Η φτώχεια γεννά πολιτισμό και ο πλούτος φασισμό.....

Μια και μιλάτε για Μουσικά Γυμνάσια, που ως απόφοιτος ενός τέτοιου, και ως γιος καθηγητών σ'αυτό επί χρόνια, με πονάει ιδιαίτερα...

...παραθέτω αυτούσιο το εξής ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΟ άρθρο που δημοσίευσε κάποια "κυρία" Ρούλα Γεωργακοπούλου στα ΝΕΑ. Χωρίς περαιτέρω σχολιασμό.

Κρίμα που τόσους αιώνες ποζάραμε για πολυμήχανοι. Μερικές φορές πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό όπως έγινε προχτές με τα Μουσικά Γυμνάσια και Λύκεια όταν έκλεισαν το Κέντρο της Αθήνας επειδή έμειναν χωρίς σχολικά λεωφορεία. Μα πώς έφτασαν αυτά τα παιδιά μέχρι το Σύνταγμα; Ποδαράτα; Με τον ίδιο τρόπο φαντάζομαι ότι μπορούν να πηγαίνουν και στα σχολεία τους τώρα που μπατιρίσαμε και ξεμείναμε από facilities. Ευκαιρία να ανοίξουν τα γκαράζ τους όσοι από τους κατοίκους της Παλλήνης ή του Γέρακα έχουν τις Καγιέν και να κάνουν και κάνα εκ περιτροπής ντελίβερι στα παιδιά τους ή στα παιδιά του γείτονα. Αλλιώς τα τριαξονικά που αγόραζαν τον καιρό της ευμάρειας θα τους μείνουν από μπαταρία. Να πάψουν κι οι μαμάδες των προαστίων να δίνουν λαβή στην Παυλίνα Νάσιουτζικ και στη λεγόμενη γυναικεία λογοτεχνία να τις ξεφτιλίζει. Ας κουνήσουν λίγο και το μυαλουδάκι τους κι οι συνοικιακές επιτροπές αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης που ξεπήδησαν μέσα από το κίνημα των Αγαναχτισμένων κι όχι να καταντήσουν σύλλογοι - σφραγίδες πριν καλά καλά κλείσουν χρόνο.
Αποκλεισμένοι από το αγαθό της υγιεινής είναι αυτές τις μέρες και το ΑΠΘ λόγω της απεργίας των εργαζομένων στην καθαριότητα. Κάποιοι καθηγητές που τόλμησαν να πάρουν σκούπα και φαράσι για να καθαρίσουν τον χώρο τους προπηλακίστηκαν από φοιτητές και απεπέμφθησαν σαν «απεργοσπάστες», ενώ δεκάδες ξεκοιλιασμένες σκουπιδοσακούλες χρησιμοποιήθηκαν σαν πολεμοφόδια υπέρ της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και της ηπατίτιδας. Συμφωνώ και προτρέπω τις μανάδες τους να τα βροντήξουν και να κηρύξουν αποχή από τα πλυντήρια και τη φασίνα. Αν το παιδί δεν φάει χώμα, πώς θα μεγαλώσει;
 
Αφήστε τα..... Θλιβερά πράγματα, όταν τα αυτονόητα γίνονται τόσο δύσκολα να αποκτηθούν και μιλάνε μόνο οι "λίγοι", "γραφικοί", πια.....
 
Απάντηση: Re: Η φτώχεια γεννά πολιτισμό και ο πλούτος φασισμό.....

Μια και μιλάτε για Μουσικά Γυμνάσια, που ως απόφοιτος ενός τέτοιου, και ως γιος καθηγητών σ'αυτό επί χρόνια, με πονάει ιδιαίτερα...

...παραθέτω αυτούσιο το εξής ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΟ άρθρο που δημοσίευσε κάποια "κυρία" Ρούλα Γεωργακοπούλου στα ΝΕΑ. Χωρίς περαιτέρω σχολιασμό.

Κρίμα που τόσους αιώνες ποζάραμε για πολυμήχανοι. Μερικές φορές πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό όπως έγινε προχτές με τα Μουσικά Γυμνάσια και Λύκεια όταν έκλεισαν το Κέντρο της Αθήνας επειδή έμειναν χωρίς σχολικά λεωφορεία. Μα πώς έφτασαν αυτά τα παιδιά μέχρι το Σύνταγμα; Ποδαράτα; Με τον ίδιο τρόπο φαντάζομαι ότι μπορούν να πηγαίνουν και στα σχολεία τους τώρα που μπατιρίσαμε και ξεμείναμε από facilities. Ευκαιρία να ανοίξουν τα γκαράζ τους όσοι από τους κατοίκους της Παλλήνης ή του Γέρακα έχουν τις Καγιέν και να κάνουν και κάνα εκ περιτροπής ντελίβερι στα παιδιά τους ή στα παιδιά του γείτονα. Αλλιώς τα τριαξονικά που αγόραζαν τον καιρό της ευμάρειας θα τους μείνουν από μπαταρία. Να πάψουν κι οι μαμάδες των προαστίων να δίνουν λαβή στην Παυλίνα Νάσιουτζικ και στη λεγόμενη γυναικεία λογοτεχνία να τις ξεφτιλίζει. Ας κουνήσουν λίγο και το μυαλουδάκι τους κι οι συνοικιακές επιτροπές αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης που ξεπήδησαν μέσα από το κίνημα των Αγαναχτισμένων κι όχι να καταντήσουν σύλλογοι - σφραγίδες πριν καλά καλά κλείσουν χρόνο.
Αποκλεισμένοι από το αγαθό της υγιεινής είναι αυτές τις μέρες και το ΑΠΘ λόγω της απεργίας των εργαζομένων στην καθαριότητα. Κάποιοι καθηγητές που τόλμησαν να πάρουν σκούπα και φαράσι για να καθαρίσουν τον χώρο τους προπηλακίστηκαν από φοιτητές και απεπέμφθησαν σαν «απεργοσπάστες», ενώ δεκάδες ξεκοιλιασμένες σκουπιδοσακούλες χρησιμοποιήθηκαν σαν πολεμοφόδια υπέρ της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και της ηπατίτιδας. Συμφωνώ και προτρέπω τις μανάδες τους να τα βροντήξουν και να κηρύξουν αποχή από τα πλυντήρια και τη φασίνα. Αν το παιδί δεν φάει χώμα, πώς θα μεγαλώσει;

Εύχομαι να παίρνει τουλάχιστον καλά λεφτά... για τέτοια εκπόρνευση της γραφίδος της.
 
Είσαι άδικος Τάσο!
Δηλαδή τι θέλεις να μας πεις? ότι υπάρχει σπίτι χωρίς Καγιέν?
Εξάλλου είναι γνωστό εδώ και αιώνες: όσοι πεινάνε είναι επειδή δεν γουστάρουν το παντεσπάνι! Όχι γιατί δεν έχουν.
Οι κομπλεξάρες!

:Banane0:
 
Απάντηση: Re: Η φτώχεια γεννά πολιτισμό και ο πλούτος φασισμό.....

Δηλαδή τι θέλεις να μας πεις? ότι υπάρχει σπίτι χωρίς Καγιέν?

Γι' αυτό έλεγε η κοπέλα, όχι για το πιπέρι.....αμέσως να την παρεξηγήσετε, στημένοι!!!:Banane0:


kagianas-sto-piato-16.jpg
 
Εδώ Μπράιτον: Τα αγρίμια που γίνονται αρνάκια



Ένας από τους λόγους που έπαψα να είμαι δικηγόρος είναι ότι δεν πιστεύω στη δικαιοσύνη. Βασικά δεν πιστεύω στην τιμωρία. Ούτε ότι υπάρχει δικαιοσύνη. Αυτή η κοινωνία είναι γεμάτη ατέλειες. Τέλος πάντων. Η νομική σαν επιστήμη είναι ενδιαφέρουσα, στην πράξη είναι που νοσεί.

Πάντα μου άρεσε να παρατηρώ. Το φως που έμπαινε από τα τεράστια παράθυρα στα Δικαστήρια των Χανίων την ώρα των συνεδριάσεων και φώτιζε τα σοβαρά πρόσωπα των δικαστών. Το κενό βλέμμα του φονιά. Την οργή. Την απελπισία. Τα θύματα και τους θύτες. Το φως και το σκοτάδι των ανθρώπων.

Δεν πιστεύω στην τιμωρία αλλά πιστεύω πάρα πολύ στην πρόληψη. Και η καλύτερη πρόληψη είναι η παιδεία. Όχι τόσο η επίσημη παιδεία, αυτή με τα ξεχαρβαλωμένα σχολικά θρανία και τις βαρετές σχολικές αίθουσες. Μιλάω για την κοινωνική παιδεία, τη βαθύτερη, τη διευρυμένη, την καθημερινή.

Δε θα ξεχάσω τη μέρα που έκανα ένα σεμινάριο στους νέους του Prince’s Trust*. Ο υπεύθυνος της ομάδας τους με είχε προειδοποιήσει ότι είναι αγρίμια, μικρο-εγκληματίες, μαγκάκια, σκληρά καρύδια, παιδιά από κατεστραμμένες οικογένειες, παιδιά κακοποιημένα. Μια από τις πολλές δραστηριότητες του Prince’s Trust είναι η διοργάνωση δωρεάν κύκλων σεμιναρίων για 12 εβδομάδες, όπου άτομα 16-25 ετών μαθαίνουν πώς να συνυπάρχουν, να σέβονται τους γύρω τους, να ανακαλύπτουν τυχόν ταλέντα τους, να προσπαθούν για κάτι καλύτερο. Κάποιοι προχωρούν στο κολέγιο, κάποιοι σπουδάζουν, κάποιοι άλλοι βουλιάζουν στη σκοτεινή πορεία τους. Τουλάχιστον έχουν μια επιλογή.

Εκείνη τη μέρα, λοιπόν, βρέθηκα σε μια αίθουσα με 12 νέους. Κάποιοι ψιλοέβριζαν, κάποιοι με κοιτούσαν με επιφύλαξη. Ως Ελληνίδα οι αγγλικές βρισιές μου είναι αδιάφορες. Ηχούν ως λέξεις ακατανόητες. Δεν τις παρεξηγώ.

Τους έδωσα κάποιες οδηγίες και μετά τους παρατηρούσα. Για 3 ώρες τα αγρίμια έγιναν αρνάκια. Έκατσαν όλοι γύρω από ένα τραπέζι και για 3 ώρες δε μιλούσαν. Έσκυβαν με ευλάβεια πάνω στις φωτογραφίες που τους είχα δώσει και ζωγράφιζαν για ώρες. Μου είπαν ότι ποτέ δεν είχαν νιώσει τόση ηρεμία. Οι αλητάμπουρες ανακάλυψαν την τέχνη. Κάποιος μου είπε ότι έπιανε πρώτη φορά στη ζωή του πινέλο. Κάποιος άλλος μου χάρισε τη ζωγραφιά του για να την προσέχω. Κάποιος μου είπε την ιστορία της μαμάς του. Κάποιος έκλαψε.

Συχνά με ρωτούν (κυρίως αυτοί που δε με ξέρουν) γιατί άφησα τη νομική. Και εγώ τους αφηγούμαι ιστορίες. Μια από αυτή είναι και η μέρα που έκανα τα αγρίμια αρνάκια.

*Prince’s Trust

http://www.princes-trust.org.uk

http://www.youtube.com/user/princestrust

Ιδρύθηκε το 1976 από τον Πρίγκιπα Κάρολο και σκοπό έχει να βοηθάει νέους που στερούνται ευκαιριών.

Στατιστικά, 1 στους 5 νέους στη Βρετανία είναι άνεργος, δε σπουδάζει, δεν εκπαιδεύεται. Η ανεργία στοιχίζει στο κράτος περίπου 10 εκατομμύρια τη μέρα σε χαμένη παραγωγικότητα και η νεανική εγκληματικότητα στοιχίζει 1 δισ. τον χρόνο. Κάθε μέρα το Prince’s Trust βοηθάει περίπου 100 νέους. Η βοήθεια είναι πρακτική και μέσα από τα προγράμματα του οι νέοι αποκτούν ικανότητες που ενισχύουν την αυτοπεποίθησή τους και ανοίγουν τον δρόμο για τη ζωή που πραγματικά θέλουν να ζήσουν.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.antapokrites&id=26988