Interstellar

[Στέλιος Π.]

Re: Interstellar (2014)

Barbie wire ή Barb Wire?

http://www.imdb.com/title/tt0115624/

 

[SR-71]

Re: Interstellar (2014)

Θα περιμενουμε να τελειωσει το banακι του ο Ντινος ..... και μετα

 

[Στέλιος Π.]

Re: Interstellar (2014)

Ημανε απο ταβλετ και δεν το προσεξα...

Διαολεμενα μηχανακια...

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Interstellar (2014)

Οσο μεγαλώνω έχω όλο και λιγότερο χρόνο -και διάθεση- για αυτού του είδους το Σινεμά.
Είμαι λάτρης του κινηματογράφου και τον αγάπησα σε μιά εποχή που πολλοί από τους μεγάλους μαιτρ ήταν ακόμα ενεργοί.
Αυτό δεν με εμπόδισε να λατρέψω και ταινίες που δεν θα τις δεί ποτέ κανείς σε κινηματογραφικές λέσχες ούτε θα καταλάβουν
κάποια περίοπτη θέση στο πάνθεο των μεγάλων δημιουργιών: ήμουνα "και του σαλονιού και του λιμανιού" κοντολογής: ο Παζολίνι
πήγαινε χέρι χέρι με τον Πέκινπα, ο Μιζογκούτσι με τον Τζον Μίλιους, ο Τζον Χιούστον με τον Σέρτζιο Λεόνε. Κι από κοντά οι δευτεράντζες
μερικοί απ τους οποίους έχουν δώσει b-movies Αριστουργηματικά με κάθε σημασία της λέξης.
Αυτό όμως που συμβαίνει τα τελευταία 20 πάνω κάτω χρόνια δυσκολεύομαι να το καταπιώ. Μιλάω για τη γενικότερη κατεύθυνση
της βιομηχανίας του κινηματογράφου όπου πλέον το θέαμα έχει πάρει τα σκήπτρα πανηγυρικά και βασιλεύει πάνω σε όλα τα άλλα.
Σκέφτομαι πως κάτι τέτοιο έγινε με τις εικαστικές τέχνες, κύρια με τη ζωγραφική, όταν εμφανίσθηκε η φωτογραφία. Η ζωγραφική σαν
τέχνη απεικόνισης είχε φτάσει πιά στα όριά της. Τι να φτιάξει κανείς μετά από τον Γκόγια; Γι αυτό η επόμενη γενιά γύρισε τα πάνω-κάτω
και τα λαμπρά παιδιά της έγιναν πιο υπαινικτικά, πιο αφηρημένα, έμαθαν να βλέπουν το αντικείμενο από πολλές οπτικές γωνίες ταυτόχρονα,
έμαθαν να μιλούν στην ψυχή, συχνά περισσότερο κι απ όσο μιλούσαν στο μάτι.
Δεν ξέρω αν το μέλλον μας επιφυλάσσει κάτι ανάλογο και για την 7η Τέχνη: κάτι διαφορετικό από αυτό το Faster-Bigger-Louder που φαίνεται
να ηγεμονεύει σχεδόν ολοκληρωτικά στις μέρες μας - ταινίες εντυπωσιακές με τρομαχτικό budget από πίσω τους, που όμως ανήκουν στην
κατηγορία "τσίχλα για τα μάτια" (και για το μυαλό θα προσέθετα εγώ) και που τις ξεχνάς με το που βγαίνεις από την αίθουσα.
Αν όχι, θα αντιμετωπίσω με περιφρόνηση το μέλλον. Καλώς ή κακώς ποτέ δεν είδα το Σινεμά σαν ένα μέσο για να περάσω 2
ξεκούραστες, ευχάριστες ωρίτσες (sic).

Επί του προκειμένου: θεωρώ τον Νόλαν "πληρωμένο πιστόλι" (αν και Καλό, ομολογουμένως).
Κάθε σύγκριση ή αναλογία με τον Κιούμπρικ ή τον Ταρκόφσκυ που έσπευσαν να γράψουν κάποιοι αδαείς στις εφημερίδες είναι σκέτη βλαστήμια:
Εκείνοι ήταν οραματιστές και ποιητές - Ενα είδος που εκλείπει στι μέρες μας.

Χασμουρήθηκα εξακολουθητικώς - "μέχρις εξαρθρώσεως της κάτω σιαγώνος".
Θα βγάλω να δώ την τριλογία του Μπέλα Ταρ μπας και έρθω στα ίσα μου.

 

[Stellios papa]

Απάντηση: Re: Interstellar (2014)

Οσο μεγαλώνω έχω όλο και λιγότερο χρόνο -και διάθεση- για αυτού του είδους το Σινεμά.
Είμαι λάτρης του κινηματογράφου και τον αγάπησα σε μιά εποχή που πολλοί από τους μεγάλους μαιτρ ήταν ακόμα ενεργοί.
Αυτό δεν με εμπόδισε να λατρέψω και ταινίες που δεν θα τις δεί ποτέ κανείς σε κινηματογραφικές λέσχες ούτε θα καταλάβουν
κάποια περίοπτη θέση στο πάνθεο των μεγάλων δημιουργιών: ήμουνα "και του σαλονιού και του λιμανιού" κοντολογής: ο Παζολίνι
πήγαινε χέρι χέρι με τον Πέκινπα, ο Μιζογκούτσι με τον Τζον Μίλιους, ο Τζον Χιούστον με τον Σέρτζιο Λεόνε. Κι από κοντά οι δευτεράντζες
μερικοί απ τους οποίους έχουν δώσει b-movies Αριστουργηματικά με κάθε σημασία της λέξης.
Αυτό όμως που συμβαίνει τα τελευταία 20 πάνω κάτω χρόνια δυσκολεύομαι να το καταπιώ. Μιλάω για τη γενικότερη κατεύθυνση
της βιομηχανίας του κινηματογράφου όπου πλέον το θέαμα έχει πάρει τα σκήπτρα πανηγυρικά και βασιλεύει πάνω σε όλα τα άλλα.
Σκέφτομαι πως κάτι τέτοιο έγινε με τις εικαστικές τέχνες, κύρια με τη ζωγραφική, όταν εμφανίσθηκε η φωτογραφία. Η ζωγραφική σαν
τέχνη απεικόνισης είχε φτάσει πιά στα όριά της. Τι να φτιάξει κανείς μετά από τον Γκόγια; Γι αυτό η επόμενη γενιά γύρισε τα πάνω-κάτω
και τα λαμπρά παιδιά της έγιναν πιο υπαινικτικά, πιο αφηρημένα, έμαθαν να βλέπουν το αντικείμενο από πολλές οπτικές γωνίες ταυτόχρονα,
έμαθαν να μιλούν στην ψυχή, συχνά περισσότερο κι απ όσο μιλούσαν στο μάτι.
Δεν ξέρω αν το μέλλον μας επιφυλάσσει κάτι ανάλογο και για την 7η Τέχνη: κάτι διαφορετικό από αυτό το Faster-Bigger-Louder που φαίνεται
να ηγεμονεύει σχεδόν ολοκληρωτικά στις μέρες μας - ταινίες εντυπωσιακές με τρομαχτικό budget από πίσω τους, που όμως ανήκουν στην
κατηγορία "τσίχλα για τα μάτια" (και για το μυαλό θα προσέθετα εγώ) και που τις ξεχνάς με το που βγαίνεις από την αίθουσα.
Αν όχι, θα αντιμετωπίσω με περιφρόνηση το μέλλον. Καλώς ή κακώς ποτέ δεν είδα το Σινεμά σαν ένα μέσο για να περάσω 2
ξεκούραστες, ευχάριστες ωρίτσες (sic).

Επί του προκειμένου: θεωρώ τον Νόλαν "πληρωμένο πιστόλι" (αν και Καλό, ομολογουμένως).
Κάθε σύγκριση ή αναλογία με τον Κιούμπρικ ή τον Ταρκόφσκυ που έσπευσαν να γράψουν κάποιοι αδαείς στις εφημερίδες είναι σκέτη βλαστήμια:
Εκείνοι ήταν οραματιστές και ποιητές - Ενα είδος που εκλείπει στι μέρες μας.

Χασμουρήθηκα εξακολουθητικώς - "μέχρις εξαρθρώσεως της κάτω σιαγώνος".
Θα βγάλω να δώ την τριλογία του Μπέλα Ταρ μπας και έρθω στα ίσα μου.

+ 1000

αλλα Κωστα μου ειναι κι αλλη η ηλικια μας εμεις ζησαμε αλλη εποχη
το συγκεκριμενο δεν καταφερα να το δω παρ οτι ειμαι μαζοχας
και εγω εχω μεγαλυτερες δυσκολιες στην μουσικη

Υπαρχουν ομως
να τελευταια διαμαντακια που ειδα
IDA
DANCE OF REALITY
HELI
HET DINER
TWO DAYS ONE NIGHT
The PAST

 

[lakiss51]

Απάντηση: Re: Interstellar (2014)

Αντιθετα αγαπητοι "ενηλικες", εγω οσο μεγαλωνω τοσο θελω να "χαζευω" τετοια θεαματα (ταινιες). Και πριν πειτε πως...παιδιαριζω πισω πισω, σκεφτειτε μηπως αυτο που λειπει απο τη ζωη μας ειναι η διασκεδαση και το χαλαρωμα. Γι´αυτο καταχαιρομαι με τον "Αρχοντα" ή τα "Χομπιτ" η τα τυπου "διαsτημικα" και sci-fi! Παντα υπαρχει χρονος και τροπος για προβληματισμο, ας βαλουμε και λιγη "ελαφροτητα" στο προγραμμα.
Stelios χρονια σου πολλα επι τη ευκαιρια (ωραιες οι ταινιες που προτεινεις)

 

[klamia71]

Re: Interstellar (2014)

Οσο μεγαλώνω έχω όλο και λιγότερο χρόνο -και διάθεση- για αυτού του είδους το Σινεμά.
Είμαι λάτρης του κινηματογράφου και τον αγάπησα σε μιά εποχή που πολλοί από τους μεγάλους μαιτρ ήταν ακόμα ενεργοί.
Αυτό δεν με εμπόδισε να λατρέψω και ταινίες που δεν θα τις δεί ποτέ κανείς σε κινηματογραφικές λέσχες ούτε θα καταλάβουν
κάποια περίοπτη θέση στο πάνθεο των μεγάλων δημιουργιών: ήμουνα "και του σαλονιού και του λιμανιού" κοντολογής: ο Παζολίνι
πήγαινε χέρι χέρι με τον Πέκινπα, ο Μιζογκούτσι με τον Τζον Μίλιους, ο Τζον Χιούστον με τον Σέρτζιο Λεόνε. Κι από κοντά οι δευτεράντζες
μερικοί απ τους οποίους έχουν δώσει b-movies Αριστουργηματικά με κάθε σημασία της λέξης.
Αυτό όμως που συμβαίνει τα τελευταία 20 πάνω κάτω χρόνια δυσκολεύομαι να το καταπιώ. Μιλάω για τη γενικότερη κατεύθυνση
της βιομηχανίας του κινηματογράφου όπου πλέον το θέαμα έχει πάρει τα σκήπτρα πανηγυρικά και βασιλεύει πάνω σε όλα τα άλλα.
Σκέφτομαι πως κάτι τέτοιο έγινε με τις εικαστικές τέχνες, κύρια με τη ζωγραφική, όταν εμφανίσθηκε η φωτογραφία. Η ζωγραφική σαν
τέχνη απεικόνισης είχε φτάσει πιά στα όριά της. Τι να φτιάξει κανείς μετά από τον Γκόγια; Γι αυτό η επόμενη γενιά γύρισε τα πάνω-κάτω
και τα λαμπρά παιδιά της έγιναν πιο υπαινικτικά, πιο αφηρημένα, έμαθαν να βλέπουν το αντικείμενο από πολλές οπτικές γωνίες ταυτόχρονα,
έμαθαν να μιλούν στην ψυχή, συχνά περισσότερο κι απ όσο μιλούσαν στο μάτι.
Δεν ξέρω αν το μέλλον μας επιφυλάσσει κάτι ανάλογο και για την 7η Τέχνη: κάτι διαφορετικό από αυτό το Faster-Bigger-Louder που φαίνεται
να ηγεμονεύει σχεδόν ολοκληρωτικά στις μέρες μας - ταινίες εντυπωσιακές με τρομαχτικό budget από πίσω τους, που όμως ανήκουν στην
κατηγορία "τσίχλα για τα μάτια" (και για το μυαλό θα προσέθετα εγώ) και που τις ξεχνάς με το που βγαίνεις από την αίθουσα.
Αν όχι, θα αντιμετωπίσω με περιφρόνηση το μέλλον. Καλώς ή κακώς ποτέ δεν είδα το Σινεμά σαν ένα μέσο για να περάσω 2
ξεκούραστες, ευχάριστες ωρίτσες (sic).

Επί του προκειμένου: θεωρώ τον Νόλαν "πληρωμένο πιστόλι" (αν και Καλό, ομολογουμένως).
Κάθε σύγκριση ή αναλογία με τον Κιούμπρικ ή τον Ταρκόφσκυ που έσπευσαν να γράψουν κάποιοι αδαείς στις εφημερίδες είναι σκέτη βλαστήμια:
Εκείνοι ήταν οραματιστές και ποιητές - Ενα είδος που εκλείπει στι μέρες μας.

Χασμουρήθηκα εξακολουθητικώς - "μέχρις εξαρθρώσεως της κάτω σιαγώνος".
Θα βγάλω να δώ την τριλογία του Μπέλα Ταρ μπας και έρθω στα ίσα μου.

Αυτο το "ποτε να γερασω να παινευτω" δεν το αντεχω πια απο οποια ηλικια και αν προερχεται. Μου θυμιζει το οτι ολοι οι παλιοι ποδοσφαιριστες ηταν οι σουπερ μπαλαδοροι που γαμουσαν ενω οι σημερινοι ειναι σκυβαλα....

 

[alfaalfa]

Re: Interstellar (2014)

Οσο μεγαλώνω έχω όλο και λιγότερο χρόνο -και διάθεση- για αυτού του είδους το Σινεμά.
Είμαι λάτρης του κινηματογράφου και τον αγάπησα σε μιά εποχή που πολλοί από τους μεγάλους μαιτρ ήταν ακόμα ενεργοί.
Αυτό δεν με εμπόδισε να λατρέψω και ταινίες που δεν θα τις δεί ποτέ κανείς σε κινηματογραφικές λέσχες ούτε θα καταλάβουν
κάποια περίοπτη θέση στο πάνθεο των μεγάλων δημιουργιών: ήμουνα "και του σαλονιού και του λιμανιού" κοντολογής: ο Παζολίνι
πήγαινε χέρι χέρι με τον Πέκινπα, ο Μιζογκούτσι με τον Τζον Μίλιους, ο Τζον Χιούστον με τον Σέρτζιο Λεόνε. Κι από κοντά οι δευτεράντζες
μερικοί απ τους οποίους έχουν δώσει b-movies Αριστουργηματικά με κάθε σημασία της λέξης.
Αυτό όμως που συμβαίνει τα τελευταία 20 πάνω κάτω χρόνια δυσκολεύομαι να το καταπιώ. Μιλάω για τη γενικότερη κατεύθυνση
της βιομηχανίας του κινηματογράφου όπου πλέον το θέαμα έχει πάρει τα σκήπτρα πανηγυρικά και βασιλεύει πάνω σε όλα τα άλλα.
Σκέφτομαι πως κάτι τέτοιο έγινε με τις εικαστικές τέχνες, κύρια με τη ζωγραφική, όταν εμφανίσθηκε η φωτογραφία. Η ζωγραφική σαν
τέχνη απεικόνισης είχε φτάσει πιά στα όριά της. Τι να φτιάξει κανείς μετά από τον Γκόγια; Γι αυτό η επόμενη γενιά γύρισε τα πάνω-κάτω
και τα λαμπρά παιδιά της έγιναν πιο υπαινικτικά, πιο αφηρημένα, έμαθαν να βλέπουν το αντικείμενο από πολλές οπτικές γωνίες ταυτόχρονα,
έμαθαν να μιλούν στην ψυχή, συχνά περισσότερο κι απ όσο μιλούσαν στο μάτι.
Δεν ξέρω αν το μέλλον μας επιφυλάσσει κάτι ανάλογο και για την 7η Τέχνη: κάτι διαφορετικό από αυτό το Faster-Bigger-Louder που φαίνεται
να ηγεμονεύει σχεδόν ολοκληρωτικά στις μέρες μας - ταινίες εντυπωσιακές με τρομαχτικό budget από πίσω τους, που όμως ανήκουν στην
κατηγορία "τσίχλα για τα μάτια" (και για το μυαλό θα προσέθετα εγώ) και που τις ξεχνάς με το που βγαίνεις από την αίθουσα.
Αν όχι, θα αντιμετωπίσω με περιφρόνηση το μέλλον. Καλώς ή κακώς ποτέ δεν είδα το Σινεμά σαν ένα μέσο για να περάσω 2
ξεκούραστες, ευχάριστες ωρίτσες (sic).

Επί του προκειμένου: θεωρώ τον Νόλαν "πληρωμένο πιστόλι" (αν και Καλό, ομολογουμένως).
Κάθε σύγκριση ή αναλογία με τον Κιούμπρικ ή τον Ταρκόφσκυ που έσπευσαν να γράψουν κάποιοι αδαείς στις εφημερίδες είναι σκέτη βλαστήμια:
Εκείνοι ήταν οραματιστές και ποιητές - Ενα είδος που εκλείπει στι μέρες μας.

Χασμουρήθηκα εξακολουθητικώς - "μέχρις εξαρθρώσεως της κάτω σιαγώνος".
Θα βγάλω να δώ την τριλογία του Μπέλα Ταρ μπας και έρθω στα ίσα μου.

Δεν έχω δει το Interstellar , απλώς συμφωνώ με την διαπίστωση σου.

Δεν φταίει όμως η ηλικία (μας) .
Ανήκουμε σε μια γενιά/ κουλτούρα / νοοτροπία που κάποτε ήμασταν (και) πελατειακό target group του παγκόσμιου σινεμά.

Δεν ισχύει αυτό πλέον.
Δεν γυρίζονται πλέον ταινίες για μεσοαστούς Ευρωπαϊκών πόλεων που θέλουν να ονειρεύονται. (άσε που ΔΕΝ ονειρεύονται πλέον οι συγκεκριμένοι – όσοι απέμειναν).

Γυρίζονται ταινίες για γιγάντιες μάζες νέων «καταναλωτών» σε Κίνα – Ινδία – Τουρκία – Ρωσία - Βραζιλία αλλά και ΗΠΑ –Ευρώπη κλπ κλπ. που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον νέο κόσμο της «κατανάλωσης» .

Από άποψης καταναλωτικής «δύναμης» τα γούστα «μας» είναι σαν πατημένη τσίχλα . Γιατί να ασχοληθεί κάποιος μαζί "μας" ? .

Να λέμε ευχαριστώ που γυρίζονται και καποιες ταινίες που μας αρέσουν έστω και "κάπως" γιατί ..έρχονται χειρότερα.

 

[SR-71]

Re: Interstellar (2014)

Στον φιλο μου τον Κωστα, θα πω ενα πραγμα ...... (too) Great Expectations

 

[Maestro]

Re: Interstellar (2014)

Εγώ πάλι ως αιρετικός, θα τολμήσω να πιστεύω ότι αν τις ίδιες ακριβώς δυο ταινίες τις είχαν γυρίσει τότε ο Νολαν και τώρα ο Κιούμπρικ, θα συζητούσαμε τώρα για το ότι καλός ο Κιούμπρικ αλλα δε θα φτάσει ποτέ τον Νολαν.

Χωρίς καμία διάθεση παρεξήγησης το παραπάνω, απλά θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό το ¨placebo" στοιχείο όταν προσπαθούμε να βάλουμε στο ζύγι μια ταινία για την οποία μιλάμε 50 χρόνια τώρα με μια άλλη που βγήκε χτες.

 

[superfly]

Απάντηση: Re: Interstellar (2014)

Εγώ πάλι ως αιρετικός, θα τολμήσω να πιστεύω ότι αν τις ίδιες ακριβώς δυο ταινίες τις είχαν γυρίσει τότε ο Νολαν και τώρα ο Κιούμπρικ, θα συζητούσαμε τώρα για το ότι καλός ο Κιούμπρικ αλλα δε θα φτάσει ποτέ τον Νολαν.

Χωρίς καμία διάθεση παρεξήγησης το παραπάνω, απλά θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό το ¨placebo" στοιχείο όταν προσπαθούμε να βάλουμε στο ζύγι μια ταινία για την οποία μιλάμε 50 χρόνια τώρα με μια άλλη που βγήκε χτες.

Ιασωνα εφ'οσον εισαι αιρετικος ,στην υποθεση που κανεις,μαλλον τον Κιουμπρικ θα διαλεγες.Γιατι-ακομα και σε εκεινη την αιρετικη για τον κινηματογραφο εποχη- ελαχιστοι ηταν τοσο αιρετικοι οσο ο Στανλευ....
Αλλωστε και συ ξερεις οτι παρθενογεννεση δεν υπαρχει πουθενα,ουτε στην τεχνη.Αν δεν υπηρχε Κιουμπρικ δεν θα υπηρχε το scifi οπως το ξερουμε.
Θα ηταν κατι διαφορετικο.Ολοι οι επιγονοι εχουν πατησει λιγο ως πολυ στην Οδυσσεια...

 

[Maestro]

Re: Interstellar (2014)

Βρε δε διαφωνώ. Το θέμα είναι ότι προσωπικά επιλέγω να μην κάνω συγκρίσεις, καθώς το μόνο κοινό σημείο των δύο ταινιών για μένα είναι το.... διάστημα. Δε θα κρίνω ποτέ τον Κιούμπρικ με τα ίδια κριτήρια που κρίνω τον Νόλαν. Αφενός γιατί οι εποχές είναι τόσο μακριά μεταξύ τους που δεν υπάρχει κανένα κοινό σημείο (Ο Κιούμπρικ σε μια εποχή που δεν ξέραμε τίποτα, δεν μπορούσαμε να δείξουμε τίποτα οπτικά, μπορούσε ελεύθερα να φιλοσοφήσει, τα budget ήταν διαφορετικής τάξης μεγέθους, και αντίστοιχα οι προσδοκίες από εισρπάξεις, κλπ κλπ κλπ), αφετέρου δίοτι το placebo όσο κι αν δεν το θέλουμε είναι αμείλικτο. Για τον ίδιο λόγο που προτιμώ πχ να κάνω διακοπές στο σκληρό άβολο κρεβάτι μου στο χωριό σε σχέση με το αναπαυτικότατο εργονομικό κρεβάτι ενός superlux ξενοδοχείου στο Miami, ακριβώς επειδή το πρώτο το έζησα 30 χρόνια και το ξέρω σαν τον εαυτό μου, για τον ίδιο λόγο που καμιά φορά επιλέγουμε να ακούσουμε την ίδια ηχογράφηση από πολυκαιρισμένο φθαρμένο βινύλιο σε σχέση με την 24 bit εκδοχή της που βγήκε χτες. Γενικά το μυαλό παίζει παιχνίδια που δε μας αφήνουν να είμαστε αντικειμενικοί.

Αντικειμενικά θα είναι ίσως τα παιδιά μας σε 20 χρόνια όταν θα δούνε μέσα στο ίδιο ΣΚ πιθανότατα αυτές τις δυο ταινίες σταθμούς της επιστημονικής διαστημικής φαντασίας, χωρίς να έχουν διαβάσει τις κουβέντες μας.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Interstellar (2014)

Αντικειμενικά θα είναι ίσως τα παιδιά μας...

Κράτα ...μικρό καλάθι Ιάσωνα. Εγώ είδα τα Star Wars, μετά είδαν οι γυιοί μου τα prequels, τώρα είναι και οι δύο στην πρίζα για το επερχόμενο VII.
Γελάω: τους λέω "το Χόλυγουντ σας έχει καταδικάσει σε θάνατο από ανία. τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας, κι αυτά Star Wars θα βλέπουν. το ίδιο και το ίδιο ξανά, σε ατέλειωτες ...παραλλαγές. Γουέστερν του διαστήματος. και να το έκανε
κανένας Walsh ή Πέκινπα, να πώ χαλάλι...".
Δε βαριέσαι...πέρα βρέχει: είναι φτιαγμένοι του κερατά. Και οι δύο.

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Αυτο το "ποτε να γερασω να παινευτω" δεν το αντεχω πια απο οποια ηλικια και αν προερχεται. Μου θυμιζει το οτι ολοι οι παλιοι ποδοσφαιριστες ηταν οι σουπερ μπαλαδοροι που γαμουσαν ενω οι σημερινοι ειναι σκυβαλα....

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Accept third party cookies

 

[superfly]

Απάντηση: Re: Interstellar (2014)

Βρε δε διαφωνώ. Το θέμα είναι ότι προσωπικά επιλέγω να μην κάνω συγκρίσεις, καθώς το μόνο κοινό σημείο των δύο ταινιών για μένα είναι το.... διάστημα. Δε θα κρίνω ποτέ τον Κιούμπρικ με τα ίδια κριτήρια που κρίνω τον Νόλαν. Αφενός γιατί οι εποχές είναι τόσο μακριά μεταξύ τους που δεν υπάρχει κανένα κοινό σημείο (Ο Κιούμπρικ σε μια εποχή που δεν ξέραμε τίποτα, δεν μπορούσαμε να δείξουμε τίποτα οπτικά, μπορούσε ελεύθερα να φιλοσοφήσει, τα budget ήταν διαφορετικής τάξης μεγέθους, και αντίστοιχα οι προσδοκίες από εισρπάξεις, κλπ κλπ κλπ), αφετέρου δίοτι το placebo όσο κι αν δεν το θέλουμε είναι αμείλικτο. Για τον ίδιο λόγο που προτιμώ πχ να κάνω διακοπές στο σκληρό άβολο κρεβάτι μου στο χωριό σε σχέση με το αναπαυτικότατο εργονομικό κρεβάτι ενός superlux ξενοδοχείου στο Miami, ακριβώς επειδή το πρώτο το έζησα 30 χρόνια και το ξέρω σαν τον εαυτό μου, για τον ίδιο λόγο που καμιά φορά επιλέγουμε να ακούσουμε την ίδια ηχογράφηση από πολυκαιρισμένο φθαρμένο βινύλιο σε σχέση με την 24 bit εκδοχή της που βγήκε χτες. Γενικά το μυαλό παίζει παιχνίδια που δε μας αφήνουν να είμαστε αντικειμενικοί.

Αντικειμενικά θα είναι ίσως τα παιδιά μας σε 20 χρόνια όταν θα δούνε μέσα στο ίδιο ΣΚ πιθανότατα αυτές τις δυο ταινίες σταθμούς της επιστημονικής διαστημικής φαντασίας, χωρίς να έχουν διαβάσει τις κουβέντες μας.

Στο δικο μου το μυαλο αντικειμενικοτητα δεν γινεται να υπαρξει στον κινηματογραφο (και γενικοτερα στην τεχνη) αφου μιλαμε για αισθηση και οχι για επιστημονικη παρατηρηση.
Ουτε ο Λυμπε,θεωρω οτι συγκρινε.Αναφερθηκε στις παπατζες που γραφτηκαν απο επαγγελματιες κριτικους (και κυριως αυτοι που ειχαν θετικη αποψη για την ταινια) οι οποιοι μιλησαν για νεες Οδυσσειες και νεους Κιουμπρικ.
Επισης ο Κιουμπρικ δεν φιλοσοφησε απλα γιατι καποιες συνθηκες τον αφησαν να το κανει αλλα γιατι επελεξε να φιλοσοφησει.Ανεξαρτητως συνθηκων.Πατησε σε ενα βιβλιο και κατεθεσε τις δικες του σκεψεις μεταμορφωμενες σε εικονα.
Το ιδιο θελησε να κανει και ο Νολαν.Να καταθεσει καποιες δικες του σκεψεις και γι'αυτο και μοιραια δεν μπορει να αποφυγει τη συγκριση κυριως ως προς το αποτελεσμα,στο πως δηλαδη καταφερε ο καθενας απο τους δυο να κανει τη σκεψη και τη φιλοσοφια του εικονα.

 

[alfaalfa]

Re: Interstellar (2014)

Βρε δε διαφωνώ. Το θέμα είναι ότι προσωπικά επιλέγω να μην κάνω συγκρίσεις, καθώς το μόνο κοινό σημείο των δύο ταινιών για μένα είναι το.... διάστημα. Δε θα κρίνω ποτέ τον Κιούμπρικ με τα ίδια κριτήρια που κρίνω τον Νόλαν. Αφενός γιατί οι εποχές είναι τόσο μακριά μεταξύ τους που δεν υπάρχει κανένα κοινό σημείο (Ο Κιούμπρικ σε μια εποχή που δεν ξέραμε τίποτα, δεν μπορούσαμε να δείξουμε τίποτα οπτικά, μπορούσε ελεύθερα να φιλοσοφήσει, τα budget ήταν διαφορετικής τάξης μεγέθους, και αντίστοιχα οι προσδοκίες από εισρπάξεις, κλπ κλπ κλπ), αφετέρου δίοτι το placebo όσο κι αν δεν το θέλουμε είναι αμείλικτο. Για τον ίδιο λόγο που προτιμώ πχ να κάνω διακοπές στο σκληρό άβολο κρεβάτι μου στο χωριό σε σχέση με το αναπαυτικότατο εργονομικό κρεβάτι ενός superlux ξενοδοχείου στο Miami, ακριβώς επειδή το πρώτο το έζησα 30 χρόνια και το ξέρω σαν τον εαυτό μου, για τον ίδιο λόγο που καμιά φορά επιλέγουμε να ακούσουμε την ίδια ηχογράφηση από πολυκαιρισμένο φθαρμένο βινύλιο σε σχέση με την 24 bit εκδοχή της που βγήκε χτες. Γενικά το μυαλό παίζει παιχνίδια που δε μας αφήνουν να είμαστε αντικειμενικοί.

Αντικειμενικά θα είναι ίσως τα παιδιά μας σε 20 χρόνια όταν θα δούνε μέσα στο ίδιο ΣΚ πιθανότατα αυτές τις δυο ταινίες σταθμούς της επιστημονικής διαστημικής φαντασίας, χωρίς να έχουν διαβάσει τις κουβέντες μας.

Φίλε Maestro ,

Παρά το γεγονός ότι σχεδόν πάντα συμφωνώ με τα σχόλια σου , εδώ διαφωνούμε.

Μην ανακατεύεις την τέχνη με την τεχνολογία. Και ειδικά όταν η τέχνη έχει λατρευτεί από πλατειά μάζα οπαδών και όχι από κλειστά κλαμπ κριτικής.

Το κρεβάτι σου είναι προϊόν τεχνολογίας και είναι ήδη ξεπερασμένο.
Πολλές φορές εμείς σε αυτό το φόρουμ, λόγω και αντικειμένου, κάπου παραδίνουμε σημασία στο τεχνικό κομμάτι αυτού που αναπαράγει το «υπερ»σύστημα μας.

Το σινεμά είναι τέχνη και ακόμη περισσότερο το καλό σινεμά.
Η Οδύσσεια μπορεί να μην ξεπεραστεί ποτέ , όπως σίγουρα δεν θα ξεπεραστεί η 5Η συμφωνία του Μπετόβεν ούτε σε 2000 χρόνια.

 

[SR-71]

Re: Interstellar (2014)

.... το Interstellar μπαινει (επαξια) σφηνα αναμεσα στο Contact και την Οδυσσεια 2001.
Δεν ειναι ανωτερο της Οδυσσειας αλλα ΣΙΓΟΥΡΑ ειναι ανωτερο της Επαφης !!!!

Mακαρι να ειχα αποφυγει να γραψω αυτο που εγραψα (τοτε).
Δεν εκατσα να εμβαθυνω στην φιλοσοφικη πλευρα αλλα στην τεχνοκρατικη αρτιοτητα του εργου.

 

[AlexTheodin]

Re: Interstellar (2014)

Υπάρχει η τάση κάθε ταινία του Νόλαν να κρίνεται με άλλου είδους κριτήρια απο ότι των υπολοίπων. Αυτό απο μόνο του δείχνει οτι είναι κάτι ξεχωριστό σε σχέση με την "μάζα" των δημιουργών του Hollywood αυτήν την στιγμή. Ίσως και απο εκεί να έρχεται και η μόνιμη σύγκριση με τον Κιούμπρικ. Το οτι μιλάμε για space θεματολογία σίγουρα δεν βοηθάει. Η Οδύσσεια είναι Η ταινία αναφοράς στο είδος και ακόμα και αν σε κάποιον δεν αρέσε, η σημασία της για τον κινηματογράφο ώς μέσο είναι τέτοια που δεν μπορεί κανείς να την παραβλέψει. Είναι ο Μαραντόνα που θα υπάρχει πάνω απο το κεφάλι κάθε Μέσι αυτού του κόσμου.

Ο Νόλαν με την προηγούμενη δουλειά του έχει δημιουργήσει προσδοκίες μεγάλες για κάθε επόμενη του. Έχει αποφύγει τις πατάτες και δείχνει ακόμα και σε αυτήν την νέα εποχή των στούντιο να μεταφέρει στο πανί τις δικές του (και του αδερφού του) ιδέες και εικόνες. Δεν ξέρουμε τί συμβιβασμούς κάνει, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι το σημαντικότερο μέρος αυτών που θέλει να πεί, τα λέει.

Εμένα προσωπικά το Interstellar μου άρεσε. Δεν θέλω να το συγκρίνω με θρύλους. Όπως είπε και ο Ιάσονας, δεν νομίζω οτι είμαι σε θέση να το κρίνω αντικειμενικά, ούτε και το επιθυμώ. Δεν θέλω να συγκρινω μια ταινία για να την κρίνω.
Δεν ήταν όλα τις τα μέρη ίσα. Υπήρχαν σίγουρα αδυναμίες απο δώ και απο κεί. Τις δέχομαι βέβαια γιατί και αυτές ανήκουν στο όραμα του δημιουργού, μου άρεσαν δεν μου άρεσαν. Τις αδυναμίες της ανέφερε εξαιρετικά ο superfly μερικες σελίδες πίσω, διαφωνούμε μόνο στην βαρύτητα που έχουν.
Αλλά θέλω να μιλήσω για τα θετικά. Για τον εξαιρετικό ρυθμό που είχαν πολλές σκηνές της. Η περιστρεφόμενη πρόσδεση ανήκει για μενα στις κορυφαίες σεκάνς που έχω δεί. Οι νέοι πλανήτες και οι διαφορετικές συνθήκες που αντιμετωπίζουν εκεί. Η ίδια η μαύρη τρύπα!!!
Και πάνω απο όλα οι δεσμοί μεταξύ των ανθρώπων. Στην σκηνή που ο Μακόναχυ βλέπει τα βίντεο των παιδιών του είναι όλη η ουσία της ταινίας. Ο δεσμός που υπερβαίνει τον χρόνο.
Σχολιάστηκε αρνητικά η απουσία εξωγήινων. Για μένα ήταν μια βασική αποφαση του Νολαν να τους αφήσει εκτός και να επικεντρωθεί στον άνθρωπο. Θα μου το χάλαγε αμα υπήρχαν εξωγήινοι, σαν απο μηχανής θεοί που σώζαν την μέρα. Ο άνθρωπος μόνος του, συνειδητά έφτασε εκεί που έφτασε.

Με όλες τις αδυναμίες της, ήταν μια ταινία απο αυτές που δείχνει έναν δημιουργό με ένα όραμα. Που κάνει κάτι με σκοπό κάτι να πεί. Και όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις θα διχάσει. Και ο Κιούμπρικ (για να επιστρέψουμε εκεί που ξεκινήσαμε) δίχαζε σε όλες του τις ταινίες αν είναι αντάξιες του ονόματος του...

 

[grio]

Re: Interstellar (2014)

Αυτο το "ποτε να γερασω να παινευτω" δεν το αντεχω πια απο οποια ηλικια και αν προερχεται. Μου θυμιζει το οτι ολοι οι παλιοι ποδοσφαιριστες ηταν οι σουπερ μπαλαδοροι που γαμουσαν ενω οι σημερινοι ειναι σκυβαλα....

Το ποδόσφαιρο είναι ένα τεχνικό ομαδικό άθλημα που εξελίσσεται, όπου τα συστήματα πλέον πρωταγωνιστούν, η φυσική κατάσταση βελτιώθηκε, οι τεχνικές τελειοποιήθηκαν.

Στην τέχνη τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εδώ τα τεχνολογικά μέσα όσο και να εξελιχθούν πάντα η προσωπικότητα και το μήνυμα του δημιουργού θα κάνει τη διαφορά. Δεν γνωρίζω εάν όλα στην τέχνη έχουν ειπωθεί, αλλά το σίγουρο είναι πως η τέχνη σαν εκφραστικό μέσο πάντα θα υπάρχει, από τη στιγμή που υπάρχει εξωτερίκευση αυτής της ανάγκης.

Εάν ο Νόλαν έχει πράγματι κάτι αξιόλογο να πει, πέρα από τον τεχνολογικό και οπτικό εντυπωσιασμό, αυτό θα αποτελέσει ένα δείγμα γραφής για την τελική ετυμηγορία. Πάντως με τον Κιούμπρικ, προς το παρόν, δεν μπορεί να συγκριθεί. Για όλα αποφασίζει ο χρόνος, κάποια "έργα" θα μείνουν αθάνατα, άλλα θα θαβούν στη λήθη...

 

[mathema]

Re: Interstellar (2014)

Το αποτέλεσμα είναι αξιοπρεπές και αυτό είναι το καλό, ότι ξοδεύονται χρήματα και σε τέτοιες ταινίες.

 

[SR-71]

Re: Interstellar (2014)

Kαθισα και σκεφτηκα, ποσα ευρηματα απο το Interstellar μπορουσαν
1) να υλοποιηθουν επι εποχης Κιουμπρικ 1968 (ως κινηματογραφικα εφφε).
2) να ΜΗΝ γινουν αντιληπτα (απο το ευρυ κινηματογραφικο κοινο).

Για να μην βαζω σποιλερς .... ΜΟΝΟ ΕΝΑ (στα κινηματογραφικα εφφε)
και ΠΑΡΑΠΑΝΩ απο ΔΕΚΑ (να ΜΗΝ γινουν αντιληπτα ως θεωριες !!! )
Δεν ενδιαφερουν οι λεπτομερειες. Μπορειτε να βρειτε περισσοτερες.
Ομως σκεφθειτε ενα πραγμα > τι σκαμπαζε ο απλος λαουτζικος το 1968 !
Θα μου πειτε το ιδιο αμορφωτος ειναι και τωρα .... ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ !!!!!!
Αν οντως ηταν ... ο Νολαν θα πατωνε και εισπρακτικα και σε κριτικες.

Για να κρινεις καποιον .... πρεπει να υποψιαζεσαι ΠΟΥ σε εξαπατα.
Εστω και με ενα ελαχιστο γνωστικο υποβαθρο στο 0.1% .... ετσι δεν ειναι ?