Που ειναι ο Χατζηγεωργιου να σ'αρχισει στα γνωστα ...
"ο λογος αποσταση/αναλυση ειναι καλυτερος στο σπιτι μου ... απ'οτι στο σινεμα"
και να πλακωσουμε οι υπολοιποι ...
"ναι αλλα υπαρχουν αντικειμενα τριγυρω, μεσα σε μια κινηματογραφικη αιθουσα,
που δινουν πολυ ικανοποιητικοτερη αντιληψη του βαθους πεδιου"
και να συμπληρωνει ο Χατζ ...
"βλακειες, οταν σβηνουν τα φωτα στην αιθουσα δεν υπαρχουν σημεια αναφορας"
.....
Mε αυτα και με τα αλλα .... στον σινεμα ΔΕΝ παω για βαθος πεδιου.
Παω για να εκκλησιασθω, για το τελετουργικο της υποθεσης. Παω για την μοκετα,
παω για να ανεβω τα σκαλακια μεχρι το αβατο (θεση F7, η καλυτερη !!!), παω για
να δω τα πιτσιρικια με τις τεραστιες γουρλοματαρες τους να χλαπακιαζουν junkfood
σαν να μην υπαρχει αυριο (ολη η ζωη μπροστα τους), παω για το ψηλοταβανο της
υποθεσης λιγο πρν σβησουν τα φωτα ....
Οταν ξεκινησει το εργο ... ξερω οτι δεν ειμαι μονος αλλα .... νιωθω ανενοχλητος
να βυθιστω σε κατι προσωπικο, πρωτογνωρο αλλα ταυτοχρονα μοιραζομενο και
κοινωνουμενο.
Ο Θοδωρας δεν μπορει να με αντιληφθει .... το ξερω .... οι λιθοσφαιρικες πλακες
που γραφει ο Λυμπεροπουλος ειναι πολυ πιο βαθιες απ'οσο νομιζουμε/πιστευουμε.