οποίων έχουν "ζοριστεί" και κάποια από αυτά σε βαθμό κακοποίησης λόγω σκληρής χρήσης σε πάρτι, clubs ραδιοφωνικά στούντιο και φυσικά στο σπίτι. Παλιότερα (σε εποχές χωρίς γυναίκα παιδί και πρωινή δουλειά) τα δυο πικάπ μου κι ένας μίκτης δούλευαν υπερωρίες. Μελετούσα συνεχώς τα κομμάτια των δίσκων μου, τις μίξεις, το ταίρασμα και το διασκέδαζα παράλληλα. Κάθε μέρα ήταν σαν ένα διαρκές πάρτι που συνεχιζόταν όπου χρειαζόταν να παίζω "επαγγελματικά".
Οποιος έχει δουλέψει σε μπαρ κλαμπ ράδιο και τα σχετικά ξέρει πως όταν τα κάνεις όλα μόνος σου και αυτό που θες απλά είναι να βρεις το καλύτερο δυνατό κομμάτι για να διατηρήσεις ή να αλλάξεις την "ατμόσφαιρα" που φτιάχνεις, η τακτοποίηση των δίσκων έρχεται σε δεύτερη μοίρα... Μοιραία πολλοί ήταν οι δίσκοι που έγιναν αγνώριστοι οπτικά και κυρίως ακουστικά. Οταν ένας δίσκος δεν παιζόταν πια, τον πλημμυρίζαμε με κάποιο υγρό και ως δια μαγείας ο δίσκος έπαιζε τέλεια... Ομως για να ξαναπαίξει και την επόμενη φορά έπρεπε να του ξανακάνεις μπάνιο...
Τέλος πάντων να μην τα πολυλογώ τα ξενύχτια στα κλαμπ κόπηκαν τα δυο πικαπ έγιναν ένα (με δυο βραχίονες) αλλά πολλοί από τους δίσκους δεν ακούγονταν πια...
Ξεκίνησε ο μαζοχισμός. Κουζίνα τρίλετ ξύδι νερό άπλωμα. Καθώς όμως φαινόταν πως ο δίσκος εξωτερικά καθάριζε, πάντα υπήρχε θόρυβος από κατάλοιπα βρωμιάς που είχαν απομείνει στο βάθος του αυλακιού. Μέχρι που κάποια στιγμή είδα μπροστά μου ένα πλυντήριο με δυνατότητα αναρρόφησης. Πήρα μερικά από τα κακοποιημένα βινύλια και μερικά από αυτά που ήταν σε καλή κατάσταση και τα πήγα για καθάρισμα.
ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ πάλι τους δίσκους μου. Η χαρά μου ήταν τεράστια κυρίως για αυτούς που δεν πίστευα πως θα μπορούσαν να παίξουν πάλι. Οχι ότι έγιναν τζάμι αλλά απο εκεί που ακούς μόνο θόρυβο, να τον ακούς ελάχιστα και να αναδύεται η μουσική (και μάλιστα πολύ καλύτερα από παλιά δεδομένου πως το τωρινό σύστημα δεν έχει σχέση με το παλιό) είναι μεγάλη ανακούφιση. Εκτοτε έβαλα σαν μακροπρόθεσμο στόχο την απόκτηση πλυντηρίου ενώ ταυτόχρονα αυξήθηκε και η διάθεσή μου να ψωνίζω βινύλια (τόσο καινούρια όσο και μεταχειρισμένα).
Πριν από λίγες ημέρες απέκτησα ένα smart matrix της clearaudio, (καθώς δεν είχα σκοπό να πάρω κάτι ακριβότερο) και αν εξαιρέσεις το οτι κάνει θόρυβο όταν δουλεύει η αντλία, έχει αναστήσει ό,τι δίσκο έχει πέσει πάνω του. Αυτό που δεν έχω κάνει είναι να περνάω κι ένα χέρι απιονισμένο νερό μετά το καθάρισμα με το ειδικό υγρό όπως διάβασα σε κάποιο post. Θα το δοκιμάσω και αυτό. Είναι αλήθεια πως κάποιοι ταλαιπωρημένοι δίσκοι θέλουν πιο ειδική περιποίηση (δυο και τρια χέρια) και ίσως να μην "έρθουν" ποτέ αλλά είπαμε, όποιος προσέχει, ΕΧΕΙ
Για κάποιον με μεγάλη συλλογή το πιο πιθανό είναι πως το πλυντήριο είναι απαραίτητο. Οσοι έχουν λίγα κομμάτια που θέλουν οπωσδήποτε καθάρισμα μπορούν να δοκιμάσουν σε κάποιο κατάστημα.
Δεν είμαι ειδικός δεν μπορώ να πάρω θέση στο θέμα αν τα υγρά καθαρισμού βλάπτουν το βινύλιο. Αυτό που ακούω και που καταλαβαίνω είναι πως αν δεν έχεις καθαρό βινύλιο, μουσική δεν ακούς. Στη δική μου περίπτωση ή αυτό θα έκανα ή θα έπρεπε να παροπλίσω μεγάλο μέρος της δισκοθήκης μου. Τέλος δεν πιστεύω πως πρέπει να ρίχνεις στο πλυντήριο έναν δίσκο κάθε φορά που θέλεις να τον ακούσεις, όσο κι αν το γεγονός πως όταν διαθέτεις τη δυνατότητα είναι πιο εύκολο (ψυχολογικά) να το κάνεις παρά να μην το κάνεις.
Τέλος αν στο μέλλον μπορέσω να πάρω το loricraft που έχει άλλο τρόπο καθαρίσματος σε σχέση με τα περισσότερα από τα υπόλοιπα (με την κλωστή που βυθίζεται στο αυλάκι) θα χαρώ να σας πως τις εντυπώσεις μου.
Χ Παπαδήμας
