H άνοδος της τηλεόρασης, o θάνατος του λαικού κινηματογράφου

[Cinemusic - Ανδρέας]

Απάντηση: Re: H άνοδος της τηλεόρασης, o θάνατος του λαικού κινηματογράφου

καλά...σε άλλη πόλη ζούμε;

εγώ θυμάμαι να χαλάει το πράμα από το 1997 και μετά. Λάουρα, Μετροπολιταν, Εσπερος, Παλλας, Αιγλη, Ραδιο City και πόσοι ακόμα έκλεισαν 1-2 χρόνια αφού άνοιξε το vilage.

Χαρακτηριστικά θυμάμαι τετάρτη βράδυ Νοέμβριο το 1996 να πηγαίνω με την Μητέρα μου να δω το Ransom και η προβολή 11:00 - 01:00 να μην έχει ούτε μια θέση! Τα ιδια στο goldeneye παλι στο radio city και τα ιδια σοτ φαργκανη το 1995 στο braveheart. Συμμαθητές μου είχαν δει όρθιοι το free willy...τι να λέμε τώρα.

Φυσικά με το που άνοιξαν τα village ο κόσμος στράφηκε προς το νέο.
Νέες αίθουσες αναβαθμισμένος ήχος και εικόνα, όμως αίθουσες έτσι και αλλιώς κλεινανε για χρόνια πολύ πριν την έλευση τους.

Οι ανάσες που έδιναν κάποια μπλοκμπαστερ δεν έφταναν να τις κρατήσουν ζωντανές.
1997 Τιτανικός
1998 Αρμαγεδδών
-Μπορούμε να έχουμε κάθε χρόνο 3-4 ταινίες σαν και αυτές μου έλεγε
αιθουσαρχης περιχαρής που του βγήκε μια ακόμη χρονιά.

Ε μετά το 99 βγήκε η Αόρατη απειλή και όλα πήραν τον αναμμένο δρόμο... :tongue:

 

[teddy743]

Μάλλον ήταν γιαλατζι κινηματογραφοφιλοι..

καλά....νομίζεις ότι η δικιά σου θα κρατάει μόνη της τον μπέμπη για να πηγαίνεις σινεμαδακι στα φεστιβάλ......οκ.....εδώ θα μαστε και θα τα λέμε τότε.

 

[JL_?]

Αλλά για τους παλιούς σινεφίλ (γιαλατζι) που βλέπουν πλέον μόνο σειρές στο netflix έχει απόλυτο δίκιο.

Τί να κάνουμε, υπάρχουν χιπστεράδες και ανάμεσα στους σινεφίλ...

Άντε, σας αφήνω. Πάω να δω Avengers στον συνοικιακό κινηματογράφο της γειτονιάς μου (Αθήναιον)...

 

[teddy743]

Re: Απάντηση: Re: H άνοδος της τηλεόρασης, o θάνατος του λαικού κινηματογράφου

Φυσικά με το που άνοιξαν τα village ο κόσμος στράφηκε προς το νέο.
Νέες αίθουσες αναβαθμισμένος ήχος και εικόνα, όμως αίθουσες έτσι και αλλιώς κλεινανε για χρόνια πολύ πριν την έλευση τους.

Οι ανάσες που έδιναν κάποια μπλοκμπαστερ δεν έφταναν να τις κρατήσουν ζωντανές.
1997 Τιτανικός
1998 Αρμαγεδδών
-Μπορούμε να έχουμε κάθε χρόνο 3-4 ταινίες σαν και αυτές μου έλεγε
αιθουσαρχης περιχαρής που του βγήκε μια ακόμη χρονιά.

Ε μετά το 99 βγήκε η Αόρατη απειλή και όλα πήραν τον αναμμένο δρόμο... :tongue:

 

[auteur]

καλά....νομίζεις ότι η δικιά σου θα κρατάει μόνη της τον μπέμπη για να πηγαίνεις σινεμαδακι στα φεστιβάλ......οκ.....εδώ θα μαστε και θα τα λέμε τότε.

Μπα ελπίζω να μην είμαστε εδώ..

 

[auteur]

Τί να κάνουμε, υπάρχουν χιπστεράδες και ανάμεσα στους σινεφίλ...

Άντε, σας αφήνω. Πάω να δω Avengers στον συνοικιακό κινηματογράφο της γειτονιάς μου (Αθήναιον)...

Καλή διασκέδαση!

Όπως και στον SR71B που ήδη βρίσκεται καθοδον για άλλους πλανήτες.

 

[teddy743]

Μπα ελπίζω να μην είμαστε εδώ..

Μοναχός χόρευε και όσο θέλεις πήδα ε; ...και πως θα δει η μαμά εγγονάκια :firstprize:

 

[teddy743]

Τί να κάνουμε, υπάρχουν χιπστεράδες και ανάμεσα στους σινεφίλ...

Άντε, σας αφήνω. Πάω να δω Avengers στον συνοικιακό κινηματογράφο της γειτονιάς μου (Αθήναιον)...

....καλά να περάσεις!

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Δεν ξέρω κατά πόσο ο λαϊκός κινηματογράφος "πεθαίνει" (sic). Εξαρτάται από το πώς ορίζει κάποιος τι είναι λαϊκός κινηματογράφος. Αν θεωρούμε τέτοιον το mainstream θα συμφωνήσω με τον Buz Luhrmann, σκηνοθέτη του πρόσφατου The Great Gatsby (2013). Ο τύπος μεταξύ άλλων λέει ότι ότι "ο κόσμος μας είναι πολύ ταραχώδης, είναι σα δύο τεκτονικές πλάκες που αποκλίνουν. Η μία πλάκα είναι ο παλιός κόσμος και η άλλη ο καινούργιος. Ο παλιός προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει τα πράγματα όπως ήτανε".
Εχω δεί υπέροχες mainstream ταινίες κατά καιρούς. Ακόμα κι όταν δεν είναι υπέροχες, βρίσκω τρόπους να πάρω τη δόση μου. Παράδειγμα το Florence Foster Jenkins προ διετίας. Μέτριο, ΟΚ. Δεν περίμενα όμως τέτοια ερμηνεία από αυτό τον χλέμπουρα τον Hugh Grant και η έκπληξη ήταν ο Simon Helberg.
Oι πιο απαιτητικές ταινίες, όσον αφορά την αποδοχή τους απ το κοινό, έχουν τα προβλήματα που είχαν πάντα: η Χαμένη Λεωφόρος του Lynch, όταν πρωτοβγήκε παίχτηκε στην Αθήνα για 2-3 βδομάδες και ...κατέβηκε. Δεν θυμάμαι αν την πήραν εκείνο το καλοκαίρι οι θερινοί, χλωμό το βλέπω. Το Αλογο του Τορίνο το είδα σε ειδική προβολή για σινεφίλ, μέσα στην αίθουσα ήμασταν συνολικά 5 (!) άτομα, δεν ξέρω αν παίχτηκε ευρέως στα σινεμά.

 

[avpap]

55αρα εχω, surround έχω αλλά πάω σινεμά πιο πολύ από ποτέ, στα πλαίσια βεβαίως που μου επιτρέπει ο ελεύθερος χρόνος μου και οι ταινίες που βγαίνουν. Ξέρω ότι τα παιδικά που βλέπουν τα παιδιά μου, θα βγουν σε τορρεντ μετά από 2 μήνες αλλά και πάλι τους πηγαίνουμε σινεμά που για αυτούς είναι τεράστια χαρά. Μεγάλη οθονη, άλλα παιδάκια γύρω τους και ποπ κορν.

Δεν νομίζω ότι το αξιοπρεπές σύστημα σπίτι σημαίνει ότι δεν πας σινεμά. Το ανάποδο μάλλον θεωρώ. Ότι επειδή δαπανεις χρόνο και χρήμα για να στήσεις κάτι τέτοιο σπίτι, σε ενδιαφέρει το συγκεκριμένο θέμα.

 

[auteur]

Δεν ξέρω κατά πόσο ο λαϊκός κινηματογράφος "πεθαίνει" (sic). Εξαρτάται από το πώς ορίζει κάποιος τι είναι λαϊκός κινηματογράφος. Αν θεωρούμε τέτοιον το mainstream θα συμφωνήσω με τον Buz Luhrmann, σκηνοθέτη του πρόσφατου The Great Gatsby (2013). Ο τύπος μεταξύ άλλων λέει ότι ότι "ο κόσμος μας είναι πολύ ταραχώδης, είναι σα δύο τεκτονικές πλάκες που αποκλίνουν. Η μία πλάκα είναι ο παλιός κόσμος και η άλλη ο καινούργιος. Ο παλιός προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει τα πράγματα όπως ήτανε".
Εχω δεί υπέροχες mainstream ταινίες κατά καιρούς. Ακόμα κι όταν δεν είναι υπέροχες, βρίσκω τρόπους να πάρω τη δόση μου. Παράδειγμα το Florence Foster Jenkins προ διετίας. Μέτριο, ΟΚ. Δεν περίμενα όμως τέτοια ερμηνεία από αυτό τον χλέμπουρα τον Hugh Grant και η έκπληξη ήταν ο Simon Helberg.
Oι πιο απαιτητικές ταινίες, όσον αφορά την αποδοχή τους απ το κοινό, έχουν τα προβλήματα που είχαν πάντα: η Χαμένη Λεωφόρος του Lynch, όταν πρωτοβγήκε παίχτηκε στην Αθήνα για 2-3 βδομάδες και ...κατέβηκε. Δεν θυμάμαι αν την πήραν εκείνο το καλοκαίρι οι θερινοί, χλωμό το βλέπω. Το Αλογο του Τορίνο το είδα σε ειδική προβολή για σινεφίλ, μέσα στην αίθουσα ήμασταν συνολικά 5 (!) άτομα, δεν ξέρω αν παίχτηκε ευρέως στα σινεμά.

Λαϊκό εννοούν το mainstream, έτσι ξεκινάει το πρώτο ποστ.

είναι τρομερό, το βλέπω ακόμη και στην παρέα μου. Μιλάμε για ανθρώπους που ενώ δεν δήλωναν ποτέ σινεφίλ, ήταν τρομερά πιο σινεφίλ από πολλούς που το δηλώνουν εμφατικά για μόστρα και θεαθήναι. Παιδιά με τα οποία πηγαίναμε μαζί να δούμε Μουνγκίου, Ρόι Άντερσον, Νταρντέν και επανεκδόσεις Γκοντάρ στο σινεμά, τώρα ανταλλάσσουν γνώμες ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για σειρές και σιγά σιγά αυτές οι σειρές είναι μονάχα του Netflix. Από εκεί και πέρα, έτσι όπως καταρρέει γοργά η άντληση εσόδων από τις αίθουσες κι έτσι όπως λειτουργεί το κύκλωμα, οι σκηνοθέτες θα βρίσκουν χρήματα για ταινίες μονάχα από Netflix και Amazon και οι παραγωγοί θα θέλουν να πουλήσουν αποκλειστικά τις ταινίες τους σε αυτούς τους κολοσσούς.

Μιλάνε και για το πως αλλάζει η αισθητική αντίληψη του κατά παλιά σινεφίλ κοινού, που μπορεί να έβλεπε παλιά Mulholland drive και Turin horse ενώ τώρα βλέπει σχεδόν αποκλειστικά σειρές στο netflix.
Για την τηλεοπτικοποιηση και βιντεογκειμοποιηση του mainstream κινηματογράφου.

 

[avpap]

"είναι τρομερό, το βλέπω ακόμη και στην παρέα μου. Μιλάμε για ανθρώπους που ενώ δεν δήλωναν ποτέ σινεφίλ, ήταν τρομερά πιο σινεφίλ από πολλούς που το δηλώνουν εμφατικά για μόστρα και θεαθήναι. Παιδιά με τα οποία πηγαίναμε μαζί να δούμε Μουνγκίου, Ρόι Άντερσον, Νταρντέν και επανεκδόσεις Γκοντάρ στο σινεμά, τώρα ανταλλάσσουν γνώμες ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για σειρές και σιγά σιγά αυτές οι σειρές είναι μονάχα του Netflix. Από εκεί και πέρα, έτσι όπως καταρρέει γοργά η άντληση εσόδων από τις αίθουσες κι έτσι όπως λειτουργεί το κύκλωμα, οι σκηνοθέτες θα βρίσκουν χρήματα για ταινίες μονάχα από Netflix και Amazon και οι παραγωγοί θα θέλουν να πουλήσουν αποκλειστικά τις ταινίες τους σε αυτούς τους κολοσσούς."

Μηπως οι ανθρωποι αυτοι οταν εκαναν αυτες τις βαθυστοχαστες συζητησεις ηταν πιτσιρικαδες με τον αφθονο χρονο της νιωτης, λιγα προβληματα και αγχη και ορεξη να εμβαθυνουν σε βαθυστοχαστα θεματα, ενω ταυτοχρονα επαιζε και λιγο η φαση να εντυπωσιασουμε το αλλο φυλο;
Μπορει να μην ασχοληθηκα ποτε με σινεφιλ ταινιες, αλλα θυμαμαι πολλες φορες βαθυστοχαστες συζητησεις για ενα σωρο παγκοσμια προβληματα σε αναγνωστηρια, ταβερνες, καφετεριες και παγκακια.
Οταν μεγαλωσα, αποφοιτησα, εκανα οικογενεια και παιδια, ο ελευθερος χρονος συμπιεστηκε τοσο πολυ που αν ειμαι τυχερος μπορω να δω 1 επεισοδιο σειρας την ημερα και μια ταινια την εβδομαδα. Επαναλαμβανω ΑΝ ειμαι τυχερος, διοτι δεν ειναι λιγες οι εβδομαδες που εχω απλα δει 2-3 επεισοδια. Επισης δεν ειναι μονο το γεγονος οτι μειωθηκε ο ελευθερος χρονος αλλα οτι πραγματα που μου κρατουσαν το ενδιαφερον τωρα το θεωρω πολυ πεζα. Χεστηκα για το ταδε σημαντικο θεμα που καταπιανεται ο δεινα καλλιτεχνης, οταν μαμιεμαι με την καθημερινοτητα μου και την προσπαθεια επιβιωσης.

Καλη φαση να ασχολειται κανεις με τεχνες, θεαματα και να πηγαινει στην Αγορα, φτανει να εχει ειλωτες να κανουν τη δουλεια και τα μεταλλεια του λαυριου να βγαζουν χρυσο...

 

[auteur]

"είναι τρομερό, το βλέπω ακόμη και στην παρέα μου. Μιλάμε για ανθρώπους που ενώ δεν δήλωναν ποτέ σινεφίλ, ήταν τρομερά πιο σινεφίλ από πολλούς που το δηλώνουν εμφατικά για μόστρα και θεαθήναι. Παιδιά με τα οποία πηγαίναμε μαζί να δούμε Μουνγκίου, Ρόι Άντερσον, Νταρντέν και επανεκδόσεις Γκοντάρ στο σινεμά, τώρα ανταλλάσσουν γνώμες ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για σειρές και σιγά σιγά αυτές οι σειρές είναι μονάχα του Netflix. Από εκεί και πέρα, έτσι όπως καταρρέει γοργά η άντληση εσόδων από τις αίθουσες κι έτσι όπως λειτουργεί το κύκλωμα, οι σκηνοθέτες θα βρίσκουν χρήματα για ταινίες μονάχα από Netflix και Amazon και οι παραγωγοί θα θέλουν να πουλήσουν αποκλειστικά τις ταινίες τους σε αυτούς τους κολοσσούς."

Μηπως οι ανθρωποι αυτοι οταν εκαναν αυτες τις βαθυστοχαστες συζητησεις ηταν πιτσιρικαδες με τον αφθονο χρονο της νιωτης, λιγα προβληματα και αγχη και ορεξη να εμβαθυνουν σε βαθυστοχαστα θεματα, ενω ταυτοχρονα επαιζε και λιγο η φαση να εντυπωσιασουμε το αλλο φυλο;
Μπορει να μην ασχοληθηκα ποτε με σινεφιλ ταινιες, αλλα θυμαμαι πολλες φορες βαθυστοχαστες συζητησεις για ενα σωρο παγκοσμια προβληματα σε αναγνωστηρια, ταβερνες, καφετεριες και παγκακια.
Οταν μεγαλωσα, αποφοιτησα, εκανα οικογενεια και παιδια, ο ελευθερος χρονος συμπιεστηκε τοσο πολυ που αν ειμαι τυχερος μπορω να δω 1 επεισοδιο σειρας την ημερα και μια ταινια την εβδομαδα. Επαναλαμβανω ΑΝ ειμαι τυχερος, διοτι δεν ειναι λιγες οι εβδομαδες που εχω απλα δει 2-3 επεισοδια. Επισης δεν ειναι μονο το γεγονος οτι μειωθηκε ο ελευθερος χρονος αλλα οτι πραγματα που μου κρατουσαν το ενδιαφερον τωρα το θεωρω πολυ πεζα. Χεστηκα για το ταδε σημαντικο θεμα που καταπιανεται ο δεινα καλλιτεχνης, οταν μαμιεμαι με την καθημερινοτητα μου και την προσπαθεια επιβιωσης.

Καλη φαση να ασχολειται κανεις με τεχνες, θεαματα και να πηγαινει στην Αγορα, φτανει να εχει ειλωτες να κανουν τη δουλεια και τα μεταλλεια του λαυριου να βγαζουν χρυσο...

Όχι δεν νομίζω ότι αναφέρονται σε κάποιον που έχει ελάχιστο ελεύθερο χρόνο λόγο δουλειάς ή οικογένειας.. Αλλά για αυτούς που έχουν.. Εξάλλου πως θα έβλεπαν όλους αυτούς τους κύκλους επεισοδίων;

 

[avpap]

Όχι δεν νομίζω ότι αναφέρονται σε κάποιον που έχει ελάχιστο ελεύθερο χρόνο λόγο δουλειάς ή οικογένειας.. Αλλά για αυτούς που έχουν.. Εξάλλου πως θα έβλεπαν όλους αυτούς τους κύκλους επεισοδίων;

Όπως και εγώ... Μπουκιά μπουκιά. Αν έχεις δει συμμετέχω σε πάρα πολλά νήματα με σειρές. Βλέπω τώρα ταυτόχρονα 4 χωρίς να χάνω εβδομάδιαιο επεισόδιο και που και που τσιμπολογαω και καμιά ακόμη.
Μάλιστα η λογική της Netflix που στα πετάει όλα στη μούρη με αγχωνει και έχω να δω σειρά Netflix από το mind Hunter.

 

[auteur]

ναι αλλα εσυ ουτε δήλωνες σινεφίλ, ουτε ανήκεις σε αυτούς που έχουν αρκετό ελεύθερο χρόνο.
βασικά δεν θέλει και παρα πολύ χρόνο για να δεις 2-3 ταινίες την εβδομάδα.

 

[avpap]

ναι αλλα εσυ ουτε δήλωνες σινεφίλ, ουτε ανήκεις σε αυτούς που έχουν αρκετό ελεύθερο χρόνο.
βασικά δεν θέλει και παρα πολύ χρόνο για να δεις 2-3 ταινίες την εβδομάδα.

δεν διαβασες προσεκτικα τι εγραψα. Δεν εχει να κανει με αν δηλωνα σινεφιλ ή οχι, αλλα με τον χρονο και την ορεξη που υπηρχε σε νεαροτερες ηλικιες ή αλλες φασεις ζωης. Μπορει καποιος να ειναι 40αρης, να μην εχει οικογενεια και παιδια και να συνεχιζει τη ζωη που εκανε οταν ηταν 20-25, για αυτο και προσθετω "φασεις ζωης" διπλα απο την ηλικια.

3 ταινιες την εβδομαδα = minimum 6 ωρες/εβδομαδα. Το προβλημα ειναι οτι χρειαζεσαι "μονομπλοκ" 3 διωρα, κατι το οποιο δεν παιζει με την καμμια. Τα επεισοδια σπανε σε maximum 1 ωρα/επεισοδιο που ειναι πολυ πιο ευκολα διαχειρισιμο.

 

[auteur]

δεν διαβασες προσεκτικα τι εγραψα. Δεν εχει να κανει με αν δηλωνα σινεφιλ ή οχι, αλλα με τον χρονο και την ορεξη που υπηρχε σε νεαροτερες ηλικιες ή αλλες φασεις ζωης. Μπορει καποιος να ειναι 40αρης, να μην εχει οικογενεια και παιδια και να συνεχιζει τη ζωη που εκανε οταν ηταν 20-25, για αυτο και προσθετω "φασεις ζωης" διπλα απο την ηλικια.

3 ταινιες την εβδομαδα = minimum 6 ωρες/εβδομαδα. Το προβλημα ειναι οτι χρειαζεσαι "μονομπλοκ" 3 διωρα, κατι το οποιο δεν παιζει με την καμμια. Τα επεισοδια σπανε σε maximum 1 ωρα/επεισοδιο που ειναι πολυ πιο ευκολα διαχειρισιμο.

το ίδιο λεμε αλλιώς..
καποιος πχ που δηλώνει σινεφιλ (η λέξη αυτή δεν λέει τίποτα, αλλα ειναι άλλη συζήτηση), βρίσκει και την όρεξη και τον χρόνο και στα γηρατειά του, δεν ειναι θέμα ηλικίας.

το οτι επιλέγει κάποιος netflix ειναι ευκολία και ως προς το διαχειρίσιμο χρόνο που αναφέρεις αλλα κυρίως και ως προς το περιεχόμενο.

 

[avpap]

το ίδιο λεμε αλλιώς..
καποιος πχ που δηλώνει σινεφιλ (η λέξη αυτή δεν λέει τίποτα, αλλα ειναι άλλη συζήτηση), βρίσκει και την όρεξη και τον χρόνο και στα γηρατειά του, δεν ειναι θέμα ηλικίας.

το οτι επιλέγει κάποιος netflix ειναι ευκολία και ως προς το διαχειρίσιμο χρόνο που αναφέρεις αλλα κυρίως και ως προς το περιεχόμενο.

Καποιος που ειναι σινεφιλ θα βρει χρονο να δει τις ταινιες που του αρεσουν στους κινηματογραφους που τους αρεσουν. Καποιος που λατρευει το ποδηλατο ή το τεννις ή το γηπεδο θα βρει με καθε τροπο τον χρονο για αυτες τις δραστηριοτητες. Ομως, στη ζωη ολα ειναι αποχρωσεις του γκρι και σπανια υπαρχουν απολυτα. π.χ. γουσταρεις ταινιες; Βλεπεις 3 φορες την εβδομαδα. Αρχιζεις και πιεζεσαι λιγο; το κανεις 2. Πιεζεσαι και αλλο; το κανεις 1 ταινια και μερικα επεισοδια (τα νουμερα προφανως ειναι τυχαια και αντανακλουν θεωρητικο ελευθερο χρονο).

 

[auteur]

Καποιος που ειναι σινεφιλ θα βρει χρονο να δει τις ταινιες που του αρεσουν στους κινηματογραφους που τους αρεσουν. Καποιος που λατρευει το ποδηλατο ή το τεννις ή το γηπεδο θα βρει με καθε τροπο τον χρονο για αυτες τις δραστηριοτητες. Ομως, στη ζωη ολα ειναι αποχρωσεις του γκρι και σπανια υπαρχουν απολυτα. π.χ. γουσταρεις ταινιες; Βλεπεις 3 φορες την εβδομαδα. Αρχιζεις και πιεζεσαι λιγο; το κανεις 2. Πιεζεσαι και αλλο; το κανεις 1 ταινια και μερικα επεισοδια (τα νουμερα προφανως ειναι τυχαια και αντανακλουν θεωρητικο ελευθερο χρονο).

ναι βρε μην το παίρνεις προσωπικά, δεν αναφέρομαι/ντε συγκεκριμένα σε εσενα.

το ξαναβάζω 3 φορά.

Μιλάμε για ανθρώπους που ενώ δεν δήλωναν ποτέ σινεφίλ, ήταν τρομερά πιο σινεφίλ από πολλούς που το δηλώνουν εμφατικά για μόστρα και θεαθήναι. Παιδιά με τα οποία πηγαίναμε μαζί να δούμε Μουνγκίου, Ρόι Άντερσον, Νταρντέν και επανεκδόσεις Γκοντάρ στο σινεμά, τώρα ανταλλάσσουν γνώμες ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για σειρές και σιγά σιγά αυτές οι σειρές είναι μονάχα του Netflix.

 

[Cinemusic - Ανδρέας]

Απάντηση: Re: H άνοδος της τηλεόρασης, o θάνατος του λαικού κινηματογράφου

55αρα εχω, surround έχω αλλά πάω σινεμά πιο πολύ από ποτέ, στα πλαίσια βεβαίως που μου επιτρέπει ο ελεύθερος χρόνος μου και οι ταινίες που βγαίνουν. Ξέρω ότι τα παιδικά που βλέπουν τα παιδιά μου, θα βγουν σε τορρεντ μετά από 2 μήνες αλλά και πάλι τους πηγαίνουμε σινεμά που για αυτούς είναι τεράστια χαρά. Μεγάλη οθονη, άλλα παιδάκια γύρω τους και ποπ κορν.

Δεν νομίζω ότι το αξιοπρεπές σύστημα σπίτι σημαίνει ότι δεν πας σινεμά. Το ανάποδο μάλλον θεωρώ. Ότι επειδή δαπανεις χρόνο και χρήμα για να στήσεις κάτι τέτοιο σπίτι, σε ενδιαφέρει το συγκεκριμένο θέμα.

Έτσι..
Δέκα χρόνια τα ίδια λέω και με κοιτάζουν παράξενα.
Δεν υπαρχει αντικαταστάτης του σινεμά.
Μόνο προσομοιώσεις