Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι στον κομμουνισμό στην θεωρία είναι ξεκάθαρο το τι θα γίνει;;;;
Οι θεωρητικοί ακόμη πλακώνονται μεταξύ τους;;;
Είχε δημοσιευθεί στο forum πριν λίγο καιρό.
Το παραθέτω ξανά και θα σου λύσει μονομιάς όλες σου τις απορίες.
Το «Κλαμπ των Δέκα Μηδενικών»
Μια ιδέα ήρθε στο μυαλό του Βρετανοολλανδού Ρούπερτ Χόοχεβερφ που ζει στη Σανγκάη της Κίνας και ασχολείται με την κατάρτιση κάθε χρόνο καταλόγων που αφορούν τους πλούσιους της ασιατικής ηπείρου: ποιοι να είναι άραγε οι 50 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο και πόση προσωπική περιουσία να έχουν;
Γνωρίζοντας ότι οι εκατομμυριούχοι σε δολάρια είναι πια μυριάδες τη σύγχρονη εποχή, εστίασε την προσοχή του στους δισεκατομμυριούχους. Για να αρχίσει τη λίστα του, σκέφθηκε να ξεκινήσει από τα απειροελάχιστα άτομα που η περιουσία τους υπερβαίνει το αστρονομικό ποσό των δέκα δισεκατομμυρίων (10.000.000.000) δολαρίων, αυτών δηλαδή που ο αριθμός που αποτυπώνει πόσα λεφτά έχουν χρειάζεται... δέκα (!) μηδενικά για να γραφτεί.
Τέτοια λίστα δεν είχε ξαναφτιαχτεί. Ενώ λοιπόν αυτός και οι συνεργάτες του νόμιζαν ότι αυτοί που έχουν προσωπική περιουσία πάνω από 10 δισεκατομμύρια θα κάλυπταν τις πρώτες δέκα - είκοσι θέσεις του καταλόγου που κατάρτιζαν, με έκπληξη διαπίστωσαν πως όχι μόνο κάλυψαν και τις 50 θέσεις της λίστας, αλλά περίσσευαν δεκάδες!
Συνέχισαν επί εννέα μήνες την έρευνά τους και στο τέλος διαπίστωσαν ότι με βάση τα φανερά και επίσημα στοιχεία, 83 άτομα κατέχουν προσωπική περιουσία άνω των 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Η συνολική περιουσία αυτών των ογδόντα τριών ανθρώπων υπερβαίνει το 1,5 τρισεκατομμύριο δολάρια - υπερβαίνει δηλαδή κατά πολύ το ΑΕΠ π.χ. της Ινδίας που έχει 1,2 δισεκατομμύρια κατοίκους!
Πρώτος στη λίστα είναι ο Μεξικανός Κάρλος Σλιμ, με 55 δισ. δολάρια. Δεύτερος ο Μπιλ Γκέιτς (50 δισ.) της Μάικροσοφτ, τρίτος ο κερδοσκόπος Γουόρεν Μπάφετ (48). Επτά Γερμανοί, με πρώτον στην όγδοη θέση της γενικής κατάταξης τον Καρλ Αλμπρεχτ της αλυσίδας σούπερ μάρκετ Αλντι, συμπεριλαμβάνονται σε αυτούς που έχουν περιουσία άνω τω 10 δισ. δολαρίων.
«Παντού στον κόσμο οι πλούσιοι γίνονται πάντοτε πλουσιότεροι παρ' όλες τις οικονομικές κρίσεις» επισημαίνει η γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ», ακραία συντηρητική και βεβαίως καθόλου εχθρική προς τους ζάπλουτους.
Το ίδιο δείχνουν και στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και αφορούν αποκλειστικά τις τελευταίες εξελίξεις στον τομέα αυτόν μόνο στις ΗΠΑ, μέσα στις συνθήκες της παρούσας οικονομικής κρίσης.
Το 2010, λοιπόν, παρατηρήθηκε ότι το ασύλληπτα υψηλό ποσοστό του 93% του πρόσθετου ΑΕΠ που παρήχθη στις ΗΠΑ σε σχέση με το 2009 πήγε στο ανώτερο οικονομικά... 1% του πληθυσμού!
Από 288 δισεκατομμύρια δηλαδή που ήταν αυτό το πρόσθετο ΑΕΠ πήρε τα... 268 δισ. το 1% του πληθυσμού και το υπόλοιπο 99% των Αμερικανών μοιράστηκαν μόνο 20 δισεκατομμύρια δολάρια! Με τον τρόπο αυτό, τα πολύ πλούσια νοικοκυριά των ΗΠΑ είδαν το εισόδημά τους μέσα στο 2010 να αυξάνεται κατά 11,6% μέσα στην καρδιά της κρίσης!
Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, αν επιχειρήσει κανείς μια ακόμη πιο προσεκτική ανάλυση των στοιχείων μέσα στους κόλπους αυτού του 1%. Διαπιστώνει ότι το 37% του πρόσθετου ΑΕΠ των ΗΠΑ κατά το έτος 2010 το πήρε το κορυφαίο... 0,01% των πλουσιότερων μεταξύ των πλουσίων!
Κάπου 15.000 νοικοκυριά δηλαδή που έχουν μηνιαίο -προσοχή, μηνιαίο, όχι ετήσιο!- εισόδημα 2.000.000 δολαρίων μοιράστηκαν μέσα στο 2010 περίπου 106,5 δισεκατομμύρια δολάρια πρόσθετο εισόδημα!
Αυτοί οι εκλεκτοί των εκλεκτών Αμερικανών δηλαδή είδαν το εισόδημά τους στο απόγειο της οικονομικής κρίσης να αυξάνεται κατά 21,5%! Από δύο εκατομμύρια τον μήνα δηλαδή που κέρδιζαν, τώρα βγάζουν 2.400.000 - 400.000 δολάρια τον μήνα παραπάνω! Καθόλου άσχημα.
Χάριν θεωρητικής συγκρίσεως και μόνο, αρκεί να αναφέρουμε ότι στις ΗΠΑ οι εργαζόμενοι που δεν έχουν τελειώσει το λύκειο βγάζουν σήμερα -αφού αφαιρεθεί ο παράγοντας του πληθωρισμού- 25,7% λιγότερα από όσα έβγαζαν πριν από... 32 χρόνια, το 1980!
Απληστία
Τώρα οι πλούσιοι τα παίρνουν όλα!
Εντυπωσιακά είναι τα στοιχεία που δείχνουν πόσο ραγδαία αυξάνεται στις ΗΠΑ το ποσοστό του πρόσθετου ΑΕΠ που αποσπά το οικονομικά ισχυρότερο 1% του πληθυσμού κατά τη διάρκεια της τελευταίας εικοσαετίας. Οπως γράφουν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης», στα χρόνια του Κλίντον (δεκαετία του 1990) το 1% των πλουσίων απορρόφησε το 45% της αύξησης του ΑΕΠ. Στα χρόνια του Τζορτζ Μπους (2001-2008) το ποσοστό αυτό αυξήθηκε στο 65% και επί προεδρίας του Μπαράκ Ομπάμα, μεσούσης της σοβαρότατης οικονομικής κρίσης, το αντίστοιχο ποσοστό απογειώθηκε το 2010 στο ασύλληπτο 93%, όπως προαναφέραμε. Οσο περνάει ο καιρός δηλαδή οι πλούσιοι και οι ζάπλουτοι τα θέλουν και τα παίρνουν όλα...
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=63647537
Συμπέρασμα:
Είτε σε δραχμή είτε σε ευρώ,είτε σε δολλάριο ή μάρκο,τα λεφτά θα πάνε εκεί που πάνε τα τελευταία χρόνια.Σε αυτούς τους 100-200 δισεκατομμυριούχους.
Σε ποιά χώρα με δικό της νόμισμα οι πολίτες θα ήταν διατεθειμένοι να εργαστούν με μείωση μισθών 50% ενώ τα προιόντα ταυτόχρονα όχι μειώνουν τις τιμές τους αλλά αυξάνουν με τι ίδιο προ κρίσης ρυθμό; Οι Έλληνες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα έχουν χάσει αυτή τη στιγμή πάνω από 50% των μισθών τους. Παρόλα αυτά είναι διατεθειμένοι για χάρη του ευρώ να χάσουν ακόμα περισσότερο. Αν γίνει γκάλοπ με ερώτημα ευρώ ή δραχμή 70% θα πουν ευρώ. Πως εξηγείται η εθελούσια σφαγή; Και πως εξηγούν τα αντιμνημονιακά κόμματα την προσκόλληση στο ευρώ μετά από 4 καταστροφικά χρόνια; Υπάρχει περίπτωση ανάκαμψης της οικονομίας στο μέλλον; Ακόμα και ο πιο άσχετος βλέπει ότι καθώς ο χρόνος κυλάει χρειαζόμαστε υποτίμηση ξανά και ξανά και ξανά, υποτίμηση του ευρώ δεν γίνεται άρα κάποια στιγμή ο πραγματικός μισθός θα γίνει 200 ευρώ....
Κάποιος ανέφερε την παραγωγικότητα που δεν έχει η Ελλάδα, έχει όμως η Γερμανία. Έλα όμως που υπάρχει μια Ιταλία και μια Ισπανία με πραγματικά παραγωγικούς τομείς σε τεχνολογία, και βιομηχανία και αγροτική παραγωγή που έχουν παραγωγικότητα και αντιμετωπίζουν τα ίδια με εμάς; Θέλω να πω το παραμύθι της παραγωγικότητας δεν αφορά τον Έλληνα εργαζόμενο, ούτε τον αγρότη.
´Οταν η οικονομία μιας χώρας στηρίζεται κυρίως στην κατανάλωση (74%) το δήλημα Ευρώ η δραχμή ελάχιστη σημασία έχει.
Δώσε μου ακριβώς τις οδηγίες, πες πως είμαι Έλληνας εργαζόμενος, ώστε να κατανοήσω τι ακριβώς πρέπει να κάνω για να αυξήσω την παραγωγικότητα μου....... Φυσικα οχι μονο τον αφορα (τον ελληνα εργαζομενο) αλλα ειναι και ενα σημαντικο τμημα της απαντησης στα προβληματα του.
Σε ποιόν ακριβώς απευθύνεται η πρόταση η οικονομία στηρίζεται στην κατανάλωση;. Εγώ δεν είδα κανένα αντιπαραγωγικό εργαζόμενο σε καμία βιομηχανία, βιοτεχνία, εργαστήριο, οικοδομή, μαγαζί, τράπεζα, γιατρό, supermarket ούτε τους αγρότες τους είδα αντιπαραγωγικούς στην περιοχή μου. Κάθε χρόνο ακριβώς το ίδιο κοπιάζουν για να παράγουν το καλαμπόκι, τις ελιές κλπ...
Το δόγμα ίδια θα ήταν είτε ευρώ είτε δραχμή, που το βασίζεις;
Μάλλον μιλάμε για διαφορετική χώρα...
Δόγμα; Που το είδες αυτό;
Αυτό που λέω είναι οτι υπάρχουν παθογένειες στην Ελληνική οικονομία που κάνουν το πρόβλημα του νομίσματος να φαντάζει σχεδόν ασήμαντο.
´Οταν η οικονομία μιας χώρας στηρίζεται κυρίως στην κατανάλωση (74%) το δήλημα Ευρώ η δραχμή ελάχιστη σημασία έχει.
Δεν μου δίνεις τις οδηγίες (φαντάσου με μπροστά σου ως απλό Έλληνα πολίτη) να γίνω παραγωγικός;
Αληθεια θυμαται καποιος αν ενας πολιτικος χωρος ή ακομα και πολιτικος ηγετης εθεσε ενα στοχο για το τι οικονομια θελει να δημιουργησει στην Ελλαδα;
We use essential cookies to make this site work, and optional cookies to enhance your experience.