How the Beatles Destroyed Rock 'n' Roll

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: How the Beatles Destroyed Rock 'n' Roll

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
Α μα θα σε λατρέψει ο Ντοκ εσένα.
Αν και, απ όσο γνωρίζω, ήδη το κάνει. -bye-
Click to expand...

Αυτό είναι σίγουρο. Ασχέτως Μάλερ .:award:

Οπως κι εσένα , βέβαια . Ασχέτως Beach Boys , Scott Walker ή Tord Gustavsen :grinning-smiley-043:grinning-smiley-043
 
Last edited:
Απάντηση: Re: Απάντηση: How the Beatles Destroyed Rock 'n' Roll

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
...Άυτός είναι ένας ακόμη από τους λόγους που οι Beatles είναι τόσο μεγάλοι: Η κρυφή αρμονία είναι καλύτερη από την προφανή («αρμονίη αφανής φανερής κρείττων» - Ηράκλειτος)
Click to expand...

Η δική μου εμπειρία ήρθε από το χούι, που την κάθε Μουσική ακολουθούσαν τα δάχτυλα και οι παλάμες πάνω στο τζήν. Κάθε που έλειπε από αυτό μιά νότα, ξεφύτρωνε και ένα γιατί.

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
...
είναι πάρα πολλές οι φορές εκείνες που νιώθω ότι, στην ουσία, ψειρίζω τη μαϊμού: ότι γράφω για πράγματα που αφορούν μόνο εμένα, ότι καταξοδεύομαι αναζητώντας κάτι που πιθανόν δεν υπάρχει, που είναι προσωπική εμμονή ή καθαρά δική μου προβολή πάνω στη δουλειά κάποιου...
Click to expand...

Φυσικά και είναι "κάτι" που πιθανόν δεν υπάρχει
Δείχνει "πολύ" το ξόδεμα, αλλά τελικά είναι "πολύ" όταν επιτέλους συμπληρώνεις πάζλ? Δεν νομίζω
Το οτι αμφισβητείς την έτοιμη μασημένη αισθητική και προσπαθώντας να βρείς μιά εξήγηση, ανοίγεις ένα νέο δρόμο γιά όλους μας τον οποίο με την σειρά μας καλούμαστε να αμφισβητήσουμε. Αυτή η τριβή είναι που μας προάγει από τη μάθηση στην καλλιέργεια

Αυτά τα παραπάνω δείχνουν πως παρόλο που προσπέρασες την progressive των '70s ως πολυουρεθάνη
(ανάπτυξη - διόγκωση - σκλήρυνση και εντέλει τριμμένη σκόνη στο πάτωμα)
σε κάνουν πιό prog από οτιδήποτε διαβάσαμε μέχρι τώρα σε διακοπαρουσιάσεις :grinning-smiley-043
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: How the Beatles Destroyed Rock 'n' Roll

Τσάκωνας Βασίλης said:
παρόλο που προσπέρασες την progressive των '70s ως πολυουρεθάνη
(ανάπτυξη - διόγκωση - σκλήρυνση και εντέλει τριμμένη σκόνη στο πάτωμα)
σε κάνουν πιό prog από οτιδήποτε διαβάσαμε μέχρι τώρα σε διακοπαρουσιάσεις
Click to expand...

Δεν την προσπέρασα Μπίλ.
Την απέρριψα αφού πρώτα την έφαγα με το κουτάλι.
Και, εννοώ, όλους. Μα όλους.
Πρέπει να είμαι ο πρωτος που αγόρασε στην Ελλάδα το Atom Heart Mother και σίγουρα είμαι ο πρώτος που αγόρασε το Ummagumma: τη δική μου κόπια έπαιξε πρώτος, στο ραδιόφωνο, ο Γιάννης.
 
Πάντως , από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με την ακρόαση μουσικής ( ποπ , ροκ κλπ ) υπήρχαν και υπάρχουν δυο στρατόπεδα , δυο αντίπαλες σχολές σκέψης στο χώρο του ροκ : η μεν που υποστήριζε ότι το ροκ δεν είναι μουσική για διανοητικές περιπέτειες αλλά για χορό , διασκέδαση , χαβαλέ και εφηβική αμφισβήτηση και η άλλη που υποστήριζε ότι το ροκ μπορεί να είναι και μουσική με αξιώσεις . ( ή αλλοιώς ότι το ροκ είναι gut music ή καλύτερα music for the loin and not for the brain ). Η πρώτη σχολή εκφράστηκε από το σύνολο σχεδόν των απανταχού μουσικοκριτικών , οι οποίοι θεωρούσαν ότι το ροκ όφειλε να παραμείνει στα στενα πλαίσια της νεανικής μουσικής και κουλτούρας πάση θυσία . Η δεύτερη – που δεν πιστεύω καν αν πράγματι υπήρξε ως σχολή σκέψης παρά μάλλον σαν κοινός τρόπος αντίληψης ορισμένων μουσικών με ανησυχίες και ενός μεγάλου τμήματος του ακροατηρίου – πρέσβευε τα αντίθετα . Ότι το ροκ μπορούσε να έχει και αισθητικές ανησυχίες . Από το Rubber Soul και μετά το ροκ όντως απέκτησε και τέτοιες και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία . Για πολλούς έπαψε να είναι ροκ.

Κατά πάσα πιθανότητα η πρώτη σχολή σκέψης επικράτησε . Για δύο λόγους : Αφ’ ενός λόγω της συνεχούς επίθεσης των μουσικοκριτικών απέναντι σε κάθε προσπάθεια εισαγωγής στοιχείων από άλλα είδη μουσικής στο ροκ και αφ’ ετερου διότι στο αισθητικό απώγειο του ροκ , γύρω στα μέσα της δεκαετία του 70 , ο νέος που ήθελε να παίξει μουσική βρισκόταν αντιμέτωπος με το εξής δίλημμα : ή να μην αποπειραθεί καν να το κάνει διότι τα ινδάλματα του είχαν φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη δεξιοτεχνίας , πρωτοτυπίας , εφευρετικότητας φαντασίας και αισθητικής εξέλιξης ( οπότε που να πάει ο δύστυχος αφού δεν μπορούσε να παίξει έτσι ) ή να επιστρέψει στις ρίζες – απλό , ατόφιο , ροκ ‛ εν ρόλ με δύναμη , πάθος και δυο ακόρντα . [Εχουμε ξαναπεί ότι ο Charles Hayward ( Quiet Sun , This Heat κλπ ) όταν πρωτάκουσε τους Pistols να παίζουν αναφωνησε γελώντας «αυτό είναι το καινούργιο ; μα αυτοί παίζουν τα ίδια και τα ίδια , όπως οι Stones πριν χρόνια ]

Οι Βeatles λοιπόν υπήρξαν το πρώτο progressive γκρουπ. Και το έκαναν αυτό εξερευνώντας αχαρτογράφητες για το ροκ περιοχές έχοντας συγχρόνως την ικανότητα να πατούν σε εκπληκτικές μελωδίες . Και απεδείχθησαν διαχρονικοί . Οι Αμερικάνοι ποτέ δεν τους συγχώρεσαν την μαζική εισβολή στα χωρικά μουσικά τους ύδατα. Και βέβαια ποτέ δεν αφέθησαν στην μετέπειτα μαγεία του βρετανικού κυρίως και ευρωπαϊκού δευτερευόντως ήχου . Ε και ;

Αν πρόκειται να διαλέξω μεταξύ Αμερικής και Αγγλίας ( Ευρώπης ) το δίλημμα είναι πλαστό . Beatles , Can , Magma , Soft machine , Gong , King Crimson , Henry Cow , Caravan , Yes , Genesis , Jethro Tull , Faust , Heldon , Tangerine Dream , Kraftwerk , This heat , κλπ από την μια .

Από την άλλη ;
 
Re: Απάντηση: How the Beatles Destroyed Rock 'n' Roll

Δημήτρης Ν. said:
Αν πρόκειται να διαλέξω μεταξύ Αμερικής και Αγγλίας ( Ευρώπης ) το δίλημμα είναι πλαστό . Beatles , Can , Magma , Soft machine , Gong , King Crimson , Henry Cow , Caravan , Yes , Genesis , Jethro Tull , Faust , Heldon , Tangerine Dream , Kraftwerk , This heat , κλπ από την μια .

Από την άλλη ;
Click to expand...

Βeach Boys, The Doors, Bob Dylan, V.U., The Blues Project, Love, The Byrds, The Band, The Grateful Dead, Steely Dan, Sparks, The Gun Club, Swans

to name but a few
 
η διάσταση με το prog είναι στην προσπάθειά του να πιθηκήσει 'ξένες γλώσσες'. Δεν τις έκανε ποτέ δικές του. Οπως ο Beefheart πχ.
Επίσης δεν καταλαβαίνω το τσουβάλιασμα εκ μέρους των απανταχού progers: οι Can και οι Magma δεν έχουν καμμία σχέση με τους Caravan ή τους Genesis. 'Η με τους ELP και τους Yes.
Για τους Softs το έχω ξαναγράψει: δεν ξέρω ποιός, αυθαίρετα, τους κατέταξε στο prog. Κατα τη γνώμη μου αυτή η ταμπέλα δεν τους χωράει. Τον Kevin Ayers ίσως...αλλά στους Softs πέφτει πολύ λίγη.
 
κατά την ταπεινή μου γνώμη, το prog, είναι η Τρέλλα του Μεγαλείου.
Αλλοίμονο αν χρειάζονται 10 νταλίκες με μηχανήματα, 30 με φωτιστικά και κάμποσα χιλιόμετρα καλώδια για να απολαύσει κανείς ζωντανή Μουσική.
Χώρια η 'πόζα' του muso που μου δίνει στα νεύρα.
ο Coltrane ήταν muso - και δεν το είπε ούτε το έδειξε ποτέ.
 
Re: Απάντηση: How the Beatles Destroyed Rock 'n' Roll

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
eίναι πάρα πολλές οι φορές εκείνες που νιώθω ότι, στην ουσία, ψειρίζω τη μαϊμού: ότι γράφω για πράγματα που αφορούν μόνο εμένα, ότι καταξοδεύομαι αναζητώντας κάτι που πιθανόν δεν υπάρχει, που είναι προσωπική εμμονή ή καθαρά δική μου προβολή πάνω στη δουλειά κάποιου. Δεν έχω ενοχές ωστόσο...κοιμάμαι ήσυχος: αν και δεν μου αρέσει καθόλου ο όρος 'μουσικοκριτικός', θα σας σύστηνα να μη τους φοβάστε: η υποτιθέμενη ...δύναμή τους είναι μηδαμινή - ποτέ ένας τέτοιος δεν κατάφερε να επιβάλλει στους άλλους κάτι αξιόλογο ή να καθαρίσει το τοπίο από τα κάθε λογής σκουπίδια. Εξάλλου όροι όπως 'αξιόλογο' ή 'σκουπίδι' είναι πια, εδώ και πολλά χρόνια, τελείως υποκειμενικοί.
Click to expand...

Δεν πειραζει που μπορει να μην αφορουν κανενα..... η μουσικη ειναι "my food yr poison"
Εκτος απο κανα δυο εξαιρεσεις ,οτι προτεινεις δεν μπορω να το ακουμπησω.
Και τι εγινε....εγω παλι τα δικα μου ακουω....πηρα τους Pet shop boys που εσυ ουτε να τους φτυσεις δεν θες!!!

ΟΦΕΙΛΕΙΣ να γραφεις για δυο λογους :
1) το κανεις με απεραντη αγαπη για την μουσικη και τους φιλους σου και,
2) μας δινεις τροφη για σκεψη
(αφηνω αποξω την συγγραφικη σου δυνοτητα)

αρα καθολου μονος σου δεν εισαι:grinning-smiley-043-bye-
 
Κωστας Λυμπεροπουλος said:
Αλλοίμονο αν χρειάζονται 10 νταλίκες με μηχανήματα, 30 με φωτιστικά και κάμποσα χιλιόμετρα καλώδια για να απολαύσει κανείς ζωντανή Μουσική.
.
Click to expand...

Με την περιγραφή σου μου έρχεται στο μυαλό ένα φιλμάκι που είχε δείξει η κρατική tv, και είχα δει μικρός, από μια συναυλία των Emerson-Lake and Palmer...ακριβώς τα χιλιόμετρα καλωδίων που είπες.
 
Το prog ως παλιατζης κουβαλαει πολυ σαβουρα αλλα και καποια σπουδαια κομματια.Το βασικο ειναι ομως ο τροπος σκεψης.Το σοβαροφανες.Οταν οι purple ηχογραφουσαν το ανιοσουργημα με την συμφωνικη το εκαναν για να δανειστουν κυρος.Κυρος 200 ετων με σοφια χωρις επιτοκιο.Ακουγες τον μουσικο-αθλητη να τρεχει σε μαραθωνιο χωρις τερματισμο.Απλα ετρεχε.Ολα αυτα στο ονομα της Τεχνης που αυτοι κανιβαλιζαν.Καποια στιγμη μοιραια ηρθε η αποξενωση και τους τελειωσε το punk.Δεν γινεται οταν δεν εχεις δουλεια να ακους μουσικη για σπαθια και μαγους.Το τελευταιο βεβαια ισχυει μονο για την Αγγλια μιας και αλλες χωρες στην Ευρωπη (Ιταλια,Ισπανια) ειχαν εξισου σπουδαιες prog σκηνες χωρις ομως να ηχουν τοσο ανοητα.

Στην αλλη πλευρα του Ατλαντικου μονο τυχαιο δεν ειναι που το prog δεν βρηκε ανταποκριση.Και οχι γιατι ως φαρα ειναι artless αλλα γιατι απουσιασε το μεγαλομανες.Γνωριζαν εξαρχης τα ορια,ηξεραν τα συνορα.

Απο το punk και την ψυχεδελεια(οπου αυτα τα 2 ειδη ειναι σχεδον ταυτοσημα αλλα αυτη ειναι αλλη κουβεντα) μεχρι την ηλεκτρονικη και το lo-fi γεννηθηκαν στην απο κει πλευρα του Ατλαντικου και αυτο μας δειχνει κατι.Και προς Θεου οχι prog οι Can.Oτιδηποτε αλλο ναι αλλα οχι prog.Oτι σπουδαιοτερο εγινε τα τελευταια 40 χρονια δεν γινεται να περιοριζεται απο κατι τοσο απλο.
 
Διαφωνώ. Prog είναι οτιδήποτε ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια του δίλεπτου τραγουδιού για χαβαλέ και "επαναστατικότητα" . Progressive ονομάστηκε γιατί δεν μπορούσε να καταχωρηθεί όλο αυτό το κύμα που ξέσπασε κουβαλώντας μαζί του χιλιάδες επιρροές από παντού ( από την κλασσική ως τον Στραβλινσκυ , τον Στοκχάουζεν και την τζαζ )
Και θυμηθείτε πως κι ο Joe Strummer ήθελε να παίξει σαν τον Χέντριξ , αλλά ήταν τόσο οδυνηρό να μην μπορεί ....
 
Και το να κολλάμε στους ανεκδιήγητους Purple με την συμφωνική του Λονδίνου ή στο εξ ίσου ανεκδιήγητο Journey to the centre of the earth του Wakeman , γι να χαρακτηρίσουμε το τεράστιο χωνευτήρι του prog , δεν λέι και τίποτα . Σαν να λέμε ότι τα μυθιστορήματα είναι γελοίο είδος λογοτεχνίας , επειδή τέτοια γράφει και η Λένα Μαντά .
 
το δίλεπτο τραγούδι είναι μεγάλη μαγκιά. 100 progers είναι ανίκανοι να φτιάξουν ένα διαμάντι σαν αυτά που οι Creedence ξεπέταγαν με το κιλό.
κι άσε τον άλλον να βαράει επί 20λεπτο ψάχνοντας γωνία στο δεκάρικο.
ο χαβαλές και η επαναστατικότητα είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα συγκεκριμένων ηλικιών. Καλύτερα αυτά παρά να ασχολούμασταν με lifestyle και χλιδάτα μπλιμπλίκια. Γιατί όλοι περάσαμε από κεί.

το Prog είναι απόλυτα συγκεκριμένο και όχι 'καθετί που ξεφεύγει από τα όρια του δίλεπτου'. Το Venus In Furs δεν ειναι prog, ο Beefheart δεν είναι prog.
 
ναι καλά μεγάλη μαγκιά το δίλεπτο που έγραφαν οι Ramones. Ούτε που κατελαβαίνεις ότι έχουν περάσει 10 δίλεπτα . Απλώς αλλάζουν οι τίτλοι. Πλήξις και ανία .
Και οι creedence μόλις ξεπερνούσαν τα 2-3 λεπτά ( Graveyard train , Suzie Q ) χανόντουσαν σε κουραστικά σόλι κιθάρας χωρίς νόημα .
 
Last edited:
Στο τεύχος Σεπτεμβρίου 2009 του Sonik γράφει ο Α. Ζήλος : " Θυμάμαι ένα παλιό φιλμάκι , μάλλον από τις ηχογραφήσεις του Sgt peppers , με τον Mick Jagger να χαζεύει τον Paul McCartney που διεύθυνε - το κατά δύναμιν - ένα κλασικό σύνολο , και φαντάζομαι να μονολογεί όχι χωρίς δυο τρείς - σταγόνες φθόνου "παλιοκερατάδες Beatles , εμείς θα παραμείνουμε ροκάδες μέχρι καθετήρος , γιατί έτσι απαιτεί η κοινωνία , γιατί έτσι επιβάλλει η ιστορία, γιατί...σάμπως μας παίρνει και για παραπάνω ; "
 
Re: Απάντηση: How the Beatles Destroyed Rock 'n' Roll

Δημήτρης Ν. said:
"παλιοκερατάδες Beatles , εμείς θα παραμείνουμε ροκάδες μέχρι καθετήρος , γιατί έτσι απαιτεί η κοινωνία , γιατί έτσι επιβάλλει η ιστορία, γιατί...σάμπως μας παίρνει και για παραπάνω ; "
Click to expand...

είναι πολύ καλό να γνωρίζεις τα όριά σου.
Οχι σαν κάτι άλλους που ξέρω...ονόματα δεν λέμε. -bye-
 
και για να διευθύνεις ένα κλασσικό σύνολο πρέπει να σπουδάσεις Δ/νση ορχήστρας. 6 χρονάκια. Αφού πρώτα τελειώσεις αρμονία, αντίστιξη, φούγκα και ενορχήστρωση - βλέπε άλλα 15.
αλλιώς, απλά ...κουνιέσαι στο ρυθμό.
 
Last edited:
Top Bottom