Θα σας κουράσω λίγο, αλλά το καθήκον με καλεί.
Βλέπετε μια πλευρά της Ιστορίας! Υπάρχει και άλλη
Δεν ξέρετε μάλλον τι σημαίνει R&B chart στην Αμερική! Οι μαύροι ραδιοφωνικοί σταθμοί , και το μαύρο αγοραστικό κοινό, δεν μασάνε με την καμία! Οι μαύροι είναι ρατσιστές με τον ήχο του καλλιτέχνη όχι το χρώμα! Έκανες μαύρο κομμάτι? Αγοράζω μαύρο κομμάτι …Δεν έκανες!, και πίσσα να είσαι στο δέρμα, το κουβαδάκι σου και στην παραλία των λευκών!
Το 1981 το Genius of love σκαρφαλώνει στο Νo 2 τοu R&B chart! Αγαπήθηκε σε βαθμό τέτοιο που χρησιμοποιήθηκε ως sample σε δεκάδες R&B/Hip hop κομμάτια. Και βέβαια ο Chris Frantz και η Tina Weymouth είναι σκανδαλωδώς λευκοί!!Για την ιστορία, πάτωσε οπουδήποτε αλλού!
Είναι γνωστό πλέον ότι η Houston στα μαύρα chart δεν πολυτράβαγε! Πρώτα ανέβαινε στα γενικά και μετά με χίλιους δύο τρόπους η εταιρεία την προωθούσε και στο μαύρο κοινό. Αποτέλεσμα; στατιστικώς η Houston έχει περισσότερες επιτυχίες στα γενικά παρά στα μαύρα chart, πράγμα αδιανόητο αφού είναι η πιο διάσημη μαύρη(?) τραγουδίστρια στην δεκαετία του 80 τουλάχιστον. Προφανώς οι μαύροι δεν ενθουσιάστηκαν ιδιαίτερα με την αναγκαιότητα της ύπαρξης μιας μαύρης Barbra Streisand.
To 87 όταν κυκλοφόρησε το introducing the hardline according to Terence Trent D arby, το μαύρο κοινό στην Αμερική τον έβαλε στον πάγο. Πρώτη η Αγγλία τον αγάπησε και αυτό πιστέψτε με δεν ήταν τιμή του! Θέλετε την γνώμη μου! Καλά του έκαναν οι Αμερικάνοι! Γιατί κυκλοφόρησε ως πρώτο single το if you let me stay, το οποίο μεταξύ μας, είναι τρία επίπεδα κάτω από όλο το υπόλοιπο lp συν του ότι το θεωρώ το λιγότερο μαύρο κομμάτι στο συγκεκριμένο lp Επειδή όμως τα μαύρα αμερικανάκια όπως σας είπα και πιο πριν δεν μασάνε όταν στο αίμα τους κύλησε η πίσσα του Wishing well το πήγαν σφαίρα στο Νο 1.
Το 1987 η 4AD!!!! έχει top ten hit στον μαύρο αμερικάνικο πίνακα επιτυχιών με το pump up the volume των Μ/Α/R/R/S (Προέκυψε από την συνεργασία A R Kane και Colourbox)
H αγάπη που έχω στην μαύρη μουσική τόσα χρόνια με έχει κάνει να καταλάβω ένα πράγμα! Έχει πολύ λίγη σημασία τι θεωρεί soul και funk ένας λευκός. Το θέμα είναι τι πιστεύει ένας μαύρος! Και όταν κάποιες φορές αμφιβάλλω για τις επιλογές των μαύρων προσπαθώ να δω τα πράγματα έξω από εμένα έχοντας εμπιστοσύνη στο κριτήριο τους μιας και άπειρες φορές μου έχουν αποδείξει ότι είναι καταναλωτές που δεν μπορείς να τους χειριστείς εύκολα.
Αν λοιπόν αυτό που λέτε ότι ο Jackson “πούλησε” την φυλή του ισχύει τότε πως εξηγείται το γεγονός ότι επί τρεις δεκαετίες κατεδάφιζε το R&B chart.Γιατί δεν τον έφτυσαν οι μαύροι αφού υποτίθεται πως τους έφτυσε και αυτός?
Η απάντηση είναι σχεδόν απλή!Ο MJ είναι μάλλον ο τελευταίος μεγάλος μαύρος superstar με αποδοχή και από τους λευκούς που όμως τραγουδάει ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ ΣΑΝ ΜΑΥΡΟΣ! Επειδή είμαι πολύ «ευαίσθητος» με το θέμα των φωνών, είναι άλλο πράγμα να είσαι άφωνος και άλλο να έχεις λεπτή φωνή. Η φωνή του Jackson έχει και με το παραπάνω ότι πρέπει να έχει μια αξιόλογη μαύρη φωνή: Έκταση, έλεγχο, πάθος, black feeling μέχρι το μεδούλι, υπερβολή κάποιες φορές, και το σημαντικότερο υπέροχα μαύρα γυρίσματα!
Ακόμα και όταν ο πονηρούλης Quincy τον έβαζε σε μηχανή λεύκανσης αυτός έβρισκε έναν τρόπο για να θυμίζει μαύρο! Στο τραγούδι όχι στην φάτσα! Για αυτόν ακριβώς τον λόγο οι μαύροι δεν έπαψαν ποτέ να τον υποστηρίζουν, και τον υποστήριξαν ακόμα και όταν το 87 κυκλοφόρησε εκείνη την “λευκή χωρίς σταφίδες και χωρίς ζάχαρη σοκολάτα νοσοκομείου”, το Bad που δικαίωνε απόλυτα το όνομα του!Τον στήριξαν δε στο συγκεκριμένο lp τόσο πολύ που ήταν σαν να του έλεγαν βλέπεις τι κάνουμε για σένα εσύ τι θα κάνεις για μας?
Το 88 που τα single του Bad συνέχιζαν να κυκλοφορούν από δω και από κει ο Jackson πήρε πρέφα πως οι μαύροι είχαν πάθει ψύχωση με τις παραγωγές ενός θρασύτατου νέου που διαλαλούσε ότι έφτιαξε νέο ήχο, τον Teddy Riley, αλλά και του κλώνου του Al b Sure!
Πριν σας πω τι έκανε ο Riley να σας πω τι κατάφερε ο κλώνος του.
1.o 89 o AL B Sure έχει συμμετοχή στο lp Back on the Block του Quincy Jones
2.To 91 ντουέτο με την Diana Ross στο No Matter What You Do
3.Το 93 ντουέτο με τον David Bowie στο Black tie white noise
4.To 89 έκανε την παραγωγή στο As long as we are together του Al Green
Αν δεν μιλάμε για ομαδική παράκρουση τότε ο τύπος μάλλον κάτι έκανε σωστά!
Αυτά να φανταστείτε τα έκανε ο κλώνος του Τeddy Riley,
O Teddy Riley είχε πολύ δουλειά και μεγάλη ευθύνη. Επιστρατεύτηκε από τον Jackson για την παραγωγή του Dangerous, ενός τελικά ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ και κατάμαυρου δίσκου, που αποδεικνύει πως ο Jackson σέβεται απόλυτα τους μαύρους θαυμαστές του, αφού επιλέγει τον πιο ταλαντούχο και τον πιο μαύρο παραγωγό που υπήρχε εκείνη την εποχή!
Να σας πω δε, πως ο Riley είχε πολύ λιγότερη απήχηση στο λευκό ακροατήριο από τον Baby face.Αλλά ο baby δεν ήταν για τον Michael! Αρκέστηκε στην Madonna και την Houston!(Bed time stories, I am your baby tonight αντίστοιχα)
Αισθητικά το dangerous, κατά την γνώμη μου πάντα, είναι στο ίδιο επίπεδο με το off the wall!Φυσικά και τα δύο είναι τα πιο μαύρα της καριέρας του! Κανένα από τα δύο δεν είναι funk!To off the wall είναι κυρίως soul με disco περιτύλιγμα, και το dangerous είναι swingbeat αν και για να σας "ιντριγκάρω" περισσότερο θα το χαρακτήριζα ως Industrial r&b.
Δίσκος "στυλάτος" , μοδάτος, δεμένος, κατάμαυρος και με αισθητική. Μακάρι όλοι οι μαύροι καλλιτέχνες να πουλούσαν έτσι τη φυλή τους
Κάποια στιγμή θα σας μιλήσω και για το "Invincible"(το τελευταίο lp του)..που είναι επίσης δισκάρα!
