Επειδή έχω χρόνο, ας γράψω μερικά πράγματα για την λειτουργία και τις αρχές κατασκευής πλίνθου σε idler.
Καταρχήν υπάρχουν τρεις κατηγορίες idler (δική μου κατάταξη)
1. Τα EMT και τα συναφή
2. Ta Garrard και συναφή
3. Τα Lenco και συναφή
Τα μεν πρώτα είναι εξειδικευμένα και απόλυτα επαγγελματικά πικάπ με ολοκληρωμένες βάσεις και σκελετικούς πλίνθους για να ταιριάζουν απόλυτα στα επαγγελματικά περιβάλλοντα, και όλος ο σχεδιασμός τους είναι απόλυτα ολοκληρωμένος για αυτή την χρήση χωρίς καμία παραχώρηση.
Αυτό σημαίνει ότι τα EMT (και κάποια άλλα παρόμοιας σχεδίασης επαγγελματικά) δεν χρήζουν άλλες λύσεις πλίνθου και διάταξης εκτός από τις αυθεντικές.
Δεύτερον τα Garrarg 301/401 (και τα συναφή Cοmonwealth κλπ) είναι επαγγελματικά/ημιεπαγγελματικά με σχεδιασμό του top plate ώστε να ενσωματώνεται σε κονσόλα ή πλίνθο, και υπάρχει πλήρη αποσύνδεση από τους βραχίονες. Δηλαδή δεν υπάρχει βραχίονας επάνω σε αυτά τα πικάπ.
Και τρίτον τα Lenco (και όλα τα υπόλοιπα) που είναι πικάπ ημιεπαγγελματικά ή comsumer και είναι όλα σε ένα.
Ο σκοπός όταν σχεδιάζουμε έναν πλίνθο είναι ουσιαστικά να αποσυνδέσει τις τρεις οντότητες που θεωρητικά δεν θα πρέπει η μια να επεμβαίνει (υπό την μορφή κραδασμών) στην άλλη, και αυτές οι οντότητες είναι
1. Το μοτέρ.
2. Το πηγάδι/Πλατό.
3. Ο βραχίονας/(κεφαλή).
Τα EMT είναι έτσι που αυτά λαμβάνονται υπόψιν από σχεδιασμού του οπότε δεν τα πειράζουμε.
Τα Garrαrd έχουν σχεδιαστεί ώστε το μοτέρ/πηγάδι/πλατό να βρίσκονται σε μια εξαιρετικής ακαμψίας πλατφόρμα η οποία να μεταφέρει μακριά από το πηγάδι τους κραδασμούς, οπότε ο πλίνθος του, έχει σαν σκοποό την περιφεριακή απόσβεση των κραδασμών και την στήριξη του βραχίονα.
Τα Lenco και όλα τα άλλα έχουν ένα κύριο πρόβλημα ότι τα top plate τους είναι λαμαρινένια, και εμπεριέχουν τον βραχίονα.
Οι προχωρημένοι σχεδιασμοί για lenco προσπαθούν να διαχωρίσουν τα τρία συστήματα ή να μεγιστοποιήσουν την ακαμψία και περιφερειακή απόσβεση αλλά Garrard.
Αυτό στην μεν πρώτη περίπτωση γίνετε με τα PTP (δύο πλάκες που διαχωρίζουν την εφαρμογή του μοτέρ και του πλατό επάνω στον πλίνθο) ή στην δεύτερη περίπτωση με την "πάκτωση¨όλου του top plate όσο πιο καλά και σε όσο μεγαλύτερο εμβαδόν του επάνω στον πλίνθο.
Οπότε αμέσως αμέσως και η μεγάλη διαφορά πλίνθων για Lenco vs Garrard, τα μεν πρώτα είναι ουσιαστικά συμπαγής πλίνθοι που αφήνουν μόλις να περάσουν μέσα το μοτέρ και τα κινητά μέρη ενώ εξασφαλίζεται η μέγιστη επαφή σε άλλα σημεία του πλίνθου με το top plate,
ενώ τα δεύτερα λειτουργούν άριστα μέσα σε πλίνθους που έχουν μια μεγάλη τρύπα στην μέση, αλλά φυσικά εξακολουθούν να είναι πακτωμένα πολύ αυστηρά σε όλη την περίμετρο του top plate.
Ο βραχίονας προσπαθούμε να είναι κατευθείαν επάνω στον πλίνθο, με κάποιο armboard.
Το βάρος δεν παίζει τόσο ρόλο σαν υλικό πλίνθου, αλλά η ικανότητα να απορροφά και σταδιακά να σβήνει τους κραδασμούς χωρίς να τους αντανακλά προς τα πίσω από εκεί που δημιουργήθηκαν.
Μεγάλη συζήτηση είναι πιο υλικό είναι καλύτερο, αλλά πιστεύω ότι δεν μπορεί να υπάρξει τεχνική ανάλυση αν κάποιος δεν την αναλάβει με επιστημονική μεθοδολογία αλλά εφόσον είμαστε χομπίστες δεν φαντάζομαι αυτό να γίνει ποτέ.
Τα υλικά που έχουν την μεγαλύτερη απήχηση είναι η βαλτική σημύδα, τα κόντρα πλακέ θαλάσσης με ή χωρίς παρεμβολή MDF, και η ενδεχόμενη υποστήριξη τους εξωτερικά με ξύλο, και ο σχιστόλιθος.