send
AVClub Fanatic
Πού να δεις τις οδηγίες των made in china συσκευών (και όχι μόνο, έχω πετύχει και σε σοβαρές -ευρωπαϊκές, αμερικάνικες- εταιρίες). Μοιάζουν να έχουν βγει από Google Translate.
Λοιπόν,
Γνωστό αυτοκινητιστικό περιοδικό Δεκεμβρίου σελ. 120: Πιστέψτε μας, δεν πρόκειται γιά ποιητική αδεία, ούτε καν γιά λεκτική υπερβολή....
σελίδα 252: έσω έτοιμος ! (είναι τίτλος άρθρου με bold)
Τότε, δεν υπάρχει πρόβλημα Σπύρε μου, μιας και ο Μπαμπίν δεν τον πολυγουστάρει τον Όμηρο. Την Ομηρική γλώσσα τη θεωρεί μια τεχνητή γλώσσα που δεν μιλήθηκε ποτέ....
Δε με λέτε, τα σκυλιά στην Ελλάδας πως πρέπει να γαβγίζουν σωστά; Γαβ γαβ γαβ ή γαυ γαυ γαυ;
:chinscratch:
Eχεις δίκιο.
Μόνον πού δέν έχω μεριμνήσει γιά πολυτονικό πρόγραμμα στό p.c.
Αγαπητέ Βλάσση.
Πάντα όταν λαμβάνεται μιά πολιτική απόφαση αναρωτιέμαι´....
Υ.Γ.
Καί εγώ σέ ευχαριστώ γιά την τόσο δημιουργική συμμετοχή σου...
Γιάννη, δεν θέλω να κάνω τον συνήγορο του "Διαβόλου", αλλά τώρα γίνεσαι άδικος. Από πού συμπεραίνεις ότι ο εν λόγω δεν πολυγουστάρει τον Όμηρο; Μήπως από το ότι θεωρεί τεχνητή την ομηρική γλώσσα; Μα αυτό δεν το υποστηρίζει μόνο ο Μπαμπινιώτης αλλά σύσσωμη η επιστημονική κοινότητα και εδώ και στο εξωτερικό. Και είναι και απολύτως σωστό, με την έννοια ότι πουθενά στον ελλαδικό χώρο (απ' όσο τουλάχιστον μπορώ να ξέρω) δεν υπήρξε περιοχή (πόλη, χωριό...) που οι κάτοικοί της να μίλησαν αυτή τη συγκεκριμένη γλώσσα με όλα αυτά τα ανάμικτα διαλεκτικά στοιχεία (αιολικά, ιωνικά, αττικά, δωρικά). Ασφαλώς και ήταν η ομηρική γλώσσα κατανοητή σε κάθε Έλληνα που άκουγε (ή αργότερα διάβαζε) τα ομηρικά έπη, αλλά ουδέποτε η συγκεκριμένη διαλεκτική μορφή των επών δεν μιλήθηκε από ζωντανούς ανθρώπους σε συγκεκριμένη περιοχή.
2. "Αντιθέτως η ´ευκολία´μέ τήν οποία αντιμετωπίστηκε η γλώσσα ,γιά τίς επόμενες γενιές συνέτεινε στό ´δέν βαριέσαι´.."
Συμφωνώ επ' αυτού, δηλαδή ως προς την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε η γλώσσα, ιδιαίτερα μετά τη επίσημη επικράτηση της δημοτικής. Για την κατάντια όμως αυτή δεν έφταιξε ούτε η κατάργηση του πολυτονικού ούτε φυσικά η δημοτική. Εκείνο που έφταιξε ήταν οι γελοίες λαϊκίστικες επιλογές κάποιων πολιτικών, ανθρώπων του "πνεύματος" και δημοσιογράφων, οι οποίοι κακοποίησαν τη γλώσσα (σε "προοδευτικά" έντυπα, σε "προοδευτικές" εφημερίδες και σε σχολικά βιβλία) με απίστευτους βαρβαρισμούς και σολοικισμούς. Αν αυτές οι ανοησίες, Σπύρο μου, ήταν γραμμένες με πολυτονικό, θα ήταν λιγότερο απαράδεκτες;
Και πάλι φιλικά!
Υ.Γ. Ανεξάρτητα από τις διαφωνίες μας, ειλικρινά χάρηκα πολύ που μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχω σ' ένα διάλογο πάνω σ' ένα θέμα που με ενδιαφέρει και με πονάει πολύ.
Όταν γράφεις, έτσι..........ζηλεύω
Να προσθέσω μόνο, μια αντίστοιχη προσπάθεια ''απόδοσης'' στη δημοτική των ορθόδοξων ύμνων, η οποία απέτυχε παταγωδώς.
Π.χ. πώς να αποδώσεις το:
''Χρυσοπλοκώτατε Πύργε και δωδεκάτειχε Πόλις, ηλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα του Βασιλέως''
Βλάσση, νομίζω το θέμα το έχουμε ξανασυζητήσει στο παρελθόν και τότε διαφωνούσαμε αν θυμάμαι καλά......
Αλλά......
Μια γλώσσα, ακόμα και αν δεν ομιλήθηκε αυτούσια σε συγκεκριμένη περιοχή, δεν είναι ποτέ τεχνητή. Θέλεις να την πεις συλλεκτική, θέλεις να την πεις ερανιστική (αν και δεν είναι δόκιμος ο όρος), θέλεις να την πεις γλωσσικό ομηρικό δημιούργημα, πες την όπως αγαπάς. Όμως, όχι, τεχνητή!!!! Δεν ήταν στο μυαλό του Ομήρου η γλώσσα και μια ωραία πρωία μας την μετέφερε στο χαρτί. Δεν ήταν κατασκεύασμα από το μυαλό του. Ωμιλείτο!!!!!!! Σε δέκα μεριές της Ελλάδας????? Ναι, αλλά ωμιλείτο.....
Όταν ξεκινά κάποιος, να φθείρει, να αλλοιώσει, να καταστρέψει (κατ' εμέ), κάτι τόσο συμπαγές όπως είναι η ελληνική γλώσσα, φυσικά και δεν ξεκινάει λέγοντας ''από σήμερα καταργείται η ελληνική γλώσσα''. Θ' αρχίσει από τα πνεύματα, από τον τονισμό, την ορθογραφία........για να φτάσουμε στα greeklish. Όλα αυτά δεν έγιναν εν μία νυκτί. Υπάρχει καλά οργανωμένο σχέδιο από πίσω, από κάτι ''πνεύματα'' (όχι αυτά που καταργήθηκαν αλλά από αυτά που ζουν και βασιλεύουν). Και μην μου πει κανείς ότι βλέπω φαντάσματα και συνωμοσίες διότι τα αποτελέσματα της ''προσπάθειας'' τα βλέπουμε και τα διαβάζουμε καθημερινά.
Τώρα βρισκόμαστε στη φάση του ατονικού, της τελείας ανορθογραφίας (με αποκορύφωμα την ενεργητική και παθητική φωνή......δεν μπορεί γ...ώ το κέρατό μου να υπάρχουν ταμπέλες ''η ταχύτητα ελέγχετε με ραντάρ'' και να μην αποσύρονται την ίδια μέρα κιόλας....), της χρήσης του παρατατικού, που αποτελεί το μεγάλο στοίχημα κάθε δημοσιογράφου, του πουπουισμού επειδή καταργήθηκαν οι μετοχές, της περιφραστικότητας επειδή γνωρίζω 500 λέξεις όλες και όλες, της γλωσσοπλασίας στις κλίσεις επειδή η ελληνική γλώσσα είναι large, της ασυνταξίας, της κατάργησης των γλωσσικών κανόνων κ.λ.π.
Εκτός και αν πιστεύουμε και ''ευλογούμε'' κάθε μορφή ''εξέλιξης'' του γλωσσικού μας πλούτου ακόμη και αν προέρχονται από ανθρώπους οι οποίοι, εξυπηρετούν συγκεκριμένα κέντρα και συμφέροντα, ασκώντας εντεταλμένη υπηρεσία..........
ΥΓ
Η χαρά της συζήτησης μαζί σου είναι αμοιβαία........![]()
Ούτε και η γλώσσα του Παπαδιαμάντη ομιλείτο πάντως έστω και σε τοπικό επίπεδο έτσι όπως την έγραψε ο λογοτέχνης. Ή μήπως οι Άγγλοι πριν 400 χρόνια μιλούσαν τη γλώσσα του Σαίξπηρ;
Υποθέτω ότι έτσι στό τέλος θα είναι αποδεκτές οι 300 ούγκ-λέξεις πού γράφονται στό Nitro καί στά συναφή περιοδικά...
Το ότι μαζί με την κατάργηση του πολυτονικού ξεκίνησε και η παραμόρφωση της νέας ελληνικής το δέχομαι, εντούτοις νομίζω οτι, κοιτώντας το θέμα από την δική μας πλευρά η οποία ούτε λαϊκιστική είναι ούτε σκοπιμοτητες έχει, μπορούμε να αποσυνδέσουμε την κατάργηση του πολυτονικού από τις υπόλοιπες ατασθαλίες εις βάρος της ελληνικής.
Συμφωνώ στο ότι με τη δοτική έχουμε 'ανώτερη' αισθητική στη γλώσσα. Την πρακτικότητα δεν την βλέπω όμως:
π.χ. "εν καιρώ" - "έγκαιρα/εγκαίρως"
"εν τω μεταξύ" - "στο μεταξύ"
"εν δυνάμει" - "κατά το δυνατό/στο δυνατό"
Βέβαια, δεν υποστηρίζω οτι η χρηστικότητα ειναι το μόνο κριτήριο της γλώσσας. Σημαντικό είναι να έχουμε και εύηχη γλώσσα.
δεν είναι πάντα έτσι.
Τα φύσει και θέσει (πρόχειρο παράδειγμα) δεν έχουν πάντα το νόημα "ως εκ της φύσεως/θέσεως" (χώρια που δεν βλέπω το λόγο αντί του βαγονιού να παίρνουμε όλο το σιδηρόδρομο). Και είμαι βέβαιος πως αν κάτσουμε θα βρούμε πολλές περιπτώσεις που οι αποχρώσεις και το πλήρες νόημα της δοτικής δεν μπορεί να αποδοθεί εύκολα περιφραστικώς.
Ούτε και η γλώσσα του Παπαδιαμάντη ομιλείτο πάντως έστω και σε τοπικό επίπεδο έτσι όπως την έγραψε ο λογοτέχνης.
We use essential cookies to make this site work, and optional cookies to enhance your experience.