Διαβάζω αυτό το νήμα 2 μέρες και το βλέπω σιγά σιγά να εξελίσεται, να επεκτείνει τον προβληματισμό του τέως και να επεκτείνεται σε κατι που μου φέρνει γλυκές μνήμες απο την μετεφηβική μου ηλικία όπου είχα αρχίσει να ξενυχτάω (πολύ) και μεγαλύτεροι συζητούσαν μαζί μου για την κατάντια της νεολαίας, την αποξένωση που έφεραν οι "μοντέρνοι" χοροί, το ότι δεν υπήρχε πλέον "φλέρτ" και ότι καθόμασταν ο ένας απέναντι στον άλλον με ένα ποτό στο χέρι και κοιταζόμασταν σαν χάνοι
Μετά απο 20 χρόνια είμαι βέβαιος ότι είδα πιο πολύ "δράση" απο ότι αυτοί και βεβαιότερος ότι η γενιά "που δεν έχει δεί τον Καμπούρη να βάζει τις βολές" βλέπει πολύ περισσότερη :2thumb22sup:
Για αυτό, μόνο η γενιά που έζησε τη σεξουαλική απελευθέρωση (60-70) θα μπορούσε να μιλάει και να έχει το πάνω χέρι και μάλιστα αν έζησε στο εξωτερικό.
Η Ελλάδα δεν την έζησε ποτέ.
Εγώ έζησα στη μεταβατική περίοδο.
Την εφηβεία μου προ ηλεκτρονικής εποχής, όπου ήμουν κολλημένος με τη μουσική και το ραδιόφωνο και τα χρόνια που κολλούσαμε σε έναν υπολογιστή και δεν σηκώναμε το κεφάλι.
Απολογισμός;
Πριν, που έπαιζα σε συγκρότημα και μετά έκανα εκπομπές στο ραδιόφωνο, διαφορετική γκόμενα κάθε εβδομάδα.
Και σε ηλικία που δεν πιανόμασταν από το χεράκι να κόβουμε βόλτες...
Μετά, με τις bbs, chat μέχρι το πρωί με διάλειμμα μίας ώρας (μπύρες και κρέπες) με αυτούς που κάναμε chat, όταν έκλεινε η gate για service.
Συναντήσεις για καφέ ποτό και φαγητό με τους acrobasιανούς, μεγάλες φιλίες που κράτησαν στο χρόνο (κάποιοι παντρεύτηκαν μεταξύ τους) κλπ κλπ...
So, what's the difference?
Κάψιμο στη τηλεόραση δεν έκανα ποτέ μου.
Πιο πολύ κάνω τώρα όταν πέφτουν σερί δύο παιδικά (που κατά 99% έχω ξαναδεί) και στο καπάκι, όταν κοιμούνται τα παιδιά, μία ταινία ή σειρά.
Αλλά μετά τις 9 το βράδυ δεν έχεις και ιδιαίτερες επιλογές για διασκέδαση με δύο παιδιά να κοιμούνται στο σπίτι (αν θέλεις να μείνεις στο σαλόνι
)Στον υπολογιστή, εδώ και πολλά χρόνια καίγομαι να γράφω κώδικα μέχρι το πρωί.
Αλλά πριν από αυτό, θα σου πω μόνο μία λέξη...
Ultima online! :Banane0:
Αν δεν άκουγα τα πουλάκια να τιτιβίζουν δεν πήγαινα για ύπνο! Αλλά ακόμη και εκεί, υπήρχε interaction με άλλους παίκτες (έπαιζα πάντα σε role playing shards).
Αυτά λοιπόν, τι σχέση έχουν με το (όποιο) fb; :nounder:
Όπου για να κάνεις interaction πρέπει να ξέρει ο άλλος μέχρι και τι σώβρακο φοράς;
Η μάνα μου δεν σκεφτόταν καν να ρωτήσει σε ποια καφετέρια ή μπαρ πήγα όταν γύριζα σπίτι.
Τώρα οι γονείς ξέρουν ότι τα αποβλακωμένα τους are feeling festive στο Select με τον Μήτσο και τον Κώστα πίνοντας fredo cappuccino latte με δύο κουταλιές φρουκτόζη και κανέλα ακούγοντας Rihana.
Και έχεις και καμιά 100αριά άλλα αποβλακωμένα να scrollάρουν τις οθόνες τους και να κάνουν like στο post που έκανε το δικό σου επειδή ήπιε καφέ.
Ήπιε καφέ! So fucking what???
Στην ηλικία τους λέγαμε ποτέ σε φίλο μας ότι ήπιαμε... καφέ;
Άντε, αν βρίσκαμε καμία πολύ καλή καφετέρια και αυτή η συζήτηση κρατούσε κάπου στα 10 δευτερόλεπτα!
- Φίλε, το Select έχει κορυφαίο καφέ!
- Έλα ρε!
- Ναι, αλλά είναι ακριβό.
- Ok.
Έχω στο fb μου μία βλαμμένη που κάθε φορά που θα πάει στο fairytale θα βάλει φωτογραφίες. Μα κάθε φορά! Και κάθε φορά παίρνει likes.
Ok, ωραίο το οτιδήποτε (καφετέρια, ταινία, τραγούδι) αλλά σε real life terms θα είχε φάει κράξιμο αν το έλεγε κάθε φορά που πήγαινε.
