Θα πρέπει αν θυμάμαι καλά να ήταν κάπου στα τέλη του 1987 όταν μαζί με δύο φίλους μου γίναμε μάρτυρες μιας εμπειρίας που έμελλε να μας σημαδέψει μουσικά για την επόμενη πενταετία. Από το 85 περίπου και μετά είχαμε σταματήσει να ακούμε εκπομπές στο ραδιόφωνο που έπαιζαν τα τελευταία κυρίως euro hits, και ψάχναμε με οποιοδήποτε τρόπο να ενημερωθούμε για το τι συνέβαινε στην Αμερική στο μαύρο πίνακα επιτυχιών. Την ιδιόμορφη αυτή ασχολία μας σχεδόν δεν την είχαμε ανακοινώσει σε κανέναν, λογικά σκεπτόμενοι πως κάτι τέτοιο δεν ενδιέφερε κανέναν άλλον, ή αν αφορούσε κάποιους το σίγουρο είναι πως δεν τους γνωρίζαμε εμείς.
Αγαπημένη μας συνήθεια ήταν να στοιχηματίζουμε ποιο κομμάτι θα καταφέρει να κατακτήσει την κορυφή των αμερικάνικων r&b charts, και να προβλέπουμε την τύχη που μπορεί να έχει στο γενικό top 100.
Κάποιο απόγευμα λοιπόν σε μια από τις καθιερωμένες συναντήσεις μας ο ένας έφερε μαζί του μια κασέτα και με ύφος γεμάτο έκπληξη μας είπε πως έπρεπε οπωσδήποτε να ακούσουμε ένα κομμάτι που κάλπαζε προς την κορυφή του r&b top.
Το ακούσαμε λοιπόν….
Είχε ένα επιθετικό κοφτό βρώμικο beat.Έμοιαζε κάπως με Hip hop αλλά δεν ήταν.Soul επίσης δεν ήταν ακριβώς. Φαινόταν να μην έχει ρεφρέν αλλά είχε, απλώς δεν πατούσε σε μελωδίες που ήδη είχαμε συνηθίσει να ακούμε. Αυτό όμως που ήταν τελείως ασυνήθιστο ήταν πως ανά δύο με τρία δευτερόλεπτα διαπερνούσε το beat ένας οξύς μεταλλικός ήχος(σαν γδούπος από μεταλλικά πιατίνια).Τολμήσαμε να ανοίξουμε την ένταση προκαλώντας την αντίδραση της μητέρας μου η οποία χαρακτηριστικά είπε “πολύ εκνευριστικό αυτό το σφυρί”
“Παιδιά δεν έχει τύχη” είπα εγώ
“Γιατί είναι έτσι” είπε ο άλλος
Το γράψαμε όλοι σε κασέτα μαζί με άλλες τελευταίες ανακαλύψεις.
Στην επόμενη μας συνάντηση και οι τρεις συμφωνήσαμε πως το κομμάτι είναι φοβερό! ενώ εγώ έχοντας ψάξει λίγο περισσότερο τους είπα “Ανεβαίνει και άλλο που του μοιάζει”!!!!!!!!!!!!
Μιλάω για τον χαρακτηριστικό ήχο του Teddy Riley(παραγωγού), στα τέλη της δεκαετίας του 80.
To πρώτο επισήμως new jack swing κομμάτι ήταν το
I want her του
Keith Sweat, το οποίο δυστυχώς δεν υπάρχει στο youtube στην original μορφή του.
Δεν μπορώ να σας περιγράψω κάτι, ή να σας μεταδώσω τι ακριβώς αισθανθήκαμε όταν το ακούσαμε για πρώτη φορά. Πιστεύω ακόμα και σήμερα πως το
new jack swing ήταν το τελευταίο μεγάλο μαύρο κίνημα, και ο
Teddy Riley o τελευταίος μεγάλος μαύρος ήρωας.(μιλάω βέβαια πάντα για πράγματα που είχαν απήχηση στο ευρύ κοινό)
Επειδή όπως είπα δεν υπάρχει το I want her…βάζω το δεύτερο new jack swing κομμάτι που είχαμε ανακαλύψει την περίοδο εκείνη
Το ακούω ακόμα εννοείται. Δεν έχω την απαίτηση να το καταλάβει κανείς. Πρέπει να είναι κανείς στο 88 και να το “φάει στη μούρη φρέσκο”, για να καταλάβει την δύναμη του
http://www.youtube.com/watch?v=m-CAfJqI2QY
Λίγο μετά ήρθε και αυτό! Από τις πολύ μεγάλες new jack swing επιτυχίες! Εδώ σε remix του Teddy Riley.
http://www.youtube.com/watch?v=j19Nw_DUZWs
Eίναι ποτέ δυνατόν να σταμάτησα να ακούω αυτή την μουσική?!!!
