Εντάξει, εδώ και σελίδες περιγράφουμε την ιστορία του αυγού και της κότας. Το κράτος με αστεία έσοδα έχει αστείες παροχές. Αντίστοιχα, άλλα κράτη με σοβαρά έσοδα έχουν σοβαρές παροχές, ΠΑΡΑ ΤΟ ΟΤΙ έχουν και αυτά φοροδιαφυγή/φοροαποφυγή (αφού αυτά υπάρχουν παντού). Η διαφορά είναι ότι άλλο αυτή η φοροδιαφυγή/αποφυγή να αφορά 10 άτομα, άλλο 10.000, κι άλλο 1.000.000. Στις ΗΠΑ πχ, φυσικά και υπάρχει και κόσμος που κλέβει, όπως παντού. Επειδή όμως αν τον πιάσουν ζήτω που κάηκε, το κάνουν ελάχιστοι, είτε αυτοί οι μετρημένοι στα δάχτυλα υπεράνω νόμου, είτε κάποιοι φύσει ριψοκίνδυνοι, που το κάνουν μέχρι να σταματήσουν επειδή σαπίζουν στη φυλακή. Δεν πρόκειται πχ να δεις συζήτηση σε τραπέζι για το πως θα κρύψεις λεφτά, γιατί την άλλη στιγμή θα ψάχνεις δικηγόρο. Εδώ;
Αποφασίζουμε λοιπόν ότι είναι "δίκαιο" το να παρανομείς, με γνώμονα ένα κράτος που έχει καταντήσει έτσι λόγω της εκτεταμένης παρανομίας, και ταυτόχρονα φαντασιωνόμαστε κράτη τύπου Δανίας και Σουηδίας που το να παρανομείς εκτός από ποινικά επικίνδυνο, είναι και κοινωνικά προσβλητικό, άρα σπανιότατο συγκριτικά.