Η καλύτερη ταινία του 2017

Η καλυτερη ταινια SciFi (και μονο SciFi) για το 2017 (και μονο για το 2017) ...
... δεν μπορει να ειναι αλλη απο ... το Blade Runner 2049 !!!

Ο Τελευταιος Τζενταϊ ... ποτε δεν αξιωσε να θεσει φιλοσοφικα διλληματα.
Ουτε ο Προτελευταιος Τζενταϊ, ουτε ο Προπατορικος Τζενταϊ, ουτε ο Προϊστορικος Τζενταϊ.
Και AYTO ... το προσυπογραφει Ο Γουκας του φορουμ. :proud: Γαμω τις τριχες μας ...

... ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΥ ΠΑΤΑΜΕ ! -bye-
 
μια φυσική συζήτηση εχει μια ροή, δυναμική, αλλάζει, εξελίσσεται...υπάρχουν επανατοποθετησεις κτλ ειναι μια οργανική διαδικασία.
στα φορουμ λόγο τάξης δεν μπορεί να υπάρξει αυτη η οργανική δυναμική.

μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει η εξέλιξη μιας συζήτησης οπου και παραμένουμε στο γενικό θέμα, παρά ενα στεγνό σχόλιο με θέμα τον τίτλο και τίποτα άλλο..

+1
:slug:
 
γ αυτο το Δουκ που λετε
το ειχα δει σε καλοκαιρινο σινεμα για να περασει το βραδακι
τελικα περασε αλλα πολυ κουραστικα ....
 
Dunkirk

την είδα σε προβολέα με την ένταση στο 0db (reference)
να πώ οτι δεν πέρασα καλά σαν οπτικοακουστικό θέαμα.. θα ηταν ψέμα..
σίγουρα δεν πέρασαν και πολύ καλά οι άλλοι ένοικοι.. τους οποιους θα κεράσω μελομακάρονα για την ανοχή τους.

το θεριό XTZ 3x12 έκανε την πολυκατοικία να σείεται..
(φυσικά ειναι overkill για το χώρο που το έχω)

αν σας αρέσει να σας καθοδηγούν, να δημιουργούν ένταση και αγωνία η μουσική να υπαγορεύει τι να αισθανθούμε, ίσως σας αρέσει.
προσωπικά, αυτος ο κινηματογράφος δεν με συγκινεί, όχι οτι δεν υπάρχουν αριστουργηματικές ταινίες φτιαγμένες με αυτον τον τρόπο..

το θέμα στο σύνθημα πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, δεν ειναι η αγάπη σε αυτά... αλλα στον διαχωρισμό και στην έχθρα που φέρνουν..
και στο dunkirk του Nolan εχουμε ξεκάθαρο διαχωρισμό καλών και κακών. οι καλοί στρατιώτες χειροκροτάνε οταν καταρρίπτουν τον εχθρό..

αντιθέτως στο πολύ όμορφο Marriage Italian Style
o Vittorio De Sica κάνει φόρο τιμής στο αριστουργηματικό Journey to Italy του Rosselini.
H τελευταία σκηνη του Marriage Italian Style εκτυλίσσεται στο Βεζούβιο οπου ειναι κυρίαρχο στοιχείο στο Journey to Italy..

στο Journey to Italy
η υπαρξιακή αγωνία και η αίσθηση της θνητότητας στην σκηνή της ανακάλυψης ενός ζευγάριού.

journey_13.jpg


και η αντίδραση της εν ζωή γυναίκας.. -που σου κόβει κυριολεκτικά την ανάσα- ειναι κομβικό σημείο.

το παρελθόν αντικατοπτρίζεται στο παρόν και το μέλλον. ο φιλμικός χώρος διαστέλλεται, ο Ροσελίνι έχει επίγνωση του φιλμικού αλλα και του πραγματικού χρόνου καθώς και την επίγνωση οτι αυτό που κάνει, θα μείνει μέσα στο πέρασμα του χρόνο (οχι απαραίτητα σαν αριστούργημα αλλα κυριολεκτικά σαν έργο). και παρόλο που κλείνει την ιστορία του με χολυγουντιανό τέλος (επανένωση του ζεύγους, εδω μας δίνει ακομα μια αλήθεια καθώς οι 2 αυτοι ηθοποιοί εργαζόντουσαν στο hollywood, όλοι οι υπολοιπο ηταν απλά ερασιτέχνες..) η κάμερα του απομακρύνεται απο αυτούς και μας δείχνει το πλήθος.. απο το συγκεκρινένο πάει στο αφηρημένο το γενικό. Η ζωή συνεχίζεται.. πραγματικά αριστουργηματικό τέλος.

στο Marriage Italian Style
η Sophia Loren που ειναι πόρνη, (δηλαδή κάνει έρωτα με όλους δίχως να τους διαχωρίζει..) και έχει 3 παιδιά (ένα απο αυτα ειναι του Marcello) δείχνει στον Marcello Mastroianni με φόντο τον Βεζούβιο, οτι μια οικογένεια δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν βλεπουμε όλα τα παιδία του κόσμου, όπως βλεπουμε το εξ αίματος παιδί μας.. και ανάγει την οικογένεια ως παναθρώπινη αξία.

α ναι.. το θέμα μας ηταν το Dunkirk..
:p
 
Last edited:
Dunkirk

την είδα σε προβολέα με την ένταση στο 0db (reference)
να πώ οτι δεν πέρασα καλά σαν οπτικοακουστικό θέαμα.. θα ηταν ψέμα..
σίγουρα δεν πέρασαν και πολύ καλά οι άλλοι ένοικοι.. τους οποιους θα κεράσω μελομακάρονα για την ανοχή τους.

το θεριό XTZ 3x12 έκανε την πολυκατοικία να σείεται..
(φυσικά ειναι overkill για το χώρο που το έχω)

αν σας αρέσει να σας καθοδηγούν, να δημιουργούν ένταση και αγωνία η μουσική να υπαγορεύει τι να αισθανθούμε, ίσως σας αρέσει.
προσωπικά, αυτος ο κινηματογράφος δεν με συγκινεί, όχι οτι δεν υπάρχουν αριστουργηματικές ταινίες φτιαγμένες με αυτον τον τρόπο..

το θέμα στο σύνθημα πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, δεν ειναι η αγάπη σε αυτά... αλλα στον διαχωρισμό και στην έχθρα που φέρνουν..
και στο dunkirk του Nolan εχουμε ξεκάθαρο διαχωρισμό καλών και κακών. οι καλοί στρατιώτες χειροκροτάνε οταν καταρρίπτουν τον εχθρό..

αντιθέτως στο πολύ όμορφο Marriage Italian Style
o Vittorio De Sica κάνει φόρο τιμής στο αριστουργηματικό Journey to Italy του Rosselini.
H τελευταία σκηνη του Marriage Italian Style εκτυλίσσεται στο Βεζούβιο οπου ειναι κυρίαρχο στοιχείο στο Journey to Italy..

στο Journey to Italy
η υπαρξιακή αγωνία και η αίσθηση της θνητότητας στην σκηνή της ανακάλυψης ενός ζευγάριού.

journey_13.jpg


και η αντίδραση της εν ζωή γυναίκας.. -που σου κόβει κυριολεκτικά την ανάσα- ειναι κομβικό σημείο.

το παρελθόν αντικατοπτρίζεται στο παρόν και το μέλλον. ο φιλμικός χώρος διαστέλλεται, ο Ροσελίνι έχει επίγνωση του φιλμικού αλλα και του πραγματικού χρόνου καθώς και την επίγνωση οτι αυτό που κάνει, θα μείνει μέσα στο πέρασμα του χρόνο (οχι απαραίτητα σαν αριστούργημα αλλα κυριολεκτικά σαν έργο). και παρόλο που κλείνει την ιστορία του με χολυγουντιανό τέλος (επανένωση του ζεύγους, εδω μας δίνει ακομα μια αλήθεια καθώς οι 2 αυτοι ηθοποιοί εργαζόντουσαν στο hollywood, όλοι οι υπολοιπο ηταν απλά ερασιτέχνες..) η κάμερα του απομακρύνεται απο αυτούς και μας δείχνει το πλήθος.. απο το συγκεκρινένο πάει στο αφηρημένο το γενικό. Η ζωή συνεχίζεται.. πραγματικά αριστουργηματικό τέλος.

στο Marriage Italian Style
η Sophia Loren που ειναι πόρνη, (δηλαδή κάνει έρωτα με όλους δίχως να τους διαχωρίζει..) και έχει 3 παιδιά (ένα απο αυτα ειναι του Marcello) δείχνει στον Marcello Mastroianni με φόντο τον Βεζούβιο, οτι μια οικογένεια δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν βλεπουμε όλα τα παιδία του κόσμου, όπως βλεπουμε το εξ αίματος παιδί μας.. και ανάγει την οικογένεια ως παναθρώπινη αξία.

α ναι.. το θέμα μας ηταν το Dunkirk..
:p

Για κάποιο λόγο μου θύμισες μια σκηνή απο το Αστείο του Κούντερα. Εκεί που ο πρωταγωνιστής δικάζεται για θρησκοληψεία (βασικά παρίστανε το θρησκευόμενο για να του κάτσει μια θεούσα) και η κατήγορος (ή κάτι τέτοιο) διαβάζει στο δικαστήριο τα γράμματα που έστελνε από τη φυλακή ένας Κομμουνιστής ήρωας. Η λογική είναι η ίδια: Στο Αστείο ο πρωταγωνιστής πρέπει να καταδικαστεί γιατί δεν είναι κομμουνιστής ήρωας, εσένα δε σου άρεσε η Δουνκέρκη γιατί δεν είναι σαν το Γάμο αλά Ιταλικά (ή μήπως το Journey to Italy; Μπερδεύτηκα). Πάρε το αυγό και κούρευτο.
 
Μάλλον δεν υπάρχουν πολλά παπούδια πλέον τώρα που να ζήσανε την κατοχή..
γιατί θα είχαν πάθει καμιά συγκοπή από το Sub! :p

Οι Γερμανοί ξανάρχονται! :p
 
Για κάποιο λόγο μου θύμισες μια σκηνή απο το Αστείο του Κούντερα. Εκεί που ο πρωταγωνιστής δικάζεται για θρησκοληψεία (βασικά παρίστανε το θρησκευόμενο για να του κάτσει μια θεούσα) και η κατήγορος (ή κάτι τέτοιο) διαβάζει στο δικαστήριο τα γράμματα που έστελνε από τη φυλακή ένας Κομμουνιστής ήρωας. Η λογική είναι η ίδια: Στο Αστείο ο πρωταγωνιστής πρέπει να καταδικαστεί γιατί δεν είναι κομμουνιστής ήρωας, εσένα δε σου άρεσε η Δουνκέρκη γιατί δεν είναι σαν το Γάμο αλά Ιταλικά (ή μήπως το Journey to Italy; Μπερδεύτηκα). Πάρε το αυγό και κούρευτο.


αν αυτό κατάλαβες εσύ οκ.
εγω κατάλαβα οτι το dunkirk, ηταν απλά η αφορμή, για να γράψω για 2 ταινίες που είδα πρόσφατα, αλλα για να μην μολύνω το νήμα με άσχετα, έκανα μια συνειρμική σύνδεση.

το αυγό, εχει κουρευτεί εδω πολλά χρόνια τώρα...

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

ειναι σπάνιες οι φορές που συναντάς εναν άνθρωπο, οπου η συμφωνία απόψεων ειναι σχεδόν τρομαχτική και ας υπάρχουν και μερικά πράγματα οπου διαφωνείς πχ Mallick, Cemetery of splentor.

Ας μετρήσει ο Γαλεν τις φορές που έχω αναφερθεί στον Bresson, Ozu, Dreyer, Mizoguchi αλλα και αυτα που λέει για τον Rothko και το Rothko Chapel. Συμφωνώ απόλυτα και για τον Hieronymus Bosch..οπως και τον διαχωρισμό που κάνει religion films and spiritual films, και ας διαφωνούμε (ισως) με την κατηγοροποίηση που έχει κάνει, εντός και εκτός του κύκλου (ως κύκλο, θέτει τον Tarkovsky) εξάλλου αν δεν γίνεις συγκεκριμένος δεν μπορείς να μελετήσεις κάτι..

ποιός όμως ειναι ο Paul Schrader και ποια η σχέση του με το Taxi Driver, Raging Bull κ.α. ;

Paul Joseph Schrader (born July 22, 1946) is an American screenwriter, film director, and film critic. Schrader wrote or co-wrote screenplays for four Martin Scorsese films: Taxi Driver (1976), Raging Bull (1980), The Last Temptation of Christ (1988), and Bringing Out the Dead (1999). Schrader has also directed 18 feature films, including his directing debut crime drama, Blue Collar (co-written with his brother, Leonard Schrader), the crime drama Hardcore (a loosely autobiographical film also written by Schrader), his 1982 remake of the horror classic Cat People, the crime drama American Gigolo (1980), the biographical drama Mishima: A Life in Four Chapters (1985), the true life biopic Patty Hearst (1988), the cult film Light Sleeper (1992), the drama Affliction (1997), the biographical film Auto Focus (2002), and the erotic dramatic thriller The Canyons (2013).

και για αυτούς που θέλουν fast meditation..

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

αξιζει δικό του νήμα ομως.. κάποια στιγμή..
 
Last edited:
Baa Baa Land ίσως απο τις αγαπημένες ταινίες του true warrior του slow cinema, La La Galen,
που δεν αρκείτε σε fast meditation techniques και επιζητεί the real stuff..

ειναι και ντοκιμαντέρ..

Baa Baa Land

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

ελπίζω το βράδυ να μπορέσουμε να κοιμηθούμε..

:devil-smiley-029:
 
Last edited:
Μάλλον δεν υπάρχουν πολλά παπούδια πλέον τώρα που να ζήσανε την κατοχή..
γιατί θα είχαν πάθει καμιά συγκοπή από το Sub! :p

Οι Γερμανοί ξανάρχονται! :p

To χάρηκα το sub οπως και την ταινία!
μεγάλο κάδρο, καλή φωτογραφία, δυνατός ήχος!
καμια φορά να αρκούμαστε και στα λίγα.
:p

Εντάξει προσωπικά δεν με συγκινεί αυτός ο κινηματογράφος, γουστα ειναι αυτά.

αλλα ο Βιλνέλ που δουλεύει κάτω απο το ίδιο καθεστώς, ξεπέρασε κάθε προσδοκία..

Οι καλοί καλλιτέχνες αντιγράφουν. Οι μεγάλοι καλλιτέχνες κλέβουν.
Πικάσο.

Σεβόμενος το αρχικό blade runner, έκλεψε, αφομοιώνοντας πλήρως, όλες τις φιλοσοφικές αναζητήσεις του αρχικού και τις επέκτεινε σε άλλα επίπεδα,
δίνοντας μας το αριστούργηματικό blade runner 2049. απο τις καλύτερες κινηματογραφικές στιγμές του 2017

γιατί άραγε ο K (Ryan Gosling) έκανε ότι έκανε;
δίνοντας μας ενα πολύ όμορφο και βραδυφλεγές τέλος..
 
Baa Baa Land ίσως απο τις αγαπημένες ταινίες του true warrior του slow cinema, La La Galen,
που δεν αρκείτε σε fast meditation techniques και επιζητεί the real stuff..

ειναι και ντοκιμαντέρ..

Baa Baa Land


ελπίζω το βράδυ να μπορέσουμε να κοιμηθούμε..

:devil-smiley-029:



Baaaaaa

Προτιμω χιλιες φορες αυτο
https://www.youtube.com/watch?v=9-ExKYM5xQY
 
Re: Απάντηση: Η καλύτερη ταινία του 2017

Baaaaaa

Προτιμω χιλιες φορες αυτο
https://www.youtube.com/watch?v=9-ExKYM5xQY

La La Galen
Baa Baa Land

μην αρνείστε κύριε το έτερο σας ήμισυ και την αλληλοσυμπληρώση σας!!
τα ετερώνυμα δεν έλκονται; (ειπαμε οτι ειναι..)

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.
 
Dunkirk

την είδα σε προβολέα με την ένταση στο 0db (reference)
να πώ οτι δεν πέρασα καλά σαν οπτικοακουστικό θέαμα.. θα ηταν ψέμα..
σίγουρα δεν πέρασαν και πολύ καλά οι άλλοι ένοικοι.. τους οποιους θα κεράσω μελομακάρονα για την ανοχή τους.

το θεριό XTZ 3x12 έκανε την πολυκατοικία να σείεται..
(φυσικά ειναι overkill για το χώρο που το έχω)

αν σας αρέσει να σας καθοδηγούν, να δημιουργούν ένταση και αγωνία η μουσική να υπαγορεύει τι να αισθανθούμε, ίσως σας αρέσει.
προσωπικά, αυτος ο κινηματογράφος δεν με συγκινεί, όχι οτι δεν υπάρχουν αριστουργηματικές ταινίες φτιαγμένες με αυτον τον τρόπο..

το θέμα στο σύνθημα πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, δεν ειναι η αγάπη σε αυτά... αλλα στον διαχωρισμό και στην έχθρα που φέρνουν..
και στο dunkirk του Nolan εχουμε ξεκάθαρο διαχωρισμό καλών και κακών. οι καλοί στρατιώτες χειροκροτάνε οταν καταρρίπτουν τον εχθρό..

αντιθέτως στο πολύ όμορφο Marriage Italian Style
o Vittorio De Sica κάνει φόρο τιμής στο αριστουργηματικό Journey to Italy του Rosselini.
H τελευταία σκηνη του Marriage Italian Style εκτυλίσσεται στο Βεζούβιο οπου ειναι κυρίαρχο στοιχείο στο Journey to Italy..

στο Journey to Italy
η υπαρξιακή αγωνία και η αίσθηση της θνητότητας στην σκηνή της ανακάλυψης ενός ζευγάριού.

journey_13.jpg


και η αντίδραση της εν ζωή γυναίκας.. -που σου κόβει κυριολεκτικά την ανάσα- ειναι κομβικό σημείο.

το παρελθόν αντικατοπτρίζεται στο παρόν και το μέλλον. ο φιλμικός χώρος διαστέλλεται, ο Ροσελίνι έχει επίγνωση του φιλμικού αλλα και του πραγματικού χρόνου καθώς και την επίγνωση οτι αυτό που κάνει, θα μείνει μέσα στο πέρασμα του χρόνο (οχι απαραίτητα σαν αριστούργημα αλλα κυριολεκτικά σαν έργο). και παρόλο που κλείνει την ιστορία του με χολυγουντιανό τέλος (επανένωση του ζεύγους, εδω μας δίνει ακομα μια αλήθεια καθώς οι 2 αυτοι ηθοποιοί εργαζόντουσαν στο hollywood, όλοι οι υπολοιπο ηταν απλά ερασιτέχνες..) η κάμερα του απομακρύνεται απο αυτούς και μας δείχνει το πλήθος.. απο το συγκεκρινένο πάει στο αφηρημένο το γενικό. Η ζωή συνεχίζεται.. πραγματικά αριστουργηματικό τέλος.

στο Marriage Italian Style
η Sophia Loren που ειναι πόρνη, (δηλαδή κάνει έρωτα με όλους δίχως να τους διαχωρίζει..) και έχει 3 παιδιά (ένα απο αυτα ειναι του Marcello) δείχνει στον Marcello Mastroianni με φόντο τον Βεζούβιο, οτι μια οικογένεια δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν βλεπουμε όλα τα παιδία του κόσμου, όπως βλεπουμε το εξ αίματος παιδί μας.. και ανάγει την οικογένεια ως παναθρώπινη αξία.

α ναι.. το θέμα μας ηταν το Dunkirk..
:p
α μα το χεις στο 0 με 3 12ιντζα,λογικο ειναι να σε κατευθυνει συναισθηματικα αλλα και σωματικα η μουσικη :p
Το χειροκροτημα ειναι ενας ειδος ξεσπασματος μετα απο την αποφυγη του κινδυνου να εξαερωθουν,σε αλλη περιπτωση παλι υπο το κινδυνο να γινουν σουρωτηρι (κρυμενοι στο καικι )"ξεσπουν" αποφασιζοντας να θυσιασουν καποιον,δεν βλεπω κανεναν διαχωρισμο,και κανεναν "καλο"ιδιως απο την στιγμη που δειχνει καποιους πρωταγωνιστες οτι με δολο προσπαθουν να αποφυγουν το μετωπο η ακομα και να θυσιασουν καποιον συμμαχο,αλλος σμοιλης προεκυψε :beee: που του φορτωνει πραγματα που δεν κανει,η ταινια δεν ειναι αντιπολεμικη,δεν ειναι προπαγανδιστικη,ειναι απλα βιωματικη (απο την πλευρα των συμμαχων φυσικα), κατα τα λοιπα συμφωνω..
ασχετο... ποιο θα ναι το νεο σου προβολι?
 
Last edited:
α μα το χεις στο 0 με 3 12ιντζα,λογικο ειναι να σε κατευθυνει συναισθηματικα αλλα και σωματικα η μουσικη
Το χειροκροτημα ειναι ενας ειδος ξεσπασματος μετα απο την αποφυγη του κινδυνου να εξαερωθουν,σε αλλη περιπτωση παλι υπο το κινδυνο να γινουν σουρωτηρι (κρυμενοι στο καικι )"ξεσπουν" αποφασιζοντας να θυσιασουν καποιον,δεν βλεπω κανεναν διαχωρισμο,και κανεναν "καλο"ιδιως απο την στιγμη που δειχνει καποιους πρωταγωνιστες οτι με δολο προσπαθουν να αποφυγουν το μετωπο η ακομα και να θυσιασουν καποιον συμμαχο,αλλος σμοιλης προεκυψε :beee: που του φορτωνει πραγματα που δεν κανει,η ταινια δεν ειναι αντιπολεμικη,δεν ειναι προπαγανδιστικη,ειναι απλα βιωματικη (απο την πλευρα των συμμαχων φυσικα), κατα τα λοιπα συμφωνω..
ασχετο... ποιο θα ναι το νεο σου προβολι?

Οκ ας είναι βιωματική, άλλα και μονόπλευρη. Ήδη έχουμε ταυτιστεί με τους "καλούς" και συμπασχουμε.. (λέμε τώρα..)
Πάντως πέρασα καλά, (σημαντικό και αυτό) λίγο οξύμωρο αλλά ικ. απλά σε μια βδομάδα θα έχω ξεχάσει ότι την είδα.

Αναφερόμουν στο τελευταίο χειροκρότημα όταν καταρρίπτουν το πολεμικό αεροσκάφος. Τεσπα ήδη ξόδεψαμε πολύ ώρα..

Πάω να δω Umberto D. και miracolo a Milano. Έχει και φεστιβαλ ταινιών μικρού μήκους.

http://www.tisff.eu/

Το προβολι θα είναι Jvc.

Ps το βίντεο με τον Paul schrader θα το πρότεινα σε όλους όσους ασχολούνται με τον κινηματογράφο είτε ως θεατές είτε ως δημιουργοί. Must see ακόμα και αν διαφωνείτε.
 
Last edited:
Απάντηση: Re: Η καλύτερη ταινία του 2017

Οκ ας είναι βιωματική, άλλα και μονόπλευρη. Ήδη έχουμε ταυτιστεί με τους "καλούς" και συμπασχουμε.. (λέμε τώρα..)
Πάντως πέρασα καλά, (σημαντικό και αυτό) λίγο οξύμωρο αλλά ικ. απλά σε μια βδομάδα θα έχω ξεχάσει ότι την είδα.

Αναφερόμουν στο τελευταίο χειροκρότημα όταν καταρρίπτουν το πολεμικό αεροσκάφος. Τεσπα ήδη ξόδεψαμε πολύ ώρα..

Πάω να δω Umberto D. και miracolo a Milano. Έχει και φεστιβαλ ταινιών μικρού μήκους.

http://www.tisff.eu/

Το προβολι θα είναι Jvc.

Ps το βίντεο με τον Paul schrader θα το πρότεινα σε όλους όσους ασχολούνται με τον κινηματογράφο είτε ως θεατές είτε ως δημιουργοί. Must see ακόμα και αν διαφωνείτε.

Μολις δεις το Umberto D. περνα μια βολτα και γραψε μας αν το βρισκεις μονοπλευρο, αν σε βαζει να συμπασχεις με τον πρωταγωνιστη και κατα ποσο σε κατευθυνει συναισθηματικα η ταινια. Γιατι απο τη στιγμη που τα κραζεις ολα αυτα σε αλλες ταινιες, αν εδω δε σε πειραξουν εχεις να φας μεγαλο κραξιμο...
 
Re: Απάντηση: Re: Η καλύτερη ταινία του 2017

Αν δεν το πιστευα, προς τι η ολη κουβεντα?

Μολις δεις το Umberto D. περνα μια βολτα και γραψε μας αν το βρισκεις μονοπλευρο, αν σε βαζει να συμπασχεις με τον πρωταγωνιστη και κατα ποσο σε κατευθυνει συναισθηματικα η ταινια. Γιατι απο τη στιγμη που τα κραζεις ολα αυτα σε αλλες ταινιες, αν εδω δε σε πειραξουν εχεις να φας μεγαλο κραξιμο...

αφιέρωσε λιγο χρόνο και παρακολούθησε τα παραπάνω βίντεο.. (στα ξαναβάζω για ευκολία..)

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

αλλα κυρίως αυτό.. Paul Schrader on Revisiting Transcendental Style in Film | TIFF 2017

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.
 
To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

και μια ιστορία του κινηματογράφου οπου μπορείς να βρεις σε βιντεο The Story of Film: An Odyssey

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

και μετά άρχισε να με κράζεις... (αν και δεν ειδα ακόμα το Umberto D.)

θυμήσου όμως οτι δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε κάτι, αν παραβλέψουμε την περίοδο που δημιουργήθηκε και το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο της εποχής κ.α.

αν ψάχνεις μανιέρα, για το τι μου αρέσει, μάλλον θα σε απογοητεύσω..

όσο και αν δεν μου αρέσει ο χειρισμός.. πόσο μάλλον ο συναισθηματικός..
στις ταινίες του Hitchcock και ο Glouzot με το αριστουργηματικό Diavoliques, δεν μπορουμε παρα να υποκλιθούμε..
και φυσικά τον κυρίαρχο λόγο έχει η κινηματογραφική αισθητική.. μολις μπορέσω θα σου ανεβάσω και κανα mise en scène απο το Diavoliques ή και άλλα..

αν ομως με ενδιαφέρει κάτι περισσότερο απο τα άλλα, ειναι αυτά που έχει μελετήσει ο Paul Schrader στο βιβλίο του Transcendental Style in Film
https://www.moma.org/momaorg/shared/pdfs/docs/press_archives/4842/releases/MOMA_1972_0071_64.pdf?2010

και το Revisiting που κάνει στο παραπάνω βιντεο, όπως και το slow cinema, αν σε ενδιαφέρει παρακολούθησε την συζήτηση αυτη

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

https://theartsofslowcinema.com/