Απάντηση: Re: Gravity (2013)
Συμφωνώ απολύτως..
Αυτο ειναι που κανει μαγικο το all is lost .
Εχουμε την ιστορια επιβιωσης του πρωταγωνιστη χωρις να έχουμε ιδέα του ποιος ειναι ..
Μονο ενα γραμμα που και αυτο δε ξερουμε σε ποιον απευθυνεται ..
στην οικογενεια του ; σε καποιο αγαπημενο προσωπο ; σε όποιον το βρει ; στον Θεο ...
και βλεπουμε πως δοκιμαζεται η στωικοτητα του , η υπομονη του , οι αντοχες του , τα νευρα του , το σωμα και η ψυχη του ,
μεχρι που ερχεται το ξεσπασμα με την εκστομιση μιας και μονο λεξης σε ολη την ταινια και η αποφαση να παραιτηθει της προσπαθειας.
Μια αντιστοιχη ιστορια ειναι και το gravity , η μια στο διαστημα , ο αλλος στον αχανη ωκεανο ,
η μια να μαχεται με τα συντριμμια και ο αλλος με τα στοιχεια της φυσης
απλα η μπουλοκ επιλεγει να γαυγιζει , να αναπολει τη γη , να μας λεει δακρυβρεχτες ιστοριες για το παιδι της κλπ κλπ
και τελικα να μην αποφευγει κλισε που εχουμε ξαναδει
ενω ο μεγιστος ρεντφορντ ειναι η ηρεμη δυναμη , ενα γερικο κουρασμενο σωμα σε ενα τσακισμενο ιστιοφορο να παλευει μονος του ,
με την ελπιδα να επιβιωσει και να κερδισει για να γυρισει καπου και σε κατι που εμεις δεν ξερουμε τι ειναι ...
“13th of July, 4:50 pm. I’m sorry.
I know that means little at this point. But I am. I tried. I think you could all agree that I tried.
To be true. To be strong. To be kind. To love. To be right.
But I wasn’t And I know you knew this, in each of your ways.
And I am sorry.
All is lost here, except for soul and body.
That is, what’s left of them. And a half day’s rations. It’s inexcusable, really.
I know that now. How it could have taken that long to admit that, I’m not sure.
But it did. I fought to the end. I am not sure what that is worth, but know that I did.
I have always hoped for more for you all.
I will miss you.
I’m sorry.” —
Συμφωνώ απολύτως..